جعلسازي وانگر ٿيڻ ڏاڍو ڏکيو آهي - مقدس بزرگن؛ اهو صرف مڪمل ڪرما سان حاصل ٿئي ٿو. ||111||
رات جو پھريون پھاڙ گل لاھيندو آھي، ۽ رات جو پوئين پگھار ميوو آڻيندو آھي.
جيڪي بيدار ۽ باخبر رهن ٿا، اهي رب کان تحفا حاصل ڪن ٿا. ||112||
تحفا اسان جي پالڻھار ۽ ماسٽر کان آهن. ڪير هن کي مجبور ڪري سگهي ٿو انهن کي عطا ڪرڻ لاء؟
ڪجھ جاڳندا آھن، ۽ انھن کي قبول نه ڪندا آھن، جڏھن ته ھو ٻين کي ننڊ مان جاڳائيندو آھي انھن کي برڪت ڏيڻ لاءِ. ||113||
تون پنھنجي مڙس جي پالڻھار کي ڳولي. توهان جي جسم ۾ ڪجهه غلطي هجڻ گهرجي.
جيڪي سڃاتا سڃاتا سڃاتا سُڃاڻا روح- دلہن، سي ٻين ڏانهن نهاريندا آهن. ||114||
پنهنجي اندر ۾، صبر کي ڪمان ٺاهيو، ۽ صبر کي ڪمان ٺاهيو.
صبر کي تير بنايو، خالق توکي نشانو وڃائڻ نه ڏيندو. ||115||
صبر ڪرڻ وارا صبر ۾ رهن ٿا. هن طريقي سان، اهي پنهنجي جسم کي ساڙي ڇڏيندا آهن.
اهي رب جي ويجهو آهن، پر اهي پنهنجو راز ڪنهن تي ظاهر نه ڪندا آهن. ||116||
صبر کي زندگي ۾ پنهنجو مقصد بڻائڻ ڏيو؛ هن کي پنهنجي وجود ۾ لڳايو.
اهڙيء طرح، توهان هڪ عظيم درياهه بڻجي ويندا. توهان هڪ ننڍڙي وهڪري ۾ بند نه ڪندا. ||117||
فريد، درويش ٿيڻ ڏکيو آهي، مقدس بزرگ؛ ماني کي پيار ڪرڻ آسان آهي جڏهن اهو مکڻ آهي.
فقط ٿورا ٿورا ئي سنتن جي واٽ تي هلن ٿا. ||118||
منهنجو جسم تندور وانگر پچي رهيو آهي. منهنجون هڏا ڪاٺيءَ وانگر سڙي رهيا آهن.
جيڪڏهن منهنجا پير ٿڪجي پون ته سر تي هلنداسين، جيڪڏهن محبوب سان ملي سگهان. ||119||
پنهنجي بدن کي تنور وانگر گرم نه ڪريو ۽ پنهنجي هڏن کي ڪاٺيءَ وانگر نه ساڙيو.
توهان جي پيرن ۽ مٿي کي ڪهڙو نقصان پهچايو آهي؟ پنهنجي محبوب کي پنهنجي اندر ۾ ڏس. ||120||
مان پنهنجي دوست کي ڳوليان ٿو، پر منهنجو دوست اڳ ۾ ئي مون سان گڏ آهي.
اي نانڪ، اڻ ڏٺل رب نه ٿو ڏسي سگھجي. هو صرف گرومخ ڏانهن ظاهر ٿيو آهي. ||121||
سونهن کي ترندي ڏسي، ڪنوار جوش ۾ اچي ويا.
غريبن جا ڪنارا ٻڏي مري ويا، جن جا مٿا پاڻيءَ هيٺان ۽ پيرن مٿان لڪي ويا. ||122||
مان کيس وڏي سوانيءَ طور سڃاڻان ٿي، ان ڪري مون ساڻس تعلق رکيو.
جيڪڏھن مون کي خبر ھجي ھا ته ھو رڳو ھڪڙو خراب ڪھاڻي آھي، ته مان پنھنجي زندگيءَ ۾ ڪڏھن به ھن سان گڏ رستا پار نه ڪريان ھا. ||123||
ڪير سوان آهي ۽ ڪير ڪيرين آهي، جيڪڏهن خدا هن کي پنهنجي فضل جي نظر سان نوازيو؟
جيڪڏھن اھو کيس راضي ڪري، اي نانڪ، ھو ڪانءَ کي سوان ۾ بدلائي ٿو. ||124||
ڍنڍ ۾ فقط هڪ پکي آهي، پر پنجاهه پکي آهن.
هي جسم خواهشن جي موج ۾ ڦاٿل آهي. اي منهنجا سچا رب، تون ئي منهنجي اميد آهين! ||125||
اهو لفظ ڇا آهي، اها فضيلت ڇا آهي، ۽ اهو جادو منتر ڇا آهي؟
اُھي ڪھڙا ڪپڙا آھن، جن کي پائڻ لاءِ مان پنھنجي پالڻھار کي راضي ڪري سگھان ٿو؟ ||126||
عاجزي لفظ آهي، بخشش فضيلت آهي، ۽ مٺي ڳالهائڻ جادو منتر آهي.
اي ڀيڻ، هي ٽي ڪپڙا پائي، تون پنهنجي مڙس کي موهي وٺندين. ||127||
جيڪڏھن توھان عقلمند آھيو، سادو رھو.
جيڪڏھن توھان طاقتور آھيو، ڪمزور ٿيو.
۽ جڏھن حصيداري ڪرڻ لاء ڪجھ به نه آھي، پوء ٻين سان حصيداري ڪريو.
ڪيڏو نه ٿورڙو آهي جيڪو اهڙو سڃاتل هجي. ||128||
هڪڙو سخت لفظ به نه ڳالهاءِ؛ توهان جو سچو رب ۽ مالڪ سڀني ۾ رهي ٿو.
ڪنهن جي دل نه ٽوڙيو؛ اهي سڀ قيمتي زيور آهن. ||129||
سڀني جا ذهن قيمتي زيورن وانگر آهن. انهن کي نقصان پهچائڻ تمام سٺو ناهي.
جيڪڏھن توھان پنھنجي محبوب کي چاھيو ٿا ته پوءِ ڪنھن جي دل نه ٽوڙيو. ||130||