ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 1131

ਨਾਮੇ ਨਾਮਿ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਜਿਸ ਨੋ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥੨॥

naame naam milai vaddiaaee jis no man vasaae |2|

നാമത്തിലൂടെ മഹത്തായ മഹത്വം ലഭിക്കുന്നു; കർത്താവിൽ നിറഞ്ഞ മനസ്സുള്ളവൻ മാത്രമേ അതു നേടൂ. ||2||

ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੈ ਤਾ ਫਲੁ ਪਾਏ ਸਚੁ ਕਰਣੀ ਸੁਖ ਸਾਰੁ ॥

satigur bhettai taa fal paae sach karanee sukh saar |

യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടിയാൽ ഫലകരമായ പ്രതിഫലം ലഭിക്കും. ഈ യഥാർത്ഥ ജീവിതശൈലി മഹത്തായ സമാധാനമാണ്.

ਸੇ ਜਨ ਨਿਰਮਲ ਜੋ ਹਰਿ ਲਾਗੇ ਹਰਿ ਨਾਮੇ ਧਰਹਿ ਪਿਆਰੁ ॥੩॥

se jan niramal jo har laage har naame dhareh piaar |3|

കർത്താവിനോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്ന ആ വിനീതർ കളങ്കമില്ലാത്തവരാണ്; അവർ കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തോടുള്ള സ്നേഹം പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു. ||3||

ਤਿਨ ਕੀ ਰੇਣੁ ਮਿਲੈ ਤਾਂ ਮਸਤਕਿ ਲਾਈ ਜਿਨ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਧਿਆਇਆ ॥

tin kee ren milai taan masatak laaee jin satigur pooraa dhiaaeaa |

അവരുടെ കാലിലെ പൊടി കിട്ടിയാൽ ഞാൻ അത് എൻ്റെ നെറ്റിയിൽ പുരട്ടുന്നു. അവർ തികഞ്ഞ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ ധ്യാനിക്കുന്നു.

ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਕੀ ਰੇਣੁ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਪਾਈਐ ਜਿਨੀ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥੪॥੩॥੧੩॥

naanak tin kee ren poorai bhaag paaeeai jinee raam naam chit laaeaa |4|3|13|

ഹേ നാനാക്ക്, ഈ ധൂളി തികഞ്ഞ വിധിയാൽ മാത്രം ലഭിക്കുന്നതാണ്. അവർ തങ്ങളുടെ ബോധം ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തിൽ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു. ||4||3||13||

ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੩ ॥

bhairau mahalaa 3 |

ഭൈരോ, മൂന്നാം മെഹൽ:

ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰੇ ਸੋ ਜਨੁ ਸਾਚਾ ਜਿਨ ਕੈ ਹਿਰਦੈ ਸਾਚਾ ਸੋਈ ॥

sabad beechaare so jan saachaa jin kai hiradai saachaa soee |

ശബാദിൻ്റെ വചനം ധ്യാനിക്കുന്ന ആ വിനീതൻ സത്യമാണ്; യഥാർത്ഥ കർത്താവ് അവൻ്റെ ഹൃദയത്തിലാണ്.

ਸਾਚੀ ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਤਾਂ ਤਨਿ ਦੂਖੁ ਨ ਹੋਈ ॥੧॥

saachee bhagat kareh din raatee taan tan dookh na hoee |1|

ആരെങ്കിലും രാവും പകലും യഥാർത്ഥ ഭക്തിനിർഭരമായ ആരാധന നടത്തുകയാണെങ്കിൽ, അവൻ്റെ ശരീരത്തിന് വേദന അനുഭവപ്പെടില്ല. ||1||

ਭਗਤੁ ਭਗਤੁ ਕਹੈ ਸਭੁ ਕੋਈ ॥

bhagat bhagat kahai sabh koee |

എല്ലാവരും അവനെ വിളിക്കുന്നത് "ഭക്തൻ, ഭക്തൻ" എന്നാണ്.

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਭਗਤਿ ਨ ਪਾਈਐ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਮਿਲੈ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

bin satigur seve bhagat na paaeeai poorai bhaag milai prabh soee |1| rahaau |

എന്നാൽ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കാതെ ഭക്തിസാന്ദ്രമായ ആരാധന ലഭിക്കുകയില്ല. തികഞ്ഞ വിധിയിലൂടെ മാത്രമേ ഒരാൾ ദൈവത്തെ കണ്ടുമുട്ടുകയുള്ളൂ. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||

ਮਨਮੁਖ ਮੂਲੁ ਗਵਾਵਹਿ ਲਾਭੁ ਮਾਗਹਿ ਲਾਹਾ ਲਾਭੁ ਕਿਦੂ ਹੋਈ ॥

manamukh mool gavaaveh laabh maageh laahaa laabh kidoo hoee |

സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖർക്ക് അവരുടെ മൂലധനം നഷ്ടപ്പെടുന്നു, എന്നിട്ടും അവർ ലാഭം ആവശ്യപ്പെടുന്നു. അവർക്ക് എങ്ങനെ എന്തെങ്കിലും ലാഭം നേടാനാകും?

