Sri Dasam Granth

Strona - 1378


ਕਹੂੰ ਘੂੰਮਿ ਭੂੰਮੈ ਪਰੇ ਖੇਤ ਬਾਜੀ ॥
kahoon ghoonm bhoonmai pare khet baajee |

Gdzieś na polu bitwy konie spadały na ziemię po zjedzeniu pożywienia.

ਨਿਵਾਜੇ ਝੁਕੈ ਹੈ ਮਨੌ ਕਾਬਿ ਕਾਜੀ ॥੨੬੮॥
nivaaje jhukai hai manau kaab kaajee |268|

(Wyglądało to tak), jakby Qazi kłaniali się w Kaabie (do czytania) Namaz. 268.

ਹਠੀ ਬਧਿ ਗੋਪਾ ਗੁਲਿਤ੍ਰਾਣ ਬਾਕੇ ॥
hatthee badh gopaa gulitraan baake |

Wojownicy Hati Banke z gope i gulitranem (żelaznymi rękawiczkami) zawiązanymi na palcach.

ਚਲੇ ਕੋਪ ਕੈ ਕੈ ਹਠੀਲੇ ਨਿਸਾਕੇ ॥
chale kop kai kai hattheele nisaake |

A nieustraszony („Nisake”) ruszył dalej w szaleńczym gniewie.

ਕਹੂੰ ਚਰਮ ਬਰਮੈ ਗਿਰੇ ਮਰਮ ਛੇਦੇ ॥
kahoon charam baramai gire maram chhede |

Gdzieś leżały przebite tarcze i zbroje

ਕਹੂੰ ਮਾਸ ਕੇ ਗਿਧ ਲੈ ਗੇ ਲਬੇਦੇ ॥੨੬੯॥
kahoon maas ke gidh lai ge labede |269|

A gdzieś sępy niosą wiązki mięsa. 269.

ਕਹੂੰ ਬੀਰ ਬਾਜੀ ਬਜੰਤ੍ਰੀ ਝਰੇ ਹੈਂ ॥
kahoon beer baajee bajantree jhare hain |

Gdzieś polegli żołnierze, konie, nagarchi

ਕਹੂੰ ਖੰਡ ਖੰਡ ਹ੍ਵੈ ਸਿਪਾਹੀ ਮਰੇ ਹੈਂ ॥
kahoon khandd khandd hvai sipaahee mare hain |

gdzieś okaleczeni żołnierze leżeli martwi.

ਕਹੂੰ ਮਤ ਦੰਤੀ ਪਰੇ ਹੈਂ ਪ੍ਰਹਾਰੇ ॥
kahoon mat dantee pare hain prahaare |

Gdzieś zabito słonie.

ਗਿਰੇ ਭੂਮਿ ਪਬੈ ਮਨੋ ਬਦ੍ਰ ਮਾਰੇ ॥੨੭੦॥
gire bhoom pabai mano badr maare |270|

(Wyglądały) jakby były górami przełamanymi przez pioruny. 270.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

Ja:

ਕਾਢਿ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਜਬੈ ਗਰਜਿਯੋ ਲਖਿ ਦੇਵ ਅਦੇਵ ਸਭੇ ਡਰਪਾਨੇ ॥
kaadt kripaan jabai garajiyo lakh dev adev sabhe ddarapaane |

Kiedy (Maha Kaal) przyszedł z kirpanem (w dłoni), wszyscy bogowie i demony bali się go zobaczyć.

ਆਨਿ ਪ੍ਰਲੈ ਦਿਨ ਸੋ ਪ੍ਰਗਟ੍ਯੋ ਸਿਤ ਸਾਇਕ ਲੈ ਅਸਿਕੇਤੁ ਰਿਸਾਨੇ ॥
aan pralai din so pragattayo sit saaeik lai asiket risaane |

Asiketu (wielki wiek) pojawił się z falującym łukiem niczym dzień potopu.

ਫੂਕ ਭਏ ਮੁਖ ਸੂਖਿ ਗਈ ਥੁਕਿ ਜੋਰਿ ਹਥਿਯਾਰ ਕਰੋਰਿ ਪਰਾਨੇ ॥
fook bhe mukh sookh gee thuk jor hathiyaar karor paraane |

Twarze (wszystkich) pobladły (zbladły), ślina wyschła, a miliony chwyciły za broń i uciekły (w ten sposób).

