तस्य शिरस्य मज्जा कस्यचित् व्यापारिणः घृतस्य कलशस्य भङ्ग इव बहिः आगतः।173।
एवं मार्गस्य निर्माणे कृष्णः गोपमित्रैः सह राक्षसस्य शिरःतः बहिः आगतः
महासर्पस्य आक्रमणात् कृष्णं जीवितं दृष्ट्वा सर्वे देवाः आनन्दिताः अभवन्
गणगण्डर्वाः गीतगातुं प्रवृत्ताः ब्रह्मा वेदपाठं प्रारभत |
सर्वेषां मनसि सुखम् आसीत्, कृष्णः तस्य सहचराः च नागविजेतारः स्वगृहं प्रति प्रस्थिताः।174।
राक्षसस्य शिरसा निष्क्रान्तः न तु मुखात् रक्तसंतृप्तः
सर्वे रक्तोचरवस्त्रधारिणः मुनि इव स्थिताः आसन्
अस्य दृश्यस्य कृते कविना अपि उपमा दत्ता अस्ति
इष्टकान् शिरसा वहन् गोपाः रक्ताः अभवन् कृष्णः च धावित्वा दुर्गस्य शिखरे स्थितः इव आसीत्।१७५।
End of अघासुरस्य राक्षसस्य वधः
अधुना ब्रह्महृतानां वत्सगोपानां वर्णनम् आरभ्यते
स्वय्या
हत्वा सर्वे यमुनातटं गत्वा भोज्यद्रव्याणि समाधाय
सर्वे बालकाः कृष्णं परितः समागताः तस्य वेणुं कटिभागे स्थापयित्वा कृष्णः महतीं आनन्दं अनुभवति स्म
सर्वे बालकाः कृष्णं परितः समागताः तस्य वेणुं कटिभागे स्थापयित्वा कृष्णः महतीं आनन्दं अनुभवति स्म
सद्यः अन्नं मसाला कृत्वा वामहस्तेन शीघ्रं खादितुम् आरब्धवन्तः, स्वादिष्टं च कृष्णस्य मुखं स्थापयन्ति स्म।176।
कश्चित् भीतः सन् कश्चित् कृष्णस्य मुखे कश्चित् स्थापयितुं आरब्धवान्, कश्चित् च कृष्णस्य अन्नं खादनं कृतवान्,
निजमुखे खण्डान् स्थापयित्वा सर्वे कृष्णेन सह क्रीडितुं आरब्धवन्तः
तस्मिन् एव काले ब्रह्मा तेषां वत्सान् सङ्गृह्य कुटीरे निमीलितवान्
सर्वे वत्सान् अन्वेष्टुं गतवन्तः, परन्तु यदा कोऽपि गोपवत्सः न लभ्यते तदा भगवान् (कृष्णः) नूतनान् वत्सान् गोपान् च सृष्टवान्।१७७।
दोहरा
यदा ब्रह्मा तानि अपहृतवान्
यदा ब्रह्मणा एतत् सर्वं चोरणं कृतवान् तदा तस्मिन् एव क्षणे कृष्णः गोपैः सह वत्सान् सृजति स्म।178।
स्वय्या