ஸ்ரீ குரு கிரந்த் சாகிப்

பக்கம் - 960

ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਮੰਗੈ ਦਾਨੁ ਇਕੁ ਦੇਹੁ ਦਰਸੁ ਮਨਿ ਪਿਆਰੁ ॥੨॥

jan naanak mangai daan ik dehu daras man piaar |2|

பணியாள் நானக் இந்த ஒரு வரத்தை வேண்டி நிற்கிறார்: ஆண்டவரே, உமது தரிசனத்தின் அருளிய தரிசனத்தை எனக்கு அருள்வாயாக; என் மனம் உன்னை காதலிக்கிறது. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

பூரி:

ਜਿਸੁ ਤੂ ਆਵਹਿ ਚਿਤਿ ਤਿਸ ਨੋ ਸਦਾ ਸੁਖ ॥

jis too aaveh chit tis no sadaa sukh |

உன்னை உணர்ந்தவன் நிரந்தரமான அமைதியைக் காண்கிறான்.

ਜਿਸੁ ਤੂ ਆਵਹਿ ਚਿਤਿ ਤਿਸੁ ਜਮ ਨਾਹਿ ਦੁਖ ॥

jis too aaveh chit tis jam naeh dukh |

உம்மை உணர்ந்தவர் மரண தூதரின் கைகளால் துன்பப்படுவதில்லை.

ਜਿਸੁ ਤੂ ਆਵਹਿ ਚਿਤਿ ਤਿਸੁ ਕਿ ਕਾੜਿਆ ॥

jis too aaveh chit tis ki kaarriaa |

உன்னை உணர்ந்தவன் கவலைப்படுவதில்லை.

ਜਿਸ ਦਾ ਕਰਤਾ ਮਿਤ੍ਰੁ ਸਭਿ ਕਾਜ ਸਵਾਰਿਆ ॥

jis daa karataa mitru sabh kaaj savaariaa |

படைப்பாளியைத் தன் நண்பனாகக் கொண்டவன் - அவனுடைய எல்லா விவகாரங்களும் தீர்க்கப்படுகின்றன.

ਜਿਸੁ ਤੂ ਆਵਹਿ ਚਿਤਿ ਸੋ ਪਰਵਾਣੁ ਜਨੁ ॥

jis too aaveh chit so paravaan jan |

உங்களைப் பற்றி உணர்ந்தவர் புகழ் பெற்றவர் மற்றும் மதிக்கப்படுகிறார்.

ਜਿਸੁ ਤੂ ਆਵਹਿ ਚਿਤਿ ਬਹੁਤਾ ਤਿਸੁ ਧਨੁ ॥

jis too aaveh chit bahutaa tis dhan |

உன்னை உணர்ந்தவன் பெரும் செல்வந்தனாகிறான்.

ਜਿਸੁ ਤੂ ਆਵਹਿ ਚਿਤਿ ਸੋ ਵਡ ਪਰਵਾਰਿਆ ॥

jis too aaveh chit so vadd paravaariaa |

உன்னுடைய உணர்வுள்ளவனுக்கு ஒரு பெரிய குடும்பம் இருக்கிறது.

ਜਿਸੁ ਤੂ ਆਵਹਿ ਚਿਤਿ ਤਿਨਿ ਕੁਲ ਉਧਾਰਿਆ ॥੬॥

jis too aaveh chit tin kul udhaariaa |6|

உன்னை உணர்ந்தவன் தன் முன்னோர்களைக் காப்பாற்றுகிறான். ||6||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੫ ॥

salok mahalaa 5 |

சலோக், ஐந்தாவது மெஹல்:

ਅੰਦਰਹੁ ਅੰਨਾ ਬਾਹਰਹੁ ਅੰਨਾ ਕੂੜੀ ਕੂੜੀ ਗਾਵੈ ॥

andarahu anaa baaharahu anaa koorree koorree gaavai |

உள்ளத்தில் குருடனாகவும், வெளியில் குருடனாகவும், பொய்யாக, பொய்யாகப் பாடுகிறான்.

