هن سڀني جاندارن ۽ مخلوقات کي پنهنجو شطرنج بڻائي ڇڏيو، ۽ پاڻ ئي ان کي ڦٽو ڪيو. ||26||
ڀاڀا: جيڪي ڳوليندا آھن، تن کي پنھنجي انعام جو ميوو ملندو آھي. گرو جي فضل سان، اهي خدا جي خوف ۾ رهن ٿا.
پاڻ سڳورن جي چوڌاري ڦرن ٿا، ۽ رب کي ياد نه ٿا ڪن. بيوقوف 8.4 ملين اوتارن جي چڪر ڏانهن موڪليا ويا آهن. ||27||
ماما: جذباتي وابستگي ۾، هو مري ويو؛ هو صرف رب جي باري ۾ سوچيندو آهي، امرت جي محبت، جڏهن هو مري ويندو آهي.
جيستائين جسم جيئرو آهي، هو ٻيون شيون پڙهندو آهي، ۽ اکر ’م‘ کي وساري ڇڏيندو آهي، جنهن جي معنيٰ آهي مرنا يعني موت. ||28||
يايا: هو ڪڏهن به ٻيهر جنم نه وٺندو، جيڪڏهن هو سچي رب کي سڃاڻي.
گرو مُخ ڳالهائي ٿو، گرومُخ سمجهي ٿو، ۽ گرومُخ فقط هڪ رب کي ڄاڻي ٿو. ||29||
Rarra: رب سڀني ۾ شامل آهي؛ هن سڀني مخلوقات کي پيدا ڪيو.
هن پنهنجي مخلوقات کي پيدا ڪري، انهن سڀني کي ڪم ڪيو آهي. اُهي ئي اُن نالي کي ياد ڪندا آهن، جن تي هو پنهنجو فضل ڪندو آهي. ||30||
لالا: هن ماڻهن کي سندن ڪم سونپيو آهي، ۽ انهن کي مايا جي محبت پياري لڳي آهي.
اسان کائون ۽ پيئون؛ اسان کي برابر برداشت ڪرڻ گهرجي جيڪو به ٿئي ٿو، سندس مرضي سان، سندس حڪم سان. ||31||
واوا: تمام وسيع رب العالمين دنيا کي ڏسي ٿو. هن اهو فارم ٺاهيو جيڪو اهو پائڻ وارو آهي.
هو ڏسي ٿو، چکي ٿو، ۽ سڀ ڪجهه ڄاڻي ٿو. هو باطن ۽ ٻاهران پکڙجي رهيو آهي. ||32||
رڙ: ڇو ٿو جهڳڙو، اي بشر؟ اُن لافاني رب تي غور ڪيو،
۽ سچي ذات ۾ جذب ٿي وڃو. مٿس قربان ٿي وڃو. ||33||
ههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههه مخلوقات کي پيدا ڪري، انهن کي غذا ڏئي ٿو.
رب جي نالي تي غور ڪريو، رب جي نالي ۾ مشغول ٿي وڃو، ۽ رات ڏينهن، رب جي نالي جو فائدو حاصل ڪريو. ||34||
ايريا: هن پاڻ دنيا پيدا ڪئي؛ هن کي جيڪو ڪجهه ڪرڻو آهي، هو ڪري ٿو.
هو عمل ڪري ٿو، ۽ ٻين کي عمل ڪرڻ جو سبب بڻائي ٿو، ۽ هو سڀ ڪجهه ڄاڻي ٿو. ائين نانڪ شاعر چوي ٿو. ||35||1||
راگ آسا، ٽيون مهل، پتي - الفابيٽ:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
اييو، انگائي: سڄي دنيا جيڪا پيدا ڪئي وئي آهي - ڪاهڪائي، گهانگائي: اهو گذري ويندو.
ريري، لالي: ماڻهو گناهه ڪندا آهن، ۽ برائي ۾ پئجي ويندا آهن، نيڪي کي وساريندا آهن. ||1||
اي انسان، تو اهڙو حساب ڇو پڙهيو آهي،
جيڪو توهان کي ادائيگي لاء جواب ڏيڻ لاء سڏيندو؟ ||1||روڪ||
سِدَنَ، نِنگائي: تون رب کي ياد نٿو ڪرين. نانا: تون رب جو نالو نه وٺندين.
چچ: تون وَرِي آهين، هر رات ۽ ڏينهن؛ اي بيوقوف، تون آزاد ڪيئن ڪندين؟ تون موت جي گرفت ۾ آهين. ||2||
بابا: تون نه ٿو سمجهين، اي بيوقوف. شڪ ۾ ڦاسي، توهان پنهنجي زندگي برباد ڪري رهيا آهيو.
بغير جواز جي، تون پاڻ کي استاد سڏين ٿو. اهڙيء طرح توهان ٻين جي بار تي کڻندا. ||3||
جاجا: تنهنجي روشني ڦري وئي آهي، بيوقوف. آخر ۾، توهان کي وڃڻو پوندو، ۽ توهان کي افسوس ٿيندو ۽ توبه ڪندي.
توکي هڪ لفظ به ياد نه آهي، تنهن ڪري توکي بار بار پيٽ ۾ داخل ٿيڻو پوندو. ||4||
اي پنڊت، تنهنجي پيشانيءَ تي جيڪو لکيل آهي، تنهن کي پڙهو ۽ ٻين کي بڇڙائيءَ جو درس نه ڏي.