శ్రీ దశమ్ గ్రంథ్

పేజీ - 489


ਰੋਜ ਮਯਾ ਦੁਨੀਆ ਅਫਤਾਬਮ ਸ੍ਯਾਮ ਸਬੇ ਅਦਲੀ ਸਬ ਸਾਹਮ ॥
roj mayaa duneea afataabam sayaam sabe adalee sab saaham |

“నేను కూడా చంద్రుడిని, రాత్రికి ప్రభువు, ఓ కృష్ణా! ఇప్పుడు యుద్ధాన్ని నిలిపివేయవద్దు

ਕਾਨ੍ਰਹ ਗੁਰੇਜੀ ਮਕੁਨ ਤੁ ਬਿਆ ਖੁਸ ਮਾਤੁ ਕੁਨੇਮ ਜਿ ਜੰਗ ਗੁਆਹਮ ॥੧੯੧੭॥
kaanrah gurejee makun tu biaa khus maat kunem ji jang guaaham |1917|

ఆనందంతో రండి, తద్వారా మేము బాల్-గేమ్ ఆఫ్ వార్ ఆడగలుగుతాము మరియు దానిని గెలవగలము. ”1917.

ਯੌ ਸੁਨਿ ਕੈ ਤਿਹ ਕੀ ਬਤੀਯਾ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਇਕ ਤਾ ਹੀ ਕੀ ਓਰਿ ਸਿਧਾਰੇ ॥
yau sun kai tih kee bateeyaa brij naaeik taa hee kee or sidhaare |

అతని మాటలు విన్న కృష్ణుడు అతని వైపు కదిలాడు

ਕ੍ਰੋਧ ਬਢਾਇ ਚਿਤੈ ਤਿਹ ਕੋ ਅਗਨਾਯੁਧ ਲੈ ਤਿਹ ਊਪਰਿ ਝਾਰੇ ॥
krodh badtaae chitai tih ko aganaayudh lai tih aoopar jhaare |

ఆవేశంతో అతని వైపు తన అస్త్రాన్ని ప్రయోగించాడు

ਸੂਤ ਹਨਿਯੋ ਪ੍ਰਿਥਮੈ ਤਿਹ ਕੋ ਫਿਰ ਕੈ ਤਿਹ ਕੇ ਹਯ ਚਾਰ ਹੀ ਮਾਰੇ ॥
soot haniyo prithamai tih ko fir kai tih ke hay chaar hee maare |

అతను మొదట తన సారథిని పడగొట్టాడు మరియు అతని నాలుగు గుర్రాలను చంపాడు

ਅਉਰ ਜਿਤੇ ਬਿਬਿਧਾਸਤ੍ਰ ਹੁਤੇ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਸਭ ਹੀ ਕਟਿ ਡਾਰੇ ॥੧੯੧੮॥
aaur jite bibidhaasatr hute kab sayaam kahai sabh hee katt ddaare |1918|

అతను ఉపయోగించిన అన్ని రకాల ఆయుధాలను కృష్ణుడు అడ్డుకున్నాడు.1918.

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

చౌపాయ్

ਜੋ ਮਲੇਛ ਰਿਸ ਸਸਤ੍ਰ ਸੰਭਾਰੇ ॥
jo malechh ris sasatr sanbhaare |

(కల్ జమాన్) మాలెచ్ కోపం తెచ్చుకుని, ఏదైనా కవచాన్ని తీసుకున్నాడు,

ਸੋ ਕਟਿ ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥਹਿ ਡਾਰੇ ॥
so katt sree brijanaatheh ddaare |

తన ఆయుధాన్ని పట్టుకున్న మలేచ్ఛను కృష్ణుడు నరికాడు

ਆਯੋ ਭਿਰਨ ਇਹੀ ਬਲੁ ਕਹਿਯੋ ॥
aayo bhiran ihee bal kahiyo |

శత్రువు కాలినడకన అడుగు పెట్టినప్పుడు,

ਜਬ ਅਰਿ ਪਾਇ ਪਿਆਦਾ ਰਹਿਯੋ ॥੧੯੧੯॥
jab ar paae piaadaa rahiyo |1919|

శత్రువు కాలినడకన మాత్రమే ఉండి, అతని రథాన్ని కోల్పోయినప్పుడు, కృష్ణుడు ఇలా అన్నాడు, "ఇంత బలం మీద ఆధారపడి నాతో యుద్ధం చేయడానికి వచ్చావా?" 1919.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

స్వయ్య

ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਿਚਾਰ ਕੀਯੋ ਚਿਤ ਮੈ ਭਈ ਸੋ ਨ ਮਲੇਛ ਜੋ ਮੁਸਟ ਲਰੈ ਹੈ ॥
kaanrah bichaar keeyo chit mai bhee so na malechh jo musatt larai hai |

మలేచ మూకయ్యతో పోట్లాడుకోవడం జరగకూడదని శ్రీ కృష్ణుడు మనసులో అనుకున్నాడు.

