م 4 ۔۔
جنھاں نوں پربھو آپ وڈیائی بخشدا ہے، اہناں دی چرنیں سارے سنسار نوں بھی لیا کے پاندا ہے۔
(اس وڈیائی نوں آؤندا ویکھ کے) تد ڈریئے، جے اسیں کجھ آپنے ولوں کردے ہوویئے، اہ تاں کرتار آپنی کلا آپ ودھا رہا ہے۔
ہے بھائی! چیتا رکھو، جس پربھو نے آپنے بل نال سبھ جیواں نوں لیا کے (ستگورو دے اگے) نوایا ہے، اس سچے پریتم دا اہ سنسار (اک) اکھاڑا ہے،
(جس وچ) اہ سوامی پربھو آپنے بھگتاں دی رکھیا کردا ہے تے نندکاں دشٹاں دے مونہ کالے کراؤندا ہے۔
ستگورو دی مہما سدا ودھدی ہے کیونکِ ہری آپنی کیرتی تے بھگتی سدا آپ ستگورو پاسوں کراؤندا ہے۔
ہے گر-سکھو! ہر روز (بھاو، ہر ویلے) نام جپو (تا کِ) سرجنہار ہری (اہو جہا) ستگورو (تہاڈے) ہردے وچ وسا دیوے۔
ہے گر-سکھو! ستگورو دی بانی نرول سچّ سمجھو (کیونکِ) سرجنہار پربھو آپ اہ بانی ستگورو دے مونہ توں اکھواندا ہے۔
پیارا ہری گر-سکھاں دے مونہ اجلے کردا ہے تے سنسار وچ سبھنیں پاسیں ستگورو دی جتّ کراؤندا ہے۔
داس نانک بھی پربھو دا سیوک ہے؛ پربھو آپنے داساں دی لاج آپ رکھدا ہے ۔۔2۔۔
پؤڑی ۔۔
ہے ساڈے سدا-تھر رہن والے شاہ! توں آپ ہی سچا مالک ہیں۔
ہے پربھو! اسیں تیرے ونجارے ہاں، سانوں اہ نسچے کرا کِ نام دی پونجی سدا کائم رہن والی ہے۔
جو منکھّ سدا-تھر نام سمردے ہن، سچے نام دا سؤدا خریددے ہن تے نرالے پربھو دے گن اچاردے ہن،
اہ ستگورو دے شبد دوارا سدھر کے سیوک سبھاؤ والے ہو کے اس پربھو نوں ملدے ہن۔
ہے ہری! توں سچا مالک ہیں، تینوں کوئی سمجھ نہیں سکدا (پر) ستگورو دے شبد دوارا تیری سوجھ پیندی ہے ۔۔14۔۔
سلوک م 4 ۔۔
جس دے ہردے وچ پرائی ایرکھا ہووے، اس دا آپنا بھی کدے بھلا نہیں ہندا۔
اس دے بچن تے کوئی اتبار نہیں کردا، اہ سدا (مانو) اجاڑ وچ کھلوتا کوکدا ہے۔
جس منکھّ دے ہردے وچ چغلی ہندی ہے اہ چغل (دے نام نال) ہی مشہور ہو جاندا ہے، اس دی (پچھلی) ساری کیتی ہوئی کمائی وئرتھ جاندی ہے۔
اہ سدا پرائی جھوٹھی چغلی کردا ہے، اس مکالکھ کرکے اہ کسے دے متھے بھی نہیں لگّ سکدا (اس دا مونہ کالا ہو جاندا ہے تے وکھا نہیں سکدا)۔
اس منکھا جنم وچ سریر کرم-(روپ بیج بیجن لئی) بھنئیں ہے، اس وچ جس تراں دا بیج منکھّ بیجدا ہے، اسے تراں دا پھل کھاندا ہے۔
کیتے کرماں دا نبیڑا گلاں اتے نہیں ہندا، جے وہُ کھادھی جائے تاں (امرت دیاں گلاں کردیاں بھی منکھّ بچ نہیں سکدا) ترنت مر جاندا ہے۔
ہے بھائی! سچے پربھو دا نیاؤں ویکھو، جس تراں دا کوئی کمّ کردا ہے، اوہو جہا اس دا پھل پا لیندا ہے۔
ہے نانک! جس داس نوں پربھو اہ سمجھن دی ساری بدھِ بخشدا ہے، اہ پربھو دے در دیاں اہ گلاں کر کے سناؤندا ہے ۔۔1۔۔
م 4 ۔۔
ستگورو دے پرتکھّ ہندیاں بھی جو نندک (گر توں) وچھڑے رہندے ہن، اہناں نوں درگاہ وچ ڈھوئی نہیں ملدی۔
جو کوئی اہناں دا سنگ بھی کردا ہے اس دا بھی مونہ فکا تے مونہ تے نری تھکّ پیندی ہے (بھاو، لوک مونہ تے پھٹکاں پاندے ہن)
(کیونکِ) جو منکھّ گرو ولوں وچھڑے ہوئے ہن، اہ سنسار وچ بھی پھٹکارے ہوئے ہن تے سدا ڈکو-ڈولے کھاندے پھردے ہن۔
جو منکھّ پیارے ستگورو دی نندا کردے ہن، اہ سدا (مانو) ڈھاہاں ماردے پھردے ہن۔
اہناں دی ترشنا کدے نہیں اتردی، تے سدا بھکھّ بھکھّ کوکدے ہن۔
کوئی اہناں دی گلّ دا اتبار نہیں کردا (اس کرکے) اہ سدا چنتا فکر وچ ہی کھپدے ہن۔
جو منکھّ ستگورو دی مہما زر نہیں سکدے، اہناں نوں لوک پرلوک وچ ٹکانا نہیں ملدا۔
گرو توں جو وچھڑے ہن، اہناں نوں جو منکھّ جا ملدے ہن، اہ بھی آپنی ماڑی موٹی ساری ازت گوا لیندے ہن،