ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 960

ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਮੰਗੈ ਦਾਨੁ ਇਕੁ ਦੇਹੁ ਦਰਸੁ ਮਨਿ ਪਿਆਰੁ ॥੨॥

jan naanak mangai daan ik dehu daras man piaar |2|

സേവകൻ നാനാക്ക് ഈ ഒരു സമ്മാനത്തിനായി യാചിക്കുന്നു: കർത്താവേ, അങ്ങയുടെ ദർശനത്തിൻ്റെ അനുഗ്രഹീതമായ ദർശനം നൽകി എന്നെ അനുഗ്രഹിക്കണമേ; എൻ്റെ മനസ്സ് നിന്നോട് പ്രണയത്തിലാണ്. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

പൗറി:

ਜਿਸੁ ਤੂ ਆਵਹਿ ਚਿਤਿ ਤਿਸ ਨੋ ਸਦਾ ਸੁਖ ॥

jis too aaveh chit tis no sadaa sukh |

അങ്ങയെപ്പറ്റി ബോധമുള്ളവൻ ശാശ്വതമായ സമാധാനം കണ്ടെത്തുന്നു.

ਜਿਸੁ ਤੂ ਆਵਹਿ ਚਿਤਿ ਤਿਸੁ ਜਮ ਨਾਹਿ ਦੁਖ ॥

jis too aaveh chit tis jam naeh dukh |

നിന്നെക്കുറിച്ചു ബോധമുള്ളവൻ മരണത്തിൻ്റെ ദൂതൻ്റെ കൈകളിൽ കഷ്ടപ്പെടുന്നില്ല.

ਜਿਸੁ ਤੂ ਆਵਹਿ ਚਿਤਿ ਤਿਸੁ ਕਿ ਕਾੜਿਆ ॥

jis too aaveh chit tis ki kaarriaa |

നിന്നെക്കുറിച്ചു ബോധമുള്ളവൻ ആകുലനല്ല.

ਜਿਸ ਦਾ ਕਰਤਾ ਮਿਤ੍ਰੁ ਸਭਿ ਕਾਜ ਸਵਾਰਿਆ ॥

jis daa karataa mitru sabh kaaj savaariaa |

സ്രഷ്ടാവിനെ സുഹൃത്തായി ഉള്ള ഒരാൾ - അവൻ്റെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും പരിഹരിക്കപ്പെടുന്നു.

ਜਿਸੁ ਤੂ ਆਵਹਿ ਚਿਤਿ ਸੋ ਪਰਵਾਣੁ ਜਨੁ ॥

jis too aaveh chit so paravaan jan |

നിന്നെക്കുറിച്ചു ബോധമുള്ളവൻ പ്രസിദ്ധനും ബഹുമാന്യനുമാണ്.

ਜਿਸੁ ਤੂ ਆਵਹਿ ਚਿਤਿ ਬਹੁਤਾ ਤਿਸੁ ਧਨੁ ॥

jis too aaveh chit bahutaa tis dhan |

നിന്നെക്കുറിച്ചു ബോധമുള്ളവൻ വളരെ ധനികനാകുന്നു.

ਜਿਸੁ ਤੂ ਆਵਹਿ ਚਿਤਿ ਸੋ ਵਡ ਪਰਵਾਰਿਆ ॥

jis too aaveh chit so vadd paravaariaa |

നിന്നെക്കുറിച്ച് ബോധമുള്ള ഒരാൾക്ക് ഒരു വലിയ കുടുംബമുണ്ട്.

ਜਿਸੁ ਤੂ ਆਵਹਿ ਚਿਤਿ ਤਿਨਿ ਕੁਲ ਉਧਾਰਿਆ ॥੬॥

jis too aaveh chit tin kul udhaariaa |6|

നിന്നെക്കുറിച്ചു ബോധമുള്ളവൻ തൻ്റെ പൂർവ്വികരെ രക്ഷിക്കുന്നു. ||6||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੫ ॥

salok mahalaa 5 |

സലോക്, അഞ്ചാമത്തെ മെഹൽ:

ਅੰਦਰਹੁ ਅੰਨਾ ਬਾਹਰਹੁ ਅੰਨਾ ਕੂੜੀ ਕੂੜੀ ਗਾਵੈ ॥

andarahu anaa baaharahu anaa koorree koorree gaavai |

ഉള്ളിൽ അന്ധനും ബാഹ്യമായി അന്ധനും, അവൻ വ്യാജമായും വ്യാജമായും പാടുന്നു.

