خود غرور ختم ٿي ويو، ۽ درد ختم ٿي ويو؛ روحي ڪنوار پنهنجي مڙس کي حاصل ڪري ٿي. ||47||
هو سون ۽ چانديءَ جو ذخيرو ڪري ٿو، پر اها دولت ڪوڙي ۽ زهريلي آهي، ان کان سواءِ ٻيو ڪجهه به ناهي.
هو پاڻ کي بئنڪر سڏي ٿو، دولت گڏ ڪري ٿو، پر هو پنهنجي ٻهراڙيءَ جي ڪري تباهه ٿي ويو آهي.
سچا ماڻهو سچ گڏ ڪندا آهن. سچو نالو انمول آهي.
رب پاڪ ۽ پاڪ آهي. ان جي ذريعي، سندن عزت سچي آهي، ۽ سندن ڳالھ سچي آهي.
تون منهنجو دوست ۽ ساٿي آهين، سڀ ڄاڻندڙ رب. تون ڍنڍ آهين ۽ تون ئي سوان آهين.
مان ان ذات تي قربان آهيان، جنهن جو ذهن سچي پالڻهار سان ڀريل آهي.
ڄاڻو ان کي جنهن مايا سان پيار ۽ وابستگي پيدا ڪئي، ان ۾ داخل ڪندڙ.
جيڪو سڀ کان وڌيڪ ڄاڻندڙ رب کي سڃاڻي ٿو، اهو زهر ۽ امرت ۾ هڪجهڙو نظر اچي ٿو. ||48||
صبر ۽ بخشش جي بغير، بيشمار سوين هزارين مري ويا آهن.
انهن جو تعداد شمار نه ٿو ڪري سگهجي. مان انهن کي ڪيئن ڳڻي سگهان ٿو؟ پريشان ۽ حيران، بي شمار انگ مري ويا آهن.
جيڪو پنھنجي پالڻھار ۽ مالڪ کي سڃاڻي ٿو، اھو آزاد آھي، ۽ زنجيرن ۾ جڪڙيل نه آھي.
لفظ لفظ جي ذريعي، رب جي حضور ۾ داخل ٿيو؛ توهان کي صبر، بخشش، سچائي ۽ امن سان برڪت ملندي.
مراقبي جي حقيقي دولت مان حصو وٺو، ۽ رب پاڻ توهان جي جسم ۾ رهندو.
ذهن، جسم ۽ وات سان، هميشه لاءِ سندس عاليشان فضيلت جا نعرا. جرئت ۽ استحڪام توهان جي دماغ جي اندر اندر داخل ٿي ويندي.
انا پرستي جي ڪري، هڪ شخص پريشان ۽ برباد ٿي ويندو آهي. رب کان سواء، سڀ شيون خراب آهن.
هن پنهنجي مخلوق کي ٺاهيندي، پاڻ کي انهن جي اندر رکيو. خالق لامحدود ۽ لامحدود آهي. ||49||
دنيا جي خالق جي اسرار کي ڪو به نٿو ڄاڻي.
دنيا جو خالق جيڪو ڪجهه ڪري ٿو، سو ضرور ٿيڻو آهي.
دولت لاءِ، ڪي رب جو توجهه ڪن ٿا.
اڳيئي مقرر ڪيل تقدير سان، دولت ملي ٿي.
مال جي خاطر ڪي نوڪر يا چور بڻجي ويندا آهن.
دولت انهن سان گڏ نه ٿيندي آهي جڏهن اهي مرندا آهن. اهو ٻين جي هٿن ۾ گذري ٿو.
سچائيءَ کان سواءِ رب جي درٻار ۾ عزت نٿي ملي.
رب جي ذيلي ذات ۾ پيئڻ سان، انسان آخر ۾ ڇوٽڪارو حاصل ڪري ٿو. ||50||
اي منهنجا ساٿيو، ڏسي ۽ ڏسي، مان حيران ۽ حيران آهيان.
منهنجي انا پرستي، جنهن پنهنجو پاڻ کي مالڪي ۽ خودغرضيءَ ۾ ظاهر ڪيو، سو مري ويو آهي. منھنجو دماغ ڪلام جو ڪلام ڳائيندو آھي، ۽ روحاني دانائي حاصل ڪندو آھي.
مان هي سڀ هار، وار ٽائيپ ۽ ڪنگڻ پائڻ ۽ پاڻ کي سينگار ڪندي ڏاڍو ٿڪل آهيان.
محبوب سان ملاقات ڪري، مون کي سڪون مليو آهي. هاڻي، مون کي مجموعي فضيلت جو هار پائڻ.
اي نانڪ، گرومخ رب کي حاصل ڪري ٿو، پيار ۽ پيار سان.
رب کان سواءِ، ڪنهن کي سڪون مليو؟ پنهنجي ذهن ۾ ان تي غور ڪريو، ۽ ڏسو.
رب جي باري ۾ پڙهو، رب کي سمجھو، ۽ رب سان پيار ڪيو.
رب جو نالو ڳايو، ۽ رب تي غور ڪريو؛ رب جي نالي جي سهاري کي مضبوطيءَ سان پڪڙيو. ||51||
اي منهنجا اصحابو!
جنهن هن ڪائنات کي خلقيو آهي، پنهنجي رحمت سان اسان جي اندر پنهنجا پير رکي ٿو.
عظيم عظمت خالق جي هٿن ۾ آهي؛ گرو تي غور ڪريو، ۽ ان کي سمجھو.
هن لکت کي چئلينج نه ٿو ڪري سگهجي. جيئن ته اهو توهان کي راضي آهي، توهان کي منهنجي پرواهه آهي.
تنهنجي نظر سان، مون کي سڪون مليو آهي. اي نانڪ، شبد تي غور ڪريو.
پاڻ سڳورا منجھس پريشان آهن. اهي سڙي ويندا آهن ۽ مري ويندا آهن. صرف گرو تي ڌيان ڏيڻ سان اهي بچائي سگهجن ٿا.
ان پرديسي رب جي باري ۾ ڪو ڇا ٿو چوي، جنهن کي نه ڏٺو وڃي؟
مان پنهنجي گروءَ تي قربان آهيان، جنهن هن کي منهنجي دل ۾ مون تي ظاهر ڪيو آهي. ||52||
اُهو پنڊت، اُهو مذهبي عالم، اُن کي چئبو آهي، جيڪڏهن هو علم کي سمجهه سان سمجهي ٿو، ته هو پڙهيل لکيل آهي.