آسا، پنجين مهل:
سڀڪنھن شيء کي اڳ-آرڊر ٿيل آهي؛ مطالعي ذريعي ٻيو ڇا ڄاڻي سگهجي ٿو؟
گمراهه ڪندڙ ٻار کي رب پاڪ معاف ڪري ڇڏيو آهي. ||1||
منهنجو سچو گرو هميشه رحم ڪندڙ آهي. هن مون کي بچايو آهي، نرمي وارو.
هن مون کي منهنجي مرض کان شفا ڏني آهي، ۽ مون کي تمام وڏو امن حاصل ڪيو آهي. هن منهنجي وات ۾ رب جو شاندار نالو رکيو آهي. ||1||روڪ||
هن منهنجا بيشمار گناهه ڌوئي ڇڏيا آهن؛ هن منهنجا بند ڪٽي ڇڏيا آهن، ۽ مان آزاد ٿي چڪو آهيان.
هن مون کي هٿ کان وٺي، خوفناڪ، اونداهي کڏ مان ٻاهر ڪڍيو آهي. ||2||
مان بي خوف ٿي ويو آهيان، ۽ منهنجا سڀ خوف ختم ٿي ويا آهن. نجات ڏيندڙ رب مون کي بچايو آهي.
اي منهنجا معبود، تنهنجي اها سخاوت آهي ته تو منهنجا سڀ ڪم حل ڪري ڇڏيا. ||3||
منهنجو ذهن پنهنجي رب ۽ مالڪ سان ملي ويو آهي، جيڪو عظيم خزانو آهي.
سندس حرم ڏانهن وٺي وڃڻ، نانڪ خوش ٿيو. ||4||9||48||
آسا، پنجين مهل:
جيڪڏهن مان توکي وساري ڇڏيندس ته پوءِ سڀ منهنجو دشمن ٿي ويندا. جڏهن تو کي سمجهه ۾ ايندي آهي، تڏهن اهي منهنجي خدمت ڪندا آهن.
اي سچو، پوشيده، اڻ ڄاتل پالڻهار، مون کي ٻيو ڪو به ڪونهي. ||1||
جڏهن توهان جي ذهن ۾ اچي، توهان هميشه مون تي رحم ڪيو آهي. غريب ماڻهو مون کي ڇا ڪري سگهندا؟
مون کي ٻڌاءِ ته مان ڪنهن کي چڱائي يا بڇڙو چوان، ڇو ته سڀ مخلوق تنهنجا آهن؟ ||1||روڪ||
تون منهنجي پناهه آهين، تون منهنجو سهارو آهين. مون کي پنهنجو هٿ ڏي، تون منهنجي حفاظت ڪر.
اهو عاجز، جنهن تي تون پنهنجو فضل ڪرين ٿو، ان کي بدمعاشي يا تڪليف سان هٿ نه ٿو اچي. ||2||
اهو امن آهي، ۽ اها عظمت آهي، جيڪا پياري رب العالمين جي ذهن کي خوش ڪري ٿي.
تون ئي ڄاڻندڙ آهين، تون هميشه رحم ڪندڙ آهين. تنهنجو نالو حاصل ڪري، مان ان ۾ خوش آهيان ۽ خوش آهيان. ||3||
مان توکان دعا گهران ٿو؛ منهنجو جسم ۽ روح سڀ تنهنجا آهن.
چوي ٿو نانڪ، هي سڀ تنهنجي عظمت آهي. ڪنهن کي به منهنجي نالي جي خبر ناهي. ||4||10||49||
آسا، پنجين مهل:
اي خدا، اي دل جي ڳولا ڪندڙ، پنهنجي رحمت ڏي، ته ساد سنگت ۾، رب پاڪ جي صحبت ۾، مون کي حاصل ڪريان.
جڏهن تون پنهنجو دروازو کوليندين، ۽ پنهنجي درشن جي برڪت وارو نظارو ظاهر ڪندين، تڏهن انسان کي ٻيهر جنم نه ڏنو ويندو. ||1||
منهنجي پياري پالڻهار سان ملاقات، منهنجا سڀ درد دور ٿي ويندا آهن.
مان انهن جي صحبت ۾ بچايو ويو آهيان، جيڪي پنهنجي دلين ۾ رب العالمين کي ياد ڪندا آهن. ||1||روڪ||
هيءَ دنيا هڪ وڏو بيابان آهي، باهه جو سمنڊ آهي، جنهن ۾ انسان، خوشي ۽ درد ۾ رهن ٿا.
سچي گروءَ سان ملڻ سان، انسان بيحد پاڪ ٿي ويندو آهي. پنهنجي زبان سان، هو رب جي اسم کي ڳائيندو آهي. ||2||
هو پنهنجي جسم ۽ مال جي حفاظت ڪري ٿو، ۽ هر شيء کي پنهنجو ڪري ٿو. اهڙا لڪل بندا آهن جيڪي هن کي جڙيل آهن.
گروءَ جي مهربانيءَ سان، انسان آزاد ٿئي ٿو، رب، هار، هار جي نالي تي غور ڪرڻ سان. ||3||
خدا، ڇوٽڪارو ڏيندڙ، انهن کي بچايو آهي، جيڪي خدا جي مرضي تي راضي آهن.
روح ۽ جسم سڀ تنهنجا آهن، اي عظيم عطا ڪندڙ. اي نانڪ، مان هميشه لاء قربان آهيان. ||4||11||50||
آسا، پنجين مهل:
تو انسيت ۽ نجاست جي اوندهه کان پاسو ڪيو آهي- اهو ڪنهن جي مهربانيءَ سان ٿيو آهي؟
عظيم مشغول توهان کي متاثر نٿو ڪري. تنهنجي سستي ڪيڏانهن وئي؟ ||1||روڪ||