ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 139
ਸੋਭਾ ਸੁਰਤਿ ਸੁਹਾਵਣੀ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥੨॥
sobhaa surat suhaavanee jin har setee chit laaeaa |2|ഭഗവാനിൽ ബോധം കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നവരുടെ മഹത്വവും ധാരണയുമാണ് മനോഹരവും ഉദാത്തവും. ||2||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੨ ॥
salok mahalaa 2 |സലോക്, രണ്ടാമത്തെ മെഹൽ:
ਅਖੀ ਬਾਝਹੁ ਵੇਖਣਾ ਵਿਣੁ ਕੰਨਾ ਸੁਨਣਾ ॥
akhee baajhahu vekhanaa vin kanaa sunanaa |കണ്ണില്ലാതെ കാണാൻ; ചെവികളില്ലാതെ കേൾക്കാൻ;
ਪੈਰਾ ਬਾਝਹੁ ਚਲਣਾ ਵਿਣੁ ਹਥਾ ਕਰਣਾ ॥
pairaa baajhahu chalanaa vin hathaa karanaa |കാലില്ലാതെ നടക്കാൻ; കൈകളില്ലാതെ പ്രവർത്തിക്കാൻ;
ਜੀਭੈ ਬਾਝਹੁ ਬੋਲਣਾ ਇਉ ਜੀਵਤ ਮਰਣਾ ॥
jeebhai baajhahu bolanaa iau jeevat maranaa |ഇങ്ങനെ ഒരു നാവില്ലാതെ സംസാരിക്കാൻ, ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ ഒരാൾ മരിച്ചുകിടക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਣਿ ਕੈ ਤਉ ਖਸਮੈ ਮਿਲਣਾ ॥੧॥
naanak hukam pachhaan kai tau khasamai milanaa |1|ഓ നാനാക്ക്, കർത്താവിൻ്റെ കൽപ്പനയുടെ ഹുകാം തിരിച്ചറിയുക, നിങ്ങളുടെ നാഥനും ഗുരുവുമായി ലയിക്കുക. ||1||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |രണ്ടാമത്തെ മെഹൽ:
ਦਿਸੈ ਸੁਣੀਐ ਜਾਣੀਐ ਸਾਉ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥
disai suneeai jaaneeai saau na paaeaa jaae |അവൻ കാണുകയും കേൾക്കുകയും അറിയുകയും ചെയ്യുന്നു, പക്ഷേ അവൻ്റെ സൂക്ഷ്മമായ സത്ത ലഭിക്കുന്നില്ല.
ਰੁਹਲਾ ਟੁੰਡਾ ਅੰਧੁਲਾ ਕਿਉ ਗਲਿ ਲਗੈ ਧਾਇ ॥
ruhalaa ttunddaa andhulaa kiau gal lagai dhaae |മുടന്തനും കൈയില്ലാത്തവനും അന്ധനുമായ ഒരാൾക്ക് എങ്ങനെയാണ് ഭഗവാനെ ആശ്ലേഷിക്കാൻ ഓടുന്നത്?
ਭੈ ਕੇ ਚਰਣ ਕਰ ਭਾਵ ਕੇ ਲੋਇਣ ਸੁਰਤਿ ਕਰੇਇ ॥
bhai ke charan kar bhaav ke loein surat karee |ദൈവഭയം നിങ്ങളുടെ പാദങ്ങളായിരിക്കട്ടെ, അവൻ്റെ സ്നേഹം നിങ്ങളുടെ കൈകളായിരിക്കട്ടെ; അവൻ്റെ ധാരണ നിങ്ങളുടെ കണ്ണുകളായിരിക്കട്ടെ.
ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਸਿਆਣੀਏ ਇਵ ਕੰਤ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak kahai siaanee iv kant milaavaa hoe |2|നാനാക്ക് പറയുന്നു, ഈ രീതിയിൽ, ജ്ഞാനിയായ ആത്മ വധു, നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ ഭർത്താവായ കർത്താവുമായി ഐക്യപ്പെടും. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਸਦਾ ਸਦਾ ਤੂੰ ਏਕੁ ਹੈ ਤੁਧੁ ਦੂਜਾ ਖੇਲੁ ਰਚਾਇਆ ॥
sadaa sadaa toon ek hai tudh doojaa khel rachaaeaa |എന്നേക്കും, നീ മാത്രം; നിങ്ങൾ ദ്വൈതത്വത്തിൻ്റെ കളി സജ്ജീകരിച്ചു.