ਦੇਹੀ ਧੋਵੈ ਚਕ੍ਰ ਬਣਾਏ ਮਾਇਆ ਨੋ ਬਹੁ ਧਾਵੈ ॥

dehee dhovai chakr banaae maaeaa no bahu dhaavai |

அவர் தனது உடலைக் கழுவி, அதன் மீது சடங்கு அடையாளங்களை வரைந்து, முற்றிலும் செல்வத்தின் பின்னால் ஓடுகிறார்.

ਅੰਦਰਿ ਮੈਲੁ ਨ ਉਤਰੈ ਹਉਮੈ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਵੈ ॥

andar mail na utarai haumai fir fir aavai jaavai |

ஆனால் அவனது அகங்காரத்தின் அழுக்கு உள்ளிருந்து அகற்றப்படாமல், மீண்டும் மீண்டும், அவன் மறுபிறவியில் வந்து செல்கிறான்.

ਨੀਂਦ ਵਿਆਪਿਆ ਕਾਮਿ ਸੰਤਾਪਿਆ ਮੁਖਹੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਕਹਾਵੈ ॥

neend viaapiaa kaam santaapiaa mukhahu har har kahaavai |

தூக்கத்தில் மூழ்கி, விரக்தியடைந்த பாலியல் ஆசையால் துன்புறுத்தப்பட்ட அவர், தனது வாயால் இறைவனின் பெயரை உச்சரிக்கிறார்.

ਬੈਸਨੋ ਨਾਮੁ ਕਰਮ ਹਉ ਜੁਗਤਾ ਤੁਹ ਕੁਟੇ ਕਿਆ ਫਲੁ ਪਾਵੈ ॥

baisano naam karam hau jugataa tuh kutte kiaa fal paavai |

அவர் ஒரு வைஷ்ணவர் என்று அழைக்கப்படுகிறார், ஆனால் அவர் அகங்காரத்தின் செயல்களுக்குக் கட்டுப்பட்டவர்; உமிகளை மட்டும் கதிரடித்தால் என்ன பலன் கிடைக்கும்?

ਹੰਸਾ ਵਿਚਿ ਬੈਠਾ ਬਗੁ ਨ ਬਣਈ ਨਿਤ ਬੈਠਾ ਮਛੀ ਨੋ ਤਾਰ ਲਾਵੈ ॥

hansaa vich baitthaa bag na banee nit baitthaa machhee no taar laavai |

ஸ்வான்ஸ் மத்தியில் அமர்ந்து, கொக்கு அவற்றில் ஒன்று ஆகாது; அங்கே அமர்ந்து மீனைப் பார்த்துக்கொண்டே இருக்கிறார்.

ਜਾ ਹੰਸ ਸਭਾ ਵੀਚਾਰੁ ਕਰਿ ਦੇਖਨਿ ਤਾ ਬਗਾ ਨਾਲਿ ਜੋੜੁ ਕਦੇ ਨ ਆਵੈ ॥

jaa hans sabhaa veechaar kar dekhan taa bagaa naal jorr kade na aavai |

ஸ்வான்ஸ் கூடி பார்க்கும் போது, அவர்கள் கொக்குகளுடன் ஒருபோதும் கூட்டணி அமைக்க முடியாது என்பதை உணர்கிறார்கள்.

ਹੰਸਾ ਹੀਰਾ ਮੋਤੀ ਚੁਗਣਾ ਬਗੁ ਡਡਾ ਭਾਲਣ ਜਾਵੈ ॥

hansaa heeraa motee chuganaa bag ddaddaa bhaalan jaavai |

ஸ்வான்ஸ் வைரங்களையும் முத்துகளையும் குத்துகிறது, கொக்கு தவளைகளைத் துரத்துகிறது.

ਉਡਰਿਆ ਵੇਚਾਰਾ ਬਗੁਲਾ ਮਤੁ ਹੋਵੈ ਮੰਞੁ ਲਖਾਵੈ ॥

auddariaa vechaaraa bagulaa mat hovai many lakhaavai |

ஏழை கொக்கு பறந்து செல்கிறது, அதனால் அவரது ரகசியம் வெளிப்படாது.

ਜਿਤੁ ਕੋ ਲਾਇਆ ਤਿਤ ਹੀ ਲਾਗਾ ਕਿਸੁ ਦੋਸੁ ਦਿਚੈ ਜਾ ਹਰਿ ਏਵੈ ਭਾਵੈ ॥

jit ko laaeaa tith hee laagaa kis dos dichai jaa har evai bhaavai |

இறைவன் எதைப் பற்றிக் கொள்கிறானோ, அதனுடன் அவன் இணைந்திருக்கிறான். இறைவன் நாடினால் யார் குற்றம் சொல்வது?

