ஸ்ரீ குரு கிரந்த் சாகிப்

பக்கம் - 594

ਸਬਦੈ ਸਾਦੁ ਨ ਆਇਓ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੋ ਪਿਆਰੁ ॥

sabadai saad na aaeio naam na lago piaar |

ஷபாத்தின் சுவையை சுவைக்காதவர், இறைவனின் நாமத்தை விரும்பாதவர்,

ਰਸਨਾ ਫਿਕਾ ਬੋਲਣਾ ਨਿਤ ਨਿਤ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥

rasanaa fikaa bolanaa nit nit hoe khuaar |

நாவினால் அநாகரீகமான வார்த்தைகளைப் பேசுபவன் மீண்டும் மீண்டும் பாழாகிறான்.

ਨਾਨਕ ਕਿਰਤਿ ਪਇਐ ਕਮਾਵਣਾ ਕੋਇ ਨ ਮੇਟਣਹਾਰੁ ॥੨॥

naanak kirat peaai kamaavanaa koe na mettanahaar |2|

ஓ நானக், யாராலும் அழிக்க முடியாத தனது கடந்தகால செயல்களின் கர்மாவின்படி அவர் செயல்படுகிறார். ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

பூரி:

ਧਨੁ ਧਨੁ ਸਤ ਪੁਰਖੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਹਮਾਰਾ ਜਿਤੁ ਮਿਲਿਐ ਹਮ ਕਉ ਸਾਂਤਿ ਆਈ ॥

dhan dhan sat purakh satiguroo hamaaraa jit miliaai ham kau saant aaee |

ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர், ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர், உண்மையானவர், என் உண்மையான குரு; அவரை சந்தித்ததில் எனக்கு அமைதி கிடைத்தது.

ਧਨੁ ਧਨੁ ਸਤ ਪੁਰਖੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਹਮਾਰਾ ਜਿਤੁ ਮਿਲਿਐ ਹਮ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਪਾਈ ॥

dhan dhan sat purakh satiguroo hamaaraa jit miliaai ham har bhagat paaee |

ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர், ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர், உண்மையானவர், என் உண்மையான குரு; அவரைச் சந்தித்து, நான் இறைவனின் பக்தி வழிபாட்டை அடைந்தேன்.

ਧਨੁ ਧਨੁ ਹਰਿ ਭਗਤੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਹਮਾਰਾ ਜਿਸ ਕੀ ਸੇਵਾ ਤੇ ਹਮ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥

dhan dhan har bhagat satiguroo hamaaraa jis kee sevaa te ham har naam liv laaee |

ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர், ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர், இறைவனின் பக்தரே, என் உண்மையான குரு; அவரைச் சேவித்து, இறைவனின் திருநாமத்தின் மீது அன்பை நிலைநாட்ட வந்தேன்.

ਧਨੁ ਧਨੁ ਹਰਿ ਗਿਆਨੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਹਮਾਰਾ ਜਿਨਿ ਵੈਰੀ ਮਿਤ੍ਰੁ ਹਮ ਕਉ ਸਭ ਸਮ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਦਿਖਾਈ ॥

dhan dhan har giaanee satiguroo hamaaraa jin vairee mitru ham kau sabh sam drisatt dikhaaee |

ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர், ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர், இறைவனை அறிந்தவர், என் உண்மையான குரு; நண்பனையும் எதிரியையும் ஒரே மாதிரியாகப் பார்க்கக் கற்றுக் கொடுத்தார்.

ਧਨੁ ਧਨੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਮਿਤ੍ਰੁ ਹਮਾਰਾ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਨਾਮ ਸਿਉ ਹਮਾਰੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਬਣਾਈ ॥੧੯॥

dhan dhan satiguroo mitru hamaaraa jin har naam siau hamaaree preet banaaee |19|

ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர், ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர் உண்மையான குரு, என் சிறந்த நண்பர்; கர்த்தருடைய நாமத்தின்மீது அன்பைத் தழுவும்படி அவர் என்னை வழிநடத்தினார். ||19||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

சலோக், முதல் மெஹல்:

ਘਰ ਹੀ ਮੁੰਧਿ ਵਿਦੇਸਿ ਪਿਰੁ ਨਿਤ ਝੂਰੇ ਸੰਮ੍ਹਾਲੇ ॥

ghar hee mundh vides pir nit jhoore samhaale |

ஆன்மா மணமகள் வீட்டில் இருக்கிறார், கணவன் இறைவன் இல்லாத நேரத்தில்; அவள் அவனது நினைவைப் போற்றுகிறாள், அவன் இல்லாது புலம்புகிறாள்.

