ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شري گرو گرنتھ صاحب
صفحو - 15
ਨਾਨਕ ਕਾਗਦ ਲਖ ਮਣਾ ਪੜਿ ਪੜਿ ਕੀਚੈ ਭਾਉ ॥
naanak kaagad lakh manaa parr parr keechai bhaau |اي نانڪ، جيڪڏهن مون وٽ ڪاغذن جا لکين سڪا هجن، ۽ جيڪڏهن مان پڙهان ۽ پڙهان ۽ رب سان محبت ڪريان،
ਮਸੂ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵਈ ਲੇਖਣਿ ਪਉਣੁ ਚਲਾਉ ॥
masoo tott na aavee lekhan paun chalaau |۽ جيڪڏهن مس ڪڏهن به مون کي ناڪام نه ڪري ها، ۽ جيڪڏهن منهنجو قلم واء وانگر هلڻ جي قابل هجي ها
ਲੇਖੈ ਬੋਲਣੁ ਬੋਲਣਾ ਲੇਖੈ ਖਾਣਾ ਖਾਉ ॥
lekhai bolan bolanaa lekhai khaanaa khaau |جيئن ته اهو اڳ ۾ ئي ترتيب ڏنل آهي، ماڻهو پنهنجون ڳالهيون ڳالهائيندا آهن. جيئن ته اهو اڳ ۾ ئي ترتيب ڏنل آهي، اهي پنهنجو کاڌو کائيندا آهن.
ਲੇਖੈ ਵਾਟ ਚਲਾਈਆ ਲੇਖੈ ਸੁਣਿ ਵੇਖਾਉ ॥
lekhai vaatt chalaaeea lekhai sun vekhaau |جيئن ته اڳي ئي مقرر ٿيل آهي، اهي رستي ۾ هلن ٿا. جيئن اڳ ۾ ئي لکيل آهي، اهي ڏسن ٿا ۽ ٻڌن ٿا.
ਲੇਖੈ ਸਾਹ ਲਵਾਈਅਹਿ ਪੜੇ ਕਿ ਪੁਛਣ ਜਾਉ ॥੧॥
lekhai saah lavaaeeeh parre ki puchhan jaau |1|جيئن ته اهو اڳ ۾ ئي ترتيب ڏنل آهي، اهي پنهنجو سانس ڪڍندا آهن. مان ڇو وڃي عالمن کان ان بابت پڇان؟ ||1||
ਬਾਬਾ ਮਾਇਆ ਰਚਨਾ ਧੋਹੁ ॥
baabaa maaeaa rachanaa dhohu |اي بابا، مايا جي شان، ٺڳي آهي.
ਅੰਧੈ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਨਾ ਤਿਸੁ ਏਹ ਨ ਓਹੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
andhai naam visaariaa naa tis eh na ohu |1| rahaau |انڌيرو نالو وساريو آهي. هو لٺ ۾ آهي، نه هتي ۽ نه اتي. ||1||روڪ||
ਜੀਵਣ ਮਰਣਾ ਜਾਇ ਕੈ ਏਥੈ ਖਾਜੈ ਕਾਲਿ ॥
jeevan maranaa jaae kai ethai khaajai kaal |زندگي ۽ موت انهن سڀني کي اچي ٿو جيڪي پيدا ٿين ٿا. هتي هر شيءِ موت کي کائي وڃي ٿي.
ਜਿਥੈ ਬਹਿ ਸਮਝਾਈਐ ਤਿਥੈ ਕੋਇ ਨ ਚਲਿਓ ਨਾਲਿ ॥
jithai beh samajhaaeeai tithai koe na chalio naal |هو ويٺو حساب ڪتاب جانچي ٿو، جتي ڪو به ڪنهن سان گڏ نه ٿو هلي.
ਰੋਵਣ ਵਾਲੇ ਜੇਤੜੇ ਸਭਿ ਬੰਨਹਿ ਪੰਡ ਪਰਾਲਿ ॥੨॥
rovan vaale jetarre sabh baneh pandd paraal |2|جيڪي روئن ٿا ۽ روئن ٿا، تن جا سڀ ڳوڙها ڳاڙين ٿا. ||2||
ਸਭੁ ਕੋ ਆਖੈ ਬਹੁਤੁ ਬਹੁਤੁ ਘਟਿ ਨ ਆਖੈ ਕੋਇ ॥
sabh ko aakhai bahut bahut ghatt na aakhai koe |هر ڪو چوندو آهي ته خدا سڀ کان وڏو آهي. ڪو به هن کي گهٽ نه سڏيندو.
ਕੀਮਤਿ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਈਆ ਕਹਣਿ ਨ ਵਡਾ ਹੋਇ ॥
keemat kinai na paaeea kahan na vaddaa hoe |ڪو به سندس قدر جو اندازو نٿو لڳائي سگهي. هن جي ڳالهائڻ سان، سندس عظمت نه وڌندي آهي.
