ھتي، نام ديوس کي سون ۾ وزن وٺي، ۽ کيس آزاد ڪر." ||10||
بادشاھه جواب ڏنو: ”جيڪڏھن اھو سون کڻي ويندس ته پوءِ مون کي دوزخ ۾ موڪليو ويندو.
منهنجي ايمان کي ڇڏي ۽ دنيا جي دولت گڏ ڪرڻ سان." ||11||
پيرن کي زنجيرن ۾ جڪڙي، نام ديو پنهنجي هٿن سان مار رکي،
رب جي ساراهه ڳائڻ. ||12||
”جيتوڻيڪ گنگا ۽ جمنا نديون پوئتي وهي وڃن،
مان اڃا تائين رب جي ساراهه ڳائيندو رهندس." ||13||
ٽي ڪلاڪ گذري ويا،
۽ تڏهن به، ٽن جهانن جو رب نه آيو هو. ||14||
پنن واري پرن جي ساز تي راند ڪندي،
ڪائنات جو رب آيو، عقاب گرورا تي سوار. ||15||
هن پنهنجي عقيدتمند کي پاليو،
۽ خداوند آيو، عقاب گرورا تي سوار. ||16||
رب کيس چيو، ”جيڪڏهن تون چاهين ته مان زمين کي پاسي کان ڦيرائي ڇڏيندس.
جيڪڏھن توھان چاھيو، مان ان کي ڦيرائي ڇڏيندس. ||17||
جيڪڏهن تون چاهين ته مان مئل ڳئون کي جيئرو ڪندس.
هر ڪو ڏسندو ۽ قائل ٿيندو." ||18||
Naam Dayv دعا ڪئي، ۽ ڳئون کير ڏنو.
هن گابي کي ڳئون وٽ آندو، ۽ ان کي کير پياريو. ||19||
جڏھن گھڙو کير سان ڀريو ويو،
نام ديو ان کي ورتو ۽ بادشاهه جي اڳيان رکيائين. ||20||
بادشاهه پنهنجي محلات ۾ ويو،
۽ سندس دل پريشان ٿي وئي. ||21||
قاضين ۽ ملان جي معرفت بادشاھه نماز پڙھائي،
”مون کي معاف ڪجانءِ، اي هندو، مان تنهنجي اڳيان فقط هڪ ڳئون آهيان“. ||22||
نام ديو چيو، "ٻڌو، اي بادشاهه:
ڇا مون هي معجزو ڪيو آهي؟ ||23||
هن معجزي جو مقصد آهي
ته تون، اي بادشاهه، سچائي ۽ عاجزي جي رستي تي هلڻ گهرجي." ||24||
ان لاءِ نام ديو هر هنڌ مشهور ٿيو.
هندو سڀ گڏ ٿيا نام جي ڏڻ تي. ||25||
جيڪڏهن ڳئون جيئرو نه ٿئي ها.
ماڻهن جو نالو ديوي تي اعتبار ختم ٿي چڪو هوندو. ||26||
نام ديوي جي شهرت سڄي دنيا ۾ پکڙجي وئي.
عاجز عقيدتمندن کي بچايو ويو ۽ هن سان گڏ پار ڪيو ويو. ||27||
هر قسم جون تڪليفون ۽ تڪليفون ان بدمعاش کي متاثر ڪنديون هيون.
نالو ديوي ۽ رب ۾ ڪو به فرق ناهي. ||28||1||10||
ٻيو گھر:
خدائي گرو جي فضل سان، هڪ رب سان ملي ٿو.
خدائي گرو جي فضل سان، هڪ ٻئي طرف پار ڪيو ويندو آهي.
خدائي گرو جي فضل سان، هڪ آسمان ڏانهن تري ٿو.
خدائي گرو جي فضل سان، هڪ ماڻهو اڃا تائين زنده رهي ٿو. ||1||
سچو، سچو، سچو، سچو، سچو آهي خدائي گرو.
ڪوڙو، ڪوڙو، ڪوڙو، ڪوڙو ٻيو سڀ خدمت آهي. ||1||روڪ||
جڏهن ديوي گرو پنهنجو فضل عطا ڪري ٿو، نالو، رب جو نالو، اندر ۾ جڙيل آهي.
جڏهن ديوي گرو پنهنجي فضل عطا ڪري ٿو، ڪو به ڏهن طرفن ۾ نه ڀڄندو آهي.
جڏهن ديوي گرو پنهنجي فضل عطا ڪري ٿو، پنجن ڀوتن کي پري رکيو وڃي ٿو.
جڏهن ديوي گرو پنهنجي فضل عطا ڪري ٿو، ڪو به افسوس سان نه مرندو آهي. ||2||
جڏهن ديوي گرو پنهنجي فضل عطا ڪري ٿو، هڪ کي برڪت وارو آهي لفظ جي امر باني سان.
جڏهن خدائي گرو پنهنجي فضل عطا ڪري ٿو، هڪ غير معمولي تقرير ڳالهائيندو آهي.
جڏهن ديوي گرو پنهنجي فضل عطا ڪري ٿو، هڪ شخص جو جسم امرت وانگر بڻجي ويندو آهي.
جڏهن ديوتا گرو پنهنجي فضل عطا ڪري ٿو، هڪ لفظ ڳالهائيندو آهي ۽ نالو، رب جو نالو. ||3||
جڏهن ديوي گرو پنهنجي فضل عطا ڪري ٿو، هڪ ماڻهو ٽنهي جهانن کي ڏسي ٿو.
جڏهن ديوي گرو پنهنجي فضل عطا ڪري ٿو، هڪ عظيم وقار جي حالت کي سمجهي ٿو.
جڏهن ديوي گرو پنهنجي فضل عطا ڪري ٿو، هڪ سر آسماني ايٿرز ۾ آهي.
جڏهن ديوي گرو پنهنجي فضل عطا ڪري ٿو، هڪ هميشه هر جڳهه تي مبارڪباد ڏني وئي آهي. ||4||
جڏهن ديوتا گرو پنهنجي فضل عطا ڪري ٿو، هڪ هميشه لاء الڳ رهي ٿو.
جڏهن ديوي گرو پنهنجي فضل عطا ڪري ٿو، هڪ ٻئي جي بدمعاشي کي ڇڏي ٿو.