شري گرو گرنتھ صاحب

صفحو - 316


ਧਰਮ ਰਾਇ ਜਮਕੰਕਰਾ ਨੋ ਆਖਿ ਛਡਿਆ ਏਸੁ ਤਪੇ ਨੋ ਤਿਥੈ ਖੜਿ ਪਾਇਹੁ ਜਿਥੈ ਮਹਾ ਮਹਾਂ ਹਤਿਆਰਿਆ ॥
dharam raae jamakankaraa no aakh chhaddiaa es tape no tithai kharr paaeihu jithai mahaa mahaan hatiaariaa |

ڌرم جي حق پرست جج موت جي رسول کي چيو ته، ”هن توبه ڪندڙ کي وٺي اچو ۽ هن کي بدترين قاتلن مان بدترين سان گڏ ڪر.

ਫਿਰਿ ਏਸੁ ਤਪੇ ਦੈ ਮੁਹਿ ਕੋਈ ਲਗਹੁ ਨਾਹੀ ਏਹੁ ਸਤਿਗੁਰਿ ਹੈ ਫਿਟਕਾਰਿਆ ॥
fir es tape dai muhi koee lagahu naahee ehu satigur hai fittakaariaa |

هن پشيمانيءَ جي منهن ڏانهن وري ڪير به ڏسڻ وارو ناهي. هن کي سچي گرو طرفان لعنت ڪئي وئي آهي.

ਹਰਿ ਕੈ ਦਰਿ ਵਰਤਿਆ ਸੁ ਨਾਨਕਿ ਆਖਿ ਸੁਣਾਇਆ ॥ ਸੋ ਬੂਝੈ ਜੁ ਦਯਿ ਸਵਾਰਿਆ ॥੧॥
har kai dar varatiaa su naanak aakh sunaaeaa | so boojhai ju day savaariaa |1|

نانڪ ڳالهائي ٿو ۽ ظاهر ڪري ٿو ته رب جي درٻار ۾ ڇا ٿيو آهي. اُهو ئي سمجهي ٿو، جيڪو رب جي طرفان برڪت ۽ سينگاريل آهي. ||1||

ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |

چوٿين مهل:

ਹਰਿ ਭਗਤਾਂ ਹਰਿ ਆਰਾਧਿਆ ਹਰਿ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥
har bhagataan har aaraadhiaa har kee vaddiaaee |

رب جا عقيدتمند، رب جي پوڄا ۽ پوڄا ڪن ٿا، ۽ رب جي عظيم عظمت کي.

ਹਰਿ ਕੀਰਤਨੁ ਭਗਤ ਨਿਤ ਗਾਂਵਦੇ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸੁਖਦਾਈ ॥
har keeratan bhagat nit gaanvade har naam sukhadaaee |

رب جا پوئلڳ مسلسل سندس ساراهه جا گيت ڳائيندا آهن؛ رب جو نالو امن ڏيڻ وارو آهي.

ਹਰਿ ਭਗਤਾਂ ਨੋ ਨਿਤ ਨਾਵੈ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਬਖਸੀਅਨੁ ਨਿਤ ਚੜੈ ਸਵਾਈ ॥
har bhagataan no nit naavai dee vaddiaaee bakhaseean nit charrai savaaee |

رب هميشه پنهنجي بندن کي پنهنجي نالي جي عظيم عظمت عطا ڪندو آهي، جيڪا ڏينهون ڏينهن وڌندي ويندي آهي.

ਹਰਿ ਭਗਤਾਂ ਨੋ ਥਿਰੁ ਘਰੀ ਬਹਾਲਿਅਨੁ ਅਪਣੀ ਪੈਜ ਰਖਾਈ ॥
har bhagataan no thir gharee bahaalian apanee paij rakhaaee |

رب پنهنجي بندن کي الهام ڏئي ٿو ته هو پنهنجي اندر جي گهر ۾ بيٺو، مستحڪم ۽ مستحڪم. هو انهن جي عزت جي حفاظت ڪندو آهي.

ਨਿੰਦਕਾਂ ਪਾਸਹੁ ਹਰਿ ਲੇਖਾ ਮੰਗਸੀ ਬਹੁ ਦੇਇ ਸਜਾਈ ॥
nindakaan paasahu har lekhaa mangasee bahu dee sajaaee |

رب بدمعاشن کي سندن حسابن جو جواب ڏيڻ لاءِ سڏي ٿو، ۽ اھو انھن کي سخت سزا ڏئي ٿو.

