ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 308
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਜਿਨ ਕਉ ਆਪਿ ਦੇਇ ਵਡਿਆਈ ਜਗਤੁ ਭੀ ਆਪੇ ਆਣਿ ਤਿਨ ਕਉ ਪੈਰੀ ਪਾਏ ॥
jin kau aap dee vaddiaaee jagat bhee aape aan tin kau pairee paae |ഭഗവാൻ തന്നെ മഹത്വമുള്ള മഹത്വം നൽകുന്നു; അവൻ തന്നെ ലോകത്തെ അവരുടെ കാൽക്കൽ വന്നു വീഴുന്നു.
ਡਰੀਐ ਤਾਂ ਜੇ ਕਿਛੁ ਆਪ ਦੂ ਕੀਚੈ ਸਭੁ ਕਰਤਾ ਆਪਣੀ ਕਲਾ ਵਧਾਏ ॥
ddareeai taan je kichh aap doo keechai sabh karataa aapanee kalaa vadhaae |നാം സ്വയം കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാൻ ശ്രമിച്ചാൽ മാത്രമേ നാം ഭയപ്പെടാവൂ; സ്രഷ്ടാവ് എല്ലാ വിധത്തിലും അവൻ്റെ ശക്തി വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു.
ਦੇਖਹੁ ਭਾਈ ਏਹੁ ਅਖਾੜਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਚੇ ਕਾ ਜਿਨਿ ਆਪਣੈ ਜੋਰਿ ਸਭਿ ਆਣਿ ਨਿਵਾਏ ॥
dekhahu bhaaee ehu akhaarraa har preetam sache kaa jin aapanai jor sabh aan nivaae |വിധിയുടെ സഹോദരങ്ങളേ, ഇതാ, ഇതാണ് പ്രിയപ്പെട്ട യഥാർത്ഥ കർത്താവിൻ്റെ അരീന; അവൻ്റെ ശക്തി എല്ലാവരേയും താഴ്മയോടെ വണങ്ങുന്നു.
ਆਪਣਿਆ ਭਗਤਾ ਕੀ ਰਖ ਕਰੇ ਹਰਿ ਸੁਆਮੀ ਨਿੰਦਕਾ ਦੁਸਟਾ ਕੇ ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਕਰਾਏ ॥
aapaniaa bhagataa kee rakh kare har suaamee nindakaa dusattaa ke muh kaale karaae |നമ്മുടെ കർത്താവും ഗുരുവുമായ ഭഗവാൻ തൻ്റെ ഭക്തരെ സംരക്ഷിക്കുകയും സംരക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; പരദൂഷകരുടെയും ദുഷ്പ്രവൃത്തിക്കാരുടെയും മുഖം അവൻ കറുപ്പിക്കുന്നു.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਨਿਤ ਚੜੈ ਸਵਾਈ ਹਰਿ ਕੀਰਤਿ ਭਗਤਿ ਨਿਤ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ॥
satigur kee vaddiaaee nit charrai savaaee har keerat bhagat nit aap karaae |സാക്ഷാൽ ഗുരുവിൻ്റെ മഹത്വമേറിയ മഹത്വം അനുദിനം വർധിക്കുന്നു; തൻ്റെ സ്തുതികളുടെ കീർത്തനം തുടർച്ചയായി ആലപിക്കാൻ ഭഗവാൻ തൻ്റെ ഭക്തരെ പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നു.
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਜਪਹੁ ਗੁਰਸਿਖਹੁ ਹਰਿ ਕਰਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਘਰੀ ਵਸਾਏ ॥
anadin naam japahu gurasikhahu har karataa satigur gharee vasaae |ഓ ഗുർസിഖുമാരേ, രാവും പകലും ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമം ജപിക്കുക; യഥാർത്ഥ ഗുരുവിലൂടെ, സ്രഷ്ടാവായ കർത്താവ് നിങ്ങളുടെ ആന്തരിക സത്തയുടെ ഭവനത്തിൽ വസിക്കും.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ਸਤਿ ਸਤਿ ਕਰਿ ਜਾਣਹੁ ਗੁਰਸਿਖਹੁ ਹਰਿ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਮੁਹਹੁ ਕਢਾਏ ॥
satigur kee baanee sat sat kar jaanahu gurasikhahu har karataa aap muhahu kadtaae |ഹേ ഗുർസിഖുമാരേ, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ വചനമായ ബാനി സത്യവും തികച്ചും സത്യവുമാണെന്ന് അറിയുക. സ്രഷ്ടാവായ ഭഗവാൻ തന്നെ ഗുരുവിനെ അത് ജപിക്കാൻ ഇടയാക്കുന്നു.
ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੇ ਮੁਹ ਉਜਲੇ ਕਰੇ ਹਰਿ ਪਿਆਰਾ ਗੁਰ ਕਾ ਜੈਕਾਰੁ ਸੰਸਾਰਿ ਸਭਤੁ ਕਰਾਏ ॥
gurasikhaa ke muh ujale kare har piaaraa gur kaa jaikaar sansaar sabhat karaae |പ്രിയപ്പെട്ട കർത്താവ് തൻ്റെ ഗുർസിഖുകളുടെ മുഖങ്ങളെ പ്രസന്നമാക്കുന്നു; അവൻ ലോകത്തെ മുഴുവൻ കൈയ്യടിക്കുകയും ഗുരുവിനെ വാഴ്ത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਕਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਹਰਿ ਦਾਸਨ ਕੀ ਹਰਿ ਪੈਜ ਰਖਾਏ ॥੨॥
jan naanak har kaa daas hai har daasan kee har paij rakhaae |2|സേവകൻ നാനാക്ക് കർത്താവിൻ്റെ അടിമയാണ്; കർത്താവ് തന്നെ തൻ്റെ അടിമയുടെ ബഹുമാനം കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਤੂ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਆਪਿ ਹੈ ਸਚੁ ਸਾਹ ਹਮਾਰੇ ॥
too sachaa saahib aap hai sach saah hamaare |എൻ്റെ യഥാർത്ഥ കർത്താവേ, ഗുരുവേ, നീ തന്നെയാണ് എൻ്റെ യഥാർത്ഥ രാജാവ്.
ਸਚੁ ਪੂਜੀ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇ ਪ੍ਰਭ ਵਣਜਾਰੇ ਥਾਰੇ ॥
sach poojee naam drirraae prabh vanajaare thaare |നിങ്ങളുടെ നാമത്തിൻ്റെ യഥാർത്ഥ നിധി എൻ്റെ ഉള്ളിൽ സ്ഥാപിക്കുക. ദൈവമേ, ഞാൻ നിൻ്റെ വ്യാപാരിയാണ്.
ਸਚੁ ਸੇਵਹਿ ਸਚੁ ਵਣੰਜਿ ਲੈਹਿ ਗੁਣ ਕਥਹ ਨਿਰਾਰੇ ॥
sach seveh sach vananj laihi gun kathah niraare |ഞാൻ സത്യവനെ സേവിക്കുന്നു, സത്യത്തിൽ ഇടപെടുന്നു; ഞാൻ നിങ്ങളുടെ അത്ഭുതകരമായ സ്തുതികൾ ആലപിക്കുന്നു.
ਸੇਵਕ ਭਾਇ ਸੇ ਜਨ ਮਿਲੇ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰੇ ॥
sevak bhaae se jan mile gur sabad savaare |സ്നേഹത്തോടെ കർത്താവിനെ സേവിക്കുന്ന ആ എളിയ മനുഷ്യർ അവനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു; അവർ ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനത്താൽ അലങ്കരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ਤੂ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਅਲਖੁ ਹੈ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਲਖਾਰੇ ॥੧੪॥
too sachaa saahib alakh hai gur sabad lakhaare |14|എൻ്റെ യഥാർത്ഥ കർത്താവും ഗുരുവുമായവനേ, അങ്ങ് അജ്ഞാതനാണ്; ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലൂടെ നിങ്ങൾ അറിയപ്പെടുന്നു. ||14||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |സലോക്, നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਤਾਤਿ ਪਰਾਈ ਹੋਵੈ ਤਿਸ ਦਾ ਕਦੇ ਨ ਹੋਵੀ ਭਲਾ ॥
jis andar taat paraaee hovai tis daa kade na hovee bhalaa |മറ്റുള്ളവരോടുള്ള അസൂയകൊണ്ട് ഹൃദയം നിറയുന്ന ഒരാൾ ഒരിക്കലും ഒരു നന്മയിലേക്കും വരില്ല.
