ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 649
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਸੰਤਾ ਨਾਲਿ ਵੈਰੁ ਕਮਾਵਦੇ ਦੁਸਟਾ ਨਾਲਿ ਮੋਹੁ ਪਿਆਰੁ ॥
santaa naal vair kamaavade dusattaa naal mohu piaar |അവർ വിശുദ്ധരോട് തങ്ങളുടെ വിദ്വേഷം അടിച്ചേൽപ്പിക്കുന്നു, അവർ ദുഷ്ടപാപികളെ സ്നേഹിക്കുന്നു.
ਅਗੈ ਪਿਛੈ ਸੁਖੁ ਨਹੀ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਵਾਰੋ ਵਾਰ ॥
agai pichhai sukh nahee mar jameh vaaro vaar |ഇഹത്തിലായാലും പരലോകത്തായാലും അവർ സമാധാനം കണ്ടെത്തുന്നില്ല; അവർ വീണ്ടും വീണ്ടും മരിക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രം ജനിക്കുന്നു.
ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਕਦੇ ਨ ਬੁਝਈ ਦੁਬਿਧਾ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥
trisanaa kade na bujhee dubidhaa hoe khuaar |അവരുടെ വിശപ്പ് ഒരിക്കലും തൃപ്തികരമല്ല, അവർ ദ്വന്ദ്വത്താൽ നശിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.
ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਤਿਨਾ ਨਿੰਦਕਾ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥
muh kaale tinaa nindakaa tith sachai darabaar |ഈ പരദൂഷണക്കാരുടെ മുഖം സത്യനാഥൻ്റെ കോടതിയിൽ കറുത്തിരിക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਵਿਹੂਣਿਆ ਨਾ ਉਰਵਾਰਿ ਨ ਪਾਰਿ ॥੨॥
naanak naam vihooniaa naa uravaar na paar |2|ഓ നാനാക്ക്, നാമം കൂടാതെ, ഈ തീരത്തോ അപ്പുറത്തോ അവർക്ക് അഭയം കണ്ടെത്താനാവില്ല. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਜੋ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਦੇ ਸੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਮਨ ਮਾਹੀ ॥
jo har naam dhiaaeide se har har naam rate man maahee |ഭഗവാൻ്റെ നാമം ധ്യാനിക്കുന്നവരുടെ മനസ്സിൽ ഭഗവാൻ്റെ നാമം, ഹർ, ഹർ, പതിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ਜਿਨਾ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਇਕੁ ਅਰਾਧਿਆ ਤਿਨਾ ਇਕਸ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਕੋ ਨਾਹੀ ॥
jinaa man chit ik araadhiaa tinaa ikas bin doojaa ko naahee |ഏകനായ ഭഗവാനെ ബോധമനസ്സിൽ ആരാധിക്കുന്നവർക്ക് ഏകനായ ഭഗവാനല്ലാതെ മറ്റാരുമില്ല.
ਸੇਈ ਪੁਰਖ ਹਰਿ ਸੇਵਦੇ ਜਿਨ ਧੁਰਿ ਮਸਤਕਿ ਲੇਖੁ ਲਿਖਾਹੀ ॥
seee purakh har sevade jin dhur masatak lekh likhaahee |അവർ മാത്രമേ കർത്താവിനെ സേവിക്കുന്നുള്ളൂ, ആരുടെ നെറ്റിയിൽ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചിട്ടുള്ള വിധി എഴുതിയിരിക്കുന്നുവോ.
ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਣ ਨਿਤ ਗਾਵਦੇ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ਗੁਣੀ ਸਮਝਾਹੀ ॥
har ke gun nit gaavade har gun gaae gunee samajhaahee |അവർ നിരന്തരം കർത്താവിൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ ആലപിക്കുന്നു, മഹത്വമുള്ള കർത്താവിൻ്റെ മഹത്വങ്ങൾ ആലപിക്കുന്നു, അവർ ഉയർത്തപ്പെടുന്നു.
