مورکھ لوک راساں پاندے ہن تے آپنے آپ نوں بھگت پرگٹ کردے ہن۔
(اہ مورکھ راساں پان ویلے) نچّ نچّ کے ٹپدے ہن (پر انتر آتمے ہؤمے دے کارن آتمک آنند دے تھاں) دکھ ہی دکھ پاندے ہن۔
نچن ٹپن نال بھگتی نہیں ہندی۔
پرماتما دی بھگتی اہی منکھّ پراپت کر سکدا ہے، جیہڑا گرو دے شبد وچ جڑ کے (آپا-بھاو ولوں، ہؤمے ولوں) مردا ہے ۔۔3۔۔
بھگتاں نال پیار کرن والا اہ پرماتما ہی جیواں پاسوں بھگتی کرواؤندا ہے۔
اس دی سدا تھر رہن والی بھگتی دوارا اندروں ہؤمے دور ہندی ہے۔
(پر جیواں دے کیہ وسّ؟) بھگتی نال پیار کرن والا اہ پرماتما سبھ جیواں دے ڈھنگ جاندا ہے (کِ اہ بھگتی کردے ہن جاں پکھنڈ)۔
ہے نانک! جس منکھّ اتے پربھو بخشش کردا ہے اہ منکھّ اس دے نام نوں پچھاندا ہے (نام نال) ڈونگھی سانجھ پا لیندا ہے ۔۔4۔۔4۔۔24۔۔
گؤڑی گواریری مہلا 3 ۔۔
(گرو دی سرن پے کے جیہڑا منکھّ آپنے) من نوں کابو کر لیندا ہے، اس منکھّ دی (مایا والی) بھٹکنا مکّ جاندی ہے۔
من وسّ وچ آؤن توں بنا پرماتما دی پراپتی نہیں ہو سکدی۔
اسے منکھّ دا من وسّ وچ آؤندا ہے، جیہڑا اس نوں وسّ لیاؤن دی دوائی جاندا ہے،
(جیہڑا منکھّ گرو دی سرن پیندا ہے) اہی سمجھدا ہے کِ من گرو دے شبد وچ جڑیاں ہی وسّ وچ آ سکدا ہے ۔۔1۔۔
(ہے بھائی!) جس منکھّ اتے پرماتما مہر کردا ہے،
اس نوں (اہ) وڈیائی دیندا ہے (کِ) گرو دی کرپا نال اہ پربھو اس دے من وچ آ وسدا ہے ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔
جدوں منکھّ گرو دے سنمکھ رہن والے منکھاں والا آچرن بنان دی کار کردا ہے،
تدوں اس نوں اس من (دے سبھاء) دی سمجھ آ جاندی ہے،
(تدوں اہ سمجھ لیندا ہے کِ) من ہؤمے وچ مست رہندا ہے جویں کوئی ہاتھی شراب وچ مست ہووے۔
گرو ہی (آتمک موتے مرے ہوئے اس من نوں آپنے شبد دا) انکس مار کے (مڑ) آتمک جیون دین دے سمرتھّ ہے ۔۔2۔۔
(اہ) من (سوکھے تریکے نال) وسّ وچ نہیں آ سکدا، کوئی ورلا منکھّ (گرو دی سرن پے کے اس نوں) وسّ وچ لیاؤندا ہے۔
جدوں منکھّ (گرو دی سہائتا نال آپنے من دے) اموڑ-پنے نوں مکا لیندا ہے، تدوں من پوتر ہو جاندا ہے۔
گرو دی شرن پین والا منکھّ اس من نوں سوہنا بنا لیندا ہے۔
اہ (آپنے اندروں) ہؤمے چھڈّ دیندا ہے وکار تیاگ دیندا ہے ۔۔3۔۔
جنھاں منکھاں نوں پرماتما نے آپنی دھر درگاہ توں ہی گرو دے چرناں وچ جوڑ کے (وکاراں ولوں) رکھّ لیا ہے،
اہ گرو دے شبد وچ لین رہِ کے کدے اس پرماتما نالوں وچھڑدے نہیں۔
پرماتما آپنی اہ گجھی تاکت آپ ہی جاندا ہے۔