ਜੇਹਾ ਨਿੰਦਕ ਅਪਣੈ ਜੀਇ ਕਮਾਵਦੇ ਤੇਹੋ ਫਲੁ ਪਾਈ ॥
jehaa nindak apanai jee kamaavade teho fal paaee |

جيئن بدمعاش عمل ڪرڻ جو سوچين ٿا، تيئن ئي کين ميوو ملي ٿو.

ਅੰਦਰਿ ਕਮਾਣਾ ਸਰਪਰ ਉਘੜੈ ਭਾਵੈ ਕੋਈ ਬਹਿ ਧਰਤੀ ਵਿਚਿ ਕਮਾਈ ॥
andar kamaanaa sarapar ugharrai bhaavai koee beh dharatee vich kamaaee |

رازداري ۾ ڪيل ڪارناما ضرور پڌرا ٿيندا آهن، توڙي جو ڪو ان کي زير زمين ڪري.

ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਦੇਖਿ ਵਿਗਸਿਆ ਹਰਿ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥੨॥
jan naanak dekh vigasiaa har kee vaddiaaee |2|

نوڪر نانڪ، رب جي شاندار عظمت کي ڏسي، خوشيءَ ۾ ڦٿڪي ٿو. ||2||

ਪਉੜੀ ਮਃ ੫ ॥
paurree mahalaa 5 |

پورو، پنجين مهل:

ਭਗਤ ਜਨਾਂ ਕਾ ਰਾਖਾ ਹਰਿ ਆਪਿ ਹੈ ਕਿਆ ਪਾਪੀ ਕਰੀਐ ॥
bhagat janaan kaa raakhaa har aap hai kiaa paapee kareeai |

رب پاڻ پنهنجي بندن جو محافظ آهي. گنهگار انهن کي ڇا ڪري سگهي ٿو؟

ਗੁਮਾਨੁ ਕਰਹਿ ਮੂੜ ਗੁਮਾਨੀਆ ਵਿਸੁ ਖਾਧੀ ਮਰੀਐ ॥
gumaan kareh moorr gumaaneea vis khaadhee mareeai |

مغرور بيوقوف غرور ڪري ٿو ۽ پنهنجو زهر کائي مري ٿو.

ਆਇ ਲਗੇ ਨੀ ਦਿਹ ਥੋੜੜੇ ਜਿਉ ਪਕਾ ਖੇਤੁ ਲੁਣੀਐ ॥
aae lage nee dih thorrarre jiau pakaa khet luneeai |

هن جا ڪجهه ڏينهن پورا ٿيا آهن، ۽ هو فصل جي فصل وانگر ڪٽيو ويو آهي.

ਜੇਹੇ ਕਰਮ ਕਮਾਵਦੇ ਤੇਵੇਹੋ ਭਣੀਐ ॥
jehe karam kamaavade teveho bhaneeai |

ھڪڙي جي عملن جي مطابق، ھڪڙي جي ڳالھ ڪئي وئي آھي.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਾ ਖਸਮੁ ਵਡਾ ਹੈ ਸਭਨਾ ਦਾ ਧਣੀਐ ॥੩੦॥
jan naanak kaa khasam vaddaa hai sabhanaa daa dhaneeai |30|

ٻانھي نانڪ جو پالڻھار ۽ پالڻھار وڏو ۽ وڏو آھي. هو سڀني جو مالڪ آهي. ||30||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |

سالڪ، چوٿون مهل:

ਮਨਮੁਖ ਮੂਲਹੁ ਭੁਲਿਆ ਵਿਚਿ ਲਬੁ ਲੋਭੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥
manamukh moolahu bhuliaa vich lab lobh ahankaar |

پاڻ سڳورا، پرديسي رب کي وساري ڇڏيندا آهن، جيڪو سڀني جو سرچشمو آهي. اهي لالچ ۽ غرور ۾ گرفتار آهن.

ਝਗੜਾ ਕਰਦਿਆ ਅਨਦਿਨੁ ਗੁਦਰੈ ਸਬਦਿ ਨ ਕਰਹਿ ਵੀਚਾਰੁ ॥
jhagarraa karadiaa anadin gudarai sabad na kareh veechaar |

اهي راتيون ۽ ڏينهن تڪرار ۽ جدوجهد ۾ گذاريندا آهن. اهي لفظ جي لفظ تي غور نه ڪندا آهن.

ਸੁਧਿ ਮਤਿ ਕਰਤੈ ਸਭ ਹਿਰਿ ਲਈ ਬੋਲਨਿ ਸਭੁ ਵਿਕਾਰੁ ॥
sudh mat karatai sabh hir lee bolan sabh vikaar |

خالق انهن جي سموري سمجهه ۽ پاڪائي کسي ورتي آهي. انهن جون سڀ ڳالهيون خراب ۽ خراب آهن.