ਸਾਚਾ ਸਾਹਬੁ ਏਕੁ ਤੂ ਹੋਰਿ ਜੀਆ ਕੇਤੇ ਲੋਅ ॥੩॥
saachaa saahab ek too hor jeea kete loa |3|تون ئي هڪ سچو رب آهين ۽ ٻين سڀني مخلوقن جو مالڪ آهين، ڪيترن ئي جهانن جو. ||3||
ਨੀਚਾ ਅੰਦਰਿ ਨੀਚ ਜਾਤਿ ਨੀਚੀ ਹੂ ਅਤਿ ਨੀਚੁ ॥
neechaa andar neech jaat neechee hoo at neech |نانڪ سڀ کان هيٺين طبقي جي ماڻهن جي صحبت ڳولي ٿو، تمام گهٽ کان گهٽ.
ਨਾਨਕੁ ਤਿਨ ਕੈ ਸੰਗਿ ਸਾਥਿ ਵਡਿਆ ਸਿਉ ਕਿਆ ਰੀਸ ॥
naanak tin kai sang saath vaddiaa siau kiaa rees |ڇو ته هو عظيم سان مقابلو ڪرڻ جي ڪوشش ڪري؟
ਜਿਥੈ ਨੀਚ ਸਮਾਲੀਅਨਿ ਤਿਥੈ ਨਦਰਿ ਤੇਰੀ ਬਖਸੀਸ ॥੪॥੩॥
jithai neech samaaleean tithai nadar teree bakhasees |4|3|انهيءَ جاءِ تي جتي غريبن جو خيال رکيو ويندو آهي، اتي توهان جي نظرن جي نعمتن جي بارش ٿئي ٿي. ||4||3||
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੧ ॥
sireeraag mahalaa 1 |سري راڳ، پهرين مهل:
ਲਬੁ ਕੁਤਾ ਕੂੜੁ ਚੂਹੜਾ ਠਗਿ ਖਾਧਾ ਮੁਰਦਾਰੁ ॥
lab kutaa koorr chooharraa tthag khaadhaa muradaar |لالچ هڪ ڪتو آهي; ڪوڙ هڪ گندي گهٽي صاف ڪندڙ آهي. خيانت هڪ سڙيل لاش کائڻ آهي.
ਪਰ ਨਿੰਦਾ ਪਰ ਮਲੁ ਮੁਖ ਸੁਧੀ ਅਗਨਿ ਕ੍ਰੋਧੁ ਚੰਡਾਲੁ ॥
par nindaa par mal mukh sudhee agan krodh chanddaal |ٻين کي گاريون ڏيڻ، ٻين جي گندگي پنهنجي وات ۾ وجهڻ آهي. غضب جي باهه اُن ذات جو آهي جيڪو قبرستان ۾ لاشن کي ساڙي ٿو.
ਰਸ ਕਸ ਆਪੁ ਸਲਾਹਣਾ ਏ ਕਰਮ ਮੇਰੇ ਕਰਤਾਰ ॥੧॥
ras kas aap salaahanaa e karam mere karataar |1|مان انهن ذائقن ۽ ذائقن ۾، ۽ خود فخر جي ساراهه ۾ پکڙيل آهيان. هي آهن منهنجا عمل، اي منهنجا خالق! ||1||
ਬਾਬਾ ਬੋਲੀਐ ਪਤਿ ਹੋਇ ॥
baabaa boleeai pat hoe |اي بابا، رڳو ايترو ڳالهاءِ، جنهن ۾ عزت اچي.
ਊਤਮ ਸੇ ਦਰਿ ਊਤਮ ਕਹੀਅਹਿ ਨੀਚ ਕਰਮ ਬਹਿ ਰੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
aootam se dar aootam kaheeeh neech karam beh roe |1| rahaau |اهي ئي سٺا آهن، جن کي رب جي در تي چڱا فيصلو ڪيو وڃي ٿو. خراب ڪرم وارا رڳو ويھي ۽ روئي سگھن ٿا. ||1||روڪ||
ਰਸੁ ਸੁਇਨਾ ਰਸੁ ਰੁਪਾ ਕਾਮਣਿ ਰਸੁ ਪਰਮਲ ਕੀ ਵਾਸੁ ॥
ras sueinaa ras rupaa kaaman ras paramal kee vaas |سون ۽ چانديءَ جون لذتون، عورتن جون خوشيون، صندل جي خوشبوءِ جي لذت،
ਰਸੁ ਘੋੜੇ ਰਸੁ ਸੇਜਾ ਮੰਦਰ ਰਸੁ ਮੀਠਾ ਰਸੁ ਮਾਸੁ ॥
ras ghorre ras sejaa mandar ras meetthaa ras maas |گھوڙن جي لذت، محلات ۾ نرم بستري جو لذت، مٺي ڀاڄين جو لذت ۽ دلدار طعام جو لذت
ਏਤੇ ਰਸ ਸਰੀਰ ਕੇ ਕੈ ਘਟਿ ਨਾਮ ਨਿਵਾਸੁ ॥੨॥
ete ras sareer ke kai ghatt naam nivaas |2|-انساني جسم جون اهي خوشيون تمام گهڻيون آهن. رب جو نالو، دل ۾ ڪيئن رهجي سگهي ٿو؟ ||2||
ਜਿਤੁ ਬੋਲਿਐ ਪਤਿ ਪਾਈਐ ਸੋ ਬੋਲਿਆ ਪਰਵਾਣੁ ॥
jit boliaai pat paaeeai so boliaa paravaan |اهي لفظ قابل قبول آهن، جيڪي ڳالهائڻ وقت عزت ڪن ٿا.
