گرو نے اہ پرکاش-روپا پربھو جس سہیلی نوں انگ-سنگ وکھا دتا ہے، (اسے نوں اہ ملیا ہے) ॥1۔۔
ہے میری سخی سہیلیہو! رل کے بیٹھو (تے پربھو-پتیو دے گن گاوو) پربھو دے گن گاونے ہی (منکھا جنم وچ) پھبدے ہن۔
کھسم-پربھو دیاں جیہڑیاں جیو-استریاں پربھو پرماتما دے نال کھیڈدیاں ہن، گرو دی راہیں پربھو دی بھال کردیاں اہناں دے من (پربھو دی یاد وچ) پتیج جاندے ہن ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔
آپنے من دے پچھے ترن والیاں بھاگ-ہین جیو-استریاں نوں اہ گجھی گلّ سمجھ نہیں آؤندی،
کِ اہ سبھ دا پیارا پربھو ہریک سریر دے اندر وسّ رہا ہے۔
گرو دے دسے رستے ترن والی جیو-استری اس سدا کائم رہن والے پرکاش-روپا پربھو نوں آپنے انگ-سنگ ویکھدی ہے۔
گرو نے اس دے ہردے وچ پربھو دا نام پکا کر دتا ہے، اہ اسے نام دا جاپ جپدی ہے ۔۔2۔۔
(ہے میری سہیلیہو!) گرو دی سرن پین توں بنا ناہ پرماتما نال پیار بن سکدا ہے ناہ اس دی بھگتی ہو سکدی ہے۔
سنت گرو دی سرن توں بنا اہ (پیارا پربھو) آپنا ساتھ نہیں بخشدا۔
گرو دے در تے آؤن توں بنا مایا-موہا وچ انھے ہوئے جیو نوں دنیا دا جنجال ہی ویاپدا ہے، اہ سدا دکھی ہی رہندا ہے۔
پر گرو دی شرن پین والا گرو دے شبد دی راہیں پے من دی میل دا ناش کر کے من نرمل کر لیندا ہے ۔۔3۔۔
گرو نے (پرماتما نال) سنجوگ بنا کے جس دا من (مایا دے موہ ولوں) مار دتا ہے،
اہ دن رات پرماتما دی بھگتی دے ملاپ نوں ماندا ہے۔
سنت گرو دی سنگت وچ (بیٹھیاں جیو دا) دکھّ مٹ جاندا ہے روگ دور ہو جاندا ہے،
(کیونکِ) ہے داس نانک! اس نوں پربھو-پتیو مل پیندا ہے اس نوں اڈول اوستھا دا ملاپ پراپت ہو جاندا ہے ۔۔4۔۔6۔۔
بسنتُ مہلا 1 ۔۔
پربھو آپ ہی ساز کے آپنی کدرتِ رچدا ہے،
(اس کدرتِ وچ) آپنا ہکم چلا کے سدا-تھر رہن والا پربھو آپ ہی (جیواں دے کیتے کرماں دے) فیسلے کردا ہے۔
جنھاں نوں گرو دی سریشٹ متّ پراپت ہندی ہے، اہناں نوں سدا انگ-سنگ دسدا ہے۔
سبھ توں سریشٹ نام-رس اہناں نوں اڈول اوستھا وچ (ٹکے رہن کرکے مل جاندا) ہے ۔۔1۔۔
ہے (میرے) من! پرماتما دا نام بول۔ (ویکھیں) کتے بھلا نا دیئیں۔
اہ پرماتما پرے توں پرے ہے، اپہنچ ہے، اندریاں دی پہنچ توں پرے ہے، اہ تول وچ اتلّ ہے (بھاو، اس دے گناں دا اندازا نہیں لایا جا سکدا)۔ پر جیہڑے منکھّ گرو دی سرن پیندے ہن اہناں دے ہردے وچ پربھو آپ (آپنے گناں نوں) تلاندا ہے (آپنی سفت-سالاہ آپ اہناں توں کراندا ہے) ॥1۔۔ رہاؤ ۔۔
ہے پربھو! جیہڑے گرسکھّ گرو دے چرناں دی سیوا کردے ہن، اہ تیرے (سیوک) بن جاندے ہن۔
گرو دی سیوا دی برکتِ نال اہ میر-تیر تیاگ کے (سنسار-سمندر توں) پار لنگھ جاندے ہن۔
