ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ஸ்ரீ குரு கிரந்த் சாகிப்
பக்கம் - 316
ਧਰਮ ਰਾਇ ਜਮਕੰਕਰਾ ਨੋ ਆਖਿ ਛਡਿਆ ਏਸੁ ਤਪੇ ਨੋ ਤਿਥੈ ਖੜਿ ਪਾਇਹੁ ਜਿਥੈ ਮਹਾ ਮਹਾਂ ਹਤਿਆਰਿਆ ॥
dharam raae jamakankaraa no aakh chhaddiaa es tape no tithai kharr paaeihu jithai mahaa mahaan hatiaariaa |தர்மத்தின் நேர்மையான நீதிபதி, மரண தூதரிடம், "இந்த வருந்தியவனைக் கொண்டுபோய், மிக மோசமான கொலைகாரர்களுடன் சேர்த்து விடு" என்றார்.
ਫਿਰਿ ਏਸੁ ਤਪੇ ਦੈ ਮੁਹਿ ਕੋਈ ਲਗਹੁ ਨਾਹੀ ਏਹੁ ਸਤਿਗੁਰਿ ਹੈ ਫਿਟਕਾਰਿਆ ॥
fir es tape dai muhi koee lagahu naahee ehu satigur hai fittakaariaa |இந்த தவம் செய்தவரின் முகத்தை மீண்டும் யாரும் பார்க்க மாட்டார்கள். அவர் உண்மையான குருவால் சபிக்கப்பட்டவர்.
ਹਰਿ ਕੈ ਦਰਿ ਵਰਤਿਆ ਸੁ ਨਾਨਕਿ ਆਖਿ ਸੁਣਾਇਆ ॥ ਸੋ ਬੂਝੈ ਜੁ ਦਯਿ ਸਵਾਰਿਆ ॥੧॥
har kai dar varatiaa su naanak aakh sunaaeaa | so boojhai ju day savaariaa |1|நானக் பேசி, இறைவனின் நீதிமன்றத்தில் நடந்ததை வெளிப்படுத்துகிறார். இறைவனால் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர் மற்றும் அலங்கரிக்கப்பட்டவர் யார் என்பதை அவர் மட்டுமே புரிந்துகொள்கிறார். ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |நான்காவது மெஹல்:
ਹਰਿ ਭਗਤਾਂ ਹਰਿ ਆਰਾਧਿਆ ਹਰਿ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥
har bhagataan har aaraadhiaa har kee vaddiaaee |இறைவனின் பக்தர்கள் இறைவனை வணங்கி வழிபடுகின்றனர், மேலும் இறைவனின் பெருமை மிக்க பெருமானை.
ਹਰਿ ਕੀਰਤਨੁ ਭਗਤ ਨਿਤ ਗਾਂਵਦੇ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸੁਖਦਾਈ ॥
har keeratan bhagat nit gaanvade har naam sukhadaaee |இறைவனின் பக்தர்கள் அவரது புகழ்ச்சிகளின் கீர்த்தனையை தொடர்ந்து பாடுகிறார்கள்; இறைவனின் பெயர் அமைதியை அளிப்பவர்.
ਹਰਿ ਭਗਤਾਂ ਨੋ ਨਿਤ ਨਾਵੈ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਬਖਸੀਅਨੁ ਨਿਤ ਚੜੈ ਸਵਾਈ ॥
har bhagataan no nit naavai dee vaddiaaee bakhaseean nit charrai savaaee |நாளுக்கு நாள் பெருகும் திருநாமத்தின் மகிமை மிக்க மகத்துவத்தை இறைவன் தன் பக்தர்களுக்கு எப்போதும் அருளுகிறான்.
ਹਰਿ ਭਗਤਾਂ ਨੋ ਥਿਰੁ ਘਰੀ ਬਹਾਲਿਅਨੁ ਅਪਣੀ ਪੈਜ ਰਖਾਈ ॥
har bhagataan no thir gharee bahaalian apanee paij rakhaaee |இறைவன் தம்முடைய பக்தர்களை அவர்களின் உள்ளம் கொண்ட வீட்டில் நிலையாக, நிலையாக உட்கார வைக்கிறார். அவர்களுடைய மரியாதையைக் காப்பாற்றுகிறார்.