ਤਉ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਹਮਰੇ ਸਭ ਹੀ ਤਨ ਕੋ ਅਪਵਿਤ੍ਰ ਕਰੈ ਹੈ ॥
tau kab sayaam kahai hamare sabh hee tan ko apavitr karai hai |

ఈ మలేచ్ ముస్తిక నాతో యుద్ధం చేస్తే నా శరీరమంతా అపవిత్రం చేస్తాడని కృష్ణుడు మనసులో అనుకున్నాడు

ਆਯੁਧ ਕਉਚ ਸਜੇ ਤਨ ਮੈ ਸਭ ਸੈਨ ਜੁਰੈ ਮੁਹਿ ਨਾਇ ਬਧੈ ਹੈ ॥
aayudh kauch saje tan mai sabh sain jurai muhi naae badhai hai |

(అతను) అతని శరీరమంతా కవచం మరియు కవచంతో అలంకరించబడి ఉంటుంది. మొత్తం సైన్యంతో కూడా నేను (దానిని) చంపలేను.

ਜੋ ਇਹ ਕੋ ਸਿਰ ਕਾਟਤ ਹੋਂ ਤੁ ਨਿਰਸਤ੍ਰ ਭਯੋ ਹਮਰੋ ਬਲ ਜੈ ਹੈ ॥੧੯੨੦॥
jo ih ko sir kaattat hon tu nirasatr bhayo hamaro bal jai hai |1920|

అతను తన కవచం మరియు ఆయుధాలను ధరించి వచ్చిన తర్వాత, అతను అతనిని చంపలేడు మరియు నేను అతనిని చంపినట్లయితే, అతను ఆయుధరహితంగా ఉన్నప్పుడు, అతని బలం క్షీణిస్తుంది.1920.

ਏਕ ਬਿਚਾਰ ਕੀਯੋ ਚਿਤ ਮੈ ਭਜ ਹੌ ਇਹ ਤੇ ਇਹ ਪਾਛੇ ਪਰੈ ਹੋ ॥
ek bichaar keeyo chit mai bhaj hau ih te ih paachhe parai ho |

తాను పరిగెత్తితే మలేచ్ఛ తన వెంటే పరుగెత్తుతుందని మనసులో అనుకున్నాడు కృష్ణుడు

ਜੈਹੋ ਹਉ ਥੋਰੇਈ ਬੀਚ ਚਲਿਯੋ ਤਨ ਭੇਟਨ ਯਾਹਿ ਮਲੇਛ ਨ ਦੈ ਹੋ ॥
jaiho hau thoreee beech chaliyo tan bhettan yaeh malechh na dai ho |

అతను ఏదో ఒక గుహలోకి ప్రవేశిస్తాడు, కానీ ఆ మలేచా తన శరీరాన్ని తాకడం అతనికి ఇష్టం లేదు

ਸੋਵਤ ਹੈ ਮੁਚਕੁੰਦ ਜਹਾ ਧਸਿ ਵਾਹੀ ਗੁਫਾ ਮਹਿ ਜਾਇ ਜਗੈ ਹੋ ॥
sovat hai muchakund jahaa dhas vaahee gufaa meh jaae jagai ho |

అతను నిద్రపోతున్న ముచుకుంద్‌ని లేపుతాడు (మాంధాత కుమారుడు, అతనిని నిద్ర నుండి మేల్కొల్పిన ఎవరైనా బూడిదగా మారతారు)

ਜੈਹੋ ਬਚਾਇ ਮੈ ਆਪਨ ਕੈ ਤਿਹ ਡੀਠਹ ਸੋ ਇਹ ਕੋ ਜਰਵੈ ਹੋ ॥੧੯੨੧॥
jaiho bachaae mai aapan kai tih ddeetthah so ih ko jaravai ho |1921|

అతను తనను తాను దాచుకుంటాడు, కానీ ముచుకుంద్ యొక్క దృశ్యం యొక్క అగ్నితో మలేచా చంపబడ్డాడు.1921.

ਸੋਰਠਾ ॥
soratthaa |

SORTHA

ਤਉ ਇਹ ਸ੍ਵਰਗਹਿ ਜਾਇ ਜਉ ਇਹ ਰਨ ਭੀਤਰ ਹਨਿਓ ॥
tau ih svarageh jaae jau ih ran bheetar hanio |

అతను యుద్ధంలో అతనిని (కళ్యవణుడిని) చంపినట్లయితే, అతను స్వర్గానికి వెళ్తాడు, కాబట్టి అతను అగ్నిలో బూడిదగా మారేలా చేస్తాడు.

