ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री दसम् ग्रन्थः
पुटः - 1387
ਘਟ ਘਟ ਕੇ ਅੰਤਰ ਕੀ ਜਾਨਤ ॥
घट घट के अंतर की जानत ॥सः प्रत्येकस्य हृदयस्य अन्तः भावनां जानाति
ਭਲੇ ਬੁਰੇ ਕੀ ਪੀਰ ਪਛਾਨਤ ॥
भले बुरे की पीर पछानत ॥शुभाशुभयोः पीडां जानाति
ਚੀਟੀ ਤੇ ਕੁੰਚਰ ਅਸਥੂਲਾ ॥
चीटी ते कुंचर असथूला ॥पिपीलिकातः स्थूलगजपर्यन्तं
ਸਭ ਪਰ ਕ੍ਰਿਪਾ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਕਰਿ ਫੂਲਾ ॥੩੮੭॥
सभ पर क्रिपा द्रिसटि करि फूला ॥३८७॥सर्वेषु ललितदृष्टिं निक्षिप्य प्रसन्नः भवति।387।
ਸੰਤਨ ਦੁਖ ਪਾਏ ਤੇ ਦੁਖੀ ॥
संतन दुख पाए ते दुखी ॥सः दुःखदः, यदा सः स्वसन्तानः शोकग्रस्तान् पश्यति
ਸੁਖ ਪਾਏ ਸਾਧੁਨ ਕੇ ਸੁਖੀ ॥
सुख पाए साधुन के सुखी ॥सः सुखी भवति, यदा तस्य साधवः सुखिनः भवन्ति।
ਏਕ ਏਕ ਕੀ ਪੀਰ ਪਛਾਨੈਂ ॥
एक एक की पीर पछानैं ॥सः सर्वेषां पीडां जानाति
ਘਟ ਘਟ ਕੇ ਪਟ ਪਟ ਕੀ ਜਾਨੈਂ ॥੩੮੮॥
घट घट के पट पट की जानैं ॥३८८॥सः प्रत्येकस्य हृदयस्य अन्तः रहस्यं जानाति।388।
ਜਬ ਉਦਕਰਖ ਕਰਾ ਕਰਤਾਰਾ ॥
जब उदकरख करा करतारा ॥यदा प्रजापतिः स्वयमेव प्रक्षेपितवान्,
ਪ੍ਰਜਾ ਧਰਤ ਤਬ ਦੇਹ ਅਪਾਰਾ ॥
प्रजा धरत तब देह अपारा ॥तस्य सृष्टिः असंख्यरूपेषु प्रकटिता
ਜਬ ਆਕਰਖ ਕਰਤ ਹੋ ਕਬਹੂੰ ॥
जब आकरख करत हो कबहूं ॥यदा कदाचिदपि सृष्टिं संहरति ।
ਤੁਮ ਮੈ ਮਿਲਤ ਦੇਹ ਧਰ ਸਭਹੂੰ ॥੩੮੯॥
तुम मै मिलत देह धर सभहूं ॥३८९॥सर्वाणि भौतिकरूपाणि तस्मिन् प्रलीयन्ते।389.
ਜੇਤੇ ਬਦਨ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਸਭ ਧਾਰੈ ॥
जेते बदन स्रिसटि सभ धारै ॥जगति निर्मिताः सर्वे शरीराणि प्राणिनां
ਆਪੁ ਆਪਨੀ ਬੂਝਿ ਉਚਾਰੈ ॥
आपु आपनी बूझि उचारै ॥तेषां अवगमनानुसारं तस्य विषये वदन्तु
ਜਾਨਤ ਬੇਦ ਭੇਦ ਅਰ ਆਲਮ ॥੩੯੦॥
जानत बेद भेद अर आलम ॥३९०॥एतत् तथ्यं वेदानां विद्वान् च विद्यते।३९०।
ਨਿਰੰਕਾਰ ਨ੍ਰਿਬਿਕਾਰ ਨਿਰਲੰਭ ॥
निरंकार न्रिबिकार निरलंभ ॥भगवान् निराकारः पापः निराश्रयः च:
ਤਾ ਕਾ ਮੂੜ੍ਹ ਉਚਾਰਤ ਭੇਦਾ ॥
ता का मूढ़ उचारत भेदा ॥मूर्खः स्वगुह्यज्ञानं गर्वपूर्वकं दावान् करोति,
ਜਾ ਕੋ ਭੇਵ ਨ ਪਾਵਤ ਬੇਦਾ ॥੩੯੧॥
जा को भेव न पावत बेदा ॥३९१॥यत् वेदा अपि न जानन्ति।391।
ਤਾ ਕੋ ਕਰਿ ਪਾਹਨ ਅਨੁਮਾਨਤ ॥
ता को करि पाहन अनुमानत ॥मूर्खः तं पाषाणं मन्यते, .
