ہے بھگوان! آپنی اجہی مہر کر۔
ہے من! ساری چترائی سیانپ چھڈّ کے،
سنت جناں دا آسرا پھڑ۔
سنت جن جس منکھّ دی سہائتا کردے ہن،
ہے نانک! اس دا بھی اہ سریر تاں بھاویں مٹی دا پتلا ہے، پر اس وچ اہ اچی توں اچی آتمک اوستھا ہاسل کر لیندا ہے ۔۔23۔۔
سلوکُ ۔۔
جیہڑے بندے دوجیاں اتے دھکا زلم کر کے بڑا مان کردے ہن، (سریر تاں اہناں دا بھی ناسونت ہے) اہناں دا ناسونت سریر وئرتھ چلا جاندا ہے۔
اہ 'میں وڈا' 'میں وڈا' کرن والی متِ دے بندھناں وچ جکڑے جاندے ہن۔ ہے نانک! اہناں بندھناں توں پربھو دا نام ہی چھڈا سکدا ہے ۔۔1۔۔
پؤڑی
جو منکھّ اہ سمجھن لگّ پیندا ہے کِ میں وڈا بن گیا ہاں،
اہ اس ہؤمے وچ اؤں بجھّ جاندا ہے جویں توتا (چوغے دے) بھلیکھے وچ نلنی نال پھڑیا جاندا ہے۔
جدوں منکھّ اہ سمجھدا ہے کِ میں بھگت ہو گیا ہاں، میں گیانوان بن گیا ہاں،
تاں اگانہ پربھو نے اس دی اس ہؤمے دا ملّ رتا بھی نہیں پانا ہندا۔
جدوں منکھّ اہ سمجھ لیندا ہے کِ میں چنگے دھارمک وکھیان کر لیندا ہاں،
تاں اہ اک پھیری والے وپاری وانگ ہی دھرتی اتے تریا پھردا ہے، (جویں پھیری والا سودا ہورناں اگے ہی ویچدا ہے، تویں اہ بھی آپ کوئی آتمک لابھ نہیں کھٹدا)۔
جس منکھّ نے سادھ سنگتِ وچ جا کے آپنی ہؤمے دا ناس کیتا ہے،
ہے نانک! اسے نوں پرماتما ملدا ہے ۔۔24۔۔
سلوکُ ۔۔
(ہے بھائی!) امرت ویلے اٹھّ کے پربھو دا نام جپ (اتنا ہی نہیں) دن رات (ہر ویلے) یاد کر۔
کوئی چنتا-فکر تیرے اتے زور نہیں پا سکیگا، ہے نانک! (آکھ) تیرے اندروں ویر-ورودھ جھگڑے والا سبھاؤ ہی مٹ جائگا ۔۔1۔۔
پؤڑی ۔۔
(ہے ونجارے جیو!) تیرا (ہر کسم دا) چنتا-فکر مٹ جائگا،
توں پرماتما دے نام نال ونج کر۔
پربھو نالوں وچھڑیا بندا چنتا-جھوریاں وچ ہی آتمک موتے مریا رہندا ہے،
کیونکِ اس دے ہردے وچ (پرماتما نوں وسار کے) مایا دا پیار بنیا ہندا ہے۔
ہے بھائی! تیرے من وچوں سارے پاپ وکار جھڑ جانگے،
ستسنگ وچ جا کے پرماتما دی آتمک جیون دین والی سفت-سالاہ سن۔
اس منکھّ دے کام کرودھ آدک سارے ویری ناس ہو جاندے ہن
ہے نانک! جس اتے سرشٹی دا مالک-پربھو مہر کردا ہے (اس دے اندر نام وسدا ہے) ॥25۔۔
سلوکُ ۔۔
ہے متر! (بے-شک) انیکاں تراں دے جتن تسی کر ویکھو، (اتھے سدا لئی) ٹکے نہیں رہِ سکدے۔
