شري گرو گرنتھ صاحب

صفحو - 551


ਆਪੇ ਜਲੁ ਆਪੇ ਦੇ ਛਿੰਗਾ ਆਪੇ ਚੁਲੀ ਭਰਾਵੈ ॥
aape jal aape de chhingaa aape chulee bharaavai |

هو پاڻ ئي پاڻي آهي، هو پاڻ ئي ڏند ڪڍندو آهي ۽ پاڻ ئي مائوٿ واش ڏئي ٿو.

ਆਪੇ ਸੰਗਤਿ ਸਦਿ ਬਹਾਲੈ ਆਪੇ ਵਿਦਾ ਕਰਾਵੈ ॥
aape sangat sad bahaalai aape vidaa karaavai |

هو پاڻ سڏي ٿو ۽ جماعت کي سيٽ ڪري ٿو، ۽ هو پاڻ انهن کي الوداع چئي ٿو.

ਜਿਸ ਨੋ ਕਿਰਪਾਲੁ ਹੋਵੈ ਹਰਿ ਆਪੇ ਤਿਸ ਨੋ ਹੁਕਮੁ ਮਨਾਵੈ ॥੬॥
jis no kirapaal hovai har aape tis no hukam manaavai |6|

جنهن کي رب پاڻ پنهنجي رحمت سان نوازي ٿو- رب کيس پنهنجي مرضيءَ مطابق هلڻ جو سبب بڻائي ٿو. ||6||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |

سالڪ، ٽيون مهل:

ਕਰਮ ਧਰਮ ਸਭਿ ਬੰਧਨਾ ਪਾਪ ਪੁੰਨ ਸਨਬੰਧੁ ॥
karam dharam sabh bandhanaa paap pun sanabandh |

رسمون ۽ مذھب سڀ رڳو انتشار آھن. بڇڙا ۽ چڱا انهن سان جڙيل آهن.

ਮਮਤਾ ਮੋਹੁ ਸੁ ਬੰਧਨਾ ਪੁਤ੍ਰ ਕਲਤ੍ਰ ਸੁ ਧੰਧੁ ॥
mamataa mohu su bandhanaa putr kalatr su dhandh |

اهي شيون جيڪي اولاد ۽ زال جي خاطر، انا ۽ لاڳاپي ۾ ڪيون ويون آهن، اهي صرف وڌيڪ بندا آهن.

ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਜੇਵਰੀ ਮਾਇਆ ਕਾ ਸਨਬੰਧੁ ॥
jah dekhaa tah jevaree maaeaa kaa sanabandh |

جتي به ڏسان ٿو، اتي مون کي مايا جي وابستگي جو ڦڙو نظر اچي ٿو.

ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਵਰਤਣਿ ਵਰਤੈ ਅੰਧੁ ॥੧॥
naanak sache naam bin varatan varatai andh |1|

اي نانڪ، سچي نالي کان سواءِ، دنيا انڌيرن ۾ جڪڙيل آهي. ||1||

ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |

چوٿين مهل:

ਅੰਧੇ ਚਾਨਣੁ ਤਾ ਥੀਐ ਜਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਰਜਾਇ ॥
andhe chaanan taa theeai jaa satigur milai rajaae |

انڌن کي خدا جي روشني ملي ٿي، جڏهن اهي سچي گرو جي مرضي سان ملن ٿا.

ਬੰਧਨ ਤੋੜੈ ਸਚਿ ਵਸੈ ਅਗਿਆਨੁ ਅਧੇਰਾ ਜਾਇ ॥
bandhan torrai sach vasai agiaan adheraa jaae |

اُهي پنهنجا رشتا ٽوڙي سچ ۾ رهندا آهن، ۽ جهالت جي اونداهي دور ٿي ويندي آهي.

ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਦੇਖੈ ਤਿਸੈ ਕਾ ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਤਨੁ ਸਾਜਿ ॥
sabh kichh dekhai tisai kaa jin keea tan saaj |

اهي ڏسن ٿا ته سڀ ڪجهه ان جي آهي جنهن جسم کي ٺاهيو ۽ ٺاهيو.