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਰਵਰੁ ਰਤਨੀ ਭਰਪੂਰੇ ਜਿਸੁ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਸੋ ਪਾਵੈ ॥

satigur saravar ratanee bharapoore jis praapat so paavai |

முத்துக்கள் நிரம்பி வழியும் ஏரிதான் உண்மையான குரு. உண்மையான குருவைச் சந்திப்பவர் அவற்றைப் பெறுகிறார்.

ਸਿਖ ਹੰਸ ਸਰਵਰਿ ਇਕਠੇ ਹੋਏ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਹੁਕਮਾਵੈ ॥

sikh hans saravar ikatthe hoe satigur kai hukamaavai |

உண்மையான குருவின் விருப்பத்தின்படி சீக்கிய-ஸ்வான்ஸ் ஏரியில் கூடுகிறது.

ਰਤਨ ਪਦਾਰਥ ਮਾਣਕ ਸਰਵਰਿ ਭਰਪੂਰੇ ਖਾਇ ਖਰਚਿ ਰਹੇ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੈ ॥

ratan padaarath maanak saravar bharapoore khaae kharach rahe tott na aavai |

இந்த நகைகள் மற்றும் முத்துக்களின் செல்வத்தால் ஏரி நிரம்பியுள்ளது; அவை செலவழிக்கப்பட்டு நுகரப்படுகின்றன, ஆனால் அவை ஒருபோதும் தீர்ந்துவிடுவதில்லை.

ਸਰਵਰ ਹੰਸੁ ਦੂਰਿ ਨ ਹੋਈ ਕਰਤੇ ਏਵੈ ਭਾਵੈ ॥

saravar hans door na hoee karate evai bhaavai |

அன்னம் ஏரியை விட்டு வெளியேறுவதில்லை; படைப்பாளியின் விருப்பத்தின் இன்பம் அத்தகையது.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਜਿਸ ਦੈ ਮਸਤਕਿ ਭਾਗੁ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਸੋ ਸਿਖੁ ਗੁਰੂ ਪਹਿ ਆਵੈ ॥

jan naanak jis dai masatak bhaag dhur likhiaa so sikh guroo peh aavai |

ஓ சேவகன் நானக், தன் நெற்றியில் பொறிக்கப்பட்ட முன்னரே தீர்மானிக்கப்பட்ட விதியைக் கொண்ட ஒருவரே - சீக்கியர் குருவிடம் வருகிறார்.

ਆਪਿ ਤਰਿਆ ਕੁਟੰਬ ਸਭਿ ਤਾਰੇ ਸਭਾ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਛਡਾਵੈ ॥੧॥

aap tariaa kuttanb sabh taare sabhaa srisatt chhaddaavai |1|

அவர் தன்னைக் காப்பாற்றுகிறார், மேலும் தனது எல்லா தலைமுறைகளையும் காப்பாற்றுகிறார்; அவர் உலகம் முழுவதையும் விடுவிக்கிறார். ||1||

ਮਃ ੫ ॥

mahalaa 5 |

ஐந்தாவது மெஹல்:

ਪੰਡਿਤੁ ਆਖਾਏ ਬਹੁਤੀ ਰਾਹੀ ਕੋਰੜ ਮੋਠ ਜਿਨੇਹਾ ॥

panddit aakhaae bahutee raahee korarr motth jinehaa |

அவர் ஒரு பண்டிட், ஒரு மத அறிஞர் என்று அழைக்கப்படுகிறார், இன்னும் அவர் பல பாதைகளில் அலைகிறார். வேகவைக்காத பீன்ஸ் போல கடினமானவர்.

ਅੰਦਰਿ ਮੋਹੁ ਨਿਤ ਭਰਮਿ ਵਿਆਪਿਆ ਤਿਸਟਸਿ ਨਾਹੀ ਦੇਹਾ ॥

andar mohu nit bharam viaapiaa tisattas naahee dehaa |

அவர் பற்றுதலால் நிரப்பப்படுகிறார், தொடர்ந்து சந்தேகத்தில் மூழ்கியிருக்கிறார்; அவரது உடல் அசையாமல் இருக்க முடியாது.