ਜਮਕਾਲੁ ਸਦਾ ਹੈ ਸਿਰ ਊਪਰਿ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਤਿ ਖੋਈ ॥੨॥

jamakaal sadaa hai sir aoopar doojai bhaae pat khoee |2|

മരണത്തിൻ്റെ ദൂതൻ എപ്പോഴും അവരുടെ തലയ്ക്ക് മുകളിൽ കറങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ദ്വന്ദ്വത്തിൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ, അവർക്ക് അവരുടെ ബഹുമാനം നഷ്ടപ്പെടുന്നു. ||2||

ਬਹਲੇ ਭੇਖ ਭਵਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਹਉਮੈ ਰੋਗੁ ਨ ਜਾਈ ॥

bahale bhekh bhaveh din raatee haumai rog na jaaee |

എല്ലാത്തരം മതപരമായ വസ്ത്രങ്ങളും പരീക്ഷിച്ച്, അവർ രാവും പകലും ചുറ്റിനടക്കുന്നു, പക്ഷേ അവരുടെ അഹംഭാവത്തിൻ്റെ രോഗം ഭേദമാകുന്നില്ല.

ਪੜਿ ਪੜਿ ਲੂਝਹਿ ਬਾਦੁ ਵਖਾਣਹਿ ਮਿਲਿ ਮਾਇਆ ਸੁਰਤਿ ਗਵਾਈ ॥੩॥

parr parr loojheh baad vakhaaneh mil maaeaa surat gavaaee |3|

വായിച്ചും പഠിച്ചും അവർ തർക്കിക്കുകയും തർക്കിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; മായയോട് ചേർന്ന് അവർക്ക് അവബോധം നഷ്ടപ്പെടുന്നു. ||3||

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਹਿ ਪਰਮ ਗਤਿ ਪਾਵਹਿ ਨਾਮਿ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ॥

satigur seveh param gat paaveh naam milai vaddiaaee |

യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നവർക്ക് പരമോന്നത പദവി ലഭിക്കുന്നു; നാമത്തിലൂടെ അവർ മഹത്തായ മഹത്വത്താൽ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਜਿਨਾ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਪਤਿ ਪਾਈ ॥੪॥੪॥੧੪॥

naanak naam jinaa man vasiaa dar saachai pat paaee |4|4|14|

ഓ നാനാക്ക്, നാമത്താൽ നിറഞ്ഞ മനസ്സുള്ളവർ യഥാർത്ഥ കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ ബഹുമാനിക്കപ്പെടുന്നു. ||4||4||14||

ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੩ ॥

bhairau mahalaa 3 |

ഭൈരോ, മൂന്നാം മെഹൽ:

ਮਨਮੁਖ ਆਸਾ ਨਹੀ ਉਤਰੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਏ ॥

manamukh aasaa nahee utarai doojai bhaae khuaae |

സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖിന് തെറ്റായ പ്രതീക്ഷയിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാനാവില്ല. ദ്വന്ദതയുടെ പ്രണയത്തിൽ അവൻ നശിച്ചു.

ਉਦਰੁ ਨੈ ਸਾਣੁ ਨ ਭਰੀਐ ਕਬਹੂ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਗਨਿ ਪਚਾਏ ॥੧॥

audar nai saan na bhareeai kabahoo trisanaa agan pachaae |1|

അവൻ്റെ വയറ് ഒരു നദി പോലെയാണ് - അത് ഒരിക്കലും നിറയുന്നില്ല. അവൻ ആഗ്രഹത്തിൻ്റെ അഗ്നിയാൽ ദഹിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു. ||1||

ਸਦਾ ਅਨੰਦੁ ਰਾਮ ਰਸਿ ਰਾਤੇ ॥

sadaa anand raam ras raate |

ഭഗവാൻ്റെ മഹത്തായ സത്തയിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നവർ നിത്യാനന്ദമുള്ളവരാണ്.