ਮਾਨਹੁ ਸਾਵਨ ਕੇ ਬਦਰਾ ਸੁਨਿ ਮਾਰੁਤਿ ਕੀ ਘਹਰੈ ਭਹਰਾਨੇ ॥੨੭੧॥
maanahu saavan ke badaraa sun maarut kee ghaharai bhaharaane |271|

Jakby zamiast mydła słyszeć szum wiatru (odleciały) 271.

ਡਾਕਿ ਅਚੈ ਕਹੂੰ ਸ੍ਰੋਨ ਡਕਾਡਕ ਪ੍ਰੇਤ ਪਿਸਾਚ ਕਹੂੰ ਕਿਲਕਾਰੈਂ ॥
ddaak achai kahoon sron ddakaaddak pret pisaach kahoon kilakaarain |

Gdzieś listonosze pili krew, a gdzieś krzyczały wampiry i duchy.

ਬਾਜਤ ਹੈ ਕਹੂੰ ਡੌਰੂ ਡਮਾਡਮ ਭੈਰਵ ਭੂਤ ਕਹੂੰ ਭਭਕਾਰੈਂ ॥
baajat hai kahoon ddauaroo ddamaaddam bhairav bhoot kahoon bhabhakaarain |

Gdzieś doru grały na bębnie i gdzieś duchy i duchy krzyczały.

ਜੰਗ ਮ੍ਰਿਦੰਗ ਉਪੰਗ ਬਜੈ ਕਹੂੰ ਭੀਖਨ ਸੀ ਰਨ ਭੇਰਿ ਭਕਾਰੈਂ ॥
jang mridang upang bajai kahoon bheekhan see ran bher bhakaarain |

Gdzieś grano mridangi Sankha („wojenne”), upangi i gdzieś wśród wojowników słychać było dziki (dźwięk) Bhai Bhai.

ਆਨਿ ਅਰੈ ਕਹੂੰ ਬੀਰ ਚਟਾਪਟ ਕੋਪਿ ਕਟਾਕਟ ਘਾਇ ਪ੍ਰਹਾਰੈਂ ॥੨੭੨॥
aan arai kahoon beer chattaapatt kop kattaakatt ghaae prahaarain |272|

Gdzieś wojownicy nagle przyszli, zatrzymali się i zadawali rany, uderzając ze złości. 272.

ਐਸੀ ਬਿਲੋਕਿ ਕੈ ਮਾਰਿ ਮਚੀ ਭਟ ਕੋਪ ਭਰੇ ਅਰਿ ਓਰ ਚਹੈਂ ॥
aaisee bilok kai maar machee bhatt kop bhare ar or chahain |

Widząc tak straszliwą wojnę, wojownicy strony wroga przepełnili się gniewem

ਬਰਛੇ ਅਰੁ ਬਾਨ ਕਮਾਨ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਗਦਾ ਬਰਛੀ ਤਿਰਸੂਲ ਗਹੈਂ ॥
barachhe ar baan kamaan kripaan gadaa barachhee tirasool gahain |

Trzyma włócznię, strzałę, łuk, kirpan, buławę, włócznię trishul

ਅਰਿ ਪੈ ਅਰਰਾਇ ਕੈ ਘਾਇ ਕਰੈ ਨ ਟਰੈ ਬਹੁ ਤੀਰ ਸਰੀਰ ਸਹੈਂ ॥
ar pai araraae kai ghaae karai na ttarai bahu teer sareer sahain |

Atakowali wroga krzycząc i nie cofali się pod ostrzałem wielu strzał.

ਪੁਰਜੇ ਪੁਰਜੇ ਤਨ ਤੇ ਰਨ ਮੈ ਦੁਖ ਤੇ ਤਨ ਮੈ ਮੁਖ ਤੇ ਨ ਕਹੈਂ ॥੨੭੩॥
puraje puraje tan te ran mai dukh te tan mai mukh te na kahain |273|

(Ich) ciała (padały) w kawałkach na polu bitwy, ale nie wyrażali swojego żalu ustami. 273.