ਮਿਲਦਿਆ ਢਿਲ ਨ ਹੋਵਈ ਜੇ ਨੀਅਤਿ ਰਾਸਿ ਕਰੇ ॥੧॥

miladiaa dtil na hovee je neeat raas kare |1|

அவள் இருமையிலிருந்து விடுபட்டால், அவள் தாமதமின்றி அவரைச் சந்திப்பாள். ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

முதல் மெஹல்:

ਨਾਨਕ ਗਾਲੀ ਕੂੜੀਆ ਬਾਝੁ ਪਰੀਤਿ ਕਰੇਇ ॥

naanak gaalee koorreea baajh pareet karee |

ஓ நானக், இறைவனை நேசிக்காமல் செயல்படுபவரின் பேச்சு பொய்யானது.

ਤਿਚਰੁ ਜਾਣੈ ਭਲਾ ਕਰਿ ਜਿਚਰੁ ਲੇਵੈ ਦੇਇ ॥੨॥

tichar jaanai bhalaa kar jichar levai dee |2|

கர்த்தர் கொடுக்கும் போதும், பெற்றுக் கொள்ளும் வரையிலும் தான், நல்லவை என்று தீர்ப்பளிக்கிறார். ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

பூரி:

ਜਿਨਿ ਉਪਾਏ ਜੀਅ ਤਿਨਿ ਹਰਿ ਰਾਖਿਆ ॥

jin upaae jeea tin har raakhiaa |

உயிரினங்களைப் படைத்த இறைவன் அவற்றையும் காக்கிறான்.

ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਚਾ ਨਾਉ ਭੋਜਨੁ ਚਾਖਿਆ ॥

amrit sachaa naau bhojan chaakhiaa |

உண்மைப் பெயரான அமுத அமிர்தத்தின் உணவை நான் சுவைத்தேன்.

ਤਿਪਤਿ ਰਹੇ ਆਘਾਇ ਮਿਟੀ ਭਭਾਖਿਆ ॥

tipat rahe aaghaae mittee bhabhaakhiaa |

நான் திருப்தியடைகிறேன், திருப்தியடைகிறேன், என் பசி தணிந்தது.

ਸਭ ਅੰਦਰਿ ਇਕੁ ਵਰਤੈ ਕਿਨੈ ਵਿਰਲੈ ਲਾਖਿਆ ॥

sabh andar ik varatai kinai viralai laakhiaa |

ஒரே இறைவன் எல்லாவற்றிலும் வியாபித்திருக்கிறான், ஆனால் இதை உணர்ந்தவர்கள் அரிது.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਭਏ ਨਿਹਾਲੁ ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਪਾਖਿਆ ॥੨੦॥

jan naanak bhe nihaal prabh kee paakhiaa |20|

வேலைக்காரன் நானக் கடவுளின் பாதுகாப்பில் மகிழ்ந்தான். ||20||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

சலோக், மூன்றாவது மெஹல்:

ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਸਭੁ ਕੋ ਵੇਖਦਾ ਜੇਤਾ ਜਗਤੁ ਸੰਸਾਰੁ ॥

satigur no sabh ko vekhadaa jetaa jagat sansaar |

உலகில் உள்ள அனைத்து உயிர்களும் உண்மையான குருவைக் காண்கின்றன.

ਡਿਠੈ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਵਈ ਜਿਚਰੁ ਸਬਦਿ ਨ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰੁ ॥

dditthai mukat na hovee jichar sabad na kare veechaar |

ஒருவன் அவனுடைய ஷபாத்தின் வார்த்தையைச் சிந்தித்துப் பார்க்காதவரை, அவனைக் காண்பதால் மட்டும் விடுதலை பெறுவதில்லை.

ਹਉਮੈ ਮੈਲੁ ਨ ਚੁਕਈ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥

haumai mail na chukee naam na lagai piaar |

அகங்காரம் என்னும் அழுக்கு நீங்காது, நாமத்தின் மீது அன்பு செலுத்துவதில்லை.

ਇਕਿ ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਇਅਨੁ ਦੁਬਿਧਾ ਤਜਿ ਵਿਕਾਰ ॥

eik aape bakhas milaaeian dubidhaa taj vikaar |

இறைவன் சிலரை மன்னித்து, தன்னோடு இணைத்துக் கொள்கிறான்; அவர்கள் தங்கள் இருமை மற்றும் பாவ வழிகளை விட்டுவிடுகிறார்கள்.

