শ্রী দশম গ্রন্থ

পৃষ্ঠা - 1265


ਸਾਸ ਘੂਟਿ ਜਨੁ ਕਰਿ ਮਰਿ ਗਈ ॥
saas ghoott jan kar mar gee |

(আপাতদৃষ্টিতে) যেন শ্বাসরোধে মৃত্যু।

ਸਖਿਯਨ ਲਪਿਟਿ ਬਸਤ੍ਰ ਮਹਿ ਲਈ ॥੭॥
sakhiyan lapitt basatr meh lee |7|

তার বন্ধুরা তাকে বর্মে জড়িয়ে রাখে।7.

ਬਕਰੀ ਬਾਧਿ ਸਿਰ੍ਰਹੀ ਮਧਿ ਦੀਨੀ ॥
bakaree baadh sirrahee madh deenee |

(তারা) একটি ছাগলকে সিঁড়িতে (পৃথিবীর তক্তা) বেঁধেছিল।

ਛੋਰ ਬਸਤ੍ਰ ਪਿਤੁ ਮਾਤ ਨ ਚੀਨੀ ॥
chhor basatr pit maat na cheenee |

এমনকি বাবা-মায়ের কাপড়ও খুলে দেননি।

ਦੁਹੂੰ ਸੁਤਾ ਕੋ ਬਚਨ ਸੰਭਾਰਾ ॥
duhoon sutaa ko bachan sanbhaaraa |

পুত্রসন্তানের কথাটা দুজনেরই মনে পড়ল।

ਸਲ ਕੇ ਮਾਝ ਬਕਰਿਯਹਿ ਜਾਰਾ ॥੮॥
sal ke maajh bakariyeh jaaraa |8|

ছাগলকে চিতায় পুড়িয়ে দিল ('সাল')।8।

ਗਈ ਜਾਰ ਸੰਗ ਰਾਜ ਕੁਮਾਰੀ ॥
gee jaar sang raaj kumaaree |

রাজ কুমারী ইয়ার সাথে চলে গেলেন।

ਭੇਦ ਅਭੇਦ ਕਿਨੀ ਨ ਬਿਚਾਰੀ ॥
bhed abhed kinee na bichaaree |

বিচ্ছেদের কথা কেউ ভাবেনি।

ਦੁਹਿਤਾ ਮਰੀ ਜਾਰਿ ਜਨੁ ਦੀਨੀ ॥
duhitaa maree jaar jan deenee |

(তারা) কন্যাকে পুড়িয়ে মারা,

ਤ੍ਰਿਯ ਚਰਿਤ੍ਰ ਕੀ ਕ੍ਰਿਯਾ ਨ ਚੀਨੀ ॥੯॥
triy charitr kee kriyaa na cheenee |9|

কিন্তু নারীর চরিত্রের গতি বুঝতে পারেননি। 9.

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਤੀਨ ਸੌ ਸੋਲਹ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੩੧੬॥੫੯੯੩॥ਅਫਜੂੰ॥
eit sree charitr pakhayaane triyaa charitre mantree bhoop sanbaade teen sau solah charitr samaapatam sat subham sat |316|5993|afajoon|

এখানে শ্রীচরিত্রোপাখ্যানের ত্রিয়া চরিত্রের মন্ত্রি ভূপ সম্বাদের ৩১৫তম চরিত্রের উপসংহার, সবই শুভ।316.5993 যায়

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

চব্বিশ:

ਮੰਤ੍ਰੀ ਕਥਾ ਉਚਾਰੀ ਔਰੈ ॥
mantree kathaa uchaaree aauarai |

মন্ত্রী বললেন অন্য গল্প

ਰਾਜਾ ਦੇਸ ਬੰਗਲਾ ਗੌਰੈ ॥
raajaa des bangalaa gauarai |

যে বাংলা দেশের (ক) গৌড় রাজা ছিলেন।

ਸਮਨ ਪ੍ਰਭਾ ਤਾ ਕੀ ਪਟਰਾਨੀ ॥
saman prabhaa taa kee pattaraanee |

সমন প্রভা ছিলেন তাঁর পাটরানি

ਜਿਹ ਸਮ ਸੁਨੀ ਨ ਕਿਨੀ ਬਖਾਨੀ ॥੧॥
jih sam sunee na kinee bakhaanee |1|

যার মত কেউ (অন্য কেউ) শুনেনি বা কেউ বলেনি। 1.