ਮਹਾ ਮੂੜ੍ਹ ਕਛੁ ਭੇਦ ਨ ਜਾਨਤ ॥
महा मूढ़ कछु भेद न जानत ॥किन्तु महामूर्खः किमपि रहस्यं न जानाति
ਮਹਾਦੇਵ ਕੋ ਕਹਤ ਸਦਾ ਸਿਵ ॥
महादेव को कहत सदा सिव ॥शिवमाह “शाश्वतं प्रभुः, .
ਨਿਰੰਕਾਰ ਕਾ ਚੀਨਤ ਨਹਿ ਭਿਵ ॥੩੯੨॥
निरंकार का चीनत नहि भिव ॥३९२॥“अनिराकारस्य तु रहस्यं न जानाति ॥३९२॥
ਆਪੁ ਆਪਨੀ ਬੁਧਿ ਹੈ ਜੇਤੀ ॥
आपु आपनी बुधि है जेती ॥जितबुद्धेः मते ।
ਬਰਨਤ ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਤੁਹਿ ਤੇਤੀ ॥
बरनत भिंन भिंन तुहि तेती ॥एकः त्वां भिन्नरूपेण वर्णयति
ਤੁਮਰਾ ਲਖਾ ਨ ਜਾਇ ਪਸਾਰਾ ॥
तुमरा लखा न जाइ पसारा ॥तव सृष्टेः सीमाः ज्ञातुं न शक्यन्ते
ਕਿਹ ਬਿਧਿ ਸਜਾ ਪ੍ਰਥਮ ਸੰਸਾਰਾ ॥੩੯੩॥
किह बिधि सजा प्रथम संसारा ॥३९३॥कथं च आदौ जगत् निर्मितम्?३९३।
ਏਕੈ ਰੂਪ ਅਨੂਪ ਸਰੂਪਾ ॥
एकै रूप अनूप सरूपा ॥तस्य एकमेव अप्रतिमरूपम् अस्ति
ਰੰਕ ਭਯੋ ਰਾਵ ਕਹੀ ਭੂਪਾ ॥
रंक भयो राव कही भूपा ॥निर्धनं नृपं वा भिन्नस्थानेषु प्रकटयति
ਅੰਡਜ ਜੇਰਜ ਸੇਤਜ ਕੀਨੀ ॥
अंडज जेरज सेतज कीनी ॥अण्डाभ्यां गर्भान् स्वेदात् च प्राणिं सृजत् |
ਉਤਭੁਜ ਖਾਨਿ ਬਹੁਰ ਰਚਿ ਦੀਨੀ ॥੩੯੪॥
उतभुज खानि बहुर रचि दीनी ॥३९४॥ततः शाकराज्यं सृजत् ॥३९४॥
ਕਹੂੰ ਫੂਲਿ ਰਾਜਾ ਹ੍ਵੈ ਬੈਠਾ ॥
कहूं फूलि राजा ह्वै बैठा ॥क्वचित् सः राजा इव आनन्देन उपविशति
ਕਹੂੰ ਸਿਮਟਿ ਭ੍ਯਿੋ ਸੰਕਰ ਇਕੈਠਾ ॥
कहूं सिमटि भ्यिो संकर इकैठा ॥क्वचित् शिव इति योगी इति संकुचति
ਸਗਰੀ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਦਿਖਾਇ ਅਚੰਭਵ ॥
सगरी स्रिसटि दिखाइ अचंभव ॥तस्य सर्वा सृष्टिः अद्भुतानि वस्तूनि विस्तारयति
