ڌرم جي حق پرست جج موت جي رسول کي چيو ته، ”هن توبه ڪندڙ کي وٺي اچو ۽ هن کي بدترين قاتلن مان بدترين سان گڏ ڪر.
هن پشيمانيءَ جي منهن ڏانهن وري ڪير به ڏسڻ وارو ناهي. هن کي سچي گرو طرفان لعنت ڪئي وئي آهي.
نانڪ ڳالهائي ٿو ۽ ظاهر ڪري ٿو ته رب جي درٻار ۾ ڇا ٿيو آهي. اُهو ئي سمجهي ٿو، جيڪو رب جي طرفان برڪت ۽ سينگاريل آهي. ||1||
چوٿين مهل:
رب جا عقيدتمند، رب جي پوڄا ۽ پوڄا ڪن ٿا، ۽ رب جي عظيم عظمت کي.
رب جا پوئلڳ مسلسل سندس ساراهه جا گيت ڳائيندا آهن؛ رب جو نالو امن ڏيڻ وارو آهي.
رب هميشه پنهنجي بندن کي پنهنجي نالي جي عظيم عظمت عطا ڪندو آهي، جيڪا ڏينهون ڏينهن وڌندي ويندي آهي.
رب پنهنجي بندن کي الهام ڏئي ٿو ته هو پنهنجي اندر جي گهر ۾ بيٺو، مستحڪم ۽ مستحڪم. هو انهن جي عزت جي حفاظت ڪندو آهي.
رب بدمعاشن کي سندن حسابن جو جواب ڏيڻ لاءِ سڏي ٿو، ۽ اھو انھن کي سخت سزا ڏئي ٿو.
جيئن بدمعاش عمل ڪرڻ جو سوچين ٿا، تيئن ئي کين ميوو ملي ٿو.
رازداري ۾ ڪيل ڪارناما ضرور پڌرا ٿيندا آهن، توڙي جو ڪو ان کي زير زمين ڪري.
نوڪر نانڪ، رب جي شاندار عظمت کي ڏسي، خوشيءَ ۾ ڦٿڪي ٿو. ||2||
پورو، پنجين مهل:
رب پاڻ پنهنجي بندن جو محافظ آهي. گنهگار انهن کي ڇا ڪري سگهي ٿو؟
مغرور بيوقوف غرور ڪري ٿو ۽ پنهنجو زهر کائي مري ٿو.
هن جا ڪجهه ڏينهن پورا ٿيا آهن، ۽ هو فصل جي فصل وانگر ڪٽيو ويو آهي.
ھڪڙي جي عملن جي مطابق، ھڪڙي جي ڳالھ ڪئي وئي آھي.
ٻانھي نانڪ جو پالڻھار ۽ پالڻھار وڏو ۽ وڏو آھي. هو سڀني جو مالڪ آهي. ||30||
سالڪ، چوٿون مهل:
پاڻ سڳورا، پرديسي رب کي وساري ڇڏيندا آهن، جيڪو سڀني جو سرچشمو آهي. اهي لالچ ۽ غرور ۾ گرفتار آهن.
اهي راتيون ۽ ڏينهن تڪرار ۽ جدوجهد ۾ گذاريندا آهن. اهي لفظ جي لفظ تي غور نه ڪندا آهن.
خالق انهن جي سموري سمجهه ۽ پاڪائي کسي ورتي آهي. انهن جون سڀ ڳالهيون خراب ۽ خراب آهن.
ڪا به شيءِ انهن کي ڏني وڃي، اهي مطمئن نه آهن؛ انهن جي دلين ۾ وڏي خواهش، جهالت ۽ اوندهه آهي.
اي نانڪ، اهو سٺو آهي ته خود غرض انسانن کان پري ٿي وڃو، جن کي مايا سان پيار ۽ لاڳاپو آهي. ||1||
چوٿين مهل:
جن جون دليون دوئيءَ جي محبت سان ڀريل آهن، سي گرو متن سان پيار نٿا ڪن.
اهي اچن ٿا ۽ وڃن ٿا، ۽ وري جنم ۾ ڀڄن ٿا؛ جيتوڻيڪ انهن جي خوابن ۾، اهي ڪو به امن نه ڳوليندا آهن.
هو ڪوڙ ڳالهائيندا آهن ۽ ڪوڙ ڳالهائيندا آهن. ڪوڙ سان جڙيل، ڪوڙا ٿي ويندا آهن.
مايا جو پيار کل درد آهي. درد ۾ اهي فنا ٿي ويندا آهن، ۽ درد ۾ اهي روئيندا آهن.
اي نانڪ، دنيا جي محبت ۽ رب جي محبت جي وچ ۾ ڪو به اتحاد نٿو ٿي سگهي، چاهي هرڪو اهو چاهيندو هجي.
جن وٽ نيڪ عملن جو خزانو آهي، اهي گرو جي ڪلام جي ذريعي امن حاصل ڪن ٿا. ||2||
پورو، پنجين مهل:
اي نانڪ، سنت ۽ خاموش ساجن سوچن ٿا، ۽ چار ويد اعلان ڪن ٿا،
ته جيڪي به رب جا ٻانها ڳالهائين ٿا سو پورو ٿئي ٿو.
هو پنهنجي ڪائناتي ورڪشاپ ۾ نازل ٿيو آهي. سڀ ماڻهو ان جي باري ۾ ٻڌي.
بيوقوف ماڻهو، جيڪي سنتن سان وڙهندا آهن، انهن کي امن نه ملندو آهي.
اولياءَ انهن کي نيڪيءَ سان نوازڻ گھرندا آهن، پر اُهي انا ۾ جلندا آهن.
اهي غريب ماڻهو ڇا ٿا ڪري سگهن؟ سندن بڇڙي تقدير اڳ ۾ ئي لکيل هئي.