ਅਗਨ ਭਏ ਜਰਵਾਇ ਖ੍ਵੈ ਹੋ ਧਰਮ ਮਲੇਛ ਕੋ ॥੧੯੨੨॥
agan bhe jaravaae khvai ho dharam malechh ko |1922|

తద్వారా మలేచ్ఛగా అతని ధర్మం (లక్షణం) చెక్కుచెదరకుండా ఉంటుంది.1922.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

స్వయ్య

ਛੋਰ ਕੈ ਸ੍ਯੰਦਨ ਸਸਤ੍ਰਨ ਤ੍ਯਾਗ ਕੈ ਕਾਨ੍ਰਹ ਭਜਿਯੋ ਜਨੁ ਤ੍ਰਾਸ ਬਢਾਯੋ ॥
chhor kai sayandan sasatran tayaag kai kaanrah bhajiyo jan traas badtaayo |

తన రథాన్ని విడిచిపెట్టి, ఆయుధాలను విడిచిపెట్టి, కృష్ణుడు అందరినీ భయపెట్టి పారిపోయాడు

ਵਾਹਿ ਲਖਿਯੋ ਕਿ ਭਜਿਯੋ ਮੁਹਿ ਤੇ ਮਥੁਰਾ ਹੂ ਕੇ ਨਾਇਕ ਹ੍ਵੈ ਕਹਿ ਧਾਯੋ ॥
vaeh lakhiyo ki bhajiyo muhi te mathuraa hoo ke naaeik hvai keh dhaayo |

కాలయవణుడు అతనికి భయపడి పారిపోయాడని భావించి, కృష్ణుడిని పిలిచి వెంబడించాడు.

ਸੋਵਤ ਥੋ ਮੁਚਕੁੰਦ ਜਹਾ ਸੁ ਤਹਾ ਹੀ ਗਯੋ ਤਿਹ ਜਾਇ ਜਗਾਯੋ ॥
sovat tho muchakund jahaa su tahaa hee gayo tih jaae jagaayo |

కృష్ణుడు ముచుకుందుడు నిద్రిస్తున్న చోటికి చేరుకున్నాడు

ਆਪੁ ਬਚਾਇ ਗਯੋ ਤਨ ਕੋ ਇਹ ਆਵਤ ਥੋ ਇਹ ਕੋ ਜਰਵਾਯੋ ॥੧੯੨੩॥
aap bachaae gayo tan ko ih aavat tho ih ko jaravaayo |1923|

అతనిని తన్నడం ద్వారా అతను మేల్కొన్నాడు మరియు తరువాత తనను తాను దాచుకున్నాడు, ఈ విధంగా, కృష్ణుడు తనను తాను రక్షించుకున్నాడు, కానీ కలయవణుడిని బూడిదగా మార్చాడు.1923.

ਸੋਰਠਾ ॥
soratthaa |

SORTHA

ਆਪਨ ਕੋ ਬਚਵਾਇ ਗਯੋ ਕਾਨ੍ਰਹ ਮੁਚਕੁੰਦ ਤੇ ॥
aapan ko bachavaae gayo kaanrah muchakund te |

కృష్ణుడు ముచుకుంద్ నుండి తనను తాను రక్షించుకున్నాడు, కానీ ముచుకుంద్ నిద్ర నుండి మేల్కొన్నప్పుడు మరియు

ਤਜੀ ਨੀਦ ਤਿਹ ਰਾਇ ਹੇਰਤ ਭਸਮ ਮਲੇਛ ਭਯੋ ॥੧੯੨੪॥
tajee need tih raae herat bhasam malechh bhayo |1924|

కళ్యావణుడి వైపు చూసాడు, అతను బూడిదగా మారాడు.1924.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

స్వయ్య

ਜਰਿ ਛਾਰ ਮਲੇਛ ਭਯੋ ਜਬ ਹੀ ਮੁਚਕੁੰਦ ਪੈ ਤਉ ਬ੍ਰਿਜਭੂਖਨ ਆਯੋ ॥
jar chhaar malechh bhayo jab hee muchakund pai tau brijabhookhan aayo |

కాలయవణుడు దగ్ధమై బూడిదగా మారినప్పుడు, కృష్ణుడు ముచుకుందానికి వచ్చాడు

ਆਵਤ ਹੀ ਤਿਹ ਕਾਨ੍ਰਹ ਕੋ ਹੇਰ ਕੈ ਪਾਇਨ ਊਪਰਿ ਸੀਸ ਝੁਕਾਯੋ ॥
aavat hee tih kaanrah ko her kai paaein aoopar sees jhukaayo |

కృష్ణుడిని చూడగానే ముచుకుందుడు అతని పాదాలకు తల వంచాడు

ਅਉਰ ਜਿਤੌ ਦੁਖੁ ਥੋ ਤਿਹ ਕੋ ਹਰਿ ਬਾਤਨ ਸੋ ਤਿਹ ਤਾਪ ਬੁਝਾਯੋ ॥
aaur jitau dukh tho tih ko har baatan so tih taap bujhaayo |

