ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 316
ਧਰਮ ਰਾਇ ਜਮਕੰਕਰਾ ਨੋ ਆਖਿ ਛਡਿਆ ਏਸੁ ਤਪੇ ਨੋ ਤਿਥੈ ਖੜਿ ਪਾਇਹੁ ਜਿਥੈ ਮਹਾ ਮਹਾਂ ਹਤਿਆਰਿਆ ॥
dharam raae jamakankaraa no aakh chhaddiaa es tape no tithai kharr paaeihu jithai mahaa mahaan hatiaariaa |ധർമ്മത്തിൻ്റെ നീതിമാനായ ന്യായാധിപൻ മരണത്തിൻ്റെ ദൂതനോട് പറഞ്ഞു, "ഈ തപസ്സുകാരനെ എടുത്ത് അവനെ ഏറ്റവും മോശമായ കൊലപാതകികളുടെ കൂട്ടത്തിൽ നിർത്തുക."
ਫਿਰਿ ਏਸੁ ਤਪੇ ਦੈ ਮੁਹਿ ਕੋਈ ਲਗਹੁ ਨਾਹੀ ਏਹੁ ਸਤਿਗੁਰਿ ਹੈ ਫਿਟਕਾਰਿਆ ॥
fir es tape dai muhi koee lagahu naahee ehu satigur hai fittakaariaa |ഈ തപസ്സുകാരൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് ഇനി ആരും നോക്കേണ്ട. അവൻ സാക്ഷാൽ ഗുരു ശപിച്ചിരിക്കുന്നു.
ਹਰਿ ਕੈ ਦਰਿ ਵਰਤਿਆ ਸੁ ਨਾਨਕਿ ਆਖਿ ਸੁਣਾਇਆ ॥ ਸੋ ਬੂਝੈ ਜੁ ਦਯਿ ਸਵਾਰਿਆ ॥੧॥
har kai dar varatiaa su naanak aakh sunaaeaa | so boojhai ju day savaariaa |1|നാനാക്ക് സംസാരിക്കുകയും കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് വെളിപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. കർത്താവിനാൽ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടവനും അലങ്കരിക്കപ്പെട്ടവനും ആരാണെന്ന് അവൻ മാത്രം മനസ്സിലാക്കുന്നു. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਹਰਿ ਭਗਤਾਂ ਹਰਿ ਆਰਾਧਿਆ ਹਰਿ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥
har bhagataan har aaraadhiaa har kee vaddiaaee |ഭഗവാൻ്റെ ഭക്തർ ഭഗവാനെ ആരാധിക്കുകയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, ഭഗവാൻ്റെ മഹത്വമേറിയ മഹത്വവും.
ਹਰਿ ਕੀਰਤਨੁ ਭਗਤ ਨਿਤ ਗਾਂਵਦੇ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸੁਖਦਾਈ ॥
har keeratan bhagat nit gaanvade har naam sukhadaaee |ഭഗവാൻ്റെ ഭക്തർ അവൻ്റെ സ്തുതികളുടെ കീർത്തനം തുടർച്ചയായി ആലപിക്കുന്നു; കർത്താവിൻ്റെ നാമം സമാധാനദാതാവാണ്.
ਹਰਿ ਭਗਤਾਂ ਨੋ ਨਿਤ ਨਾਵੈ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਬਖਸੀਅਨੁ ਨਿਤ ਚੜੈ ਸਵਾਈ ॥
har bhagataan no nit naavai dee vaddiaaee bakhaseean nit charrai savaaee |ഭഗവാൻ തൻ്റെ ഭക്തർക്ക് തൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ മഹത്വമേറിയ മഹത്വം അനുദിനം വർധിപ്പിക്കുന്നു.
ਹਰਿ ਭਗਤਾਂ ਨੋ ਥਿਰੁ ਘਰੀ ਬਹਾਲਿਅਨੁ ਅਪਣੀ ਪੈਜ ਰਖਾਈ ॥
har bhagataan no thir gharee bahaalian apanee paij rakhaaee |ഭഗവാൻ തൻ്റെ ഭക്തരെ അവരുടെ ആന്തരികമായ ഭവനത്തിൽ സ്ഥിരതയോടെയും സ്ഥിരതയോടെയും ഇരിക്കാൻ പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നു. അവൻ അവരുടെ ബഹുമാനം കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്നു.