ਵਡਿਆਈ ਵਡੀ ਗੁਰਮੁਖਾ ਗੁਰ ਪੂਰੈ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਹੀ ॥੧੭॥
vaddiaaee vaddee guramukhaa gur poorai har naam samaahee |17|തികഞ്ഞ ഗുരുവിലൂടെ ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്ന ഗുരുമുഖന്മാരുടെ മഹത്വം മഹത്തരമാണ്. ||17||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਗਾਖੜੀ ਸਿਰੁ ਦੀਜੈ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥
satigur kee sevaa gaakharree sir deejai aap gavaae |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നത് വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടാണ്; നിങ്ങളുടെ തല അർപ്പിക്കുക, ആത്മാഭിമാനം ഇല്ലാതാക്കുക.
ਸਬਦਿ ਮਰਹਿ ਫਿਰਿ ਨਾ ਮਰਹਿ ਤਾ ਸੇਵਾ ਪਵੈ ਸਭ ਥਾਇ ॥
sabad mareh fir naa mareh taa sevaa pavai sabh thaae |ശബാദിൻ്റെ വചനത്തിൽ മരിക്കുന്ന ഒരാൾ ഇനി ഒരിക്കലും മരിക്കേണ്ടതില്ല; അവൻ്റെ സേവനം പൂർണ്ണമായും അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ਪਾਰਸ ਪਰਸਿਐ ਪਾਰਸੁ ਹੋਵੈ ਸਚਿ ਰਹੈ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
paaras parasiaai paaras hovai sach rahai liv laae |തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ലിൽ സ്പർശിച്ചാൽ, ഒരാൾ തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ലായി മാറുന്നു, അത് ഈയത്തെ സ്വർണ്ണമാക്കി മാറ്റുന്നു; യഥാർത്ഥ കർത്താവിനോട് സ്നേഹപൂർവ്വം ചേർന്നിരിക്കുക.
ਜਿਸੁ ਪੂਰਬਿ ਹੋਵੈ ਲਿਖਿਆ ਤਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਪ੍ਰਭੁ ਆਇ ॥
jis poorab hovai likhiaa tis satigur milai prabh aae |അങ്ങനെ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചിട്ടുള്ള ഒരുവൻ, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെയും ദൈവത്തെയും കാണാൻ വരുന്നു.
ਨਾਨਕ ਗਣਤੈ ਸੇਵਕੁ ਨਾ ਮਿਲੈ ਜਿਸੁ ਬਖਸੇ ਸੋ ਪਵੈ ਥਾਇ ॥੧॥
naanak ganatai sevak naa milai jis bakhase so pavai thaae |1|ഓ നാനാക്ക്, കർത്താവിൻ്റെ ദാസൻ അവൻ്റെ സ്വന്തം കണക്ക് കാരണം അവനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നില്ല; കർത്താവ് ക്ഷമിക്കുന്നവൻ മാത്രം സ്വീകാര്യൻ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਮਹਲੁ ਕੁਮਹਲੁ ਨ ਜਾਣਨੀ ਮੂਰਖ ਅਪਣੈ ਸੁਆਇ ॥
mahal kumahal na jaananee moorakh apanai suaae |വിഡ്ഢികൾക്ക് നല്ലതും ചീത്തയും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം അറിയില്ല; അവർ അവരുടെ സ്വാർത്ഥതാൽപ്പര്യങ്ങളാൽ വഞ്ചിക്കപ്പെടുന്നു.
ਸਬਦੁ ਚੀਨਹਿ ਤਾ ਮਹਲੁ ਲਹਹਿ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਇ ॥
sabad cheeneh taa mahal laheh jotee jot samaae |എന്നാൽ അവർ ശബാദിൻ്റെ വചനം ധ്യാനിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അവർക്ക് കർത്താവിൻ്റെ സാന്നിധ്യത്തിൻ്റെ മന്ദിരം ലഭിക്കും, അവരുടെ പ്രകാശം വെളിച്ചത്തിൽ ലയിക്കുന്നു.
