تدوں کوئی جیو نرکاں دا بھاگی تے کوئی سرگاں دا چاہوان بنیا۔
گھراں دے دھندھے، مایا دے بندھن،
اہنکار، موہ، بھلیکھے، ڈر،
دکھّ، سکھ، آدر نرادری-
اہو جہیاں کئی کسم دیاں گلاں چلّ پئیاں۔
پربھو آپنا تماشا کر کے آپ ویکھ رہا ہے۔
ہے نانک! جدوں اس کھیڈ نوں سمیٹدا ہے تاں اک آپ ہی آپ ہو جاندا ہے ۔۔7۔۔
جتھے ادرشٹ پربھو ہے اوتھے اس دا بھگت ہے، جتھے بھگت ہے اوتھے اہ پربھو آپ ہے۔
ہر تھاں سنتاں دی مہما واستے پربھو جگت دا کھلارا کھلار رہا ہے۔
(سنتاں دا پرتاپ تے مایا دا پربھاو-انھاں) دوہاں پکھاں دا مالک پربھو آپ ہے۔
پربھو جی آپنی سوبھا آپ ہی جاندے ہن۔
پربھو آپ ہی کھیڈاں کھیڈ رہا ہے آپ ہی آنند تماشے کر رہا ہے،
آپ ہی رساں نوں بھوگن والا ہے تے آپ ہی نرلیپ ہے۔
جو اس نوں بھاؤندا ہے، اس نوں آپنے نام وچ جوڑدا ہے،
تے جس نوں چاہندا ہے مایا دیاں کھیڈاں کھڈاؤندا ہے۔
ہے بیئنت! ہے اتھاہ! ہے اگنت! ہے اڈول پربھو!
ہے نانک (اؤں ارداس کر تے آکھ) جویں توں بلاؤندا ہیں تویں تیرے داس بولدے ہن ۔۔8۔۔21۔۔
سلوکُ ۔۔
ہے جیاں جنتاں دے پالن والے پربھو! توں آپ ہی سبھ تھائیں ورت رہا ہیں۔
ہے نانک! پربھو آپ ہی سبھ تھائیں موجود ہے، (اس توں بنا کوئی) دوجا کتھے ویکھن وچ آیا ہے؟ ॥1۔۔
اسٹپدی ۔۔
(سبھ جیواں وچ) پربھو آپ بول رہا ہے آپ ہی سنن والا ہے،
آپ ہی اکّ ہے (سرشٹی رچن توں پہلاں)، تے آپ ہی (جگت نوں آپنے وچ) سمیٹ لیندا ہے۔
جدوں اس نوں چنگا لگدا ہے تاں سرشٹی رچ لیندا ہے،
جدوں اس نوں چنگا لگدا ہے (جگت نوں آپنے وچ) سمیٹ لیندا ہے۔
(ہے پربھو!) تیتھوں وکھرا کجھ نہیں ہے،
توں (آپنے ہکم-روپ) دھاگے وچ سارے جگت نوں پرو رکھیا ہے۔
جس منکھّ نوں پربھو جی آپ سوجھ بخشدے ہن،
اہ منکھّ پربھو دا سدا-تھر رہن والا نام ہاسل کر لیندا ہے۔
اہ منکھّ سبھ ول اک نزر نال تکدا ہے، اکال پرکھ دا مہرم ہو جاندا ہے۔
ہے نانک! اہ سارے جگت دا جتن والا ہے ۔۔1۔۔
سارے جیو جنت اس پربھو دے وسّ وچ ہن،
اہ دیناں تے دیا کرن والا ہے، تے، اناتھاں دا مالک ہے۔
جس جیو نوں پربھو آپ رکھدا ہے اس نوں کوئی مار نہیں سکدا۔
مویا ہویا (تاں) اہ جیو ہے جس نوں پربھو بھلا دیندا ہے۔
اس پربھو نوں چھڈّ کے ہور کتھے کوئی جائے؟
سبھ جیواں دے سر تے اک آپ ہی پربھو ہے جو مایا دے پربھاو توں پرے ہے۔
جس دے وسّ وچ سبھ جیواں دی زندگی دا بھیت ہے،
اس پربھو نوں اندر باہر سبھ تھائیں انگ-سنگ جانہُ۔
جو گناں دا خزانا ہے، بیئنت ہے تے اپار ہے،
ہے نانک! (آکھ، پربھو دے) سیوک اس توں سدکے ہن ۔۔2۔۔
دیا دے گھر پربھو جی سبھ تھائیں بھرپور ہن،
تے سبھ جیواں تے میہر کردے ہن۔
پربھو آپنے کھیل آپ جاندا ہے،
سبھ دے دل دی جانن والا پربھو سبھ تھائیں موجود ہے۔
جیواں نوں کئی تریکیاں نال پالدا ہے،
جو جو جیو اس نے پیدا کیتا ہے، اہ اسے پربھو نوں سمردا ہے۔
جس اتے ترٹھدا ہے اس نوں نال جوڑ لیندا ہے،
(جنھاں تے ترٹھدا ہے) اہ اس دے گن گا کے اس دی بھگتی کردے ہن۔
جس منکھّ نے من وچ شردھا دھار کے پربھو نوں (سچمچ ہوند والا) منّ لیا ہے،
ہے نانک! اس نے اس اکّ کرتار نوں ہی پچھانیا ہے ۔۔3۔۔
(جو) سیوک اک پربھو دے نام وچ ٹکیا ہویا ہے،
اس دی آس کدے خالی نہیں جاندی۔
سیوک نوں اہ پھبدا ہے کِ سبھ دی سیوا کرے۔
پربھو دی رزا سمجھ کے اس نوں اچا درجا مل جاندا ہے۔
اہناں نوں اس (نام سمرن) توں وڈا ہور کوئی وچار نہیں سجھدا؛
جنھاں دے من وچ اکال پرکھ وسدا ہے۔
(مایا دے) بندھن توڑ کے اہ نرویر ہو جاندے ہن،
تے ہر ویلے ستگورو دے چرن پوجدے ہن۔
اہ منکھّ اس جنم وچ سکھی ہن، تے پرلوک وچ بھی سوکھے ہندے ہن،