ਓਸ ਦੈ ਆਖਿਐ ਕੋਈ ਨ ਲਗੈ ਨਿਤ ਓਜਾੜੀ ਪੂਕਾਰੇ ਖਲਾ ॥
os dai aakhiaai koee na lagai nit ojaarree pookaare khalaa |അവൻ പറയുന്നതൊന്നും ആരും ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല; അവൻ വെറും വിഡ്ഢിയാണ്, മരുഭൂമിയിൽ അനന്തമായി നിലവിളിക്കുന്നു.
ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਚੁਗਲੀ ਚੁਗਲੋ ਵਜੈ ਕੀਤਾ ਕਰਤਿਆ ਓਸ ਦਾ ਸਭੁ ਗਇਆ ॥
jis andar chugalee chugalo vajai keetaa karatiaa os daa sabh geaa |ദ്രോഹകരമായ കുശുകുശുപ്പുകളാൽ ഹൃദയം നിറഞ്ഞ ഒരാളെ, ക്ഷുദ്രകരമായ ഗോസിപ്പ് എന്നറിയപ്പെടുന്നു; അവൻ ചെയ്യുന്നതെല്ലാം വ്യർത്ഥമാണ്.
ਨਿਤ ਚੁਗਲੀ ਕਰੇ ਅਣਹੋਦੀ ਪਰਾਈ ਮੁਹੁ ਕਢਿ ਨ ਸਕੈ ਓਸ ਦਾ ਕਾਲਾ ਭਇਆ ॥
nit chugalee kare anahodee paraaee muhu kadt na sakai os daa kaalaa bheaa |രാവും പകലും അവൻ മറ്റുള്ളവരെക്കുറിച്ച് നിരന്തരം കുശുകുശുക്കുന്നു; അവൻ്റെ മുഖം കറുത്തിരിക്കുന്നു, അവനത് ആരോടും കാണിക്കുന്നില്ല.
ਕਰਮ ਧਰਤੀ ਸਰੀਰੁ ਕਲਿਜੁਗ ਵਿਚਿ ਜੇਹਾ ਕੋ ਬੀਜੇ ਤੇਹਾ ਕੋ ਖਾਏ ॥
karam dharatee sareer kalijug vich jehaa ko beeje tehaa ko khaae |കലിയുഗത്തിൻ്റെ ഈ അന്ധകാരയുഗത്തിൽ ശരീരമാണ് കർമ്മമണ്ഡലം; നിങ്ങൾ നടുന്നതുപോലെ കൊയ്യും.
ਗਲਾ ਉਪਰਿ ਤਪਾਵਸੁ ਨ ਹੋਈ ਵਿਸੁ ਖਾਧੀ ਤਤਕਾਲ ਮਰਿ ਜਾਏ ॥
galaa upar tapaavas na hoee vis khaadhee tatakaal mar jaae |കേവലം വാക്കുകളിലൂടെയല്ല നീതി ലഭിക്കുന്നത്; ആരെങ്കിലും വിഷം കഴിച്ചാൽ അവൻ മരിക്കും.
ਭਾਈ ਵੇਖਹੁ ਨਿਆਉ ਸਚੁ ਕਰਤੇ ਕਾ ਜੇਹਾ ਕੋਈ ਕਰੇ ਤੇਹਾ ਕੋਈ ਪਾਏ ॥
bhaaee vekhahu niaau sach karate kaa jehaa koee kare tehaa koee paae |വിധിയുടെ സഹോദരങ്ങളേ, ഇതാ യഥാർത്ഥ സ്രഷ്ടാവിൻ്റെ നീതി; ആളുകൾ പ്രവർത്തിക്കുമ്പോൾ, അവർക്ക് പ്രതിഫലം ലഭിക്കും.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਉ ਸਭ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ਹਰਿ ਦਰ ਕੀਆ ਬਾਤਾ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ॥੧॥
jan naanak kau sabh sojhee paaee har dar keea baataa aakh sunaae |1|ദാസനായ നാനാക്കിന് കർത്താവ് പൂർണ്ണമായ വിവേകം നൽകി; അവൻ കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിലെ വാക്കുകൾ സംസാരിക്കുകയും പ്രഖ്യാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਹੋਦੈ ਪਰਤਖਿ ਗੁਰੂ ਜੋ ਵਿਛੁੜੇ ਤਿਨ ਕਉ ਦਰਿ ਢੋਈ ਨਾਹੀ ॥
hodai paratakh guroo jo vichhurre tin kau dar dtoee naahee |ഗുരുവിൻറെ നിരന്തര സാന്നിധ്യമുണ്ടായിട്ടും അവനിൽ നിന്ന് വേർപിരിയുന്നവർ - അവർക്ക് ഭഗവാൻ്റെ കോടതിയിൽ വിശ്രമസ്ഥലം കണ്ടെത്താനാവില്ല.
