اي روحاني استاد، هي سمجھو: اڻ ڳڻي تقرير دماغ ۾ آهي.
گروءَ کان سواءِ، حقيقت جو جوهر نه ٿو ملي. پوشيده رب هر جاءِ تي رهي ٿو.
سچي گروءَ سان ملندو آهي، تڏهن رب سُڃاڻندو آهي، جڏهن سَبَدَ جو ڪلام ذهن ۾ اچي ويندو آهي.
جڏهن خودپرستي ختم ٿي وڃي ٿي ته شڪ ۽ خوف به ختم ٿي وڃي ٿو ۽ جنم ۽ موت جو ڏک به دور ٿي وڃي ٿو.
گرو جي تعليمات تي عمل ڪندي، غائب رب ڏٺو وڃي ٿو؛ عقل مٿاهون آهي، ۽ هڪ پار ڪيو ويندو آهي.
اي نانڪ، ’سوهنگ هينسا‘ جو گيت ڳايو- ’هو مان آهيان، ۽ مان ئي آهيان. هن ۾ ٽي جهان سمايل آهن. ||1||
ٽيون مهل:
ڪجھ پنھنجي دماغ جي زيور جو اندازو لڳائيندا آھن، ۽ گرو جي ڪلام تي غور ڪندا آھن.
ڪالي يوگا جي هن اونداهي دور ۾، انهن مان فقط ٿورا ئي هن دنيا ۾ سڃاتا وڃن ٿا.
انسان جو نفس رب جي ذات سان مليل رهي ٿو، جڏهن انا پرستي ۽ دوئي جي فتح ٿي وڃي ٿي.
اي نانڪ، جيڪي هن جي نالي سان ڀريل آهن، اهي ڏکيا، غدار ۽ خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ڪن ٿا. ||2||
پورو:
پاڻ سڳورا انسان پنهنجي ذات ۾ نه ٿا ڳولين. انهن کي پنهنجي انا پرست فخر سان ٺڳيو وڃي ٿو.
چئني طرفن ۾ گهمڻ ڦرڻ سان، اهي ٿڪجي پون ٿا، اندر ۾ ٻرندڙ خواهشن جي ڪري.
اهي سمرتين ۽ شاسترن جو مطالعو نٿا ڪن. منٺار برباد ۽ گم ٿي ويندا آهن.
گروءَ کان سواءِ، سچي پالڻهار جو نالو، ڪنهن کي به نه ٿو ملي.
جيڪو روحاني حڪمت جي جوهر تي غور ڪري ٿو ۽ رب تي غور ڪري ٿو، نجات حاصل ڪري ٿو. ||19||
سالڪ، ٻيو محل:
هو پاڻ ڄاڻي ٿو، هو پاڻ ئي عمل ڪري ٿو، ۽ هو پاڻ ئي درست ڪري ٿو.
تنھنڪري ھن جي اڳيان بيھي، اي نانڪ، ۽ پنھنجي دعا گھر. ||1||
پهرين مهل:
جنهن مخلوق کي پيدا ڪيو سو ان تي نگهبان آهي. هو پاڻ ڄاڻي ٿو.
ڪنهن سان ڳالهايان اي نانڪ، جڏهن سڀ ڪجهه دل جي گهر ۾ سمايل آهي؟ ||2||
پورو:
سڀ ڪجھ وساري، ۽ اڪيلو رب سان دوستي ڪر.
توهان جو دماغ ۽ جسم خوش ٿي ويندو، ۽ رب توهان جي گناهن کي ساڙي ڇڏيندو.
توهان جو اچڻ وڃڻ ۽ ٻيهر جنم ۾ وڃڻ بند ٿي ويندو. تون وري نه پيدا ٿيندين ۽ نه وري مرندين.
سچو نالو تنهنجو سهارو هوندو، ۽ تون غم ۽ وابستگي ۾ نه سڙندين.
اي نانڪ، نالي جي خزاني ۾ گڏ ڪر، رب جو نالو، پنهنجي دماغ ۾. ||20||
سالڪ، پنجون مهل:
تون نه وسارجانءِ مايا کي پنهنجي من مان؛ تون هر ساهه سان ان لاءِ دعا گهرين ٿو.
تون ان خدا جو به خيال نه ڪر. اي نانڪ، اهو تنهنجي ڪرم ۾ ناهي. ||1||
پنجين مهل:
مايا ۽ ان جو مال توسان گڏ نه هلندو، پوءِ تون ان کي ڇو چمڪي رهيو آهين، ڇا تون انڌو آهين؟
گرو جي پيرن تي غور ڪر، ته توکان مايا جا بند ٽٽي ويندا. ||2||
پورو:
پنهنجي مرضي سان، رب اسان کي سندس حڪم جي فرمانبرداري ڪرڻ جي ترغيب ڏئي ٿو؛ هن جي رضا جي رضا سان، اسان کي امن ملي ٿو.
هن جي مرضي سان، هو اسان کي سچي گرو سان ملڻ جي هدايت ڪري ٿو؛ هن جي رضا جي رضا سان، اسان سچ تي غور ڪندا آهيون.
سندس رضا جي رضا کان وڌيڪ ٻيو ڪو به تحفو ناهي. هي سچ ڳالهايو ۽ اعلان ڪيو ويو آهي.
جن وٽ اهڙي اڳواٽ مقرر ڪيل تقدير آهي، اهي سچ تي عمل ڪن ٿا ۽ زندگي گذارين ٿا.
نانڪ پنهنجي حرم ۾ داخل ٿيو آهي؛ هن دنيا کي پيدا ڪيو. ||21||
سالڪ، ٽيون مهل:
جن جي اندر روحاني عقل نه آهي، انهن ۾ خدا جي خوف جو ذرو به نه آهي.
اي نانڪ، جيڪي اڳ ئي مري ويا آهن، تن کي ڇو ماريو؟ رب العالمين پاڻ انهن کي ماري ڇڏيو آهي. ||1||
ٽيون مهل:
ذهن جي افق کي پڙهڻ لاء، سڀ کان وڌيڪ شاندار خوشي امن آهي.
اُن کي ئي چئبو آهي سٺو برهمڻ، جيڪو غور فڪر ۾ خدا کي سمجهي ٿو.
هو رب جي ساراهه ڪري ٿو، رب جو پڙهي ٿو، ۽ گرو جي ڪلام تي غور ڪري ٿو.