ਦੇਹੀ ਧੋਵੈ ਚਕ੍ਰ ਬਣਾਏ ਮਾਇਆ ਨੋ ਬਹੁ ਧਾਵੈ ॥

dehee dhovai chakr banaae maaeaa no bahu dhaavai |

അവൻ ശരീരം കഴുകുകയും അതിൽ ആചാരപരമായ അടയാളങ്ങൾ വരയ്ക്കുകയും സമ്പത്തിൻ്റെ പിന്നാലെ ഓടുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਅੰਦਰਿ ਮੈਲੁ ਨ ਉਤਰੈ ਹਉਮੈ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਵੈ ॥

andar mail na utarai haumai fir fir aavai jaavai |

എന്നാൽ അവൻ്റെ അഹംഭാവത്തിൻ്റെ അഴുക്ക് ഉള്ളിൽ നിന്ന് നീക്കം ചെയ്യപ്പെടുന്നില്ല, അവൻ വീണ്ടും വീണ്ടും പുനർജന്മത്തിൽ വന്ന് പോകുന്നു.

ਨੀਂਦ ਵਿਆਪਿਆ ਕਾਮਿ ਸੰਤਾਪਿਆ ਮੁਖਹੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਕਹਾਵੈ ॥

neend viaapiaa kaam santaapiaa mukhahu har har kahaavai |

ഉറക്കത്തിൽ മുഴുകി, നിരാശാജനകമായ ലൈംഗികാഭിലാഷത്താൽ പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ട അവൻ തൻ്റെ വായ്കൊണ്ട് ഭഗവാൻ്റെ നാമം ജപിക്കുന്നു.

ਬੈਸਨੋ ਨਾਮੁ ਕਰਮ ਹਉ ਜੁਗਤਾ ਤੁਹ ਕੁਟੇ ਕਿਆ ਫਲੁ ਪਾਵੈ ॥

baisano naam karam hau jugataa tuh kutte kiaa fal paavai |

അവനെ വൈഷ്ണവൻ എന്ന് വിളിക്കുന്നു, എന്നാൽ അവൻ അഹംഭാവത്തിൻ്റെ പ്രവൃത്തികൾക്ക് ബന്ധിതനാണ്; തൊണ്ട് മാത്രം മെതിച്ചാൽ എന്ത് പ്രതിഫലം ലഭിക്കും?

ਹੰਸਾ ਵਿਚਿ ਬੈਠਾ ਬਗੁ ਨ ਬਣਈ ਨਿਤ ਬੈਠਾ ਮਛੀ ਨੋ ਤਾਰ ਲਾਵੈ ॥

hansaa vich baitthaa bag na banee nit baitthaa machhee no taar laavai |

ഹംസങ്ങൾക്കിടയിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട്, ക്രെയിൻ അവരിൽ ഒരാളായി മാറുന്നില്ല; അവിടെ ഇരുന്നു അവൻ മത്സ്യത്തെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

ਜਾ ਹੰਸ ਸਭਾ ਵੀਚਾਰੁ ਕਰਿ ਦੇਖਨਿ ਤਾ ਬਗਾ ਨਾਲਿ ਜੋੜੁ ਕਦੇ ਨ ਆਵੈ ॥

jaa hans sabhaa veechaar kar dekhan taa bagaa naal jorr kade na aavai |

ഹംസങ്ങളുടെ കൂട്ടം നോക്കുകയും കാണുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ, ക്രെയിനുമായി ഒരിക്കലും സഖ്യമുണ്ടാക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന് അവർ മനസ്സിലാക്കുന്നു.

ਹੰਸਾ ਹੀਰਾ ਮੋਤੀ ਚੁਗਣਾ ਬਗੁ ਡਡਾ ਭਾਲਣ ਜਾਵੈ ॥

hansaa heeraa motee chuganaa bag ddaddaa bhaalan jaavai |

ഹംസങ്ങൾ വജ്രങ്ങളിലും മുത്തുകളിലും കുത്തുന്നു, ക്രെയിൻ തവളകളെ പിന്തുടരുന്നു.