ਅੜਿਲ ॥
arril |

nieugięty:

ਪੀਸ ਪੀਸ ਕਰਿ ਦਾਤ ਦੁਬਹਿਯਾ ਧਾਵਹੀਂ ॥
pees pees kar daat dubahiyaa dhaavaheen |

(Giganci) dzierżący broń obiema rękami, używani do zgrzytania zębami i ataku

ਬਜ੍ਰ ਬਾਨ ਬਿਛੂਅਨ ਕੇ ਬਿਸਿਖ ਲਗਾਵਹੀਂ ॥
bajr baan bichhooan ke bisikh lagaavaheen |

A Bajra strzelał strzałami, skorpionami i strzałami.

ਟੂਕ ਟੂਕ ਹੈ ਮਰਤ ਨ ਪਗੁ ਪਾਛੇ ਟਰੈਂ ॥
ttook ttook hai marat na pag paachhe ttarain |

Tote umierał, ale nie mógł się cofnąć.

ਹੋ ਚਟਪਟ ਆਨਿ ਬਰੰਗਨਿ ਤਿਨ ਪੁਰਖਨ ਬਰੈਂ ॥੨੭੪॥
ho chattapatt aan barangan tin purakhan barain |274|

Ci mężczyźni nagle dostali biegunki. 274.

ਚਾਬਿ ਚਾਬਿ ਕਰਿ ਓਠ ਦੁਬਹਿਯਾ ਰਿਸਿ ਭਰੇ ॥
chaab chaab kar otth dubahiyaa ris bhare |

Dubhiya (wojownik) pełen wściekłości

ਟੂਕ ਟੂਕ ਹ੍ਵੈ ਗਿਰੇ ਨ ਪਗੁ ਪਾਛੇ ਪਰੇ ॥
ttook ttook hvai gire na pag paachhe pare |

Padli na kawałki, ale (ich) stopy nie pozostały w tyle.

ਜੂਝਿ ਜੂਝਿ ਰਨ ਗਿਰਤ ਸੁਭਟ ਸਮੁਹਾਇ ਕੈ ॥
joojh joojh ran girat subhatt samuhaae kai |

Wojownicy zwykli walczyć i ginąć w bitwie

ਹੋ ਬਸੇ ਸ੍ਵਰਗ ਮੋ ਜਾਇ ਪਰਮ ਸੁਖ ਪਾਇ ਕੈ ॥੨੭੫॥
ho base svarag mo jaae param sukh paae kai |275|

I ciesząc się dużo szczęścia, mieszkali w niebie. 275.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

Ja:

ਕੋਪ ਘਨਾ ਕਰਿ ਕੈ ਅਸੁਰਾਰਦਨ ਕਾਢਿ ਕ੍ਰਿਪਾਨਨ ਕੌ ਰਨ ਧਾਏ ॥
kop ghanaa kar kai asuraaradan kaadt kripaanan kau ran dhaae |

Devy (konkretnie: tu powinny być „demony”) bardzo się rozzłościły, zdjęły swoje kirpany i uciekły na pole bitwy.

ਹਾਕਿ ਹਥਿਯਾਰਨ ਲੈ ਉਮਡੇ ਰਨ ਕੌ ਤਜਿ ਕੈ ਪਗੁ ਦ੍ਵੈ ਨ ਪਰਾਏ ॥
haak hathiyaaran lai umadde ran kau taj kai pag dvai na paraae |

Wyzywająco i uzbrojeni rzucili się na pole bitwy i nie cofnęli się nawet o dwa kroki.

ਮਾਰ ਹੀ ਮਾਰਿ ਪੁਕਾਰਿ ਹਠੀ ਘਨ ਜ੍ਯੋਂ ਗਰਜੇ ਨ ਕਛੂ ਡਰ ਪਾਏ ॥
maar hee maar pukaar hatthee ghan jayon garaje na kachhoo ddar paae |

Nieustraszenie krzyczeli „Maro”, „Maro”, podczas gdy ołtarze ryczały.

ਮਾਨਹੁ ਸਾਵਨ ਕੀ ਰਿਤੁ ਮੈ ਘਨ ਬੂੰਦਨ ਜ੍ਯੋਂ ਸਰ ਤ੍ਯੋਂ ਬਰਖਾਏ ॥੨੭੬॥
maanahu saavan kee rit mai ghan boondan jayon sar tayon barakhaae |276|

(Wydawało się), jakby sypały się strzałami niczym krople spadające z gałęzi w porze Sawana. 276.

