ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ஸ்ரீ குரு கிரந்த் சாகிப்
பக்கம் - 1250
ਅੰਤਿ ਹੋਵੈ ਵੈਰ ਵਿਰੋਧੁ ਕੋ ਸਕੈ ਨ ਛਡਾਇਆ ॥
ant hovai vair virodh ko sakai na chhaddaaeaa |இறுதியில், வெறுப்பும் மோதலும் வளர்கின்றன, அவரை யாராலும் காப்பாற்ற முடியாது.
ਨਾਨਕ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਧ੍ਰਿਗੁ ਮੋਹੁ ਜਿਤੁ ਲਗਿ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥੩੨॥
naanak vin naavai dhrig mohu jit lag dukh paaeaa |32|ஓ நானக், பெயர் இல்லாமல், அந்த அன்பான இணைப்புகள் சபிக்கப்பட்டவை; அவற்றில் மூழ்கி, வேதனையில் தவிக்கிறான். ||32||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |சலோக், மூன்றாவது மெஹல்:
ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਾਮੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਖਾਧੈ ਸਭ ਭੁਖ ਜਾਇ ॥
guramukh amrit naam hai jit khaadhai sabh bhukh jaae |குரு வார்த்தையே நாமத்தின் அமுத அமிர்தம். அதை உண்பதால் பசி எல்லாம் விலகும்.
ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
trisanaa mool na hovee naam vasai man aae |நாமம் மனதில் குடிகொண்டால் தாகமோ ஆசையோ இல்லை.
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਜਿ ਹੋਰੁ ਖਾਣਾ ਤਿਤੁ ਰੋਗੁ ਲਗੈ ਤਨਿ ਧਾਇ ॥
bin naavai ji hor khaanaa tith rog lagai tan dhaae |பெயரைத் தவிர வேறு எதையும் உண்பதால் உடம்பை நோயுறச் செய்யும்.
ਨਾਨਕ ਰਸ ਕਸ ਸਬਦੁ ਸਲਾਹਣਾ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥੧॥
naanak ras kas sabad salaahanaa aape le milaae |1|ஓ நானக், ஷபாத்தின் புகழைத் தனது மசாலாப் பொருட்களாகவும் சுவையாகவும் எடுத்துக்கொள்பவர் - இறைவன் அவரைத் தனது ஒன்றியத்தில் இணைக்கிறார். ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |மூன்றாவது மெஹல்:
ਜੀਆ ਅੰਦਰਿ ਜੀਉ ਸਬਦੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਸਹ ਮੇਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥
jeea andar jeeo sabad hai jit sah melaavaa hoe |எல்லா உயிர்களுக்குள்ளும் உள்ள ஜீவன் ஷபாத்தின் வார்த்தை. அதன் மூலம் நாம் நம் கணவரை சந்திக்கிறோம்.
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਜਗਿ ਆਨੑੇਰੁ ਹੈ ਸਬਦੇ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥
bin sabadai jag aanaer hai sabade paragatt hoe |ஷபாத் இல்லாமல், உலகம் இருளில் உள்ளது. ஷபாத் மூலம், அது அறிவொளி பெறுகிறது.
ਪੰਡਿਤ ਮੋਨੀ ਪੜਿ ਪੜਿ ਥਕੇ ਭੇਖ ਥਕੇ ਤਨੁ ਧੋਇ ॥
panddit monee parr parr thake bhekh thake tan dhoe |பண்டிதர்களும், சமய அறிஞர்களும், மௌன ஞானிகளும் களைத்துப் போகும் வரை படித்தும் எழுதுவார்கள். மதவெறியர்கள் உடலைக் கழுவி அலுத்துக் கொள்கிறார்கள்.
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਦੁਖੀਏ ਚਲੇ ਰੋਇ ॥
bin sabadai kinai na paaeio dukhee chale roe |ஷபாத் இல்லாமல், எவரும் இறைவனை அடைவதில்லை; துரதிர்ஷ்டவசமானவர்கள் அழுது புலம்புகிறார்கள்.
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਪਾਈਐ ਕਰਮਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak nadaree paaeeai karam paraapat hoe |2|ஓ நானக், அவரது கருணைப் பார்வையால், கருணையுள்ள இறைவன் அடைந்தார். ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |பூரி:
ਇਸਤ੍ਰੀ ਪੁਰਖੈ ਅਤਿ ਨੇਹੁ ਬਹਿ ਮੰਦੁ ਪਕਾਇਆ ॥
eisatree purakhai at nehu beh mand pakaaeaa |கணவனும் மனைவியும் மிகவும் அன்பாக இருக்கிறார்கள்; ஒன்றாக அமர்ந்து தீய திட்டங்களை தீட்டுகிறார்கள்.
ਦਿਸਦਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਚਲਸੀ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭ ਭਾਇਆ ॥
disadaa sabh kichh chalasee mere prabh bhaaeaa |காணும் அனைத்தும் மறைந்து போகும். இது என் கடவுளின் விருப்பம்.
ਕਿਉ ਰਹੀਐ ਥਿਰੁ ਜਗਿ ਕੋ ਕਢਹੁ ਉਪਾਇਆ ॥
kiau raheeai thir jag ko kadtahu upaaeaa |இந்த உலகில் எவராலும் எப்படி நிரந்தரமாக இருக்க முடியும்? சிலர் திட்டம் தீட்ட முயற்சி செய்யலாம்.
ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਚਾਕਰੀ ਥਿਰੁ ਕੰਧੁ ਸਬਾਇਆ ॥
gur poore kee chaakaree thir kandh sabaaeaa |பரிபூரண குருவிடம் பணிபுரிவதால், சுவர் நிரந்தரமாகவும் நிலையானதாகவும் மாறும்.
ਨਾਨਕ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਇਅਨੁ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਆ ॥੩੩॥
naanak bakhas milaaeian har naam samaaeaa |33|ஓ நானக், இறைவன் அவர்களை மன்னித்து, தன்னில் இணைத்துக் கொள்கிறான்; அவர்கள் இறைவனின் திருநாமத்தில் ஆழ்ந்துள்ளனர். ||33||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |சலோக், மூன்றாவது மெஹல்:
ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਵਿਸਾਰਿਆ ਗੁਰ ਕਾ ਭਉ ਹੇਤੁ ਅਪਾਰੁ ॥
maaeaa mohi visaariaa gur kaa bhau het apaar |மாயாவுடன் இணைந்த, மனிதர் கடவுள் மற்றும் குருவின் பயத்தையும், எல்லையற்ற இறைவனின் மீதான அன்பையும் மறந்து விடுகிறார்.
ਲੋਭਿ ਲਹਰਿ ਸੁਧਿ ਮਤਿ ਗਈ ਸਚਿ ਨ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥
lobh lahar sudh mat gee sach na lagai piaar |பேராசையின் அலைகள் அவருடைய ஞானத்தையும் புரிதலையும் பறித்துவிடுகின்றன, மேலும் அவர் உண்மையான இறைவனிடம் அன்பைத் தழுவுவதில்லை.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਿਨਾ ਸਬਦੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਦਰਗਹ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥
guramukh jinaa sabad man vasai daragah mokh duaar |இரட்சிப்பின் வாயிலைக் கண்டுபிடிக்கும் குர்முகர்களின் மனதில் ஷபாத்தின் வார்த்தை நிலைத்திருக்கிறது.
ਨਾਨਕ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਲਏ ਆਪੇ ਬਖਸਣਹਾਰੁ ॥੧॥
naanak aape mel le aape bakhasanahaar |1|ஓ நானக், இறைவன் தாமே அவர்களை மன்னித்து, அவர்களை தன்னுடன் ஐக்கியப்படுத்துகிறார். ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |நான்காவது மெஹல்:
ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਬਿਨੁ ਘੜੀ ਨ ਜੀਵਣਾ ਵਿਸਰੇ ਸਰੈ ਨ ਬਿੰਦ ॥
naanak jis bin gharree na jeevanaa visare sarai na bind |ஓ நானக், அவர் இல்லாமல் நாம் ஒரு கணம் கூட வாழ முடியாது. அவரை மறந்தாலும் ஒரு நிமிடம் கூட வெற்றி பெற முடியவில்லை.
ਤਿਸੁ ਸਿਉ ਕਿਉ ਮਨ ਰੂਸੀਐ ਜਿਸਹਿ ਹਮਾਰੀ ਚਿੰਦ ॥੨॥
tis siau kiau man rooseeai jiseh hamaaree chind |2|மனிதனே, உன்னைக் கவனித்துக் கொள்பவர் மீது நீ எப்படிக் கோபப்பட முடியும்? ||2||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |நான்காவது மெஹல்:
ਸਾਵਣੁ ਆਇਆ ਝਿਮਝਿਮਾ ਹਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥
saavan aaeaa jhimajhimaa har guramukh naam dhiaae |சாவான் மழைக்காலம் வந்துவிட்டது. குர்முக் இறைவனின் பெயரை தியானிக்கிறார்.
