داس نانک آکھدا ہے جے منکھّ دا من پرماتما دا سمرن کرے، تاں منکھّ من دی اکاگرتا نال سواس سواس (نام جپ کے) آتمک جیون دین والا نام-رس پیندا ہے۔
اس تریکے نال مچھی دی چنچلتا والا من وسّ وچ رکھّ سکیدا ہے، من وکاراں ول نہیں دوڑدا، تے سریر بھی وکاراں وچ کھچت نہیں ہندا ۔۔3۔۔9۔۔
مارو مہلا 1 ۔۔
(جیہڑا منکھّ مالک-پربھو نوں آپنے اندر وسدا نہیں ویکھدا، پربھو نوں آپنے ہردے وچ نہیں وساندا) اس دی مایا دی ترشنا نہیں مکدی، اس دا من وکاراں ولوں نہیں ہٹدا، اس دا ہردا-سروور میں میں دیاں لہراں نال بھرپور رہندا ہے۔
اہی جیون-بیڑا (سنسار-سمندر دیاں وکار-لہراں دے) پانیاں اتے تر کے (پربھو-چرناں وچ) ٹکیا رہندا ہے جس وچ سدا-تھر رہن والا نام-سودا ہے۔
جس من وچ نام-موتی وسدا ہے، اس من نوں اہ موتی وکاراں ولوں بچا لیندا ہے، سچے نام وچ جڑے رہن دے کارن اس من وچ تریڑ نہیں آؤندی (اہ من مایا وچ ڈولدا نہیں)۔
پربھو دے ڈر-ادب وچ رتا ہویا جیواتما پربھو دے گناں وچ پرورت رہن کرکے اندر ہی ہردے-تختے اتے ٹکیا رہندا ہے (باہر نہیں بھٹکدا) ॥1۔۔
ہے بھائی! سدا کائم رہن والے مالک-پربھو نوں (آپنے آپ توں) دور وسدا ناہ سمجھ (سچا مالک تیرے آپنے اندر وسّ رہا ہے)۔
اس جگت-دے-آسرے پربھو دی جوتِ سبھ جیواں دے اندر موجود ہے۔ پربھو دا ہکم ہریک جیو دے اتے سدا اٹلّ ہے ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔
برہما وشنوں شو اندر ہور انیکاں رشی منی، چاہے کوئی تپ کردا ہے چاہے کوئی تیاگی ہے،
اہی پرماتما دے در تے سوبھا پاندا ہے جو پرماتما دا ہکم مندا ہے (جو پرماتما دی رزا وچ آپنی مرزی لین کردا ہے)، آپنی من-مرزی کرن والے اہنکاری آتمک موتے مردے ہن۔
اساں گرو دی راہیں اہ وچار (کے ویکھ) لیا ہے کِ جنگم ہون، جودھے ہون، جتی ہون، سنیاسی ہون،
پربھو دی سیوا-بھگتی توں بنا کدے بھی کوئی آپنی گھال-کمائی دا پھل پراپت نہیں کر سکدا۔ سیوا-سمرن ہی سبھ توں سریشٹ کرنی ہے ۔۔2۔۔
ہے پربھو! غریباں واستے تیرا نام خزانا ہے (غریب ہندیاں بھی اہ بادشاہاں والا دل رکھدے ہن)، جنھاں دی کوئی بانہ نہیں پھڑدا، اہناں دا توں راہبر بندا ہیں، جنھاں نوں کوئی مان-آدر نہیں دیندا (نام- دات دے کے) اہناں نوں (جگت وچ) آدر دواندا ہیں۔
جس بھی (آتمک اکھاں ولوں) انھے نے گرو-جوتی (دا پلا) پھڑیا ہے اس نیاسرے دا توں آسرا بن جاندا ہیں۔
ہوم جپ آدکاں دی راہیں پرماتما نال سانجھ نہیں بندی، گرو دی دتی متّ تے تریاں اہ سدا-تھر پربھو (جیو دا) دردی بن جاندا ہے۔
پرماتما دے نام توں بنا پرماتما دے در تے سہارا نہیں ملدا، جمن مرن دا ناسونت گیڑ بنیا رہندا ہے ۔۔3۔۔
ہے بھائی! پرماتما دا سدا کائم رہن والا نام سدا وڈیاؤنا چاہیدا ہے، سچے نام دی ہی برکتِ نال سنتوکھی جیون ملدا ہے۔