ਨਿੰਦਕਾਂ ਪਾਸਹੁ ਹਰਿ ਲੇਖਾ ਮੰਗਸੀ ਬਹੁ ਦੇਇ ਸਜਾਈ ॥
nindakaan paasahu har lekhaa mangasee bahu dee sajaaee |ദൂഷണം പറയുന്നവരെ അവരുടെ കണക്കുകൾക്ക് ഉത്തരം നൽകാൻ കർത്താവ് വിളിക്കുന്നു, അവൻ അവരെ കഠിനമായി ശിക്ഷിക്കുന്നു.
ਜੇਹਾ ਨਿੰਦਕ ਅਪਣੈ ਜੀਇ ਕਮਾਵਦੇ ਤੇਹੋ ਫਲੁ ਪਾਈ ॥
jehaa nindak apanai jee kamaavade teho fal paaee |പരദൂഷണം പറയുന്നവർ അഭിനയത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നതുപോലെ, അവർക്ക് ലഭിക്കുന്ന ഫലങ്ങളും.
ਅੰਦਰਿ ਕਮਾਣਾ ਸਰਪਰ ਉਘੜੈ ਭਾਵੈ ਕੋਈ ਬਹਿ ਧਰਤੀ ਵਿਚਿ ਕਮਾਈ ॥
andar kamaanaa sarapar ugharrai bhaavai koee beh dharatee vich kamaaee |അണ്ടർഗ്രൗണ്ടിൽ ചെയ്താലും രഹസ്യമായി ചെയ്യുന്ന പ്രവൃത്തികൾ വെളിച്ചത്ത് വരും.
ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਦੇਖਿ ਵਿਗਸਿਆ ਹਰਿ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥੨॥
jan naanak dekh vigasiaa har kee vaddiaaee |2|കർത്താവിൻ്റെ മഹത്വമേറിയ മഹത്വം കണ്ട് ദാസനായ നാനാക്ക് സന്തോഷത്തോടെ പൂക്കുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ਮਃ ੫ ॥
paurree mahalaa 5 |പൗറി, അഞ്ചാമത്തെ മെഹൽ:
ਭਗਤ ਜਨਾਂ ਕਾ ਰਾਖਾ ਹਰਿ ਆਪਿ ਹੈ ਕਿਆ ਪਾਪੀ ਕਰੀਐ ॥
bhagat janaan kaa raakhaa har aap hai kiaa paapee kareeai |ഭഗവാൻ തന്നെയാണ് തൻ്റെ ഭക്തരുടെ സംരക്ഷകൻ; പാപി അവരെ എന്തു ചെയ്യാൻ കഴിയും?
ਗੁਮਾਨੁ ਕਰਹਿ ਮੂੜ ਗੁਮਾਨੀਆ ਵਿਸੁ ਖਾਧੀ ਮਰੀਐ ॥
gumaan kareh moorr gumaaneea vis khaadhee mareeai |അഹങ്കാരിയായ മൂഢൻ അഹങ്കാരത്തോടെ പ്രവർത്തിക്കുന്നു, സ്വന്തം വിഷം തിന്നു മരിക്കുന്നു.
ਆਇ ਲਗੇ ਨੀ ਦਿਹ ਥੋੜੜੇ ਜਿਉ ਪਕਾ ਖੇਤੁ ਲੁਣੀਐ ॥
aae lage nee dih thorrarre jiau pakaa khet luneeai |അവൻ്റെ ഏതാനും ദിവസങ്ങൾ അവസാനിച്ചിരിക്കുന്നു, കൊയ്ത്തുകാലത്തെ വിളപോലെ അവൻ വെട്ടിക്കളഞ്ഞു.