ਪੁਹਪ ਪ੍ਰਭਾ ਇਕ ਰਾਜ ਦੁਲਾਰੀ ॥
puhap prabhaa ik raaj dulaaree |

(তাদের) পুহাপা প্রভা নামে একটি কন্যা ছিল।

ਬਹੁਰਿ ਬਿਧਾਤਾ ਤਸਿ ਨ ਸਵਾਰੀ ॥
bahur bidhaataa tas na savaaree |

তার মতো আর কোনো শিল্পী সৃষ্টি হয়নি।

ਤਾ ਕੀ ਆਭਾ ਜਾਤ ਨ ਕਹੀ ॥
taa kee aabhaa jaat na kahee |

তার সৌন্দর্য বর্ণনা করা যাবে না।

ਜਨੁ ਕਰਿ ਫੂਲਿ ਅਬਾਸੀ ਰਹੀ ॥੨॥
jan kar fool abaasee rahee |2|

(মনে হচ্ছিল) যেন একটা টিউলিপ ফুটছে। 2.

ਭੂਮਿ ਗਿਰੀ ਤਾ ਕੀ ਸੁੰਦ੍ਰਾਈ ॥
bhoom giree taa kee sundraaee |

তার সৌন্দর্য পৃথিবীতে ছড়িয়ে ছিল,

ਤਾ ਤੇ ਅਬਾਸੀ ਲਈ ਲਲਾਈ ॥
taa te abaasee lee lalaaee |

(ধরুন) গুলবাসি তার থেকে লাল হয়ে গেছে।

ਗਾਲ੍ਰਹਨ ਤੇ ਜੋ ਰਸ ਚੁਇ ਪਰਾ ॥
gaalrahan te jo ras chue paraa |

(তার) গাল থেকে যে রস টানা হয়েছিল,

ਭਯੋ ਗੁਲਾਬ ਤਿਸੀ ਤੇ ਹਰਾ ॥੩॥
bhayo gulaab tisee te haraa |3|

তার থেকে গুলাব হারার জন্ম। 3.

ਜੋਬਨ ਜਬ ਆਯੋ ਅੰਗ ਤਾ ਕੇ ॥
joban jab aayo ang taa ke |

জোবান যখন শরীরে এল,

ਸਾਹ ਏਕ ਆਯੌ ਤਬ ਵਾ ਕੇ ॥
saah ek aayau tab vaa ke |

তখন একজন রাজা তার কাছে এলেন।

ਏਕ ਪੁਤ੍ਰ ਸੁੰਦਰਿ ਤਿਹ ਸੰਗਾ ॥
ek putr sundar tih sangaa |

তার (শাহ) সাথে একটি সুন্দর ছেলে ছিল,

ਜਨ ਮਨਸਾ ਦ੍ਵੈ ਜਏ ਅਨੰਗਾ ॥੪॥
jan manasaa dvai je anangaa |4|

যেন মনসা দুটি কাম দেবের জন্ম দিয়েছে। 4.

ਗਾਜੀ ਰਾਇ ਨਾਮ ਤਿਹ ਨਰ ਕੋ ॥
gaajee raae naam tih nar ko |

সেই ব্যক্তির নাম গাজী রায়।

ਕੰਕਨ ਜਾਨ ਕਾਮ ਕੇ ਕਰ ਕੋ ॥
kankan jaan kaam ke kar ko |

যেন কাম দেবের হাত শক্ত।

ਭੂਖਨ ਕੋ ਭੂਖਨ ਤਿਹ ਮਾਨੋ ॥
bhookhan ko bhookhan tih maano |

মানো তাকে গহনা দিয়ে সাজিয়েছে

ਦੂਖਨ ਕੋ ਦੂਖਨ ਪਹਿਚਾਨੋ ॥੫॥
dookhan ko dookhan pahichaano |5|

আর মুনাফিকদেরকে কষ্টদায়ক মনে কর। 5.