پربھو دی ڈونگھی سانجھ-روپجھ رتن نال من نوں لشکانا چاہیدا ہے، مڑ اہ (وکاراں وچ) میلا نہیں ہندا۔
پربھو-مالک جد تک من وچ وسیا رہندا ہے (جیون-سفرن وچ وکاراں ولوں) کوئی روک نہیں پیندی۔
ہے نانک! آپا-بھاو گوایاں ہی وکاراں توں خلاسی ملدی ہے، تے اہ سدا-تھر پربھو من وچ تے سریر وچ ٹکیا رہندا ہے ۔۔4۔۔10۔۔
مارو مہلا 1 ۔۔
جس جوگی دی جیون-جگتِ پرماتما دا پوتر نام (سمرنا) ہے، اس دے من وچ (وکاراں والی) رتا بھی میل نہیں رہِ جاندی۔
سبھناں دا پیارا، سبھناں دا خسم تے سدا کائم رہن والا پربھو سدا اس (جوگی) دے ہردے وچ وسدا ہے (اس واستے) جنم مرن دا گیڑ پیدا کرن والی اس دی آتمک اوستھا مکّ جاندی ہے ۔۔1۔۔
ہے دھرتی دے کھسم-پربھو! تیرا ککوئی خاس نام ہے تے تیری کوئی خاس جاتِ ہے؟
جدوں توں مینوں انتر آتمے چرناں وچ سددا ہیں (جوڑدا ہیں) تدوں میں (تیتھوں) اہ بھید دی گلّ پچھدا ہاں (بھاو، جدوں توں آپنی میہر نال مینوں آپنے چرناں وچ جوڑدا ہیں تدوں مینوں سمجھ آؤندی ہے کِ ناہ کوئی تیرا خاس نام ہے اتے ناہ ہی تیری کوئی خاس جاتِ ہے) ॥1۔۔ رہاؤ ۔۔
اہ براہمن برہم (پرماتما دا روپ ہو جاندا) ہے جو پرماتما دے گیان-جل وچ آپنے من نوں اشنان کراندا ہے جو سدا پربھو دے گن گاندا ہے (مانو، پھلاں) پتراں نال پربھو نوں پوجدا ہے،
جو سرف پرماتما نوں جو سرف پرماتما دے نام نوں (ہردے وچ سدا وسائی رکھدا ہے، جس نوں) اہ سارا سنسار پربھو دی جوتِ دا پسارا دسدا ہے ۔۔2۔۔
(جیوں جیوں) میں آپنی جیبھ نوں تکڑی دی ڈنڈی بناندا ہاں، آپنے اس ہردے نوں تکڑی دا اک چھابا بناندا ہاں، (اس چھابے وچ) اتلّ پربھو دا نام تولدا ہاں،
(تے دوجے چھابے وچ آپنے اندروں آپا-بھاو کڈھّ کے رکھی جاندا ہاں، تیوں تیوں اہ جگت مینوں) اک ہٹّ دسدا ہے جتھے سارے ہی جیو اکو کسم دے (بھاو، پربھو-نامو دے) ونجارے دسدے ہن تے سبھناں دے سر اتے (بھاو، سبھناں نوں جند-پنڈ دی راسِ دین والا) شاہ پرماتما آپ ہے ۔۔3۔۔
(گر-شبد دی برکتِ نال) جس منکھّ دی سرت اک پرماتما وچ ٹکی رہندی ہے جو انتر آتمے بھٹکنا-رہت ہو جاندا ہے اس نوں سہیہ جیون-جگتِ دی سمجھ آ جاندی ہے، ستگورو اس دا جنم مرن دا گیڑ مکا دیندا ہے۔
اہ گرو دا شبد آپنے ہردے وچ وساندا ہے (اس تراں آپنے من دی) بھٹکنا مکاندا ہے تے دن رات سدا دا سیوک بنیا رہندا ہے ۔۔4۔۔
(دنیا دے مائک پھرنیاں دی پہنچ توں دور) اچا اہ چتّ-آکاش ہے (اہ آتمک اوستھا ہے) جتھے سرشٹی دا پالک پرماتما وس سکدا ہے؛ اس پربھو (دے ملاپ) دا اہ ٹکانا اپہنچ ہے (کیونکِ جیو مڑ مڑ مایا ول پرتدا رہندا ہے)۔ پھر بھی گرو دی راہیں اس ٹکانے دا وسنیک بن جائیدا ہے۔
نانک گرو دے دسے رستے تے تر کے جگت دے موہ توں اپرام ہو گیا ہے، (اس تراں) آپنے اندر تے سارے جگت وچ اک پربھو نوں ہی ویکھدا ہے ۔۔5۔۔11۔۔