ਦਿਤੈ ਕਿਤੈ ਨ ਸੰਤੋਖੀਅਹਿ ਅੰਤਰਿ ਤਿਸਨਾ ਬਹੁ ਅਗਿਆਨੁ ਅੰਧੵਾਰੁ ॥
ditai kitai na santokheeeh antar tisanaa bahu agiaan andhayaar |

ڪا به شيءِ انهن کي ڏني وڃي، اهي مطمئن نه آهن؛ انهن جي دلين ۾ وڏي خواهش، جهالت ۽ اوندهه آهي.

ਨਾਨਕ ਮਨਮੁਖਾ ਨਾਲੋ ਤੁਟੀ ਭਲੀ ਜਿਨ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਪਿਆਰੁ ॥੧॥
naanak manamukhaa naalo tuttee bhalee jin maaeaa moh piaar |1|

اي نانڪ، اهو سٺو آهي ته خود غرض انسانن کان پري ٿي وڃو، جن کي مايا سان پيار ۽ لاڳاپو آهي. ||1||

ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |

چوٿين مهل:

ਜਿਨਾ ਅੰਦਰਿ ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਹੈ ਤਿਨੑਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਹੋਇ ॥
jinaa andar doojaa bhaau hai tinaa guramukh preet na hoe |

جن جون دليون دوئيءَ جي محبت سان ڀريل آهن، سي گرو متن سان پيار نٿا ڪن.

ਓਹੁ ਆਵੈ ਜਾਇ ਭਵਾਈਐ ਸੁਪਨੈ ਸੁਖੁ ਨ ਕੋਇ ॥
ohu aavai jaae bhavaaeeai supanai sukh na koe |

اهي اچن ٿا ۽ وڃن ٿا، ۽ وري جنم ۾ ڀڄن ٿا؛ جيتوڻيڪ انهن جي خوابن ۾، اهي ڪو به امن نه ڳوليندا آهن.

ਕੂੜੁ ਕਮਾਵੈ ਕੂੜੁ ਉਚਰੈ ਕੂੜਿ ਲਗਿਆ ਕੂੜੁ ਹੋਇ ॥
koorr kamaavai koorr ucharai koorr lagiaa koorr hoe |

هو ڪوڙ ڳالهائيندا آهن ۽ ڪوڙ ڳالهائيندا آهن. ڪوڙ سان جڙيل، ڪوڙا ٿي ويندا آهن.

ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਸਭੁ ਦੁਖੁ ਹੈ ਦੁਖਿ ਬਿਨਸੈ ਦੁਖੁ ਰੋਇ ॥
maaeaa mohu sabh dukh hai dukh binasai dukh roe |

مايا جو پيار کل درد آهي. درد ۾ اهي فنا ٿي ويندا آهن، ۽ درد ۾ اهي روئيندا آهن.

ਨਾਨਕ ਧਾਤੁ ਲਿਵੈ ਜੋੜੁ ਨ ਆਵਈ ਜੇ ਲੋਚੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
naanak dhaat livai jorr na aavee je lochai sabh koe |

اي نانڪ، دنيا جي محبت ۽ رب جي محبت جي وچ ۾ ڪو به اتحاد نٿو ٿي سگهي، چاهي هرڪو اهو چاهيندو هجي.

ਜਿਨ ਕਉ ਪੋਤੈ ਪੁੰਨੁ ਪਇਆ ਤਿਨਾ ਗੁਰਸਬਦੀ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥੨॥
jin kau potai pun peaa tinaa gurasabadee sukh hoe |2|

جن وٽ نيڪ عملن جو خزانو آهي، اهي گرو جي ڪلام جي ذريعي امن حاصل ڪن ٿا. ||2||

ਪਉੜੀ ਮਃ ੫ ॥
paurree mahalaa 5 |

پورو، پنجين مهل:

ਨਾਨਕ ਵੀਚਾਰਹਿ ਸੰਤ ਮੁਨਿ ਜਨਾਂ ਚਾਰਿ ਵੇਦ ਕਹੰਦੇ ॥
naanak veechaareh sant mun janaan chaar ved kahande |

اي نانڪ، سنت ۽ خاموش ساجن سوچن ٿا، ۽ چار ويد اعلان ڪن ٿا،

ਭਗਤ ਮੁਖੈ ਤੇ ਬੋਲਦੇ ਸੇ ਵਚਨ ਹੋਵੰਦੇ ॥
bhagat mukhai te bolade se vachan hovande |

ته جيڪي به رب جا ٻانها ڳالهائين ٿا سو پورو ٿئي ٿو.