ਧੂਲ ਜਟਾਯੁ ਤੇ ਅਦਿਕ ਸੂਰ ਸਭੈ ਉਮਡੇ ਕਰ ਆਯੁਧ ਲੈ ਕੈ ॥
dhool jattaay te adik soor sabhai umadde kar aayudh lai kai |

Dhul, Jatayu itd., wszyscy wojownicy przybyli z bronią.

ਕੋਪ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਲਏ ਕਰ ਬਾਨ ਮਹਾ ਹਠ ਠਾਨਿ ਬਡੀ ਰਿਸਿ ਕੈ ਕੈ ॥
kop kripaan le kar baan mahaa hatth tthaan baddee ris kai kai |

Ci wielcy, uparci ludzie bardzo się rozgniewali i wzięli do rąk strzały i miecze.

ਚੌਪਿ ਚੜੇ ਚਹੂੰ ਓਰਨ ਤੇ ਬਰਿਯਾਰ ਬਡੇ ਦੋਊ ਨੈਨ ਤਚੈ ਕੈ ॥
chauap charre chahoon oran te bariyaar badde doaoo nain tachai kai |

Wielcy wojownicy ze wszystkich czterech stron nadeszli z wytrzeszczonymi oczami

ਆਨਿ ਅਰੇ ਖੜਗਾਧੁਜ ਸੌ ਨ ਚਲੇ ਪਗੁ ਦ੍ਵੈ ਬਿਮੁਖਾਹਵ ਹ੍ਵੈ ਕੈ ॥੨੭੭॥
aan are kharragaadhuj sau na chale pag dvai bimukhaahav hvai kai |277|

I przyszedł i walczył z Khargadhuj (wielkim wiekiem) i nie przeszedł nawet dwóch kroków (tj. nie cofnął się), nie zwracając się ku polu bitwy. 277.

ਭਾਰੀ ਪ੍ਰਤਾਪ ਭਰੇ ਮਨ ਮੈ ਭਟ ਧਾਇ ਪਰੇ ਬਿਬਿਧਾਯੁਧ ਲੀਨੇ ॥
bhaaree prataap bhare man mai bhatt dhaae pare bibidhaayudh leene |

Z wielkim podekscytowaniem wojownicy przyjęli różne rodzaje zbroi i rozpadli się.

ਕੌਚ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਕਸੇ ਸਭ ਸਾਜਨ ਓਠਨ ਚਾਬਿ ਬਡੀ ਰਿਸਿ ਕੀਨੇ ॥
kauach kripaan kase sabh saajan otthan chaab baddee ris keene |

Kavach, Kirpan itd., wszyscy udekorowani i bardzo źli, podeszli, zagryzając wargi.

ਆਛੇ ਕੁਲਾਨ ਬਿਖੈ ਉਪਜੇ ਸਭ ਕੌਨਹੂੰ ਬਾਤ ਬਿਖੈ ਨਹਿ ਹੀਨੇ ॥
aachhe kulaan bikhai upaje sabh kauanahoon baat bikhai neh heene |

Wszyscy urodzili się w dobrych klanach i nie byli w niczym gorsi.

ਜੂਝਿ ਗਿਰੇ ਖੜਗਾਧੁਜ ਸੌ ਲਰਿ ਸ੍ਰੋਨਿਤ ਸੋ ਸਿਗਰੇ ਅੰਗ ਭੀਨੇ ॥੨੭੮॥
joojh gire kharragaadhuj sau lar sronit so sigare ang bheene |278|

Padli w walce z Khargadhuj (Wielkim Wiekiem), a wszystkie ich kończyny były przesiąknięte krwią. 278.

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

dwadzieścia cztery:

ਇਹ ਬਿਧਿ ਕੋਪ ਕਾਲ ਜਬ ਭਰਾ ॥
eih bidh kop kaal jab bharaa |

Tak więc, kiedy Kala był pełen gniewu,

ਦੁਸਟਨ ਕੋ ਛਿਨ ਮੈ ਬਧੁ ਕਰਾ ॥
dusattan ko chhin mai badh karaa |

(Więc on) zabił bezbożnego żądłem.