ਸਦਾ ਸਚੇ ਕਾ ਭਉ ਮਨਿ ਵਸੈ ਤਾ ਸਭਾ ਸੋਝੀ ਪਾਇ ॥
sadaa sache kaa bhau man vasai taa sabhaa sojhee paae |ദൈവഭയം അവരുടെ മനസ്സിൽ എപ്പോഴും ഉണ്ട്, അതിനാൽ അവർ എല്ലാം മനസ്സിലാക്കുന്നു.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਅਪਣੈ ਘਰਿ ਵਰਤਦਾ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥
satigur apanai ghar varatadaa aape le milaae |യഥാർത്ഥ ഗുരു ഉള്ളിലെ വീടുകളിൽ വ്യാപിക്കുന്നു; അവൻ തന്നെ അവരെ കർത്താവുമായി ലയിപ്പിക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਸਭ ਪੂਰੀ ਪਈ ਜਿਸ ਨੋ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਰਜਾਇ ॥੨॥
naanak satigur miliaai sabh pooree pee jis no kirapaa kare rajaae |2|ഓ നാനാക്ക്, അവർ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു, അവരുടെ എല്ലാ ആഗ്രഹങ്ങളും പൂർത്തീകരിക്കപ്പെടുന്നു, ഭഗവാൻ അവൻ്റെ കൃപ നൽകുകയും അങ്ങനെ ആഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്താൽ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਧੰਨੁ ਧਨੁ ਭਾਗ ਤਿਨਾ ਭਗਤ ਜਨਾ ਜੋ ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਹਰਿ ਮੁਖਿ ਕਹਤਿਆ ॥
dhan dhan bhaag tinaa bhagat janaa jo har naamaa har mukh kahatiaa |വായകൊണ്ട് ഭഗവാൻ്റെ നാമം ഉച്ചരിക്കുന്ന ഭക്തരുടെ ഭാഗ്യം അനുഗ്രഹീതമാണ്.
ਧਨੁ ਧਨੁ ਭਾਗ ਤਿਨਾ ਸੰਤ ਜਨਾ ਜੋ ਹਰਿ ਜਸੁ ਸ੍ਰਵਣੀ ਸੁਣਤਿਆ ॥
dhan dhan bhaag tinaa sant janaa jo har jas sravanee sunatiaa |ഭഗവാൻ്റെ സ്തുതികൾ ചെവികൊണ്ട് ശ്രവിക്കുന്ന വിശുദ്ധരുടെ ഭാഗ്യം അനുഗ്രഹീതമാണ്.
ਧਨੁ ਧਨੁ ਭਾਗ ਤਿਨਾ ਸਾਧ ਜਨਾ ਹਰਿ ਕੀਰਤਨੁ ਗਾਇ ਗੁਣੀ ਜਨ ਬਣਤਿਆ ॥
dhan dhan bhaag tinaa saadh janaa har keeratan gaae gunee jan banatiaa |ഭഗവാനെ സ്തുതിക്കുന്ന കീർത്തനം ആലപിക്കുകയും അങ്ങനെ സദ്ഗുണമുള്ളവരായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്ന ആ വിശുദ്ധരുടെ ഭാഗ്യം അനുഗ്രഹീതമാണ്, അനുഗ്രഹീതമാണ്.
ਧਨੁ ਧਨੁ ਭਾਗ ਤਿਨਾ ਗੁਰਮੁਖਾ ਜੋ ਗੁਰਸਿਖ ਲੈ ਮਨੁ ਜਿਣਤਿਆ ॥
dhan dhan bhaag tinaa guramukhaa jo gurasikh lai man jinatiaa |ഗുർസിഖായി ജീവിച്ച് മനസ്സ് കീഴടക്കുന്ന ആ ഗുരുമുഖന്മാരുടെ ഭാഗ്യം അനുഗ്രഹീതമാണ്.
