مینوں آپنے نام دا دان بخش، (اہ دان) میں آپنے ہردے وچ پرو کے رکھاں ۔۔55۔۔
سلوکُ ۔۔
گرو ہی ماں ہے، گرو ہی پیو ہے (گرو ہی آتمک جنم دین والا ہے)، گرو مالک-پربھو دا روپ ہے۔
گرو (مایا دے موہ دا) ہنیرا ناس کرن والا متر ہے، گرو ہی (توڑ نبھن والا) سمبندھی تے بھرا ہے۔
گرو (اسلی) داتا ہے جو پربھو دا نام اپدیشدا ہے، گرو دا اپدیش ایسا ہے جس دا اسر (کوئی وکار آدک) گوا نہیں سکدا۔
گرو شانتی سچّ اتے اکل دا سروپ ہے، گرو اک ایسا پارس ہے جس دی چھوہ پارس دی چھوہ نالوں سریشٹ ہے۔
گرو (سچا) تیرتھ ہے، امرت دا سروور ہے، گرو دے گیان (-جل) دا اشنان (ہور سارے تیرتھاں دے اشنان نالوں) بہت ہی سریشٹ ہے۔
گرو کرتار دا روپ ہے، سارے پاپاں نوں دور کرن والا ہے، گرو وکاری بندیاں (دے ہردے) نوں پوتر کرن والا ہے۔
جدوں توں جگت بنیا ہے گرو شورو توں ہی ہریک جگ وچ (پرماتما دے نام دا اپدیش-داتا) ہے۔ گرو دا دتا ہویا ہرِ-نام منتر جپ کے (سنسار-سمندر دے وکاراں دیاں لہراں توں) پار لنگھ جائیدا ہے۔
ہے پربھو! مہر کر، سانوں گرو دی سنگتِ دیہ، تا کِ اسیں مورکھ پاپی اس دی سنگتِ وچ (رہِ کے) تر جائیے۔
گرو پرمیسر پاربرہم دا روپ ہے۔ ہے نانک! ہری دے روپ گرو نوں (سدا) نمسکار کرنی چاہیدی ہے ۔۔1۔۔
اہ سلوک اس 'باون اکھری' دے شرو وچ بھی پڑھنا ہے، تے اخیر وچ بھی پڑھنا ہے۔
اس بانی دا نام ہے 'سکھمنی' اتے اہ گؤڑی راگ وچ درز ہے۔ اس دے اچارن والے گرو ارجنُ ساہب جی ہن۔
اکال پرکھ اکّ ہے اتے ستگورو دی کرپا نال ملدا ہے۔
سلوک۔
(میری) اس سبھ توں وڈے (اکال پرکھ) نوں نمسکار ہے جو (سبھ دا) مڈھّ ہے،
اتے جو جگاں دے مڈھّ توں ہے۔
ستگورو نوں (میری) نمسکار ہے،
سری گردیو جی نوں (میری) نمسکار ہے ۔۔1۔۔
اسٹپدی ۔۔
میں (اکال پرکھ دا نام) سمراں تے سمر سمر کے سکھ ہاسل کراں؛
(اس تراں) سریر وچ (جو) دکھّ بکھاندھ (ہن اہناں نوں) مٹا لواں۔
جس اک جگت پالک (ہری) دا نام-
انیکاں تے انگنت (جیو) جپدے ہن، میں (بھی اس نوں) سمراں۔
ویداں پراناں تے سمرتیاں نے-
اک اکال پرکھ دے نام نوں ہی سبھ توں پوتر نام منیا ہے۔
جس (منکھّ) دے جی وچ (اکال پرکھ اپنا نام) تھوڑا جہا بھی وساؤندا ہے،
اس دی وڈیائی بیان نہیں ہو سکدی۔
(ہے اکال پرکھ!) جو منکھّ تیرے دیدار دے چاہوان ہن،
اہناں دی سنگتِ وچ (رکھّ کے) مینوں نانک نوں (سنسار ساغر توں) بچا لوو ۔۔1۔۔
پربھو دا امر کرن والا تے سکھدائی نام (سبھ) سکھاں دی منی ہے،
اس دا ٹکانا بھگتاں دے ہردے وچ ہے۔رہاؤ۔
پربھو دا سمرن کرن نال (جیو) جنم وچ نہیں آؤندا،
(جیو دا) دکھ تے جم (دا ڈر) دور ہو جاندا ہے۔
موت (دا بھؤ) پرے ہٹ جاندا ہے،
(وکار روپی) دشمن ٹل جاندا ہے۔
پربھو نوں سمریاں (زندگی دے راہ وچ) کوئی رکاوٹ نہیں پیندی،
(کیونکِ) پربھو دا سمرن کرن نال (منکھّ) ہر ویلے (وکاراں ولوں) سچیت رہندا ہے۔
پربھو دا سمرن کرن نال (کوئی) ڈر (جیو اتے) دباؤ نہیں پا سکدا،
تے (کوئی) دکھّ ویاکل نہیں کر سکدا۔
اکال پرکھ دا سمرن گرمکھِ دی سنگتِ وچ (ملدا ہے)؛
(اتے جو منکھّ سمرن کردا ہے، اس نوں) ہے نانک! اکال پرکھ دے پیار وچ (ہی) (دنیا دے) سارے خزانے (پرتیت ہندے ہن) ॥2۔۔
پربھو دے سمرن وچ (ہی) ساریاں ردھیاں سدھیاں تے نوں خزانے ہن،
پربھ-سمرن وچ ہی گیان، سرت دا ٹکاؤ تے جگت دے مول (ہری) دی سمجھ والی بدھی ہے۔
پربھو دے سمرن وچ ہی (سارے) جاپ تاپ تے (دیو-) پوجا ہن،
(کیونکِ) سمرن کرن نال پربھو توں بنا کسے ہور اس ورگی ہستی دی ہوند دا خیال ہی دور ہو جاندا ہے۔
سمرن کرن والا (آتم-) تیرتھ دا اشنان کرن والا ہو جائیدا ہے، تے،
درگاہ وچ ازت ملدی ہے؛
جگت وچ جو ہو رہا ہے بھلا پرتیت ہندا ہے،
تے منکھّ-جنم دا اچا منورتھ سدھّ ہو جاندا ہے۔
(نام) اہی سمردے ہن، جنھاں نوں پربھو آپِ پریردا ہے،