ਨਾਨਕ ਸਰਣਿ ਕਰਤਾਰ ਕੀ ਕਰਤਾ ਰਾਖੈ ਲਾਜ ॥੨॥
naanak saran karataar kee karataa raakhai laaj |2|

نانڪ خالق جي حرمت کي ڳولي ٿو - خالق پنهنجي عزت کي محفوظ ڪري ٿو. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਜਦਹੁ ਆਪੇ ਥਾਟੁ ਕੀਆ ਬਹਿ ਕਰਤੈ ਤਦਹੁ ਪੁਛਿ ਨ ਸੇਵਕੁ ਬੀਆ ॥
jadahu aape thaatt keea beh karatai tadahu puchh na sevak beea |

جڏهن خالق، پاڻ وٽ بيٺو، هن ڪائنات کي پيدا ڪيو، هن پنهنجي ڪنهن به ٻانهن سان صلاح نه ڪئي.

ਤਦਹੁ ਕਿਆ ਕੋ ਲੇਵੈ ਕਿਆ ਕੋ ਦੇਵੈ ਜਾਂ ਅਵਰੁ ਨ ਦੂਜਾ ਕੀਆ ॥
tadahu kiaa ko levai kiaa ko devai jaan avar na doojaa keea |

پوءِ ڪو ڇا وٺي سگهي ٿو، ۽ ڇا ڏئي سگهي ٿو، جڏهن هن پاڻ جهڙو ٻيو ڪو پيدا ئي نه ڪيو آهي؟

ਫਿਰਿ ਆਪੇ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇਆ ਕਰਤੈ ਦਾਨੁ ਸਭਨਾ ਕਉ ਦੀਆ ॥
fir aape jagat upaaeaa karatai daan sabhanaa kau deea |

پوءِ دنيا کي فيشن ڏيڻ بعد، خالق سڀني کي پنهنجي نعمتن سان نوازيو.

ਆਪੇ ਸੇਵ ਬਣਾਈਅਨੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆ ॥
aape sev banaaeean guramukh aape amrit peea |

هو پاڻ اسان کي پنهنجي خدمت ۾ سيکاري ٿو، ۽ گرومخ جي حيثيت ۾، اسان سندس امرت ۾ پيئندا آهيون.

ਆਪਿ ਨਿਰੰਕਾਰ ਆਕਾਰੁ ਹੈ ਆਪੇ ਆਪੇ ਕਰੈ ਸੁ ਥੀਆ ॥੭॥
aap nirankaar aakaar hai aape aape karai su theea |7|

هو پاڻ بي ترتيب آهي، ۽ هو پاڻ ٺهيل آهي؛ جيڪو هو پاڻ ڪري ٿو سو پورو ٿئي ٿو. ||7||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |

سالڪ، ٽيون مهل:

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰਭੁ ਸੇਵਹਿ ਸਦ ਸਾਚਾ ਅਨਦਿਨੁ ਸਹਜਿ ਪਿਆਰਿ ॥
guramukh prabh seveh sad saachaa anadin sahaj piaar |

گرومخ هميشه خدا جي خدمت ڪن ٿا. اهي رات ڏينهن سچي پالڻهار جي محبت ۾ جڪڙيل آهن.

ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਗਾਵਹਿ ਗੁਣ ਸਾਚੇ ਅਰਧਿ ਉਰਧਿ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥
sadaa anand gaaveh gun saache aradh uradh ur dhaar |

اھي ھميشہ خوشيءَ ۾ آھن، سچي پالڻھار جي تسبيح جا گيت ڳائي رھيا آھن. هن دنيا ۾ ۽ آخرت ۾، اهي هن کي پنهنجي دلين سان ڍڪيندا آهن.

ਅੰਤਰਿ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਵਸਿਆ ਧੁਰਿ ਕਰਮੁ ਲਿਖਿਆ ਕਰਤਾਰਿ ॥
antar preetam vasiaa dhur karam likhiaa karataar |

سندن محبوب اندر ۾ رهجي ٿو. خالق هن تقدير کي اڳ ۾ ئي ترتيب ڏنو آهي.

ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਮਿਲਾਇਅਨੁ ਆਪੇ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥੧॥
naanak aap milaaeian aape kirapaa dhaar |1|

اي نانڪ، هو انهن کي پاڻ ۾ ملائي ٿو. پاڻ مٿن رحم ڪري ٿو. ||1||

ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |

ٽيون مهل:

ਕਹਿਐ ਕਥਿਐ ਨ ਪਾਈਐ ਅਨਦਿਨੁ ਰਹੈ ਸਦਾ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥
kahiaai kathiaai na paaeeai anadin rahai sadaa gun gaae |

رڳو ڳالهائڻ ۽ ڳالهائڻ سان، هو نه ٿو ملي. رات ۽ ڏينهن، مسلسل سندس شان ڳايو.

