ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 1045

ਗਿਆਨੀ ਧਿਆਨੀ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ॥

giaanee dhiaanee aakh sunaae |

ആത്മീയ ആചാര്യന്മാരും ധ്യാനികളും ഇത് ഉദ്ഘോഷിക്കുന്നു.

ਸਭਨਾ ਰਿਜਕੁ ਸਮਾਹੇ ਆਪੇ ਕੀਮਤਿ ਹੋਰ ਨ ਹੋਈ ਹੇ ॥੨॥

sabhanaa rijak samaahe aape keemat hor na hoee he |2|

അവൻ തന്നെ എല്ലാവരെയും പോഷിപ്പിക്കുന്നു; അവൻ്റെ വില മറ്റാർക്കും കണക്കാക്കാൻ കഴിയില്ല. ||2||

ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਅੰਧੁ ਅੰਧਾਰਾ ॥

maaeaa mohu andh andhaaraa |

മായയോടുള്ള സ്നേഹവും അടുപ്പവും അന്ധകാരമാണ്.

ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਪਸਰਿਆ ਪਾਸਾਰਾ ॥

haumai meraa pasariaa paasaaraa |

അഹംഭാവവും കൈവശാവകാശവും പ്രപഞ്ചത്തിൻ്റെ വിസ്തൃതിയിൽ ഉടനീളം വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു.

ਅਨਦਿਨੁ ਜਲਤ ਰਹੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਸਾਂਤਿ ਨ ਹੋਈ ਹੇ ॥੩॥

anadin jalat rahai din raatee gur bin saant na hoee he |3|

രാവും പകലും, അവർ രാവും പകലും കത്തിക്കുന്നു; ഗുരുവില്ലാതെ ശാന്തിയോ സമാധാനമോ ഇല്ല. ||3||

ਆਪੇ ਜੋੜਿ ਵਿਛੋੜੇ ਆਪੇ ॥

aape jorr vichhorre aape |

അവൻ തന്നെ ഒന്നിക്കുന്നു, അവൻ തന്നെ വേർപെടുത്തുന്നു.

ਆਪੇ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪੇ ਆਪੇ ॥

aape thaap uthaape aape |

അവൻ തന്നെ സ്ഥാപിക്കുന്നു, അവൻ തന്നെ ഇല്ലാതാക്കുന്നു.

ਸਚਾ ਹੁਕਮੁ ਸਚਾ ਪਾਸਾਰਾ ਹੋਰਨਿ ਹੁਕਮੁ ਨ ਹੋਈ ਹੇ ॥੪॥

sachaa hukam sachaa paasaaraa horan hukam na hoee he |4|

അവൻ്റെ കൽപ്പനയുടെ ഹുകാം സത്യമാണ്, അവൻ്റെ പ്രപഞ്ചത്തിൻ്റെ വിശാലത സത്യമാണ്. മറ്റാർക്കും ഒരു കമാൻഡും നൽകാനാവില്ല. ||4||

ਆਪੇ ਲਾਇ ਲਏ ਸੋ ਲਾਗੈ ॥

aape laae le so laagai |

കർത്താവ് തന്നോട് ചേർക്കുന്ന കർത്താവിനോട് അവൻ മാത്രം ചേർന്നിരിക്കുന്നു.

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਜਮ ਕਾ ਭਉ ਭਾਗੈ ॥

guraparasaadee jam kaa bhau bhaagai |

ഗുരുവിൻ്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ മരണഭയം ഒഴിഞ്ഞുമാറുന്നു.

ਅੰਤਰਿ ਸਬਦੁ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਕੋਈ ਹੇ ॥੫॥

antar sabad sadaa sukhadaataa guramukh boojhai koee he |5|

ശാന്തിയുടെ ദാതാവായ ശബാദ്, സ്വത്വത്തിൻ്റെ അണുകേന്ദ്രത്തിൽ എന്നേക്കും വസിക്കുന്നു. ഗുർമുഖനായ ഒരാൾക്ക് മനസ്സിലാകും. ||5||

ਆਪੇ ਮੇਲੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥

aape mele mel milaae |

ദൈവം തന്നെ തൻ്റെ ഐക്യത്തിൽ ഒന്നിച്ചവരെ ഒന്നിപ്പിക്കുന്നു.

ਪੁਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਸੋ ਮੇਟਣਾ ਨ ਜਾਏ ॥

purab likhiaa so mettanaa na jaae |

വിധി മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചിട്ടുള്ളതെന്തും മായ്‌ക്കാനാവില്ല.

ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤਿ ਕਰੇ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਵਾ ਹੋਈ ਹੇ ॥੬॥

anadin bhagat kare din raatee guramukh sevaa hoee he |6|

രാവും പകലും, അവൻ്റെ ഭക്തർ രാവും പകലും അവനെ ആരാധിക്കുന്നു; ഗുരുമുഖനായി മാറുന്ന ഒരാൾ അവനെ സേവിക്കുന്നു. ||6||

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਜਾਤਾ ॥

satigur sev sadaa sukh jaataa |

യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നതിലൂടെ ശാശ്വതമായ ശാന്തി അനുഭവപ്പെടുന്നു.

ਆਪੇ ਆਇ ਮਿਲਿਆ ਸਭਨਾ ਕਾ ਦਾਤਾ ॥

aape aae miliaa sabhanaa kaa daataa |

എല്ലാറ്റിൻ്റെയും ദാതാവായ അവൻ തന്നെ വന്ന് എന്നെ കണ്ടിരിക്കുന്നു.

ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੀ ਸਬਦੁ ਚੀਨਿ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ਹੇ ॥੭॥

haumai maar trisanaa agan nivaaree sabad cheen sukh hoee he |7|

അഹംഭാവത്തെ കീഴടക്കി, ദാഹത്തിൻ്റെ അഗ്നി അണഞ്ഞു; ശബാദിൻ്റെ വചനം ധ്യാനിച്ചാൽ സമാധാനം ലഭിക്കും. ||7||

ਕਾਇਆ ਕੁਟੰਬੁ ਮੋਹੁ ਨ ਬੂਝੈ ॥

kaaeaa kuttanb mohu na boojhai |

ശരീരത്തോടും കുടുംബത്തോടും ചേർന്നുനിൽക്കുന്ന ഒരാൾക്ക് മനസ്സിലാകുന്നില്ല.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਤ ਆਖੀ ਸੂਝੈ ॥

guramukh hovai ta aakhee soojhai |

എന്നാൽ ഗുരുമുഖനായി മാറുന്ന ഒരാൾ ഭഗവാനെ കണ്ണുകൊണ്ട് കാണുന്നു.

ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਰਵੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ਹੇ ॥੮॥

anadin naam ravai din raatee mil preetam sukh hoee he |8|

രാവും പകലും, അവൻ രാവും പകലും നാമം ജപിക്കുന്നു; തൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവനുമായുള്ള കൂടിക്കാഴ്ചയിൽ അവൻ സമാധാനം കണ്ടെത്തുന്നു. ||8||

ਮਨਮੁਖ ਧਾਤੁ ਦੂਜੈ ਹੈ ਲਾਗਾ ॥

manamukh dhaat doojai hai laagaa |

സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ ദ്വന്ദതയിൽ അധിഷ്‌ഠിതനായി അലഞ്ഞുനടക്കുന്നു.

ਜਨਮਤ ਕੀ ਨ ਮੂਓ ਆਭਾਗਾ ॥

janamat kee na mooo aabhaagaa |

ആ നിർഭാഗ്യവാനായ നികൃഷ്ടൻ - എന്തുകൊണ്ടാണ് അവൻ ജനിച്ചയുടനെ മരിക്കാത്തത്?