ہے نانک! (اک گلّ پرتکھّ ہے کِ) جیہڑا منکھّ گرو دی سرن پیندا ہے، اہ پرماتما دے نام نوں پچھان لیندا ہے (نام نال ڈونگھی سانجھ پا لیندا ہے) ॥4۔۔5۔۔25۔۔
گؤڑی گواریری مہلا 3 ۔۔
(ہے بھائی! پربھو-نامو توں کھنجھ کے) ہؤمے وچ (پھس کے) سارا جگت جھلا ہو رہا ہے،
مایا دے موہ دے کارن بھٹکنا وچ پے کے کراہے جا رہا ہے۔
ہور ہور کئی سوچاں سوچدا رہندا ہے پر آپنے آتمک جیون نوں نہیں پڑتالدا،
(اس تراں) مایا دی خاتر دوڑ-بھجّ کردیاں (مایا-دھاری جیو دا) ہریک دن بیت رہا ہے ۔۔1۔۔
ہے میرے بھائی! آپنے ہردے وچ پرماتما دا نام سمردا رہُ۔
گرو دی سرن پے کے آپنی جیبھ نوں پرماتما دے نام-رس نال رسیلی بنا ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔
جس منکھّ نے گرو دی سرن پے کے آپنے ہردے وچ پرماتما نال جان-پچھان پا لئی،
اہ منکھّ جگت دی زندگی دے آسرے پرماتما دی سیوا-بھگتی کر کے سدا لئی پرگٹ ہو جاندا ہے۔
اہ منکھّ (آپنے اندروں) ہؤمے دور کر کے گرو دے شبد دی راہیں (پرماتما نال) سانجھ پا لیندا ہے،
جس منکھّ اتے (کیتے) کرماں انوسار (جیواں نوں) پیدا کرن والا پرماتما کرپا کردا ہے ۔۔2۔۔
جنھاں منکھاں نوں پرماتما گرو دے شبد وچ جوڑدا ہے،
جنھاں نوں مایا پچھے دوڑدیاں نوں ورجدا ہے تے روک رکھدا ہے، اہ منکھّ پرماتما دا روپ ہو جاندے ہن۔
اہ منکھّ گرو پاسوں پرماتما دا نام ہاسل کر لیندے ہن جو اہناں واستے (مانو، دھرتی دے) نوں ہی خزانے ہن۔
آپنی مہر نال پرماتما اہناں دے من وچ آ وسدا ہے ۔۔3۔۔
(ہے بھائی!) پرماتما دا نام سمردیاں سریر نوں آنند ملدا ہے شانتی ملدی ہے۔
جس منکھّ دے اندر (ہرِ-نام) آ وسدا ہے، اس نوں جم دا دکھّ پوہ نہیں سکدا۔
ہے نانک! جیہڑا پرماتما آپ جگت دا ساہب ہے تے آپ ہی (جگت دی پالنا آدک کرن وچ) سلاہ دین والا ہے۔
جو سارے گناں دا مالک ہے جو وڈے جگرے والا ہے، توں سدا اس دی سیوا-بھگتی کر ۔۔4۔۔6۔۔26۔۔
گؤڑی گواریری مہلا 3 ۔۔
(ہے بھائی! جس پرماتما دے دتے ہوئے اہ جند-پران ہن، اس نوں کدے بھی (من توں) بھلانا نہیں چاہیدا۔
اس نوں کدے بھی (من توں) بھلانا نہیں چاہیدا، جیہڑا پرماتما سبھ جیواں وچ ویاپک ہے۔
جس دی سیوا-بھگتی کیتیاں اس دی درگاہ وچ ازت ملدی ہے، درگاہ وچ کبول ہو جائیدا ہے (اس نوں کدے بھی من توں بھلانا نہیں چاہیدا) ॥1۔۔
میں پرماتما دے نام توں (سدا) سدکے جاندا ہاں۔
(ہے پربھو!) جدوں توں مینوں وسر جاندا ہیں، اسے ویلے میری آتمک موت ہو جاندی ہے! ॥1۔۔ رہاؤ ۔۔
(ہے پربھو!) اہناں دے من توں توں بھلّ جاندا ہیں، جیہڑے بندے توں آپ ہی کراہے پا دتے ہن۔