శ్రీకృష్ణుడు అతనిని తన మాటలతో ఓదార్చాడు మరియు ముచుకుంద్ మరియు ఉపదేశించాడు

ਐਸੇ ਸਮੋਧਿ ਕੈ ਤਾ ਤਿਹ ਜਾਰਿ ਕੈ ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਇਕ ਡੇਰਨ ਆਯੋ ॥੧੯੨੫॥
aaise samodh kai taa tih jaar kai sree brij naaeik dderan aayo |1925|

కలయవణుడిని బూడిదగా మార్చుకుని, తన ఇంటికి వెళ్ళాడు.1925.

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਕਾਲ ਜਮਨ ਬਧਹਿ ਧਿਆਇ ਸਮਾਪਤੰ ॥
eit sree bachitr naattak granthe krisanaavataare kaal jaman badheh dhiaae samaapatan |

బచిత్తర్ నాటకంలో కృష్ణావతారంలో “కల్యవనుని చంపడం” అనే అధ్యాయం ముగింపు.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

స్వయ్య

ਜਉ ਲਗਿ ਡੇਰਨ ਆਵਤ ਥੋ ਤਬ ਲਉ ਇਕਿ ਆਇ ਸੰਦੇਸ ਸੁਨਾਯੋ ॥
jau lag dderan aavat tho tab lau ik aae sandes sunaayo |

కృష్ణుడు తన గుడారానికి రాగానే, సందేశం ఇవ్వడానికి ఎవరో వచ్చారు.

ਧਾਮ ਚਲੋ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਕਹਾ ਤੁਮ ਪੈ ਸਜਿ ਸੈਨ ਜਰਾਸੰਧਿ ਆਯੋ ॥
dhaam chalo brijanaath kahaa tum pai saj sain jaraasandh aayo |

“ఓ కృష్ణా! మీ ఇంటికి ఎందుకు వెళ్తున్నారు? అటువైపు జరాసంధుడు తన సైన్యంతో అలంకారంగా వస్తున్నాడు.

ਅਉ ਸੁਨਿ ਕੈ ਬਤੀਯਾ ਤਿਹ ਕੀ ਮਨ ਮੈ ਭਟ ਅਉਰਨ ਤ੍ਰਾਸ ਬਢਾਯੋ ॥
aau sun kai bateeyaa tih kee man mai bhatt aauran traas badtaayo |

ఈ మాటలు విని యోధుల మనసులు భయాందోళనకు గురయ్యాయి

ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਜਦੁਬੀਰ ਹਲੀ ਅਤਿ ਹੀ ਮਨ ਆਪਨ ਮੈ ਸੁਖ ਪਾਯੋ ॥੧੯੨੬॥
sayaam bhanai jadubeer halee at hee man aapan mai sukh paayo |1926|

కానీ కృష్ణుడు మరియు బలరామ్ దీనికి సంతోషించారు.1926.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

దోహ్రా

ਏਈ ਬਾਤੈ ਕਰਤ ਭਟ ਨਿਜ ਪੁਰ ਪਹੁੰਚੇ ਆਇ ॥
eee baatai karat bhatt nij pur pahunche aae |

ఈ చర్చలో మునిగిపోయి, యోధులందరూ నగరానికి చేరుకున్నారు

ਭੂਪ ਬੈਠਿ ਬੁਧਿਵੰਤ ਸਭ ਅਪੁਨੇ ਲੀਏ ਬੁਲਾਇ ॥੧੯੨੭॥
bhoop baitth budhivant sabh apune lee bulaae |1927|

అప్పుడు రాజు ఉగ్గర్‌సైన్ తన తెలివైన విశ్వాసులను పిలిచాడు.1927.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

స్వయ్య

ਜੋਰਿ ਘਨੋ ਦਲੁ ਸੰਧਿ ਜਰਾ ਨ੍ਰਿਪ ਆਯੋ ਹੈ ਕੋਪਿ ਅਬੈ ਕਹਿ ਕਈਯੈ ॥
jor ghano dal sandh jaraa nrip aayo hai kop abai keh keeyai |

రాజు ఇలా అన్నాడు, “జరాసంధుడు తన భారీ సైన్యంతో ఆవేశంతో వస్తున్నాడు

ਸੈਨ ਘਨੋ ਇਹ ਕੈ ਸੰਗਿ ਹੈ ਜੋ ਪੈ ਜੁਧੁ ਕਰੈ ਨਹੀ ਜਾਤਿ ਬਚਈਯੈ ॥
sain ghano ih kai sang hai jo pai judh karai nahee jaat bacheeyai |

పోరాటంతో మనల్ని మనం రక్షించుకోలేము