ਪੁਹਪ ਪ੍ਰਭਾ ਤਾ ਕੋ ਜਬ ਲਹਾ ॥
puhap prabhaa taa ko jab lahaa |

যখন পুহাপ প্রভা তাকে দেখল,

ਮਨ ਬਚ ਕ੍ਰਮ ਐਸੇ ਕਰ ਕਹਾ ॥
man bach kram aaise kar kahaa |

তাই মন বাঁচিয়ে বললেন,

ਐਸਿ ਕਰੌ ਮੈ ਕਵਨ ਉਪਾਈ ॥
aais karau mai kavan upaaee |

আমি কি করব?

ਮੋਰਿ ਇਹੀ ਸੰਗ ਹੋਇ ਸਗਾਈ ॥੬॥
mor ihee sang hoe sagaaee |6|

তার সাথে আমার বাগদান হওয়া উচিত। 6.

ਪ੍ਰਾਤਹਿ ਕਾਲ ਸੁਯੰਬਰ ਕਿਯਾ ॥
praateh kaal suyanbar kiyaa |

সকালে, তিনি ঘুমিয়েছিলেন

ਕੁੰਕਮ ਡਾਰਿ ਤਿਸੀ ਪਰ ਦਿਯਾ ॥
kunkam ddaar tisee par diyaa |

এবং তার উপর জাফরান দিন।

ਅਰੁ ਪੁਹਪਨ ਤੈ ਡਾਰਿਸਿ ਹਾਰਾ ॥
ar puhapan tai ddaaris haaraa |

এবং ফুলের মালাও পরান।

ਹੇਰਿ ਰਹੇ ਮੁਖ ਭੂਪ ਅਪਾਰਾ ॥੭॥
her rahe mukh bhoop apaaraa |7|

আরও অনেক রাজাই তাকিয়ে রইলেন।

ਤਿਹ ਨ੍ਰਿਪ ਸੁਤ ਸਭਹੂੰ ਕਰਿ ਜਾਨਾ ॥
tih nrip sut sabhahoon kar jaanaa |

সবাই ওকে রাজ-কুমার ভেবেছে,

ਸਾਹ ਪੁਤ੍ਰ ਕਿਨਹੂੰ ਨ ਪਛਾਨਾ ॥
saah putr kinahoon na pachhaanaa |

শাহের ছেলেকে কেউ চিনতে পারেনি।

ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਨਹਿ ਭੇਦ ਬਿਚਰਾ ॥
maat pitaa neh bhed bicharaa |

বাবা-মাও পার্থক্য বুঝতে পারেননি।

ਇਹ ਛਲ ਕੁਅਰਿ ਸਭਨ ਕਹ ਛਰਾ ॥੮॥
eih chhal kuar sabhan kah chharaa |8|

এভাবে রাজ কুমারী সবাইকে ঠকালেন।

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਤੀਨ ਸੌ ਸਤ੍ਰਹ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੩੧੭॥੬੦੦੧॥ਅਫਜੂੰ॥
eit sree charitr pakhayaane triyaa charitre mantree bhoop sanbaade teen sau satrah charitr samaapatam sat subham sat |317|6001|afajoon|

এখানে শ্রীচরিত্রোপাখ্যানের ত্রিয়া চরিত্রের মন্ত্রি ভূপ সংবাদের 317তম অধ্যায়ের সমাপ্তি, সবই শুভ।317.6001 যায়

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

চব্বিশ:

ਮਰਗਜ ਸੈਨ ਹੁਤੋ ਇਕ ਨ੍ਰਿਪ ਬਰ ॥
maragaj sain huto ik nrip bar |

মারগজ সেন নামে একজন ভালো রাজা ছিলেন।

ਮਰਗਜ ਦੇਇ ਨਾਰਿ ਜਾ ਕੇ ਘਰ ॥
maragaj dee naar jaa ke ghar |

তাঁর বাড়িতে মার্গজ দেই নামে এক মহিলা ছিলেন।