ਕੋਈ ਜਾਇ ਮਿਲੈ ਤਿਨ ਨਿੰਦਕਾ ਮੁਹ ਫਿਕੇ ਥੁਕ ਥੁਕ ਮੁਹਿ ਪਾਹੀ ॥
koee jaae milai tin nindakaa muh fike thuk thuk muhi paahee |മുഷിഞ്ഞ മുഖമുള്ള ദൂഷണക്കാരെ ആരെങ്കിലും കാണാൻ പോയാൽ, അവരുടെ മുഖത്ത് തുപ്പൽ പുരണ്ടതായി അവൻ കാണും.
ਜੋ ਸਤਿਗੁਰਿ ਫਿਟਕੇ ਸੇ ਸਭ ਜਗਤਿ ਫਿਟਕੇ ਨਿਤ ਭੰਭਲ ਭੂਸੇ ਖਾਹੀ ॥
jo satigur fittake se sabh jagat fittake nit bhanbhal bhoose khaahee |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻറെ ശാപം ലഭിച്ചവർ ലോകം മുഴുവൻ ശപിച്ചവരാണ്. അവർ അനന്തമായി ചുറ്റിനടക്കുന്നു.
ਜਿਨ ਗੁਰੁ ਗੋਪਿਆ ਆਪਣਾ ਸੇ ਲੈਦੇ ਢਹਾ ਫਿਰਾਹੀ ॥
jin gur gopiaa aapanaa se laide dtahaa firaahee |ഗുരുവിനെ പരസ്യമായി സ്ഥിരീകരിക്കാത്തവർ ഞരങ്ങിയും ഞരങ്ങിയും അലഞ്ഞുതിരിയുന്നു.
ਤਿਨ ਕੀ ਭੁਖ ਕਦੇ ਨ ਉਤਰੈ ਨਿਤ ਭੁਖਾ ਭੁਖ ਕੂਕਾਹੀ ॥
tin kee bhukh kade na utarai nit bhukhaa bhukh kookaahee |അവരുടെ വിശപ്പ് ഒരിക്കലും മാറുകയില്ല; നിരന്തര വിശപ്പാൽ വലയുന്ന അവർ വേദനകൊണ്ട് നിലവിളിക്കുന്നു.
ਓਨਾ ਦਾ ਆਖਿਆ ਕੋ ਨਾ ਸੁਣੈ ਨਿਤ ਹਉਲੇ ਹਉਲਿ ਮਰਾਹੀ ॥
onaa daa aakhiaa ko naa sunai nit haule haul maraahee |അവർ പറയുന്നത് ആരും കേൾക്കുന്നില്ല; അവസാനം മരിക്കുന്നതുവരെ അവർ നിരന്തരം ഭയത്തിലും ഭയത്തിലും ജീവിക്കുന്നു.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਵੇਖਿ ਨ ਸਕਨੀ ਓਨਾ ਅਗੈ ਪਿਛੈ ਥਾਉ ਨਾਹੀ ॥
satigur kee vaddiaaee vekh na sakanee onaa agai pichhai thaau naahee |അവർക്ക് യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ മഹത്തായ മഹത്വം സഹിക്കാൻ കഴിയില്ല, അവർക്ക് ഇവിടെയോ പരലോകമോ വിശ്രമസ്ഥലം കണ്ടെത്താനാവില്ല.
ਜੋ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਾਰੇ ਤਿਨ ਜਾਇ ਮਿਲਹਿ ਰਹਦੀ ਖੁਹਦੀ ਸਭ ਪਤਿ ਗਵਾਹੀ ॥
jo satigur maare tin jaae mileh rahadee khuhadee sabh pat gavaahee |സാക്ഷാൽ ഗുരുവിൻ്റെ ശാപം ഏറ്റുവാങ്ങിയവരെ കാണാൻ പുറപ്പെടുന്നവർക്ക് അവരുടെ ബഹുമാനത്തിൻ്റെ അവശിഷ്ടങ്ങളെല്ലാം നഷ്ടപ്പെടുന്നു.