ਦੁਖ ਭੁਖ ਕਾੜਾ ਸਭੁ ਚੁਕਾਇਸੀ ਮੀਹੁ ਵੁਠਾ ਛਹਬਰ ਲਾਇ ॥
dukh bhukh kaarraa sabh chukaaeisee meehu vutthaa chhahabar laae |வலி, பசி மற்றும் துரதிர்ஷ்டம் அனைத்தும் மழை பொழியும்போது முடிவடைகிறது.
ਸਭ ਧਰਤਿ ਭਈ ਹਰੀਆਵਲੀ ਅੰਨੁ ਜੰਮਿਆ ਬੋਹਲ ਲਾਇ ॥
sabh dharat bhee hareeaavalee an jamiaa bohal laae |முழு பூமியும் புத்துயிர் பெற்றது, தானியங்கள் ஏராளமாக வளரும்.
ਹਰਿ ਅਚਿੰਤੁ ਬੁਲਾਵੈ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਹਰਿ ਆਪੇ ਪਾਵੈ ਥਾਇ ॥
har achint bulaavai kripaa kar har aape paavai thaae |கவலையற்ற இறைவன், தனது அருளால், இறைவன் தன்னை அங்கீகரிக்கும் அந்த மனிதனை அழைக்கிறார்.
ਹਰਿ ਤਿਸਹਿ ਧਿਆਵਹੁ ਸੰਤ ਜਨਹੁ ਜੁ ਅੰਤੇ ਲਏ ਛਡਾਇ ॥
har tiseh dhiaavahu sant janahu ju ante le chhaddaae |எனவே புனிதர்களே, இறைவனை தியானியுங்கள்; இறுதியில் அவர் உங்களைக் காப்பாற்றுவார்.
ਹਰਿ ਕੀਰਤਿ ਭਗਤਿ ਅਨੰਦੁ ਹੈ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
har keerat bhagat anand hai sadaa sukh vasai man aae |இறைவனின் துதியும் பக்தியும் கொண்ட கீர்த்தனை பேரின்பம்; மனதில் அமைதி நிலவும்.
ਜਿਨੑਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਅਰਾਧਿਆ ਤਿਨਾ ਦੁਖ ਭੁਖ ਲਹਿ ਜਾਇ ॥
jinaa guramukh naam araadhiaa tinaa dukh bhukh leh jaae |இறைவனின் திருநாமத்தை வணங்கும் குர்முகர்கள் - அவர்களின் வலியும் பசியும் நீங்கும்.
ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਤ੍ਰਿਪਤੈ ਗਾਇ ਗੁਣ ਹਰਿ ਦਰਸਨੁ ਦੇਹੁ ਸੁਭਾਇ ॥੩॥
jan naanak tripatai gaae gun har darasan dehu subhaae |3|வேலைக்காரன் நானக் திருப்தியடைந்து, இறைவனின் மகிமையான துதிகளைப் பாடுகிறான். உங்கள் தரிசனத்தின் ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட பார்வையால் அவரை அலங்கரிக்கவும். ||3||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |பூரி:
ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਦਾਤਿ ਨਿਤ ਦੇਵੈ ਚੜੈ ਸਵਾਈਆ ॥
gur poore kee daat nit devai charrai savaaeea |சரியான குரு தனது வரங்களை வழங்குகிறார், அது நாளுக்கு நாள் அதிகரிக்கிறது.
ਤੁਸਿ ਦੇਵੈ ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਨ ਛਪੈ ਛਪਾਈਆ ॥
tus devai aap deaal na chhapai chhapaaeea |கருணையுள்ள இறைவன் தாமே அவர்களுக்கு அருள்கிறார்; அவற்றை மறைப்பதன் மூலம் மறைக்க முடியாது.
ਹਿਰਦੈ ਕਵਲੁ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਉਨਮਨਿ ਲਿਵ ਲਾਈਆ ॥
hiradai kaval pragaas unaman liv laaeea |இதயத் தாமரை மலரும், மரணம் மிகுந்த பேரின்ப நிலையில் அன்புடன் லயிக்கிறது.
ਜੇ ਕੋ ਕਰੇ ਉਸ ਦੀ ਰੀਸ ਸਿਰਿ ਛਾਈ ਪਾਈਆ ॥
je ko kare us dee rees sir chhaaee paaeea |யாரேனும் சவால் விட முயன்றால், இறைவன் அவன் தலையில் மண்ணை அள்ளி வீசுகிறான்.
ਨਾਨਕ ਅਪੜਿ ਕੋਇ ਨ ਸਕਈ ਪੂਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈਆ ॥੩੪॥
naanak aparr koe na sakee poore satigur kee vaddiaaeea |34|ஓ நானக், சரியான உண்மையான குருவின் மகிமையை எவராலும் ஈடுகட்ட முடியாது. ||34||