ਪਰਗਟ ਪਾਹਾਰੈ ਜਾਪਦੇ ਸਭਿ ਲੋਕ ਸੁਣੰਦੇ ॥
paragatt paahaarai jaapade sabh lok sunande |

هو پنهنجي ڪائناتي ورڪشاپ ۾ نازل ٿيو آهي. سڀ ماڻهو ان جي باري ۾ ٻڌي.

ਸੁਖੁ ਨ ਪਾਇਨਿ ਮੁਗਧ ਨਰ ਸੰਤ ਨਾਲਿ ਖਹੰਦੇ ॥
sukh na paaein mugadh nar sant naal khahande |

بيوقوف ماڻهو، جيڪي سنتن سان وڙهندا آهن، انهن کي امن نه ملندو آهي.

ਓਇ ਲੋਚਨਿ ਓਨਾ ਗੁਣਾ ਨੋ ਓਇ ਅਹੰਕਾਰਿ ਸੜੰਦੇ ॥
oe lochan onaa gunaa no oe ahankaar sarrande |

اولياءَ انهن کي نيڪيءَ سان نوازڻ گھرندا آهن، پر اُهي انا ۾ جلندا آهن.

ਓਇ ਵੇਚਾਰੇ ਕਿਆ ਕਰਹਿ ਜਾਂ ਭਾਗ ਧੁਰਿ ਮੰਦੇ ॥
oe vechaare kiaa kareh jaan bhaag dhur mande |

اهي غريب ماڻهو ڇا ٿا ڪري سگهن؟ سندن بڇڙي تقدير اڳ ۾ ئي لکيل هئي.


اشاريه (1 - 1430)
جپ صفحو: 1 - 8
سو در صفحو: 8 - 10
سو پرکھ صفحو: 10 - 12
سوهلا صفحو: 12 - 13
سري راگ صفحو: 14 - 93
راگ ماجھ صفحو: 94 - 150
راگ گوري صفحو: 151 - 346
راگ آسا صفحو: 347 - 488
راگ گوجری صفحو: 489 - 526
راگ دیوگندھاری صفحو: 527 - 536
راگ بھیگاڑہ صفحو: 537 - 556
راگ وڈھنص صفحو: 557 - 594
راگ سورٹھ صفحو: 595 - 659
راگ دھنہسری صفحو: 660 - 695
راگ جیتسری صفحو: 696 - 710
راگ ٹوڈی صفحو: 711 - 718
راگ بیراڑی صفحو: 719 - 720
راگ تِلنگ صفحو: 721 - 727
راگ سوہی صفحو: 728 - 794
راگ بلاول صفحو: 795 - 858
راگ گوند صفحو: 859 - 875
راگ رامکلی صفحو: 876 - 974
راگ نت نارائن صفحو: 975 - 983
راگ مالی گورا صفحو: 984 - 988
راگ مارو صفحو: 989 - 1106
راگ تکھاری صفحو: 1107 - 1117
راگ کیدارا صفحو: 1118 - 1124
راگ بھیراؤ صفحو: 1125 - 1167
راگ بسنت صفحو: 1168 - 1196
راگ سارنگ صفحو: 1197 - 1253
راگ ملار صفحو: 1254 - 1293
راگ کانڑا صفحو: 1294 - 1318
راگ کلین صفحو: 1319 - 1326
راگ پربھاتی صفحو: 1327 - 1351
راگ جے جاونتی صفحو: 1352 - 1359
سلوک سہسکرتی صفحو: 1353 - 1360
گاتھا مہلا ۵ صفحو: 1360 - 1361
فُنے مہلا ۵ صفحو: 1361 - 1363
چوبولے مہلا ۵ صفحو: 1363 - 1364
سلوک بھگت کبیرا جی صفحو: 1364 - 1377
سلوک سیخ فرید کے صفحو: 1377 - 1385
سوئے سری مکھباک مہلا ۵ صفحو: 1385 - 1389
سوئے مہلے پہلے کے صفحو: 1389 - 1390
سوئے مہلے دوسرے کے صفحو: 1391 - 1392
سوئے مہلے تیجے کے صفحو: 1392 - 1396
سوئے مہلے چوتھے کے صفحو: 1396 - 1406
سوئے مہلے پنجویں کے صفحو: 1406 - 1409
سلوک وارا تے ودھیک صفحو: 1410 - 1426
سلوک مہلا ۹ صفحو: 1426 - 1429
منداوڑنی مہلا ۵ صفحو: 1429 - 1429
راگمالا صفحو: 1430 - 1430