ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 648

ਇਉ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੁ ਨਿਵਾਰੀਐ ਸਭੁ ਰਾਜੁ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਕਾ ਲੇਇ ॥

eiau guramukh aap nivaareeai sabh raaj srisatt kaa lee |

അങ്ങനെയാണ് ഗുരുമുഖന്മാർ തങ്ങളുടെ ആത്മാഭിമാനം ഇല്ലാതാക്കി ലോകം മുഴുവൻ ഭരിക്കുന്നത്.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਝੀਐ ਜਾ ਆਪੇ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥੧॥

naanak guramukh bujheeai jaa aape nadar karee |1|

ഓ നാനാക്ക്, ഭഗവാൻ തൻ്റെ കൃപ വീശുമ്പോൾ ഗുരുമുഖൻ മനസ്സിലാക്കുന്നു. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

mahalaa 3 |

മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:

ਜਿਨ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਆਏ ਤੇ ਪਰਵਾਣੁ ॥

jin guramukh naam dhiaaeaa aae te paravaan |

ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമത്തിൽ ധ്യാനിക്കുന്ന ആ ഗുരുമുഖന്മാരുടെ ലോകത്തിലേക്ക് വരുന്നത് അനുഗ്രഹീതവും അംഗീകൃതവുമാണ്.

ਨਾਨਕ ਕੁਲ ਉਧਾਰਹਿ ਆਪਣਾ ਦਰਗਹ ਪਾਵਹਿ ਮਾਣੁ ॥੨॥

naanak kul udhaareh aapanaa daragah paaveh maan |2|

ഓ നാനാക്ക്, അവർ അവരുടെ കുടുംബങ്ങളെ രക്ഷിക്കുന്നു, അവർ കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ ബഹുമാനിക്കപ്പെടുന്നു. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

പൗറി:

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਖੀਆ ਸਿਖ ਗੁਰੂ ਮੇਲਾਈਆ ॥

guramukh sakheea sikh guroo melaaeea |

ഗുരു തൻ്റെ സിഖുകാരായ ഗുരുമുഖന്മാരെ ഭഗവാനുമായി ഒന്നിപ്പിക്കുന്നു.

ਇਕਿ ਸੇਵਕ ਗੁਰ ਪਾਸਿ ਇਕਿ ਗੁਰਿ ਕਾਰੈ ਲਾਈਆ ॥

eik sevak gur paas ik gur kaarai laaeea |

ഗുരു അവരിൽ ചിലരെ തന്നോടൊപ്പം സൂക്ഷിക്കുകയും മറ്റുള്ളവയെ തൻ്റെ സേവനത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਜਿਨਾ ਗੁਰੁ ਪਿਆਰਾ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਤਿਨਾ ਭਾਉ ਗੁਰੂ ਦੇਵਾਈਆ ॥

jinaa gur piaaraa man chit tinaa bhaau guroo devaaeea |

ബോധമനസ്സിൽ പ്രിയപ്പെട്ടവനെ നെഞ്ചേറ്റുന്നവരെ ഗുരു തൻ്റെ സ്നേഹത്താൽ അനുഗ്രഹിക്കുന്നു.

ਗੁਰ ਸਿਖਾ ਇਕੋ ਪਿਆਰੁ ਗੁਰ ਮਿਤਾ ਪੁਤਾ ਭਾਈਆ ॥

gur sikhaa iko piaar gur mitaa putaa bhaaeea |

സുഹൃത്തുക്കളെയും കുട്ടികളെയും സഹോദരങ്ങളെയും പോലെ ഗുരു തൻ്റെ എല്ലാ ഗുർസിക്കുകളെയും ഒരുപോലെ സ്നേഹിക്കുന്നു.

ਗੁਰੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਬੋਲਹੁ ਸਭਿ ਗੁਰੁ ਆਖਿ ਗੁਰੂ ਜੀਵਾਈਆ ॥੧੪॥

gur satigur bolahu sabh gur aakh guroo jeevaaeea |14|

അതിനാൽ ഗുരുവിൻ്റെ നാമം ജപിക്കുക, യഥാർത്ഥ ഗുരു, എല്ലാവരും! ഗുരുവിൻ്റെ നാമം ജപിച്ചാൽ, ഗുരു, നിങ്ങൾക്ക് നവോന്മേഷം ലഭിക്കും. ||14||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:

ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਨੀ ਅਗਿਆਨੀ ਅੰਧੁਲੇ ਅਵਰੇ ਕਰਮ ਕਮਾਹਿ ॥

naanak naam na chetanee agiaanee andhule avare karam kamaeh |

ഓ നാനാക്ക്, അന്ധരും അറിവില്ലാത്തതുമായ വിഡ്ഢികൾ ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമം ഓർക്കുന്നില്ല; അവർ മറ്റ് പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ ഏർപ്പെടുന്നു.

ਜਮ ਦਰਿ ਬਧੇ ਮਾਰੀਅਹਿ ਫਿਰਿ ਵਿਸਟਾ ਮਾਹਿ ਪਚਾਹਿ ॥੧॥

jam dar badhe maareeeh fir visattaa maeh pachaeh |1|

അവർ മരണത്തിൻ്റെ ദൂതൻ്റെ വാതിൽക്കൽ ബന്ധിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു; അവർ ശിക്ഷിക്കപ്പെട്ടു, അവസാനം, അവർ വളത്തിൽ ചീഞ്ഞഴുകിപ്പോകും. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

mahalaa 3 |

മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:

ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਹਿ ਆਪਣਾ ਸੇ ਜਨ ਸਚੇ ਪਰਵਾਣੁ ॥

naanak satigur seveh aapanaa se jan sache paravaan |

ഓ നാനാക്ക്, തങ്ങളുടെ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്ന ആ എളിയ മനുഷ്യർ സത്യവും അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടവരുമാണ്.

ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਇ ਸਮਾਇ ਰਹੇ ਚੂਕਾ ਆਵਣੁ ਜਾਣੁ ॥੨॥

har kai naae samaae rahe chookaa aavan jaan |2|

അവർ കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു, അവരുടെ വരവും പോക്കും അവസാനിക്കുന്നു. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

പൗറി:

ਧਨੁ ਸੰਪੈ ਮਾਇਆ ਸੰਚੀਐ ਅੰਤੇ ਦੁਖਦਾਈ ॥

dhan sanpai maaeaa sancheeai ante dukhadaaee |

മായയുടെ സമ്പത്തും സ്വത്തും ശേഖരിക്കുന്നത് അവസാനം വേദന മാത്രമേ നൽകുന്നുള്ളൂ.

ਘਰ ਮੰਦਰ ਮਹਲ ਸਵਾਰੀਅਹਿ ਕਿਛੁ ਸਾਥਿ ਨ ਜਾਈ ॥

ghar mandar mahal savaareeeh kichh saath na jaaee |

വീടുകൾ, മാളികകൾ, അലങ്കരിച്ച കൊട്ടാരങ്ങൾ എന്നിവ ആരുടെയും കൂടെ പോകില്ല.

ਹਰ ਰੰਗੀ ਤੁਰੇ ਨਿਤ ਪਾਲੀਅਹਿ ਕਿਤੈ ਕਾਮਿ ਨ ਆਈ ॥

har rangee ture nit paaleeeh kitai kaam na aaee |

അവൻ പല നിറങ്ങളിലുള്ള കുതിരകളെ വളർത്തിയേക്കാം, പക്ഷേ അവയൊന്നും അവന് പ്രയോജനപ്പെടുകയില്ല.

ਜਨ ਲਾਵਹੁ ਚਿਤੁ ਹਰਿ ਨਾਮ ਸਿਉ ਅੰਤਿ ਹੋਇ ਸਖਾਈ ॥

jan laavahu chit har naam siau ant hoe sakhaaee |

ഹേ മനുഷ്യാ, നിങ്ങളുടെ ബോധത്തെ കർത്താവിൻ്റെ നാമവുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുക, അവസാനം അത് നിങ്ങളുടെ കൂട്ടാളിയും സഹായിയുമായിരിക്കും.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖੁ ਪਾਈ ॥੧੫॥

jan naanak naam dhiaaeaa guramukh sukh paaee |15|

സേവകൻ നാനാക്ക് ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമത്തിൽ ധ്യാനിക്കുന്നു; ഗുർമുഖ് സമാധാനത്താൽ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ||15||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:

ਬਿਨੁ ਕਰਮੈ ਨਾਉ ਨ ਪਾਈਐ ਪੂਰੈ ਕਰਮਿ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥

bin karamai naau na paaeeai poorai karam paaeaa jaae |

നല്ല പ്രവൃത്തികളുടെ കർമ്മം കൂടാതെ നാമം ലഭിക്കുകയില്ല; തികഞ്ഞ നല്ല കർമ്മത്തിലൂടെ മാത്രമേ അത് ലഭിക്കുകയുള്ളൂ.

ਨਾਨਕ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਜੇ ਆਪਣੀ ਤਾ ਗੁਰਮਤਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇ ॥੧॥

naanak nadar kare je aapanee taa guramat mel milaae |1|

ഓ നാനാക്ക്, ഭഗവാൻ തൻ്റെ കൃപയുടെ ദൃഷ്ടി വീശുകയാണെങ്കിൽ, ഗുരുവിൻ്റെ നിർദ്ദേശപ്രകാരം ഒരാൾ അവൻ്റെ ഐക്യത്തിൽ ഐക്യപ്പെടുന്നു. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

ആദ്യ മെഹൽ:

ਇਕ ਦਝਹਿ ਇਕ ਦਬੀਅਹਿ ਇਕਨਾ ਕੁਤੇ ਖਾਹਿ ॥

eik dajheh ik dabeeeh ikanaa kute khaeh |

ചിലത് ദഹിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു, ചിലത് അടക്കം ചെയ്യുന്നു; ചിലത് നായ്ക്കൾ തിന്നുന്നു.

ਇਕਿ ਪਾਣੀ ਵਿਚਿ ਉਸਟੀਅਹਿ ਇਕਿ ਭੀ ਫਿਰਿ ਹਸਣਿ ਪਾਹਿ ॥

eik paanee vich usatteeeh ik bhee fir hasan paeh |

ചിലർ വെള്ളത്തിലേക്ക് വലിച്ചെറിയപ്പെടുന്നു, മറ്റു ചിലത് കിണറുകളിൽ എറിയപ്പെടുന്നു.

ਨਾਨਕ ਏਵ ਨ ਜਾਪਈ ਕਿਥੈ ਜਾਇ ਸਮਾਹਿ ॥੨॥

naanak ev na jaapee kithai jaae samaeh |2|

ഓ നാനാക്ക്, അവർ എവിടെ പോകുന്നു, എന്തിലേക്ക് ലയിക്കുന്നു എന്നറിയില്ല. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

പൗറി:

ਤਿਨ ਕਾ ਖਾਧਾ ਪੈਧਾ ਮਾਇਆ ਸਭੁ ਪਵਿਤੁ ਹੈ ਜੋ ਨਾਮਿ ਹਰਿ ਰਾਤੇ ॥

tin kaa khaadhaa paidhaa maaeaa sabh pavit hai jo naam har raate |

ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തോട് ഇണങ്ങുന്നവരുടെ ഭക്ഷണവും വസ്ത്രവും ലോകസമ്പത്തും പവിത്രമാണ്.

ਤਿਨ ਕੇ ਘਰ ਮੰਦਰ ਮਹਲ ਸਰਾਈ ਸਭਿ ਪਵਿਤੁ ਹਹਿ ਜਿਨੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਵਕ ਸਿਖ ਅਭਿਆਗਤ ਜਾਇ ਵਰਸਾਤੇ ॥

tin ke ghar mandar mahal saraaee sabh pavit heh jinee guramukh sevak sikh abhiaagat jaae varasaate |

എല്ലാ വീടുകളും ക്ഷേത്രങ്ങളും കൊട്ടാരങ്ങളും വഴി സ്റ്റേഷനുകളും പവിത്രമാണ്, അവിടെ ഗുരുമുഖന്മാരും നിസ്വാർത്ഥ സേവകരും സിഖുകാരും ലോകത്തെ ത്യജിക്കുന്നവരും പോയി വിശ്രമിക്കുന്നു.