ਵਿਣੁ ਕਰਮੈ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਭਉਕਿ ਮੁਏ ਬਿਲਲਾਇ ॥
vin karamai kinai na paaeio bhauk mue bilalaae |

سندس ٻاجھاري فضل کان سواءِ، ڪو به کيس نه ٿو ڳولي. ڪيترائي روئڻ ۽ روئيندي مري ويا آهن.

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਮਨੁ ਤਨੁ ਭਿਜੈ ਆਪਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
gur kai sabad man tan bhijai aap vasai man aae |

جڏهن ذهن ۽ جسم گرو جي ڪلام سان سير ٿين ٿا، تڏهن رب پاڻ اچي سندس ذهن ۾ اچي ٿو.

ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਪਾਈਐ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥੨॥
naanak nadaree paaeeai aape le milaae |2|

اي نانڪ، سندس فضل سان، هو مليو آهي. هو اسان کي پنهنجي اتحاد ۾ متحد ڪري ٿو. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਆਪੇ ਵੇਦ ਪੁਰਾਣ ਸਭਿ ਸਾਸਤ ਆਪਿ ਕਥੈ ਆਪਿ ਭੀਜੈ ॥
aape ved puraan sabh saasat aap kathai aap bheejai |

هو پاڻ ئي ويد، پرانا ۽ سڀ شاستر آهي. هو پاڻ انهن کي ڳائيندو آهي، ۽ هو پاڻ راضي هوندو آهي.

ਆਪੇ ਹੀ ਬਹਿ ਪੂਜੇ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਪਰਪੰਚੁ ਕਰੀਜੈ ॥
aape hee beh pooje karataa aap parapanch kareejai |

هو پاڻ پوڄا ڪرڻ لاءِ ويٺو آهي، ۽ هو پاڻ ئي دنيا ٺاهي ٿو.

ਆਪਿ ਪਰਵਿਰਤਿ ਆਪਿ ਨਿਰਵਿਰਤੀ ਆਪੇ ਅਕਥੁ ਕਥੀਜੈ ॥
aap paravirat aap niraviratee aape akath katheejai |

هو پاڻ هڪ گهر وارو آهي، ۽ هو پاڻ ئي هڪ ڇڏيندڙ آهي؛ هو پاڻ ئي چئي ٿو ناقابل بيان.

ਆਪੇ ਪੁੰਨੁ ਸਭੁ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਆਪਿ ਅਲਿਪਤੁ ਵਰਤੀਜੈ ॥
aape pun sabh aap karaae aap alipat varateejai |

هو پاڻ ئي سڀ خير آهي، ۽ هو پاڻ ئي اسان کي عمل ڪرڻ جو سبب بڻائيندو آهي. هو پاڻ کان لاتعلق رهي ٿو.

ਆਪੇ ਸੁਖੁ ਦੁਖੁ ਦੇਵੈ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਬਖਸ ਕਰੀਜੈ ॥੮॥
aape sukh dukh devai karataa aape bakhas kareejai |8|

هو پاڻ ئي خوشي ۽ درد ڏئي ٿو. خالق پاڻ پنهنجو تحفو ڏئي ٿو. ||8||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |

سالڪ، ٽيون مهل:

ਸੇਖਾ ਅੰਦਰਹੁ ਜੋਰੁ ਛਡਿ ਤੂ ਭਉ ਕਰਿ ਝਲੁ ਗਵਾਇ ॥
sekhaa andarahu jor chhadd too bhau kar jhal gavaae |

اي شيخ، پنهنجي ظالم طبيعت کي ڇڏي ڏيو. خدا جي خوف ۾ رهو ۽ پنهنجي جنون کي ڇڏي ڏيو.

ਗੁਰ ਕੈ ਭੈ ਕੇਤੇ ਨਿਸਤਰੇ ਭੈ ਵਿਚਿ ਨਿਰਭਉ ਪਾਇ ॥
gur kai bhai kete nisatare bhai vich nirbhau paae |

گرو جي خوف جي ذريعي، ڪيترائي بچائي ويا آهن؛ هن خوف ۾، بي خوف رب ڳوليو.