ਸਭ ਦੂ ਵਡੇ ਭਾਗ ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੇ ਜੋ ਗੁਰ ਚਰਣੀ ਸਿਖ ਪੜਤਿਆ ॥੧੮॥
sabh doo vadde bhaag gurasikhaa ke jo gur charanee sikh parratiaa |18|എന്നാൽ എല്ലാറ്റിലും വലിയ ഭാഗ്യം, ഗുരുവിൻ്റെ കാൽക്കൽ വീഴുന്ന ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാരുടേതാണ്. ||18||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਬ੍ਰਹਮੁ ਬਿੰਦੈ ਤਿਸ ਦਾ ਬ੍ਰਹਮਤੁ ਰਹੈ ਏਕ ਸਬਦਿ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
braham bindai tis daa brahamat rahai ek sabad liv laae |ദൈവത്തെ അറിയുന്ന ഒരാൾ, സ്നേഹപൂർവ്വം ശബ്ദത്തിൻ്റെ ഒരു വചനത്തിൽ തൻ്റെ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു, അവൻ്റെ ആത്മീയത കേടുകൂടാതെ സൂക്ഷിക്കുന്നു.
ਨਵ ਨਿਧੀ ਅਠਾਰਹ ਸਿਧੀ ਪਿਛੈ ਲਗੀਆ ਫਿਰਹਿ ਜੋ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਸਦਾ ਵਸਾਇ ॥
nav nidhee atthaarah sidhee pichhai lageea fireh jo har hiradai sadaa vasaae |ഭഗവാനെ തൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിച്ചിരിക്കുന്ന സിദ്ധന്മാരുടെ ഒമ്പത് നിധികളും പതിനെട്ട് ആത്മീയ ശക്തികളും അവനെ പിന്തുടരുന്നു.
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਨਾਉ ਨ ਪਾਈਐ ਬੁਝਹੁ ਕਰਿ ਵੀਚਾਰੁ ॥
bin satigur naau na paaeeai bujhahu kar veechaar |യഥാർത്ഥ ഗുരുവില്ലാതെ നാമം കാണുകയില്ല; ഇത് മനസ്സിലാക്കുക, ചിന്തിക്കുക.
ਨਾਨਕ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ਜੁਗ ਚਾਰਿ ॥੧॥
naanak poorai bhaag satigur milai sukh paae jug chaar |1|ഓ നാനാക്ക്, തികഞ്ഞ നല്ല വിധിയിലൂടെ, ഒരാൾ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുകയും, നാല് യുഗങ്ങളിലുടനീളം സമാധാനം കണ്ടെത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਕਿਆ ਗਭਰੂ ਕਿਆ ਬਿਰਧਿ ਹੈ ਮਨਮੁਖ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਨ ਜਾਇ ॥
kiaa gabharoo kiaa biradh hai manamukh trisanaa bhukh na jaae |ചെറുപ്പമായാലും പ്രായമായാലും സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖന് വിശപ്പും ദാഹവും ഒഴിവാക്കാനാവില്ല.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੇ ਰਤਿਆ ਸੀਤਲੁ ਹੋਏ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥
guramukh sabade ratiaa seetal hoe aap gavaae |ഗുർമുഖുകൾ ശബാദിൻ്റെ വചനത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു; ആത്മാഭിമാനം നഷ്ടപ്പെട്ട അവർ സമാധാനത്തിലാണ്.
ਅੰਦਰੁ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਸੰਤੋਖਿਆ ਫਿਰਿ ਭੁਖ ਨ ਲਗੈ ਆਇ ॥
andar tripat santokhiaa fir bhukh na lagai aae |അവർ ഉള്ളിൽ സംതൃപ്തരും സംതൃപ്തരുമാണ്; അവർക്ക് പിന്നെ ഒരിക്കലും വിശപ്പ് തോന്നില്ല.