ਹਉਮੈ ਗਰਬੁ ਉਪਾਇ ਕੈ ਲੋਭੁ ਅੰਤਰਿ ਜੰਤਾ ਪਾਇਆ ॥
haumai garab upaae kai lobh antar jantaa paaeaa |നിങ്ങൾ അഹന്തയും അഹങ്കാരവും സൃഷ്ടിച്ചു, ഞങ്ങളുടെ ഉള്ളിൽ അത്യാഗ്രഹം സ്ഥാപിച്ചു.
ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਰਖੁ ਤੂ ਸਭ ਕਰੇ ਤੇਰਾ ਕਰਾਇਆ ॥
jiau bhaavai tiau rakh too sabh kare teraa karaaeaa |അങ്ങയുടെ ഇഷ്ടം പോലെ എന്നെ സൂക്ഷിക്കുക; നിങ്ങൾ അവരെ പ്രവർത്തിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നതുപോലെ എല്ലാവരും പ്രവർത്തിക്കുന്നു.
ਇਕਨਾ ਬਖਸਹਿ ਮੇਲਿ ਲੈਹਿ ਗੁਰਮਤੀ ਤੁਧੈ ਲਾਇਆ ॥
eikanaa bakhaseh mel laihi guramatee tudhai laaeaa |ചിലത് ക്ഷമിക്കപ്പെടുകയും നിന്നിൽ ലയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങളിലൂടെ ഞങ്ങൾ നിങ്ങളോട് ചേർന്നിരിക്കുന്നു.
ਇਕਿ ਖੜੇ ਕਰਹਿ ਤੇਰੀ ਚਾਕਰੀ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਹੋਰੁ ਨ ਭਾਇਆ ॥
eik kharre kareh teree chaakaree vin naavai hor na bhaaeaa |ചിലർ നിന്നുകൊണ്ടു നിന്നെ സേവിക്കുന്നു; പേരില്ലാതെ മറ്റൊന്നും അവരെ സന്തോഷിപ്പിക്കുന്നില്ല.
ਹੋਰੁ ਕਾਰ ਵੇਕਾਰ ਹੈ ਇਕਿ ਸਚੀ ਕਾਰੈ ਲਾਇਆ ॥
hor kaar vekaar hai ik sachee kaarai laaeaa |മറ്റേതൊരു ജോലിയും അവർക്ക് വിലപ്പോവില്ല-നിങ്ങൾ അവരെ നിങ്ങളുടെ യഥാർത്ഥ സേവനത്തിലേക്ക് കൽപ്പിച്ചു.
ਪੁਤੁ ਕਲਤੁ ਕੁਟੰਬੁ ਹੈ ਇਕਿ ਅਲਿਪਤੁ ਰਹੇ ਜੋ ਤੁਧੁ ਭਾਇਆ ॥
put kalat kuttanb hai ik alipat rahe jo tudh bhaaeaa |കുട്ടികൾക്കും ജീവിതപങ്കാളികൾക്കും ബന്ധങ്ങൾക്കുമിടയിൽ, ചിലർ ഇപ്പോഴും വേർപിരിയുന്നു; അവ നിൻ്റെ ഇഷ്ടത്തിന് പ്രസാദകരമാണ്.
ਓਹਿ ਅੰਦਰਹੁ ਬਾਹਰਹੁ ਨਿਰਮਲੇ ਸਚੈ ਨਾਇ ਸਮਾਇਆ ॥੩॥
ohi andarahu baaharahu niramale sachai naae samaaeaa |3|ആന്തരികമായും ബാഹ്യമായും അവർ ശുദ്ധരാണ്, അവർ യഥാർത്ഥ നാമത്തിൽ ലയിച്ചിരിക്കുന്നു. ||3||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |സലോക്, ആദ്യ മെഹൽ:
ਸੁਇਨੇ ਕੈ ਪਰਬਤਿ ਗੁਫਾ ਕਰੀ ਕੈ ਪਾਣੀ ਪਇਆਲਿ ॥
sueine kai parabat gufaa karee kai paanee peaal |ഞാൻ ഒരു ഗുഹ ഉണ്ടാക്കാം, ഒരു സ്വർണ്ണ പർവതത്തിൽ, അല്ലെങ്കിൽ സമീപ പ്രദേശങ്ങളിലെ വെള്ളത്തിൽ;
ਕੈ ਵਿਚਿ ਧਰਤੀ ਕੈ ਆਕਾਸੀ ਉਰਧਿ ਰਹਾ ਸਿਰਿ ਭਾਰਿ ॥
kai vich dharatee kai aakaasee uradh rahaa sir bhaar |ഞാൻ എൻ്റെ തലയിൽ, തലകീഴായി, ഭൂമിയിൽ അല്ലെങ്കിൽ ആകാശത്ത് നിൽക്കാം;
ਪੁਰੁ ਕਰਿ ਕਾਇਆ ਕਪੜੁ ਪਹਿਰਾ ਧੋਵਾ ਸਦਾ ਕਾਰਿ ॥
pur kar kaaeaa kaparr pahiraa dhovaa sadaa kaar |ഞാൻ ഉടുതുണികൊണ്ട് ശരീരം മുഴുവനും മൂടുകയും ഇടവിടാതെ കഴുകുകയും ചെയ്യാം.