پر جیہڑے بندے دوجیاں دی نندیا کردے ہن، مایا دے لوبھ وچ پھسے رہندے ہن تے منوں کٹھور ہن،
(جنھاں دے من دوجیاں دے دکھّ ویکھ کے درودے نہیں ہن) اہناں نوں گرو دی دسی سیوا چنگی نہیں لگدی اہ مہاں چور ہن (اہناں دا جیون چوراں دے جیون ورگا ہے) ॥2۔۔
جنھاں اتے گرو پرسنّ ہندا ہے اہناں نوں اہ پربھو دی بھگتی تے پیار بخشدا ہے۔
گرو دے پرسنّ ہویاں ہی پربھو دے در تے تھاں ملدا ہے۔
اہ پرائی نندا تیاگ کے پربھو دی بھگتی وچ ساودھانتا ہاسل کردے ہن۔
(پربھو دی) میہر نال پربھو دی سہاونی بھگتی (اہناں دے جیون دا) ہسا بن جاندی ہے ۔۔3۔۔
گرو جنھاں نوں سنگت وچ ملاندا ہے جنھاں نوں (نام دی) دات دیندا ہے،
اہ پیارے گرسکھّ دن رات (نام دی دات سامبھ رکھدے ہن)۔
جنھاں نوں گرو پرسنّ ہو کے نام بخشدا ہے اہناں نوں پربھو دا نام جو انسانی زندگی دا اسل منورتھ ہے، مل جاندا ہے۔
(پر) نانک آکھدا ہے- اہ نام دی دات کوئی ورلے بھاگاں والے بندے ہی پراپت کردے ہن ۔۔4۔۔7۔۔
بسنتُ مہلا 3 اک تکا ۔۔
جے مالک-پربھو نوں پسند آوے تاں ہی (کوئی) سیوک پربھو دی سیوا (بھگتی) کر سکدا ہے۔
اہ سیوک جگت دے کار-وہار کردا ہویا ہی مایا دے موہ ولوں اپرام رہندا ہے، آپنے سارے کل بھی (اس موہ توں) بچا لیندا ہے ۔۔1۔۔
ہے پربھو! میں تیری بھگتی نہیں چھڈانگا (بھاویں اس کارن جگت ہاسے-مخول کرے)، میں کسے دے ہاسے دی پرواہ نہیں کرانگا[
(ہے پربھو! میہر کر! تیرا) سدا کائم رہن والا نام میرے ہردے وچ وسیا رہے ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔
جویں کوئی پرانی مایا دے موہ وچ ڈبا رہندا ہے (تے کسے ہور پاسے اہ دھیان نہیں دیندا)،
اسے تراں سنت جن پرماتما دا نام ہی سمردا رہندا ہے ۔۔2۔۔
ہے پربھو! میں مورکھ اننجان اتے میہر کر،
(تا کِ) میں تیری سرن وچ ہی پیا رہاں ۔۔3۔۔
نانک آکھدا ہے کِ جگت دے سارے کمّ (آخر) وئرتھ (سابت ہندے) ہن (پھر بھی جیو نرے دنیا دے دھندھیاں وچ ہی کھچت رہندے ہن)۔
گرو دی کرپا نال کوئی ورلا بندا پربھو دا آتمک جیون دین والا نام پراپت کردا ہے ۔۔4۔۔8۔۔
راگ بسنتُ/ہنڈول، گھر 2 وچّ گرو نانکدیو جی دی بانی۔
اکال پرکھ اکّ ہے اتے ستگورو دی کرپا نال ملدا ہے۔
ہے براہمن! اس دیال پربھو دی پوجا کرو، اس نوں پرسنّ کرو، اہی ہی سالگرام (دی پوجا)۔ نیک آچرن بناؤ، اہ ہے تلسی دی مالا۔
ہے براہمن! پرماتما دا نام سمر کے (سنسار-سمندر دیاں وکاراں دیاں لہراں وچوں پار لنگھن لئی) اہ بیڑا تیار کرو، (سدا پرماتما دے در تے ارداس کرو تے آکھو-) ہے دیال پربھو! (میرے اتے) دیا کر (تے مینوں آپنے نام دی دات دیہ) ॥1۔۔