ਫਿਕਾ ਬੋਲਿ ਵਿਗੁਚਣਾ ਸੁਣਿ ਮੂਰਖ ਮਨ ਅਜਾਣ ॥
fikaa bol viguchanaa sun moorakh man ajaan |سخت لفظ صرف ڏک آڻيندا آهن. ٻڌ، اي بيوقوف ۽ جاهل ذهن!
ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵਹਿ ਸੇ ਭਲੇ ਹੋਰਿ ਕਿ ਕਹਣ ਵਖਾਣ ॥੩॥
jo tis bhaaveh se bhale hor ki kahan vakhaan |3|جيڪي کيس راضي ڪن ٿا، سي سٺا آهن. ٻيو ڇا چوڻو آهي؟ ||3||
ਤਿਨ ਮਤਿ ਤਿਨ ਪਤਿ ਤਿਨ ਧਨੁ ਪਲੈ ਜਿਨ ਹਿਰਦੈ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥
tin mat tin pat tin dhan palai jin hiradai rahiaa samaae |دانائي، عزت ۽ دولت انهن جي گود ۾ آهي، جن جون دليون رب سان سمايل آهن.
ਤਿਨ ਕਾ ਕਿਆ ਸਾਲਾਹਣਾ ਅਵਰ ਸੁਆਲਿਉ ਕਾਇ ॥
tin kaa kiaa saalaahanaa avar suaaliau kaae |انهن جي ڪهڙي تعريف ڪري سگهجي ٿي؟ انهن کي ٻيون ڪهڙيون زينتون عطا ڪري سگهجن ٿيون؟
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਬਾਹਰੇ ਰਾਚਹਿ ਦਾਨਿ ਨ ਨਾਇ ॥੪॥੪॥
naanak nadaree baahare raacheh daan na naae |4|4|اي نانڪ، جن کي رب جي فضل جي نظر کان محروم آهي، اهي نه خيرات ۽ نه ئي رب جي نالي کي پسند ڪن ٿا. ||4||4||
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੧ ॥
sireeraag mahalaa 1 |سري راڳ، پهرين مهل:
ਅਮਲੁ ਗਲੋਲਾ ਕੂੜ ਕਾ ਦਿਤਾ ਦੇਵਣਹਾਰਿ ॥
amal galolaa koorr kaa ditaa devanahaar |عظيم عطا ڪندڙ ڪوڙ جي نشي جي دوا ڏني آهي.
ਮਤੀ ਮਰਣੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਖੁਸੀ ਕੀਤੀ ਦਿਨ ਚਾਰਿ ॥
matee maran visaariaa khusee keetee din chaar |ماڻهو نشي ۾ مست آهن؛ انهن موت کي وساري ڇڏيو آهي، ۽ اهي ڪجهه ڏينهن تائين مزو ڪندا آهن.
ਸਚੁ ਮਿਲਿਆ ਤਿਨ ਸੋਫੀਆ ਰਾਖਣ ਕਉ ਦਰਵਾਰੁ ॥੧॥
sach miliaa tin sofeea raakhan kau daravaar |1|جيڪي نشاستي استعمال نه ڪندا آھن سي سچا آھن. اھي رب جي درٻار ۾ رھندا آھن. ||1||
ਨਾਨਕ ਸਾਚੇ ਕਉ ਸਚੁ ਜਾਣੁ ॥
naanak saache kau sach jaan |اي نانڪ، سچي پالڻھار کي سچو ڄاڻو.
ਜਿਤੁ ਸੇਵਿਐ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਤੇਰੀ ਦਰਗਹ ਚਲੈ ਮਾਣੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
jit seviaai sukh paaeeai teree daragah chalai maan |1| rahaau |سندس خدمت ڪرڻ سان، سڪون ملي ٿو. تون عزت سان سندس درٻار ۾ وڃ. ||1||روڪ||
ਸਚੁ ਸਰਾ ਗੁੜ ਬਾਹਰਾ ਜਿਸੁ ਵਿਚਿ ਸਚਾ ਨਾਉ ॥
sach saraa gurr baaharaa jis vich sachaa naau |سچ جي شراب گڙ مان خمير نه آهي. ان ۾ سچو نالو سمايل آهي.