ਆਦਿ ਜੁਗਾਦਿ ਸਰੂਪ ਸੁਯੰਭਵ ॥੩੯੫॥
आदि जुगादि सरूप सुयंभव ॥३९५॥सः आदिशक्तिः आदौ स्वयमेव विद्यमानः।395।
ਅਬ ਰਛਾ ਮੇਰੀ ਤੁਮ ਕਰੋ ॥
अब रछा मेरी तुम करो ॥हे भगवन् ! इदानीं मां तव रक्षणे स्थापयतु
ਸਿਖ ਉਬਾਰਿ ਅਸਿਖ ਸੰਘਰੋ ॥
सिख उबारि असिख संघरो ॥शिष्यान् रक्ष मे शत्रून् नाशय च |
ਦੁਸਟ ਜਿਤੇ ਉਠਵਤ ਉਤਪਾਤਾ ॥
दुसट जिते उठवत उतपाता ॥यावन्तः दुष्टाः सृष्टयः (उपद्राः) .
ਸਕਲ ਮਲੇਛ ਕਰੋ ਰਣ ਘਾਤਾ ॥੩੯੬॥
सकल मलेछ करो रण घाता ॥३९६॥सर्वे खलनायकाः सृष्टयः आक्रोशं सर्वे अविश्वासिनः च युद्धक्षेत्रे नश्यन्ति।३९६।
ਜੇ ਅਸਿਧੁਜ ਤਵ ਸਰਨੀ ਪਰੇ ॥
जे असिधुज तव सरनी परे ॥हे असिधुज ! ये त्वां शरणं गच्छन्ति, २.
ਤਿਨ ਕੇ ਦੁਸਟ ਦੁਖਿਤ ਹ੍ਵੈ ਮਰੇ ॥
तिन के दुसट दुखित ह्वै मरे ॥हे परम नाशक ! ये तव शरणार्थिनः शत्रवः दुःखदं मृत्युं मिलितवन्तः
ਪੁਰਖ ਜਵਨ ਪਗੁ ਪਰੇ ਤਿਹਾਰੇ ॥
पुरख जवन पगु परे तिहारे ॥(ये) मनुष्याः त्वां शरणं गच्छन्ति, .
ਤਿਨ ਕੇ ਤੁਮ ਸੰਕਟ ਸਭ ਟਾਰੇ ॥੩੯੭॥
तिन के तुम संकट सभ टारे ॥३९७॥ये त्वत्पादे पतिताः, तेषां सर्वक्लेशान् त्वया अपहृताः।३९७।
ਜੋ ਕਲਿ ਕੋ ਇਕ ਬਾਰ ਧਿਐਹੈ ॥
जो कलि को इक बार धिऐहै ॥ये एकवारं 'काली' जपन्ति, २.
ਤਾ ਕੇ ਕਾਲ ਨਿਕਟਿ ਨਹਿ ਐਹੈ ॥
ता के काल निकटि नहि ऐहै ॥ये ध्यायन्ति परमनाशकमपि, मृत्युः तान् उपगन्तुं न शक्नोति
ਰਛਾ ਹੋਇ ਤਾਹਿ ਸਭ ਕਾਲਾ ॥
रछा होइ ताहि सभ काला ॥ते सर्वदा रक्षिताः तिष्ठन्ति
ਦੁਸਟ ਅਰਿਸਟ ਟਰੇਂ ਤਤਕਾਲਾ ॥੩੯੮॥
दुसट अरिसट टरें ततकाला ॥३९८॥तेषां शत्रवः क्लेशाः च क्षणात् एव आगच्छन्ति समाप्ताः च।398।