ਨਿੰਦਕਾਂ ਪਾਸਹੁ ਹਰਿ ਲੇਖਾ ਮੰਗਸੀ ਬਹੁ ਦੇਇ ਸਜਾਈ ॥
nindakaan paasahu har lekhaa mangasee bahu dee sajaaee |அவதூறு செய்பவர்களை இறைவன் வரவழைத்து அவர்களின் கணக்குகளுக்கு பதில் சொல்ல, அவர் அவர்களை கடுமையாக தண்டிக்கிறார்.
ਜੇਹਾ ਨਿੰਦਕ ਅਪਣੈ ਜੀਇ ਕਮਾਵਦੇ ਤੇਹੋ ਫਲੁ ਪਾਈ ॥
jehaa nindak apanai jee kamaavade teho fal paaee |அவதூறு செய்பவர்கள் செயல்பட நினைப்பது போல், அவர்கள் பெறும் பலன்களும்.
ਅੰਦਰਿ ਕਮਾਣਾ ਸਰਪਰ ਉਘੜੈ ਭਾਵੈ ਕੋਈ ਬਹਿ ਧਰਤੀ ਵਿਚਿ ਕਮਾਈ ॥
andar kamaanaa sarapar ugharrai bhaavai koee beh dharatee vich kamaaee |ரகசியமாக செய்யும் செயல்கள், பூமிக்கு அடியில் செய்தாலும் வெளிச்சத்திற்கு வருவது உறுதி.
ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਦੇਖਿ ਵਿਗਸਿਆ ਹਰਿ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥੨॥
jan naanak dekh vigasiaa har kee vaddiaaee |2|சேவகன் நானக் இறைவனின் மகிமை மிக்க மகத்துவத்தைக் கண்டு மகிழ்ச்சியில் மலர்ந்தான். ||2||
ਪਉੜੀ ਮਃ ੫ ॥
paurree mahalaa 5 |பௌரி, ஐந்தாவது மெஹல்:
ਭਗਤ ਜਨਾਂ ਕਾ ਰਾਖਾ ਹਰਿ ਆਪਿ ਹੈ ਕਿਆ ਪਾਪੀ ਕਰੀਐ ॥
bhagat janaan kaa raakhaa har aap hai kiaa paapee kareeai |இறைவனே தன் பக்தர்களைக் காப்பவன்; பாவி அவர்களை என்ன செய்ய முடியும்?
ਗੁਮਾਨੁ ਕਰਹਿ ਮੂੜ ਗੁਮਾਨੀਆ ਵਿਸੁ ਖਾਧੀ ਮਰੀਐ ॥
gumaan kareh moorr gumaaneea vis khaadhee mareeai |பெருமையுடைய முட்டாள் பெருமையுடன் செயல்படுகிறான், தன் விஷத்தையே சாப்பிட்டு இறந்துவிடுகிறான்.
ਆਇ ਲਗੇ ਨੀ ਦਿਹ ਥੋੜੜੇ ਜਿਉ ਪਕਾ ਖੇਤੁ ਲੁਣੀਐ ॥
aae lage nee dih thorrarre jiau pakaa khet luneeai |அவனுடைய சில நாட்கள் முடிவடைந்துவிட்டன, அவன் அறுவடையில் விளைந்த பயிரைப்போல் வெட்டப்பட்டான்.