ਕੂੜੀ ਆਵੈ ਕੂੜੀ ਜਾਵੈ ਮਾਇਆ ਕੀ ਨਿਤ ਜੋਹਾ ॥

koorree aavai koorree jaavai maaeaa kee nit johaa |

பொய் அவன் வருகை, பொய் அவன் போக்கு; அவர் தொடர்ந்து மாயாவை தேடுகிறார்.

ਸਚੁ ਕਹੈ ਤਾ ਛੋਹੋ ਆਵੈ ਅੰਤਰਿ ਬਹੁਤਾ ਰੋਹਾ ॥

sach kahai taa chhoho aavai antar bahutaa rohaa |

யாராவது உண்மையைப் பேசினால், அவர் மோசமாகிவிட்டார்; அவர் முற்றிலும் கோபத்தால் நிரம்பியிருக்கிறார்.

ਵਿਆਪਿਆ ਦੁਰਮਤਿ ਕੁਬੁਧਿ ਕੁਮੂੜਾ ਮਨਿ ਲਾਗਾ ਤਿਸੁ ਮੋਹਾ ॥

viaapiaa duramat kubudh kumoorraa man laagaa tis mohaa |

தீய முட்டாள் தீய எண்ணம் மற்றும் தவறான அறிவாற்றல் ஆகியவற்றில் மூழ்கியுள்ளான்; அவரது மனம் உணர்ச்சிப் பிணைப்பில் இணைக்கப்பட்டுள்ளது.

ਠਗੈ ਸੇਤੀ ਠਗੁ ਰਲਿ ਆਇਆ ਸਾਥੁ ਭਿ ਇਕੋ ਜੇਹਾ ॥

tthagai setee tthag ral aaeaa saath bhi iko jehaa |

வஞ்சகர் ஐந்து வஞ்சகர்களுடன் தங்குகிறார்; அது ஒத்த எண்ணங்களின் கூட்டம்.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਰਾਫੁ ਨਦਰੀ ਵਿਚਦੋ ਕਢੈ ਤਾਂ ਉਘੜਿ ਆਇਆ ਲੋਹਾ ॥

satigur saraaf nadaree vichado kadtai taan ugharr aaeaa lohaa |

உண்மையான குருவான நகைக்கடைக்காரர் அவரை மதிப்பிடும்போது, அவர் வெறும் இரும்பாக வெளிப்படுகிறார்.

ਬਹੁਤੇਰੀ ਥਾਈ ਰਲਾਇ ਰਲਾਇ ਦਿਤਾ ਉਘੜਿਆ ਪੜਦਾ ਅਗੈ ਆਇ ਖਲੋਹਾ ॥

bahuteree thaaee ralaae ralaae ditaa ugharriaa parradaa agai aae khalohaa |

மற்றவர்களுடன் கலந்து, கலந்து, அவர் பல இடங்களில் உண்மையானவராக கடந்து சென்றார்; ஆனால் இப்போது, முக்காடு அகற்றப்பட்டு, அவர் அனைவருக்கும் முன்பாக நிர்வாணமாக நிற்கிறார்.

ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਜੇ ਸਰਣੀ ਆਵੈ ਫਿਰਿ ਮਨੂਰਹੁ ਕੰਚਨੁ ਹੋਹਾ ॥

satigur kee je saranee aavai fir manoorahu kanchan hohaa |

உண்மையான குருவின் சன்னதிக்கு வருபவர் இரும்பிலிருந்து தங்கமாக மாறுவார்.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਨਿਰਵੈਰੁ ਪੁਤ੍ਰ ਸਤ੍ਰ ਸਮਾਨੇ ਅਉਗਣ ਕਟੇ ਕਰੇ ਸੁਧੁ ਦੇਹਾ ॥

satigur niravair putr satr samaane aaugan katte kare sudh dehaa |

உண்மையான குருவிடம் கோபமோ பழிவாங்கலோ இல்லை; அவர் மகனையும் எதிரியையும் ஒரே மாதிரியாகப் பார்க்கிறார். தவறுகள் மற்றும் தவறுகளை நீக்கி, அவர் மனித உடலை சுத்தப்படுத்துகிறார்.