ਬਗਾ ਰਤਾ ਪੀਅਲਾ ਕਾਲਾ ਬੇਦਾ ਕਰੀ ਪੁਕਾਰ ॥
bagaa rataa peealaa kaalaa bedaa karee pukaar |വെള്ള, ചുവപ്പ്, മഞ്ഞ, കറുപ്പ് എന്നീ വേദങ്ങൾ ഞാൻ ഉറക്കെ വിളിച്ചുപറയാം;
ਹੋਇ ਕੁਚੀਲੁ ਰਹਾ ਮਲੁ ਧਾਰੀ ਦੁਰਮਤਿ ਮਤਿ ਵਿਕਾਰ ॥
hoe kucheel rahaa mal dhaaree duramat mat vikaar |അഴുക്കിലും അഴുക്കിലും പോലും ഞാൻ ജീവിച്ചേക്കാം. എന്നിട്ടും, ഇതെല്ലാം ദുഷിച്ച ചിന്തയുടെയും ബൗദ്ധിക അഴിമതിയുടെയും ഉൽപ്പന്നം മാത്രമാണ്.
ਨਾ ਹਉ ਨਾ ਮੈ ਨਾ ਹਉ ਹੋਵਾ ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ॥੧॥
naa hau naa mai naa hau hovaa naanak sabad veechaar |1|ഞാനായിരുന്നില്ല, ഞാനില്ല, ഞാനൊരിക്കലും ഒന്നുമാകില്ല! ഓ നാനാക്ക്, ഞാൻ ശബാദിൻ്റെ വചനത്തിൽ മാത്രം വസിക്കുന്നു. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |ആദ്യ മെഹൽ:
ਵਸਤ੍ਰ ਪਖਾਲਿ ਪਖਾਲੇ ਕਾਇਆ ਆਪੇ ਸੰਜਮਿ ਹੋਵੈ ॥
vasatr pakhaal pakhaale kaaeaa aape sanjam hovai |അവർ വസ്ത്രങ്ങൾ കഴുകുകയും ശരീരം ഉരയ്ക്കുകയും സ്വയം അച്ചടക്കം പാലിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਅੰਤਰਿ ਮੈਲੁ ਲਗੀ ਨਹੀ ਜਾਣੈ ਬਾਹਰਹੁ ਮਲਿ ਮਲਿ ਧੋਵੈ ॥
antar mail lagee nahee jaanai baaharahu mal mal dhovai |പക്ഷേ, പുറത്തെ അഴുക്ക് കഴുകി കളയാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ, തങ്ങളുടെ ഉള്ളിലെ മാലിന്യം കളങ്കപ്പെടുത്തുന്നതിനെക്കുറിച്ച് അവർ അറിയുന്നില്ല.
ਅੰਧਾ ਭੂਲਿ ਪਇਆ ਜਮ ਜਾਲੇ ॥
andhaa bhool peaa jam jaale |അന്ധൻ മരണത്തിൻ്റെ കുരുക്കിൽ അകപ്പെട്ട് വഴിതെറ്റുന്നു.