ਮਨੁ ਕਠੋਰੁ ਸਬਦਿ ਭੇਦਿ ਤੂੰ ਸਾਂਤਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
man katthor sabad bhed toon saant vasai man aae |

لفظ جي لفظ سان پنهنجي پٿر دل کي ڇڪيو؛ توهان جي ذهن ۾ امن ۽ سڪون اچي وڃي.

ਸਾਂਤੀ ਵਿਚਿ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਸਾ ਖਸਮੁ ਪਾਏ ਥਾਇ ॥
saantee vich kaar kamaavanee saa khasam paae thaae |

جيڪڏھن چڱا ڪم ھن حالت ۾ ڪيا وڃن ته اھي پالڻھار ۽ پالڻھار کي منظور آھن.

ਨਾਨਕ ਕਾਮਿ ਕ੍ਰੋਧਿ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਪੁਛਹੁ ਗਿਆਨੀ ਜਾਇ ॥੧॥
naanak kaam krodh kinai na paaeio puchhahu giaanee jaae |1|

اي نانڪ، جنسي خواهش ۽ ڪاوڙ جي ذريعي، ڪنهن به خدا کي ڪڏهن به نه مليو آهي - وڃو ۽ ڪنهن به عقلمند کان پڇو. ||1||

ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |

ٽيون مهل:


اشاريه (1 - 1430)
جپ صفحو: 1 - 8
سو در صفحو: 8 - 10
سو پرکھ صفحو: 10 - 12
سوهلا صفحو: 12 - 13
سري راگ صفحو: 14 - 93
راگ ماجھ صفحو: 94 - 150
راگ گوري صفحو: 151 - 346
راگ آسا صفحو: 347 - 488
راگ گوجری صفحو: 489 - 526
راگ دیوگندھاری صفحو: 527 - 536
راگ بھیگاڑہ صفحو: 537 - 556
راگ وڈھنص صفحو: 557 - 594
راگ سورٹھ صفحو: 595 - 659
راگ دھنہسری صفحو: 660 - 695
راگ جیتسری صفحو: 696 - 710
راگ ٹوڈی صفحو: 711 - 718
راگ بیراڑی صفحو: 719 - 720
راگ تِلنگ صفحو: 721 - 727
راگ سوہی صفحو: 728 - 794
راگ بلاول صفحو: 795 - 858
راگ گوند صفحو: 859 - 875
راگ رامکلی صفحو: 876 - 974
راگ نت نارائن صفحو: 975 - 983
راگ مالی گورا صفحو: 984 - 988
راگ مارو صفحو: 989 - 1106
راگ تکھاری صفحو: 1107 - 1117
راگ کیدارا صفحو: 1118 - 1124
راگ بھیراؤ صفحو: 1125 - 1167
راگ بسنت صفحو: 1168 - 1196
راگ سارنگ صفحو: 1197 - 1253
راگ ملار صفحو: 1254 - 1293
راگ کانڑا صفحو: 1294 - 1318
راگ کلین صفحو: 1319 - 1326
راگ پربھاتی صفحو: 1327 - 1351
راگ جے جاونتی صفحو: 1352 - 1359
سلوک سہسکرتی صفحو: 1353 - 1360
گاتھا مہلا ۵ صفحو: 1360 - 1361
فُنے مہلا ۵ صفحو: 1361 - 1363
چوبولے مہلا ۵ صفحو: 1363 - 1364
سلوک بھگت کبیرا جی صفحو: 1364 - 1377
سلوک سیخ فرید کے صفحو: 1377 - 1385
سوئے سری مکھباک مہلا ۵ صفحو: 1385 - 1389
سوئے مہلے پہلے کے صفحو: 1389 - 1390
سوئے مہلے دوسرے کے صفحو: 1391 - 1392
سوئے مہلے تیجے کے صفحو: 1392 - 1396
سوئے مہلے چوتھے کے صفحو: 1396 - 1406
سوئے مہلے پنجویں کے صفحو: 1406 - 1409
سلوک وارا تے ودھیک صفحو: 1410 - 1426
سلوک مہلا ۹ صفحو: 1426 - 1429
منداوڑنی مہلا ۵ صفحو: 1429 - 1429
راگمالا صفحو: 1430 - 1430