ਜੇਹੇ ਕਰਮ ਕਮਾਵਦੇ ਤੇਵੇਹੋ ਭਣੀਐ ॥
jehe karam kamaavade teveho bhaneeai |ഒരാളുടെ പ്രവൃത്തികൾക്കനുസരിച്ച്, ഒരാൾ സംസാരിക്കപ്പെടുന്നു.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਾ ਖਸਮੁ ਵਡਾ ਹੈ ਸਭਨਾ ਦਾ ਧਣੀਐ ॥੩੦॥
jan naanak kaa khasam vaddaa hai sabhanaa daa dhaneeai |30|ദാസനായ നാനാക്കിൻ്റെ കർത്താവും യജമാനനും മഹത്വവും വലിയവനുമാണ്; അവൻ എല്ലാവരുടെയും യജമാനനാണ്. ||30||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |സലോക്, നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਮਨਮੁਖ ਮੂਲਹੁ ਭੁਲਿਆ ਵਿਚਿ ਲਬੁ ਲੋਭੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥
manamukh moolahu bhuliaa vich lab lobh ahankaar |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖർ എല്ലാറ്റിൻ്റെയും ഉറവിടമായ ആദിമ ഭഗവാനെ മറക്കുന്നു; അവർ അത്യാഗ്രഹത്തിലും അഹംഭാവത്തിലും അകപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ਝਗੜਾ ਕਰਦਿਆ ਅਨਦਿਨੁ ਗੁਦਰੈ ਸਬਦਿ ਨ ਕਰਹਿ ਵੀਚਾਰੁ ॥
jhagarraa karadiaa anadin gudarai sabad na kareh veechaar |അവർ തങ്ങളുടെ രാപ്പകലുകൾ സംഘട്ടനത്തിലും സമരത്തിലും കടന്നുപോകുന്നു; അവർ ശബാദിൻ്റെ വചനം ചിന്തിക്കുന്നില്ല.
ਸੁਧਿ ਮਤਿ ਕਰਤੈ ਸਭ ਹਿਰਿ ਲਈ ਬੋਲਨਿ ਸਭੁ ਵਿਕਾਰੁ ॥
sudh mat karatai sabh hir lee bolan sabh vikaar |സ്രഷ്ടാവ് അവരുടെ എല്ലാ വിവേകവും വിശുദ്ധിയും എടുത്തുകളഞ്ഞു; അവരുടെ സംസാരമെല്ലാം ദുഷിച്ചതും ദുഷിച്ചതുമാണ്.
ਦਿਤੈ ਕਿਤੈ ਨ ਸੰਤੋਖੀਅਹਿ ਅੰਤਰਿ ਤਿਸਨਾ ਬਹੁ ਅਗਿਆਨੁ ਅੰਧੵਾਰੁ ॥
ditai kitai na santokheeeh antar tisanaa bahu agiaan andhayaar |എന്ത് കൊടുത്താലും തൃപ്തരാകുന്നില്ല; അവരുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ വലിയ ആഗ്രഹവും അജ്ഞതയും ഇരുട്ടും ഉണ്ട്.
ਨਾਨਕ ਮਨਮੁਖਾ ਨਾਲੋ ਤੁਟੀ ਭਲੀ ਜਿਨ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਪਿਆਰੁ ॥੧॥
naanak manamukhaa naalo tuttee bhalee jin maaeaa moh piaar |1|ഓ നാനാക്ക്, മായയോട് സ്നേഹവും ആസക്തിയുമുള്ള സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖന്മാരിൽ നിന്ന് പിരിഞ്ഞുപോകുന്നത് നല്ലതാണ്. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਜਿਨਾ ਅੰਦਰਿ ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਹੈ ਤਿਨੑਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਹੋਇ ॥
jinaa andar doojaa bhaau hai tinaa guramukh preet na hoe |ദ്വന്ദ്വസ്നേഹത്താൽ ഹൃദയം നിറയുന്നവർ, ഗുരുമുഖങ്ങളെ സ്നേഹിക്കുന്നില്ല.
ਓਹੁ ਆਵੈ ਜਾਇ ਭਵਾਈਐ ਸੁਪਨੈ ਸੁਖੁ ਨ ਕੋਇ ॥
ohu aavai jaae bhavaaeeai supanai sukh na koe |അവർ വരുന്നു, പോകുന്നു, പുനർജന്മത്തിൽ അലഞ്ഞുതിരിയുന്നു; അവരുടെ സ്വപ്നങ്ങളിൽ പോലും അവർക്ക് സമാധാനമില്ല.
ਕੂੜੁ ਕਮਾਵੈ ਕੂੜੁ ਉਚਰੈ ਕੂੜਿ ਲਗਿਆ ਕੂੜੁ ਹੋਇ ॥
koorr kamaavai koorr ucharai koorr lagiaa koorr hoe |അവർ അസത്യം പ്രവർത്തിക്കുന്നു, അവർ അസത്യം പറയുന്നു; അസത്യത്തോട് ചേർന്ന്, അവർ വ്യാജമായിത്തീരുന്നു.