ਨਾਨਕ ਇਕਿ ਦਰਸਨੁ ਦੇਖਿ ਮਰਿ ਮਿਲੇ ਸਤਿਗੁਰ ਹੇਤਿ ਪਿਆਰਿ ॥੧॥

naanak ik darasan dekh mar mile satigur het piaar |1|

ஓ நானக், சிலர் உண்மையான குருவின் தரிசனத்தின் ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட பார்வையை அன்புடனும் பாசத்துடனும் பார்க்கிறார்கள்; தங்கள் அகந்தையை வென்று, இறைவனைச் சந்திக்கிறார்கள். ||1||

ਮਃ ੩ ॥

mahalaa 3 |

மூன்றாவது மெஹல்:

ਸਤਿਗੁਰੂ ਨ ਸੇਵਿਓ ਮੂਰਖ ਅੰਧ ਗਵਾਰਿ ॥

satiguroo na sevio moorakh andh gavaar |

முட்டாள், குருட்டு கோமாளி உண்மையான குருவுக்கு சேவை செய்வதில்லை.

ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਬਹੁਤੁ ਦੁਖੁ ਲਾਗਾ ਜਲਤਾ ਕਰੇ ਪੁਕਾਰ ॥

doojai bhaae bahut dukh laagaa jalataa kare pukaar |

இருமையின் மீதான காதலில், அவர் பயங்கரமான துன்பங்களைத் தாங்குகிறார், எரியும், அவர் வலியால் அழுகிறார்.

ਜਿਨ ਕਾਰਣਿ ਗੁਰੂ ਵਿਸਾਰਿਆ ਸੇ ਨ ਉਪਕਰੇ ਅੰਤੀ ਵਾਰ ॥

jin kaaran guroo visaariaa se na upakare antee vaar |

வெறும் பொருளுக்காக குருவை மறந்து விடுகிறார், ஆனால் கடைசியில் அவைகள் அவனைக் காப்பாற்ற வராது.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮਤੀ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਬਖਸੇ ਬਖਸਣਹਾਰ ॥੨॥

naanak guramatee sukh paaeaa bakhase bakhasanahaar |2|

குருவின் அறிவுரைகள் மூலம், நானக் அமைதி கண்டார்; மன்னிக்கும் இறைவன் அவரை மன்னித்து விட்டான். ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

பூரி:

ਤੂ ਆਪੇ ਆਪਿ ਆਪਿ ਸਭੁ ਕਰਤਾ ਕੋਈ ਦੂਜਾ ਹੋਇ ਸੁ ਅਵਰੋ ਕਹੀਐ ॥

too aape aap aap sabh karataa koee doojaa hoe su avaro kaheeai |

நீயே, நீயே, அனைத்தையும் படைத்தவன். வேறு ஏதேனும் இருந்தால், நான் இன்னொன்றைப் பற்றி பேசுவேன்.

ਹਰਿ ਆਪੇ ਬੋਲੈ ਆਪਿ ਬੁਲਾਵੈ ਹਰਿ ਆਪੇ ਜਲਿ ਥਲਿ ਰਵਿ ਰਹੀਐ ॥

har aape bolai aap bulaavai har aape jal thal rav raheeai |

கர்த்தர் தாமே பேசி, நம்மைப் பேச வைக்கிறார்; அவனே நீரிலும் நிலத்திலும் வியாபித்து இருக்கிறான்.

ਹਰਿ ਆਪੇ ਮਾਰੈ ਹਰਿ ਆਪੇ ਛੋਡੈ ਮਨ ਹਰਿ ਸਰਣੀ ਪੜਿ ਰਹੀਐ ॥

har aape maarai har aape chhoddai man har saranee parr raheeai |

இறைவன் தானே அழிக்கிறான், இறைவனே காப்பாற்றுகிறான். ஓ மனமே, இறைவனின் சந்நிதியைத் தேடிக் கொண்டு இரு.

ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਕੋਈ ਮਾਰਿ ਜੀਵਾਲਿ ਨ ਸਕੈ ਮਨ ਹੋਇ ਨਿਚਿੰਦ ਨਿਸਲੁ ਹੋਇ ਰਹੀਐ ॥

har bin koee maar jeevaal na sakai man hoe nichind nisal hoe raheeai |

இறைவனைத் தவிர வேறு யாராலும் கொல்லவோ, உயிர்ப்பிக்கவோ முடியாது. ஓ மனமே, கவலைப்படாதே - அச்சமின்றி இரு.

ਉਠਦਿਆ ਬਹਦਿਆ ਸੁਤਿਆ ਸਦਾ ਸਦਾ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਜਨ ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਲਹੀਐ ॥੨੧॥੧॥ ਸੁਧੁ

autthadiaa bahadiaa sutiaa sadaa sadaa har naam dhiaaeeai jan naanak guramukh har laheeai |21|1| sudhu

நிற்கும் போதும், அமர்ந்தும், உறங்கும் போதும், என்றென்றும் இறைவனின் திருநாமத்தை தியானியுங்கள்; ஓ சேவகன் நானக், குருமுகனாக, நீ இறைவனை அடைவாய். ||21||1||சுத்||