ਉਡਰਿਆ ਵੇਚਾਰਾ ਬਗੁਲਾ ਮਤੁ ਹੋਵੈ ਮੰਞੁ ਲਖਾਵੈ ॥

auddariaa vechaaraa bagulaa mat hovai many lakhaavai |

പാവം ക്രെയിൻ പറന്നു പോകുന്നു, അങ്ങനെ അവൻ്റെ രഹസ്യം വെളിപ്പെടില്ല.

ਜਿਤੁ ਕੋ ਲਾਇਆ ਤਿਤ ਹੀ ਲਾਗਾ ਕਿਸੁ ਦੋਸੁ ਦਿਚੈ ਜਾ ਹਰਿ ਏਵੈ ਭਾਵੈ ॥

jit ko laaeaa tith hee laagaa kis dos dichai jaa har evai bhaavai |

കർത്താവ് ഒരുവനെ അറ്റാച്ച് ചെയ്യുന്നതെന്തോ, അവൻ അതിനോട് ചേർന്നിരിക്കുന്നു. കർത്താവ് ഇച്ഛിക്കുമ്പോൾ ആരെയാണ് കുറ്റപ്പെടുത്തേണ്ടത്?

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਰਵਰੁ ਰਤਨੀ ਭਰਪੂਰੇ ਜਿਸੁ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਸੋ ਪਾਵੈ ॥

satigur saravar ratanee bharapoore jis praapat so paavai |

മുത്തുകൾ നിറഞ്ഞ തടാകമാണ് യഥാർത്ഥ ഗുരു. യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്ന ഒരാൾക്ക് അവ ലഭിക്കും.

ਸਿਖ ਹੰਸ ਸਰਵਰਿ ਇਕਠੇ ਹੋਏ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਹੁਕਮਾਵੈ ॥

sikh hans saravar ikatthe hoe satigur kai hukamaavai |

യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ഇഷ്ടപ്രകാരം സിഖ്-ഹംസങ്ങൾ തടാകത്തിൽ ഒത്തുകൂടുന്നു.

ਰਤਨ ਪਦਾਰਥ ਮਾਣਕ ਸਰਵਰਿ ਭਰਪੂਰੇ ਖਾਇ ਖਰਚਿ ਰਹੇ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੈ ॥

ratan padaarath maanak saravar bharapoore khaae kharach rahe tott na aavai |

ഈ ആഭരണങ്ങളുടെയും മുത്തുകളുടെയും സമ്പത്ത് കൊണ്ട് തടാകം നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു; അവ ചെലവഴിക്കുകയും ദഹിപ്പിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു, പക്ഷേ അവ ഒരിക്കലും തീരുന്നില്ല.

ਸਰਵਰ ਹੰਸੁ ਦੂਰਿ ਨ ਹੋਈ ਕਰਤੇ ਏਵੈ ਭਾਵੈ ॥

saravar hans door na hoee karate evai bhaavai |

ഹംസം ഒരിക്കലും തടാകം വിടുന്നില്ല; സ്രഷ്ടാവിൻ്റെ ഇഷ്ടത്തിൻ്റെ ആനന്ദം അതാണ്.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਜਿਸ ਦੈ ਮਸਤਕਿ ਭਾਗੁ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਸੋ ਸਿਖੁ ਗੁਰੂ ਪਹਿ ਆਵੈ ॥

jan naanak jis dai masatak bhaag dhur likhiaa so sikh guroo peh aavai |

ഓ ദാസൻ നാനാക്ക്, നെറ്റിയിൽ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചിട്ടുള്ള വിധി ആലേഖനം ചെയ്ത ഒരാൾ - സിഖ് ഗുരുവിൻ്റെ അടുക്കൽ വരുന്നു.

ਆਪਿ ਤਰਿਆ ਕੁਟੰਬ ਸਭਿ ਤਾਰੇ ਸਭਾ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਛਡਾਵੈ ॥੧॥

aap tariaa kuttanb sabh taare sabhaa srisatt chhaddaavai |1|

അവൻ തന്നെത്താൻ രക്ഷിക്കുന്നു, തൻ്റെ എല്ലാ തലമുറകളെയും രക്ഷിക്കുന്നു; അവൻ ലോകത്തെ മുഴുവൻ മോചിപ്പിക്കുന്നു. ||1||

ਮਃ ੫ ॥

mahalaa 5 |

അഞ്ചാമത്തെ മെഹൽ:

ਪੰਡਿਤੁ ਆਖਾਏ ਬਹੁਤੀ ਰਾਹੀ ਕੋਰੜ ਮੋਠ ਜਿਨੇਹਾ ॥

panddit aakhaae bahutee raahee korarr motth jinehaa |

അദ്ദേഹത്തെ പണ്ഡിറ്റ്, മതപണ്ഡിതൻ എന്ന് വിളിക്കുന്നു, എന്നിട്ടും അവൻ പല വഴികളിലൂടെ അലഞ്ഞുതിരിയുന്നു. അവൻ വേവിക്കാത്ത പയർ പോലെ കഠിനനാണ്.