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਸਭੁ ਦੁਖੁ ਹੈ ਦੁਖਿ ਬਿਨਸੈ ਦੁਖੁ ਰੋਇ ॥
maaeaa mohu sabh dukh hai dukh binasai dukh roe |മായയുടെ പ്രണയം ആകെ വേദനയാണ്; വേദനയിൽ അവർ നശിക്കുന്നു, വേദനയാൽ അവർ നിലവിളിക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਧਾਤੁ ਲਿਵੈ ਜੋੜੁ ਨ ਆਵਈ ਜੇ ਲੋਚੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
naanak dhaat livai jorr na aavee je lochai sabh koe |ഓ നാനാക്ക്, എല്ലാവരും എത്ര ആഗ്രഹിച്ചാലും ലൗകികതയോടുള്ള സ്നേഹവും കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹവും തമ്മിൽ ഒരു ബന്ധവും ഉണ്ടാകില്ല.
ਜਿਨ ਕਉ ਪੋਤੈ ਪੁੰਨੁ ਪਇਆ ਤਿਨਾ ਗੁਰਸਬਦੀ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥੨॥
jin kau potai pun peaa tinaa gurasabadee sukh hoe |2|പുണ്യകർമ്മങ്ങളുടെ നിധിയുള്ളവർ ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലൂടെ ശാന്തി കണ്ടെത്തുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ਮਃ ੫ ॥
paurree mahalaa 5 |പൗറി, അഞ്ചാമത്തെ മെഹൽ:
ਨਾਨਕ ਵੀਚਾਰਹਿ ਸੰਤ ਮੁਨਿ ਜਨਾਂ ਚਾਰਿ ਵੇਦ ਕਹੰਦੇ ॥
naanak veechaareh sant mun janaan chaar ved kahande |ഓ നാനാക്ക്, സന്യാസിമാരും നിശബ്ദരായ ഋഷിമാരും ചിന്തിക്കുന്നു, നാല് വേദങ്ങൾ ഉദ്ഘോഷിക്കുന്നു.
ਭਗਤ ਮੁਖੈ ਤੇ ਬੋਲਦੇ ਸੇ ਵਚਨ ਹੋਵੰਦੇ ॥
bhagat mukhai te bolade se vachan hovande |ഭഗവാൻ്റെ ഭക്തർ പറയുന്നതെന്തും സംഭവിക്കും.
ਪਰਗਟ ਪਾਹਾਰੈ ਜਾਪਦੇ ਸਭਿ ਲੋਕ ਸੁਣੰਦੇ ॥
paragatt paahaarai jaapade sabh lok sunande |അവൻ്റെ കോസ്മിക് വർക്ക്ഷോപ്പിൽ അവൻ വെളിപ്പെടുന്നു; എല്ലാ ആളുകളും അത് കേൾക്കുന്നു.
ਸੁਖੁ ਨ ਪਾਇਨਿ ਮੁਗਧ ਨਰ ਸੰਤ ਨਾਲਿ ਖਹੰਦੇ ॥
sukh na paaein mugadh nar sant naal khahande |വിശുദ്ധന്മാരോട് യുദ്ധം ചെയ്യുന്ന വിഡ്ഢികൾക്ക് സമാധാനം കിട്ടുന്നില്ല.
ਓਇ ਲੋਚਨਿ ਓਨਾ ਗੁਣਾ ਨੋ ਓਇ ਅਹੰਕਾਰਿ ਸੜੰਦੇ ॥
oe lochan onaa gunaa no oe ahankaar sarrande |വിശുദ്ധർ അവരെ പുണ്യത്താൽ അനുഗ്രഹിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു, പക്ഷേ അവർ അഹംഭാവത്താൽ ജ്വലിക്കുന്നു.
ਓਇ ਵੇਚਾਰੇ ਕਿਆ ਕਰਹਿ ਜਾਂ ਭਾਗ ਧੁਰਿ ਮੰਦੇ ॥
oe vechaare kiaa kareh jaan bhaag dhur mande |ആ നികൃഷ്ടർക്ക് എന്ത് ചെയ്യാൻ കഴിയും? അവരുടെ ദുഷിച്ച വിധി മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചിരുന്നു.