ਵਸਤੁ ਪਰਾਈ ਅਪੁਨੀ ਕਰਿ ਜਾਨੈ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਦੁਖੁ ਘਾਲੇ ॥
vasat paraaee apunee kar jaanai haumai vich dukh ghaale |അവർ മറ്റുള്ളവരുടെ സ്വത്ത് തങ്ങളുടേതായി കാണുന്നു, അഹംഭാവത്തിൽ അവർ വേദന അനുഭവിക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਉਮੈ ਤੁਟੈ ਤਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥
naanak guramukh haumai tuttai taa har har naam dhiaavai |ഓ നാനാക്ക്, ഗുർമുഖുകളുടെ അഹംഭാവം തകർന്നു, തുടർന്ന്, അവർ ഭഗവാൻ്റെ നാമം, ഹർ, ഹർ എന്ന് ധ്യാനിക്കുന്നു.
ਨਾਮੁ ਜਪੇ ਨਾਮੋ ਆਰਾਧੇ ਨਾਮੇ ਸੁਖਿ ਸਮਾਵੈ ॥੨॥
naam jape naamo aaraadhe naame sukh samaavai |2|അവർ നാമം ജപിക്കുന്നു, നാമത്തെ ധ്യാനിക്കുന്നു, നാമത്തിലൂടെ അവർ സമാധാനത്തിൽ ലയിക്കുന്നു. ||2||
ਪਵੜੀ ॥
pavarree |പൗറി:
ਕਾਇਆ ਹੰਸਿ ਸੰਜੋਗੁ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥
kaaeaa hans sanjog mel milaaeaa |വിധി ശരീരത്തെയും ആത്മാവിനെയും ഹംസത്തെയും ഒന്നിപ്പിക്കുകയും ഒന്നിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.
ਤਿਨ ਹੀ ਕੀਆ ਵਿਜੋਗੁ ਜਿਨਿ ਉਪਾਇਆ ॥
tin hee keea vijog jin upaaeaa |അവരെ സൃഷ്ടിച്ചവൻ അവരെയും വേർതിരിക്കുന്നു.
ਮੂਰਖੁ ਭੋਗੇ ਭੋਗੁ ਦੁਖ ਸਬਾਇਆ ॥
moorakh bhoge bhog dukh sabaaeaa |ഭോഷന്മാർ അവരുടെ സുഖം ആസ്വദിക്കുന്നു; അവരുടെ എല്ലാ വേദനകളും അവർ സഹിക്കണം.
ਸੁਖਹੁ ਉਠੇ ਰੋਗ ਪਾਪ ਕਮਾਇਆ ॥
sukhahu utthe rog paap kamaaeaa |സുഖങ്ങളിൽ നിന്ന് രോഗങ്ങളും പാപങ്ങളുടെ നിയോഗവും ഉണ്ടാകുന്നു.
ਹਰਖਹੁ ਸੋਗੁ ਵਿਜੋਗੁ ਉਪਾਇ ਖਪਾਇਆ ॥
harakhahu sog vijog upaae khapaaeaa |പാപസുഖങ്ങളിൽ നിന്ന് ദുഃഖം, വേർപിരിയൽ, ജനനം, മരണം എന്നിവ ഉണ്ടാകുന്നു.
ਮੂਰਖ ਗਣਤ ਗਣਾਇ ਝਗੜਾ ਪਾਇਆ ॥
moorakh ganat ganaae jhagarraa paaeaa |വിഡ്ഢികൾ അവരുടെ ദുഷ്പ്രവൃത്തികൾക്ക് കണക്കു കൂട്ടാൻ ശ്രമിക്കുന്നു, ഉപയോഗശൂന്യമായി തർക്കിക്കുന്നു.
ਸਤਿਗੁਰ ਹਥਿ ਨਿਬੇੜੁ ਝਗੜੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥
satigur hath niberr jhagarr chukaaeaa |വാദത്തിന് വിരാമമിട്ട സത്യഗുരുവിൻ്റെ കൈകളിലാണ് വിധി.
ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਗੁ ਨ ਚਲੈ ਚਲਾਇਆ ॥੪॥
karataa kare su hog na chalai chalaaeaa |4|സ്രഷ്ടാവ് എന്ത് ചെയ്താലും അത് സംഭവിക്കുന്നു. ആരുടെയും പ്രയത്നത്താൽ അത് മാറ്റാനാവില്ല. ||4||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |സലോക്, ആദ്യ മെഹൽ:
ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਮੁਰਦਾਰੁ ਖਾਇ ॥
koorr bol muradaar khaae |കള്ളം പറഞ്ഞു ശവശരീരങ്ങൾ തിന്നുന്നു.