ਅੰਦਰਿ ਮੋਹੁ ਨਿਤ ਭਰਮਿ ਵਿਆਪਿਆ ਤਿਸਟਸਿ ਨਾਹੀ ਦੇਹਾ ॥

andar mohu nit bharam viaapiaa tisattas naahee dehaa |

അവൻ അറ്റാച്ച്മെൻ്റ് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു, നിരന്തരം സംശയത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു; അവൻ്റെ ശരീരത്തിന് പിടിച്ചുനിൽക്കാൻ കഴിയില്ല.

ਕੂੜੀ ਆਵੈ ਕੂੜੀ ਜਾਵੈ ਮਾਇਆ ਕੀ ਨਿਤ ਜੋਹਾ ॥

koorree aavai koorree jaavai maaeaa kee nit johaa |

അവൻ്റെ വരവും വ്യാജവും അവൻ്റെ പോക്കും; അവൻ നിരന്തരം മായയെ അന്വേഷിക്കുന്നു.

ਸਚੁ ਕਹੈ ਤਾ ਛੋਹੋ ਆਵੈ ਅੰਤਰਿ ਬਹੁਤਾ ਰੋਹਾ ॥

sach kahai taa chhoho aavai antar bahutaa rohaa |

ആരെങ്കിലും സത്യം പറഞ്ഞാൽ അവൻ വഷളാകുന്നു; അവൻ ആകെ കോപത്താൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

ਵਿਆਪਿਆ ਦੁਰਮਤਿ ਕੁਬੁਧਿ ਕੁਮੂੜਾ ਮਨਿ ਲਾਗਾ ਤਿਸੁ ਮੋਹਾ ॥

viaapiaa duramat kubudh kumoorraa man laagaa tis mohaa |

ദുഷ്ട വിഡ്ഢി ദുഷ്ടബുദ്ധിയിലും തെറ്റായ ബുദ്ധിശക്തിയിലും മുഴുകിയിരിക്കുന്നു; അവൻ്റെ മനസ്സ് വൈകാരികമായ അറ്റാച്ച്‌മെൻ്റുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

ਠਗੈ ਸੇਤੀ ਠਗੁ ਰਲਿ ਆਇਆ ਸਾਥੁ ਭਿ ਇਕੋ ਜੇਹਾ ॥

tthagai setee tthag ral aaeaa saath bhi iko jehaa |

വഞ്ചകൻ അഞ്ച് വഞ്ചകരുടെ കൂടെ വസിക്കുന്നു; അത് സമാനമനസ്സുകളുടെ ഒത്തുചേരലാണ്.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਰਾਫੁ ਨਦਰੀ ਵਿਚਦੋ ਕਢੈ ਤਾਂ ਉਘੜਿ ਆਇਆ ਲੋਹਾ ॥

satigur saraaf nadaree vichado kadtai taan ugharr aaeaa lohaa |

ജ്വല്ലറി, യഥാർത്ഥ ഗുരു, അവനെ വിലയിരുത്തുമ്പോൾ, അവൻ വെറും ഇരുമ്പായി വെളിപ്പെടുന്നു.

ਬਹੁਤੇਰੀ ਥਾਈ ਰਲਾਇ ਰਲਾਇ ਦਿਤਾ ਉਘੜਿਆ ਪੜਦਾ ਅਗੈ ਆਇ ਖਲੋਹਾ ॥

bahuteree thaaee ralaae ralaae ditaa ugharriaa parradaa agai aae khalohaa |

മറ്റുള്ളവരുമായി ഇടകലർന്ന് ഇടകലർന്നു, അവൻ പലയിടത്തും യഥാർത്ഥമായി കടന്നുപോയി; എന്നാൽ ഇപ്പോൾ മൂടുപടം നീക്കി, അവൻ എല്ലാവരുടെയും മുമ്പാകെ നഗ്നനായി നിൽക്കുന്നു.