ہے نانک! (آکھ-) جے پربھو دے نام نال پیار پاووگے، جے سدا ہری-نام سمروگے، تاں آتمک جیون ملیگا ۔۔1۔۔
پؤڑی
(ہے بھائی!) اہ گلّ پکی سمجھ لوو کِ دنیا والے موہ ناس ہو جانگے؛
کتنے کُ (جیو جگت توں) چلے گئے ہن، اہ گنتی ناہ میں کردا ہاں، ناہ کر سکدا ہاں۔
جو کجھ میں (اکھیں) ویکھ رہا ہاں، اہ ناسونت ہے، (پھر) پیڈی پریت کس دے نال پائی جائے؟
ہے میرے چتّ! اؤں ٹھیک جان کِ مایا نال پیار جھوٹھا ہے۔
اجیہے منکھّ مایا والی بھٹکنا توں بچ جاندے ہن۔ اہو جہا بندا ہی سنت ہے، اہ ہی سہیہ جیون نوں سمجھدا ہے۔
(ہے پربھو!) جس بندے اتے توں ترٹھدا ہیں، اس نوں موہ دے انھے ہنیرے کھوہ وچوں توں کڈھّ لیندا ہیں۔
جس دے ہتھ وچ ہی اہ کرن دی سمرتھا ہے، تے جو سارے سبب بنان جوگا بھی ہے (اہی اک تریکا ہے، "مایا رنگ" توں بچے رہن دا)
ہے نانک! (آکھ-) میں اس پربھو دی سفت-سالاہ کردا ہاں جو (مہر کر کے سفت-سالاہ کرن دا اہ) سبب میرے واستے بناندا ہے ۔۔26۔۔
سلوکُ ۔۔
اس منکھّ دے اہ موہ-بندھن ٹٹّ جاندے ہن جو جنم مرن دے گیڑ وچ پاندے ہن، اہ منکھّ گرو دی سیوا کر کے آتمک آنند پراپت کردا ہے
ہے نانک! جس دے من توں گناں-دا-خزانا گوبند بھلدا نہیں ہے ۔۔1۔۔
پؤڑی
(ہے بھائی!) سرف اک پرماتما دی سیوا-بھگتی کرو جس دے در توں کوئی (جاچک) خالی نہیں جاندا۔
جے تہاڈے من وچ تن وچ مونہ وچ ہردے وچ پربھو وسّ پئے، تاں مونہ-منگیا پدارتھ ملیگا۔
پر اہ سیوا-بھگتی دا موکا اسے نوں ملدا ہے، جس اتے گرو دیال ہووے۔
تے، گرو دی سنگتِ وچ منکھّ تدوں ٹکدا ہے، جے پربھو آپ کرپا کرے۔
اساں سارے تھاں بھال کے ویکھ لئے ہن، پربھو دے بھجن توں بنا آتمک سکھ کتے بھی نہیں۔
جیہڑے بندے گرو دی ہزوری وچ آپا لین کر لیندے ہن، اہناں توں تاں جمدوت بھی لامبھے ہو جاندے ہن (اہناں نوں موت دا ڈر بھی پوہ نہیں سکدا)۔
میں مڑ مڑ گرو توں کربان جاندا ہاں۔
ہے نانک! (آکھ-) جیہڑا منکھّ گرو در تے آ ڈگدا ہے، اس دے کئی جنماں دے کیتے مند کرماں دے سنسکار ناس ہو جاندے ہن ۔۔27۔۔
سلوکُ ۔۔
(ہے پربھو!) جنھاں اتے توں مہر کردا ہیں؛ اہناں دے راہ وچ تیرے در تے پہنچن لگیاں کوئی روک نہیں پیندی (کوئی وکار اہناں نوں پربھو-چرناں وچ جڑن توں روک نہیں سکدا)۔
ہے نانک! (آکھ-) اہ بندے بڑے بھاگاں والے ہن، جنھاں نوں پربھو نے آپنے بنا لیا ہے ۔۔1۔۔