तस्मिन् (सः) स्वयं भक्षितः
उभौ भस्मनिवृत्तौ अन्तिमे समये राजानं महाक्रोधेन शापितवन्तौ।३४।
ब्राह्मणस्य वाक्यं राजानं प्रति उक्तम् :
पद्ध्राई स्तन्जा
यथा वयं (उभौ) पुत्रवियोगे प्राणान् त्यक्तवन्तः।
हे राजन् ! यथा वयं अन्तिमं निःश्वासं कुर्मः, भवन्तः अपि एतादृशी एव स्थितिं अनुभविष्यन्ति
इत्युक्त्वा ब्राह्मणः स्वपत्न्या सह दग्धः |
इत्युक्त्वा ब्राह्मणः भस्म भार्या सह दग्धः स्वर्गं गतः।।35।।
राज्ञः भाषणम्- १.
पद्ध्राई स्तन्जा
किं राजा मां अद्य दहयितुम् इच्छति स्म ?
अथ राजा एतां कामं प्रकटितवान् यत् सः तस्मिन् दिने आत्मानं दहति वा स्वराज्यं त्यक्त्वा वा वनं गमिष्यति इति।
अथवा गृहं गत्वा एवम् वदतु
गृहे किं वक्ष्यामि ? यत् अहं स्वहस्तेन ब्राह्मणं हत्वा पुनः आगच्छामि! ३६.
देवानां वाक् : १.
पद्ध्राई स्तन्जा
तदा ईश्वरः सद्रूपेण उक्तवान्।
अथ स्वर्गाद्वाक्यम्- हे दस्रथ! मा दुःखी हो
विष्णुः पुत्राः (रूपजाः) ते गृहे भविष्यन्ति
विष्णुः भवतः गृहे पुत्रत्वेन जन्म प्राप्स्यति तस्य माध्यमेन च अस्य दिवसस्य पापकर्मस्य प्रभावः समाप्तः भविष्यति।37.
तत्र राम इति अवतारः भविष्यति
रामावतारनाम्ना प्रसिद्धो भविष्यति सर्वलोकं मोचयिष्यति
एकेनैव दुरात्मान् नाशयिष्यति |
क्षणमात्रेण अत्याचारिणः नाशयिष्यति एवं तस्य यशः चतुर्णां पक्षेषु प्रसरिष्यति।३८।