جسدا نام سمریاں پتھر-دل منکھّ (کٹھورتا دے سمندر وچ) ڈبنوں بچ جاندے ہن، (توں بھی گرو دی سرن پے کے اسدا نام سمر) ॥3۔۔
(ہے بھائی!) سادھ سنگتِ اگے سدا سر نواؤ،
کیونکِ پرماتما دا نام سادھ جناں (گرمکھاں) دی زندگی دا آسرا ہندا ہے، (انھاں دی سنگتِ وچ تینوں بھی ہرِ-نام دی پراپتی ہوویگی)۔
نانک آکھدا ہے- (کرتار نے) میری بینتی سن لئی،
تے اسنے گرو دی کرپا نال مینوں آپنے نام دے گھر وچ (ٹکا دتا ہے) ॥4۔۔21۔۔90۔۔
گؤڑی گواریری مہلا 5 ۔۔
(ہے بھائی!) گرو دے دیدار دی برکتِ نال (منکھّ آپنے اندروں ترشنا دی اگّ) بجھا لیندا ہے،
گرو نوں مل کے (آپنے من وچوں) ہؤمے مار لیندا ہے۔
گرو دی سنگتِ وچ رہِ کے (منکھّ دا) من (وکاراں والے پاسے) ڈولدا نہیں،
(کیونکِ) گرو دی سرن پے کے منکھّ آتمک جیون دین والی گربانی اچاردا رہندا ہے ۔۔1۔۔
(ہے بھائی!) جدوں گرو دی راہیں پربھو نال ڈونگھی سانجھ پا لئیدی ہے، جدوں سدا-تھر پربھو دے پریم-رنگم وچ رنگے جائیدا ہے،
تدوں ہردا ٹھنڈا-ٹھارا ہو جاندا ہے، تدوں (من وچ) شانتی پیدا ہو جاندی ہے، تدوں سارا جگت سدا-تھر پرماتما دا روپ دسدا ہے ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔
(ہے بھائی!) گرو دی کرپا نال منکھّ پرماتما دا نام جپدا ہے،
گرو دی کرپا نال ہرِ کیرتن دا گائن کردا ہے۔
(اسدا نتیجا اہ نکلدا ہے کِ) ستگورو دی کرپا نال منکھّ دے سارے دکھّ-کلیش مٹ جاندے ہن،
(کیونکِ) گرو دی میہر نال منکھّ (مایا دے موہ دے) بندھناں توں خلاسی پا لیندا ہے ۔۔2۔۔
(ہے بھائی!) گرو دی کرپا نال مایا دا موہ تے مایا دی خاتر بھٹکن دور ہو جاندی ہے۔
گرو دے چرناں دی دھوڑی دا اشنان ہی سارے دھرماں دا (سار) ہے۔
(جس منکھّ اتے گرو دے سنمکھ رہن والے) گرمکھ دیاوان ہندے ہن، اس تے پرماتما بھی دیاوان ہو جاندا ہے۔
(ہے بھائی!) میری جند بھی گرمکھاں دے چرناں وچ ہی وارنے جاندی ہے ۔۔3۔۔
گرو دی میہر نال جدوں میں کرپا دے خزانے، کرپا دے گھر پرماتما دا نام سمردا ہاں،
سادھ-سنگتِ وچ میرا جیء پرچدا ہے۔
میں گن-ہین اتے پربھو نے دیا کیتی،
ہے نانک! (آکھ = ہے بھائی!) سادھ سنگتِ وچ میں پربھو دا نام جپن لگّ پیا ۔۔4۔۔22۔۔91۔۔
گؤڑی گواریری مہلا 5 ۔۔
(گرو دی کرپا نال جنھاں منکھاں نے) سادھ سنگتِ وچ بھگوان دا سمرن کیتا ہے،
جنھاں نوں گرو نے پرماتما دا نام ہی منتر دتا ہے،
(اس منتر دی برکتِ نال) اہ اہنکار چھڈّ کے نرویر ہو گئے ہن،
(ہے بھائی!) اٹھے پہر (ہر ویلے) گرو دے پیر پوجو ۔۔1۔۔
ہے بھائی! تدوں توں میری بھیڑی تے بے-سمجھی والی متِ دور ہو گئی ہے،
جدوں توں پرماتما دی سفت-سالاہ میں کنیں سنی ہے ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔
(ہے بھائی! جنھاں منکھاں نے ہرِ-جس کنیں سنیا ہے) آتمک اڈولتا، سکھ انند دے خزانے-
رکھنہار پرماتما نے آخر اہناں دی (سدا) رکھیا کیتی ہے۔
اہناں دے دکھّ، درد، ڈر، وہم سارے ناس ہو جاندے ہن۔
پرماتما مہر کر کے انھاں دے جنم مرن دے گیڑ (بھی) مکا دیندا ہے ۔۔2۔۔
ہے (میرے) من! جہڑا پرماتما ہر تھاں (سبھ جیواں وچ ویاپک ہو کے) آپ ویکھدا ہے آپ ہی بولدا ہے، آپ ہی سندا ہے،
جہڑا ہر ویلے تیرے انگ-سنگ ہے، اسدا بھجن کر۔
گرو دی کرپا نال جس منکھّ دے اندر آتمک جیون والا چانن پیدا ہندا ہے،
اسنوں گناں دا خزانا اک پرماتما ہی ہر تھاں ویاپک دسدا ہے ۔۔3۔۔
(ہے بھائی! اہ منکھّ) سفت-سالاہ کرن والے تے سفت-سالاہ سنن والے سبھے پوتر جیون والے بن جاندے ہن،
جیہڑے سدا ہی گوبند دے گن گاندے ہن
نانک آکھدا ہے- (ہے پربھو!) جس منکھّ اتے توں دیاوان ہندا ہیں،
(اہ تیری سفت-سالاہ کردا ہے) اسدی ساری اہ مہنت سپھل ہو جاندی ہے ۔۔4۔۔23۔۔92۔۔
گؤڑی گواریری مہلا 5 ۔۔
(ہے بھائی!) گرو (منکھّ دے مایا دے موہ دے) بندھن توڑ کے (اس پاسوں) پرماتما دا سمرن کراندا ہے۔
(جس منکھّ اتے گرو مہر کردا ہے اس دے) من وچ (پربھو-چرناں دی) اٹلّ سرت بجھّ جاندی ہے۔
(ہے بھائی! گرو دی سرن پیاں من دے سارے) کلیش مٹ جاندے ہن، سکھی جیون والا ہو جائیدا ہے۔
سو، گرو اہو جہا اچی دات بخشن والا کہا جاندا ہے ۔۔1۔۔
(ہے بھائی!) اہ ستگورو آتمک آنند دی دات بخشن والا ہے کیونکِ اہ پرماتما دا نام جپاندا ہے،
تے مہر کر کے اس پرماتما دے نال جوڑدا ہے ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔
(پر) پرماتما جس منکھّ اتے دیاوان ہووے اس نوں آپ (ہی) گرو ملاندا ہے،
اہ منکھّ (پھر) گرو پاسوں (آتمک جیون دے) سارے خزانے ہاسل کر لیندا ہے۔
اہ (گرو دی سرن پے کے) آپا-بھاو تیاگ دیندا ہے، تے اس دا جنم مرن دا گیڑ مکّ جاندا ہے۔
گرو دی سنگتِ وچ (رہِ کے) اہ منکھّ پرماتما نال ڈونگھی سانجھ پا لیندا ہے ۔۔2۔۔
(ہے بھائی! گر-سرن دی برکتِ نال) پربھو جی سیوک اتے دیاوان ہو جاندے ہن،