ਜੇਹੇ ਕਰਮ ਕਮਾਵਦੇ ਤੇਵੇਹੋ ਭਣੀਐ ॥
jehe karam kamaavade teveho bhaneeai |ஒருவரின் செயல்களுக்கு ஏற்ப, ஒருவர் பேசப்படுகிறார்.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਾ ਖਸਮੁ ਵਡਾ ਹੈ ਸਭਨਾ ਦਾ ਧਣੀਐ ॥੩੦॥
jan naanak kaa khasam vaddaa hai sabhanaa daa dhaneeai |30|அடியார் நானக்கின் ஆண்டவரும் எஜமானரும் மகிமையும் பெரியவர்; அவர் அனைவருக்கும் எஜமானர். ||30||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |சலோக், நான்காவது மெஹல்:
ਮਨਮੁਖ ਮੂਲਹੁ ਭੁਲਿਆ ਵਿਚਿ ਲਬੁ ਲੋਭੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥
manamukh moolahu bhuliaa vich lab lobh ahankaar |சுயசிந்தனையுள்ள மன்முகர்கள் அனைத்திற்கும் ஆதாரமான ஆதி இறைவனை மறந்து விடுகிறார்கள்; அவர்கள் பேராசை மற்றும் அகங்காரத்தில் சிக்கியுள்ளனர்.
ਝਗੜਾ ਕਰਦਿਆ ਅਨਦਿਨੁ ਗੁਦਰੈ ਸਬਦਿ ਨ ਕਰਹਿ ਵੀਚਾਰੁ ॥
jhagarraa karadiaa anadin gudarai sabad na kareh veechaar |அவர்கள் தங்கள் இரவுகளையும் பகல்களையும் மோதலிலும் போராட்டத்திலும் கழிக்கின்றனர்; அவர்கள் ஷபாத்தின் வார்த்தையை சிந்திப்பதில்லை.
ਸੁਧਿ ਮਤਿ ਕਰਤੈ ਸਭ ਹਿਰਿ ਲਈ ਬੋਲਨਿ ਸਭੁ ਵਿਕਾਰੁ ॥
sudh mat karatai sabh hir lee bolan sabh vikaar |படைப்பாளர் அவர்களின் புரிதல் மற்றும் தூய்மை அனைத்தையும் எடுத்துவிட்டார்; அவர்களின் பேச்சுக்கள் அனைத்தும் தீயவை, ஊழல் நிறைந்தவை.
ਦਿਤੈ ਕਿਤੈ ਨ ਸੰਤੋਖੀਅਹਿ ਅੰਤਰਿ ਤਿਸਨਾ ਬਹੁ ਅਗਿਆਨੁ ਅੰਧੵਾਰੁ ॥
ditai kitai na santokheeeh antar tisanaa bahu agiaan andhayaar |எதைக் கொடுத்தாலும் அவர்களுக்குத் திருப்தி இல்லை; அவர்களின் இதயங்களில் பெரும் ஆசை, அறியாமை மற்றும் இருள் உள்ளது.
ਨਾਨਕ ਮਨਮੁਖਾ ਨਾਲੋ ਤੁਟੀ ਭਲੀ ਜਿਨ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਪਿਆਰੁ ॥੧॥
naanak manamukhaa naalo tuttee bhalee jin maaeaa moh piaar |1|ஓ நானக், மாயாவின் மீது அன்பும் பற்றும் கொண்ட சுய விருப்பமுள்ள மன்முகர்களிடமிருந்து பிரிந்து செல்வது நல்லது. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |நான்காவது மெஹல்:
ਜਿਨਾ ਅੰਦਰਿ ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਹੈ ਤਿਨੑਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਹੋਇ ॥
jinaa andar doojaa bhaau hai tinaa guramukh preet na hoe |இருமையின் அன்பால் இதயம் நிறைந்திருப்பவர்கள், குர்முகிகளை நேசிப்பதில்லை.
ਓਹੁ ਆਵੈ ਜਾਇ ਭਵਾਈਐ ਸੁਪਨੈ ਸੁਖੁ ਨ ਕੋਇ ॥
ohu aavai jaae bhavaaeeai supanai sukh na koe |அவை வந்து செல்கின்றன, மறுபிறவியில் அலைகின்றன; அவர்கள் கனவில் கூட அமைதியை காணவில்லை.
ਕੂੜੁ ਕਮਾਵੈ ਕੂੜੁ ਉਚਰੈ ਕੂੜਿ ਲਗਿਆ ਕੂੜੁ ਹੋਇ ॥
koorr kamaavai koorr ucharai koorr lagiaa koorr hoe |அவர்கள் பொய்யை நடைமுறைப்படுத்துகிறார்கள், அவர்கள் பொய் பேசுகிறார்கள்; பொய்யுடன் இணைந்தால், அவை பொய்யாகின்றன.