ਆਵਤ ਜਾਤ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਈ ਹੇ ॥੯॥

aavat jaat birathaa janam gavaaeaa bin gur mukat na hoee he |9|

വന്നും പോയും ജീവിതം പാഴാക്കുന്നു. ഗുരുവില്ലാതെ മോക്ഷം ലഭിക്കില്ല. ||9||

ਕਾਇਆ ਕੁਸੁਧ ਹਉਮੈ ਮਲੁ ਲਾਈ ॥

kaaeaa kusudh haumai mal laaee |

അഹന്തയുടെ അഴുക്കുകൾ പുരണ്ട ആ ശരീരം അസത്യവും അശുദ്ധവുമാണ്.

ਜੇ ਸਉ ਧੋਵਹਿ ਤਾ ਮੈਲੁ ਨ ਜਾਈ ॥

je sau dhoveh taa mail na jaaee |

ഇത് നൂറു പ്രാവശ്യം കഴുകിയേക്കാം, പക്ഷേ അതിൻ്റെ മാലിന്യം ഇപ്പോഴും നീങ്ങിയിട്ടില്ല.

ਸਬਦਿ ਧੋਪੈ ਤਾ ਹਛੀ ਹੋਵੈ ਫਿਰਿ ਮੈਲੀ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਈ ਹੇ ॥੧੦॥

sabad dhopai taa hachhee hovai fir mailee mool na hoee he |10|

എന്നാൽ അത് ശബാദിൻ്റെ വചനം ഉപയോഗിച്ച് കഴുകിയാൽ, അത് യഥാർത്ഥത്തിൽ ശുദ്ധീകരിക്കപ്പെടുന്നു, അത് ഇനി ഒരിക്കലും മലിനമാകില്ല. ||10||

ਪੰਚ ਦੂਤ ਕਾਇਆ ਸੰਘਾਰਹਿ ॥

panch doot kaaeaa sanghaareh |

പഞ്ചഭൂതങ്ങൾ ശരീരത്തെ നശിപ്പിക്കുന്നു.

ਮਰਿ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਸਬਦੁ ਨ ਵੀਚਾਰਹਿ ॥

mar mar jameh sabad na veechaareh |

അവൻ മരിക്കുകയും വീണ്ടും മരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, പുനർജന്മത്തിനായി മാത്രം; അവൻ ശബ്ദത്തെക്കുറിച്ചു ചിന്തിക്കുന്നില്ല.

ਅੰਤਰਿ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਗੁਬਾਰਾ ਜਿਉ ਸੁਪਨੈ ਸੁਧਿ ਨ ਹੋਈ ਹੇ ॥੧੧॥

antar maaeaa moh gubaaraa jiau supanai sudh na hoee he |11|

മായയോടുള്ള വൈകാരിക ബന്ധത്തിൻ്റെ ഇരുട്ട് അവൻ്റെ ഉള്ളിലുണ്ട്; ഒരു സ്വപ്നത്തിലെന്നപോലെ അവനു മനസ്സിലാകുന്നില്ല. ||11||

ਇਕਿ ਪੰਚਾ ਮਾਰਿ ਸਬਦਿ ਹੈ ਲਾਗੇ ॥

eik panchaa maar sabad hai laage |

ചിലർ ഷബാദിനോട് ചേർന്ന് പഞ്ചഭൂതങ്ങളെ കീഴടക്കുന്നു.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਆਇ ਮਿਲਿਆ ਵਡਭਾਗੇ ॥

satigur aae miliaa vaddabhaage |

അവർ അനുഗ്രഹീതരും വളരെ ഭാഗ്യവാന്മാരുമാണ്; അവരെ കാണാൻ യഥാർത്ഥ ഗുരു വരുന്നു.

ਅੰਤਰਿ ਸਾਚੁ ਰਵਹਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ਸੋਈ ਹੇ ॥੧੨॥

antar saach raveh rang raate sahaj samaavai soee he |12|

അവരുടെ ആന്തരിക അസ്തിത്വത്തിൻ്റെ ന്യൂക്ലിയസിനുള്ളിൽ, അവർ സത്യത്തിൽ വസിക്കുന്നു; കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹത്തോട് ഇണങ്ങി, അവ അവബോധപൂർവ്വം അവനിൽ ലയിക്കുന്നു. ||12||