ਹਿਰਦੈ ਨਾਮੁ ਦੁਬਿਧਾ ਮਨਿ ਭਾਗੀ ਹਰਿ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀ ਤ੍ਰਿਪਤਾਤੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

hiradai naam dubidhaa man bhaagee har har amrit pee tripataate |1| rahaau |

നാമം, ഭഗവാൻ്റെ നാമം, അവരുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ നിറയുന്നു, ദ്വൈതത അവരുടെ മനസ്സിൽ നിന്ന് ഓടിപ്പോകുന്നു. ഭഗവാൻ്റെ അംബ്രോസിയൽ അമൃതിൽ പാനം ചെയ്തു, ഹർ, ഹർ, അവർ സംതൃപ്തരാകുന്നു. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||

ਆਪੇ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਜਿਨਿ ਸਾਜੀ ਸਿਰਿ ਸਿਰਿ ਧੰਧੈ ਲਾਏ ॥

aape paarabraham srisatt jin saajee sir sir dhandhai laae |

പരമാത്മാവായ ദൈവം തന്നെ പ്രപഞ്ചത്തെ സൃഷ്ടിച്ചു; അവൻ ഓരോ വ്യക്തിയെയും അവരുടെ ചുമതലകളുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുന്നു.

ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਕੀਆ ਜਿਨਿ ਆਪੇ ਆਪੇ ਦੂਜੈ ਲਾਏ ॥੨॥

maaeaa mohu keea jin aape aape doojai laae |2|

അവൻ തന്നെ മായയോട് സ്നേഹവും അടുപ്പവും സൃഷ്ടിച്ചു; അവൻ തന്നെ മർത്യരെ ദ്വൈതതയിൽ ചേർക്കുന്നു. ||2||

ਤਿਸ ਨੋ ਕਿਹੁ ਕਹੀਐ ਜੇ ਦੂਜਾ ਹੋਵੈ ਸਭਿ ਤੁਧੈ ਮਾਹਿ ਸਮਾਏ ॥

tis no kihu kaheeai je doojaa hovai sabh tudhai maeh samaae |

വേറെ ആരെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിൽ ഞാൻ അവനോട് സംസാരിക്കും; എല്ലാം നിന്നിൽ ലയിക്കും.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਿਆਨੁ ਤਤੁ ਬੀਚਾਰਾ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਏ ॥੩॥

guramukh giaan tat beechaaraa jotee jot milaae |3|

ഗുരുമുഖൻ ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിൻ്റെ സത്തയെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നു; അവൻ്റെ പ്രകാശം വെളിച്ചത്തിൽ ലയിക്കുന്നു. ||3||

ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਸਾਚਾ ਸਦ ਹੀ ਸਾਚਾ ਸਾਚਾ ਸਭੁ ਆਕਾਰਾ ॥

so prabh saachaa sad hee saachaa saachaa sabh aakaaraa |

ദൈവം സത്യമാണ്, എന്നേക്കും സത്യമാണ്, അവൻ്റെ എല്ലാ സൃഷ്ടികളും സത്യമാണ്.

ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਨਿਸਤਾਰਾ ॥੪॥੫॥੧੫॥

naanak satigur sojhee paaee sach naam nisataaraa |4|5|15|

ഓ നാനാക്ക്, യഥാർത്ഥ ഗുരു എനിക്ക് ഈ ധാരണ തന്നു; യഥാർത്ഥ നാമം വിമോചനം നൽകുന്നു. ||4||5||15||

ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੩ ॥

bhairau mahalaa 3 |

ഭൈരോ, മൂന്നാം മെഹൽ:

ਕਲਿ ਮਹਿ ਪ੍ਰੇਤ ਜਿਨੑੀ ਰਾਮੁ ਨ ਪਛਾਤਾ ਸਤਜੁਗਿ ਪਰਮ ਹੰਸ ਬੀਚਾਰੀ ॥

kal meh pret jinaee raam na pachhaataa satajug param hans beechaaree |

കലിയുഗത്തിൻ്റെ ഈ അന്ധകാരയുഗത്തിൽ ഭഗവാനെ സാക്ഷാത്കരിക്കാത്തവർ ഗോബ്ലിനുകളാണ്. സത് യുഗത്തിൻ്റെ സുവർണ്ണ കാലഘട്ടത്തിൽ, പരമാത്മ ഹംസങ്ങൾ ഭഗവാനെ ധ്യാനിച്ചു.

ਦੁਆਪੁਰਿ ਤ੍ਰੇਤੈ ਮਾਣਸ ਵਰਤਹਿ ਵਿਰਲੈ ਹਉਮੈ ਮਾਰੀ ॥੧॥

duaapur tretai maanas varateh viralai haumai maaree |1|

ദ്വാപൂർ യുഗത്തിലെ വെള്ളി യുഗത്തിലും ത്രൈതാ യുഗത്തിലെ പിച്ചള യുഗത്തിലും മനുഷ്യവർഗ്ഗം നിലനിന്നിരുന്നു, എന്നാൽ അപൂർവ്വം ചിലർ മാത്രമാണ് അവരുടെ അഹന്തയെ കീഴടക്കിയത്. ||1||