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਸਭੁ ਦੁਖੁ ਹੈ ਦੁਖਿ ਬਿਨਸੈ ਦੁਖੁ ਰੋਇ ॥
maaeaa mohu sabh dukh hai dukh binasai dukh roe |மாயாவின் காதல் மொத்த வலி; வலியில் அவைகள் அழிந்துபோகின்றன, வலியால் அவைகள் அழுகின்றன.
ਨਾਨਕ ਧਾਤੁ ਲਿਵੈ ਜੋੜੁ ਨ ਆਵਈ ਜੇ ਲੋਚੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
naanak dhaat livai jorr na aavee je lochai sabh koe |ஓ நானக், ஒவ்வொருவரும் எவ்வளவு ஆசைப்பட்டாலும், உலக அன்பிற்கும் இறைவனின் அன்பிற்கும் இடையே எந்த ஐக்கியமும் இருக்க முடியாது.
ਜਿਨ ਕਉ ਪੋਤੈ ਪੁੰਨੁ ਪਇਆ ਤਿਨਾ ਗੁਰਸਬਦੀ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥੨॥
jin kau potai pun peaa tinaa gurasabadee sukh hoe |2|நற்பண்புகளின் பொக்கிஷம் உள்ளவர்கள் குருவின் வார்த்தையின் மூலம் அமைதி பெறுகிறார்கள். ||2||
ਪਉੜੀ ਮਃ ੫ ॥
paurree mahalaa 5 |பௌரி, ஐந்தாவது மெஹல்:
ਨਾਨਕ ਵੀਚਾਰਹਿ ਸੰਤ ਮੁਨਿ ਜਨਾਂ ਚਾਰਿ ਵੇਦ ਕਹੰਦੇ ॥
naanak veechaareh sant mun janaan chaar ved kahande |ஓ நானக், துறவிகளும் மௌன முனிவர்களும் சிந்திக்கிறார்கள், நான்கு வேதங்களும் அறிவிக்கின்றன,
ਭਗਤ ਮੁਖੈ ਤੇ ਬੋਲਦੇ ਸੇ ਵਚਨ ਹੋਵੰਦੇ ॥
bhagat mukhai te bolade se vachan hovande |இறைவனின் பக்தர்கள் எது பேசினாலும் அது நிறைவேறும்.
ਪਰਗਟ ਪਾਹਾਰੈ ਜਾਪਦੇ ਸਭਿ ਲੋਕ ਸੁਣੰਦੇ ॥
paragatt paahaarai jaapade sabh lok sunande |அவர் தனது அண்டப் பட்டறையில் வெளிப்படுகிறார்; எல்லா மக்களும் அதைக் கேட்கிறார்கள்.
ਸੁਖੁ ਨ ਪਾਇਨਿ ਮੁਗਧ ਨਰ ਸੰਤ ਨਾਲਿ ਖਹੰਦੇ ॥
sukh na paaein mugadh nar sant naal khahande |புனிதர்களுடன் சண்டையிடும் முட்டாள் மக்களுக்கு அமைதி இல்லை.
ਓਇ ਲੋਚਨਿ ਓਨਾ ਗੁਣਾ ਨੋ ਓਇ ਅਹੰਕਾਰਿ ਸੜੰਦੇ ॥
oe lochan onaa gunaa no oe ahankaar sarrande |புனிதர்கள் அவர்களுக்கு நல்லொழுக்கத்தால் ஆசீர்வதிக்க முற்படுகிறார்கள், ஆனால் அவர்கள் அகங்காரத்தால் எரிகிறார்கள்.
ਓਇ ਵੇਚਾਰੇ ਕਿਆ ਕਰਹਿ ਜਾਂ ਭਾਗ ਧੁਰਿ ਮੰਦੇ ॥
oe vechaare kiaa kareh jaan bhaag dhur mande |அந்த கேடுகெட்டவர்கள் என்ன செய்ய முடியும்? அவர்களின் தீய விதி முன்னரே தீர்மானிக்கப்பட்டது.