هو پاڻ ئي پاڻي آهي، هو پاڻ ئي ڏند ڪڍندو آهي ۽ پاڻ ئي مائوٿ واش ڏئي ٿو.
هو پاڻ سڏي ٿو ۽ جماعت کي سيٽ ڪري ٿو، ۽ هو پاڻ انهن کي الوداع چئي ٿو.
جنهن کي رب پاڻ پنهنجي رحمت سان نوازي ٿو- رب کيس پنهنجي مرضيءَ مطابق هلڻ جو سبب بڻائي ٿو. ||6||
سالڪ، ٽيون مهل:
رسمون ۽ مذھب سڀ رڳو انتشار آھن. بڇڙا ۽ چڱا انهن سان جڙيل آهن.
اهي شيون جيڪي اولاد ۽ زال جي خاطر، انا ۽ لاڳاپي ۾ ڪيون ويون آهن، اهي صرف وڌيڪ بندا آهن.
جتي به ڏسان ٿو، اتي مون کي مايا جي وابستگي جو ڦڙو نظر اچي ٿو.
اي نانڪ، سچي نالي کان سواءِ، دنيا انڌيرن ۾ جڪڙيل آهي. ||1||
چوٿين مهل:
انڌن کي خدا جي روشني ملي ٿي، جڏهن اهي سچي گرو جي مرضي سان ملن ٿا.
اُهي پنهنجا رشتا ٽوڙي سچ ۾ رهندا آهن، ۽ جهالت جي اونداهي دور ٿي ويندي آهي.
اهي ڏسن ٿا ته سڀ ڪجهه ان جي آهي جنهن جسم کي ٺاهيو ۽ ٺاهيو.
نانڪ خالق جي حرمت کي ڳولي ٿو - خالق پنهنجي عزت کي محفوظ ڪري ٿو. ||2||
پورو:
جڏهن خالق، پاڻ وٽ بيٺو، هن ڪائنات کي پيدا ڪيو، هن پنهنجي ڪنهن به ٻانهن سان صلاح نه ڪئي.
پوءِ ڪو ڇا وٺي سگهي ٿو، ۽ ڇا ڏئي سگهي ٿو، جڏهن هن پاڻ جهڙو ٻيو ڪو پيدا ئي نه ڪيو آهي؟
پوءِ دنيا کي فيشن ڏيڻ بعد، خالق سڀني کي پنهنجي نعمتن سان نوازيو.
هو پاڻ اسان کي پنهنجي خدمت ۾ سيکاري ٿو، ۽ گرومخ جي حيثيت ۾، اسان سندس امرت ۾ پيئندا آهيون.
هو پاڻ بي ترتيب آهي، ۽ هو پاڻ ٺهيل آهي؛ جيڪو هو پاڻ ڪري ٿو سو پورو ٿئي ٿو. ||7||
سالڪ، ٽيون مهل:
گرومخ هميشه خدا جي خدمت ڪن ٿا. اهي رات ڏينهن سچي پالڻهار جي محبت ۾ جڪڙيل آهن.
اھي ھميشہ خوشيءَ ۾ آھن، سچي پالڻھار جي تسبيح جا گيت ڳائي رھيا آھن. هن دنيا ۾ ۽ آخرت ۾، اهي هن کي پنهنجي دلين سان ڍڪيندا آهن.
سندن محبوب اندر ۾ رهجي ٿو. خالق هن تقدير کي اڳ ۾ ئي ترتيب ڏنو آهي.
اي نانڪ، هو انهن کي پاڻ ۾ ملائي ٿو. پاڻ مٿن رحم ڪري ٿو. ||1||
ٽيون مهل:
رڳو ڳالهائڻ ۽ ڳالهائڻ سان، هو نه ٿو ملي. رات ۽ ڏينهن، مسلسل سندس شان ڳايو.
سندس ٻاجھاري فضل کان سواءِ، ڪو به کيس نه ٿو ڳولي. ڪيترائي روئڻ ۽ روئيندي مري ويا آهن.
جڏهن ذهن ۽ جسم گرو جي ڪلام سان سير ٿين ٿا، تڏهن رب پاڻ اچي سندس ذهن ۾ اچي ٿو.
اي نانڪ، سندس فضل سان، هو مليو آهي. هو اسان کي پنهنجي اتحاد ۾ متحد ڪري ٿو. ||2||
پورو:
هو پاڻ ئي ويد، پرانا ۽ سڀ شاستر آهي. هو پاڻ انهن کي ڳائيندو آهي، ۽ هو پاڻ راضي هوندو آهي.
هو پاڻ پوڄا ڪرڻ لاءِ ويٺو آهي، ۽ هو پاڻ ئي دنيا ٺاهي ٿو.
هو پاڻ هڪ گهر وارو آهي، ۽ هو پاڻ ئي هڪ ڇڏيندڙ آهي؛ هو پاڻ ئي چئي ٿو ناقابل بيان.
هو پاڻ ئي سڀ خير آهي، ۽ هو پاڻ ئي اسان کي عمل ڪرڻ جو سبب بڻائيندو آهي. هو پاڻ کان لاتعلق رهي ٿو.
هو پاڻ ئي خوشي ۽ درد ڏئي ٿو. خالق پاڻ پنهنجو تحفو ڏئي ٿو. ||8||
سالڪ، ٽيون مهل:
اي شيخ، پنهنجي ظالم طبيعت کي ڇڏي ڏيو. خدا جي خوف ۾ رهو ۽ پنهنجي جنون کي ڇڏي ڏيو.
گرو جي خوف جي ذريعي، ڪيترائي بچائي ويا آهن؛ هن خوف ۾، بي خوف رب ڳوليو.
لفظ جي لفظ سان پنهنجي پٿر دل کي ڇڪيو؛ توهان جي ذهن ۾ امن ۽ سڪون اچي وڃي.
جيڪڏھن چڱا ڪم ھن حالت ۾ ڪيا وڃن ته اھي پالڻھار ۽ پالڻھار کي منظور آھن.
اي نانڪ، جنسي خواهش ۽ ڪاوڙ جي ذريعي، ڪنهن به خدا کي ڪڏهن به نه مليو آهي - وڃو ۽ ڪنهن به عقلمند کان پڇو. ||1||
ٽيون مهل: