هو پاڻ ئي ڪرڻ وارو آهي، ۽ هو پاڻ ئي سبب آهي. رب پاڻ اسان جو بچاءُ وارو فضل آهي. ||3||
سالڪ، ٽيون مهل:
جيڪي گروءَ سان نه ٿا ملن، جن کي خدا جو خوف ئي ڪونهي.
وري اوتار ۾ اچڻ ۽ وڃڻ جاري رکو، ۽ خوفناڪ دردن کي برداشت ڪريو؛ انهن جي پريشاني ڪڏهن به ختم نه ٿيندي آهي.
انهن کي پٿرن تي ڌوئي ڪپڙن وانگر ماريو وڃي ٿو، ۽ هر ڪلاڪ کي چيم وانگر ماريو وڃي ٿو.
اي نانڪ، سچي نالي کان سواءِ، ڪنهن جي مٿي تي لٽڪڻ سان اهي انتشار دور نه ٿيندا آهن. ||1||
ٽيون مهل:
مون ٽنهي جهانن ۾ ڳولهيو آهي، اي منهنجا دوست؛ انا پرستي دنيا لاءِ خراب آهي.
پريشان نه ڪر، اي منهنجا جان؛ سچ ڳالهايو، اي نانڪ، سچ، ۽ صرف سچ. ||2||
پورو:
رب پاڻ بخشي ٿو گرومخن کي؛ اهي رب جي نالي ۾ جذب ۽ غرق ٿي ويا آهن.
هو پاڻ انهن کي عقيدت پرستيءَ سان ڳنڍي ٿو. اهي گرو جي لفظ جو نشان کڻندا آهن.
جيڪي گرو ڏانهن رخ ڪن ٿا، سج مُخ وانگر، خوبصورت آهن. اهي سچي رب جي درٻار ۾ مشهور آهن.
هن دنيا ۾، ۽ آخرت ۾، اهي آزاد آهن. اهي رب کي سمجهندا آهن.
برڪت وارا، برڪت وارا آهن اهي عاجز جيڪي رب جي خدمت ڪن ٿا. مان انهن تي قربان آهيان. ||4||
سالڪ، پھريون مھل:
بدتميز، بدتميز ڪنوار جسم جي قبر ۾ ڍڪيل آهي. هوء ڪارو آهي، ۽ هن جو دماغ ناپاڪ آهي.
هوءَ پنهنجي مڙس سان لطف اندوز ٿي سگهي ٿي، تڏهن ئي هوءَ نيڪ آهي. اي نانڪ، روح جي دلہن ناگزير آهي، ۽ فضيلت کان سواء. ||1||
پهرين مهل:
هوء سٺو اخلاق، سچو خود نظم و ضبط، ۽ هڪ مڪمل خاندان آهي.
اي نانڪ، ڏينهن ۽ رات، هوء هميشه سٺي آهي. هوءَ پنهنجي محبوب مڙس سان پيار ڪندي آهي. ||2||
پورو:
جيڪو پنهنجي نفس کي سڃاڻي ٿو، ان کي رب جي نالي جو خزانو ملي ٿو.
هن جي رحمت عطا ڪندي، گرو هن کي پنهنجي لفظ جي ڪلام ۾ ملائي ٿو.
گرو جي باني جو ڪلام پاڪ ۽ پاڪ آهي. ان جي ذريعي، انسان رب جي عظيم ذات ۾ پيئي ٿو.
جيڪي رب جي ذات جو ذائقو چکن ٿا، سي ٻين ذائقن کي ڇڏي ڏين ٿا.
رب جي اعلى جوت ۾ پيئندي، سدا مطمئن رهن ٿا. انهن جي بک ۽ اڃ ختم ٿي ويندي آهي. ||5||
سالڪ، ٽيون مهل:
هن جو مڙس رب راضي آهي، ۽ هو پنهنجي ڪنوار کي مزو ڏئي ٿو. روح جي ڪنوار پنهنجي دل کي رب جي نالي سان سينگاري ٿي.
اي نانڪ، اها ڪنوار جيڪا هن جي اڳيان بيٺي آهي، سڀ کان وڌيڪ معزز ۽ معزز عورت آهي. ||1||
پهرين مهل:
پنهنجي سسر جي گهر آخرت ۾ ۽ هن دنيا ۾ پنهنجي ماءُ پيءُ جي گهر ۾، هوءَ پنهنجي مڙس جي آهي. هن جو مڙس ناقابل رسائي ۽ ناقابل آهي.
اي نانڪ، هوءَ خوش روح دلہن آهي، جيڪا پنهنجي بي پرواهه، آزاد رب کي راضي ڪري ٿي. ||2||
پورو:
اهو بادشاهه تخت تي ويٺو آهي، جيڪو ان تخت جو لائق آهي.
جيڪي سچي رب کي سڃاڻن ٿا، اهي ئي سچا بادشاهه آهن.
اهي صرف زميني حڪمرانن کي بادشاهه نه سڏيندا آهن. دوئيءَ جي محبت ۾، اُهي ڏکن ٿا.
ڪنهن ٻئي جي تعريف ڇو ڪري، جيڪو پڻ پيدا ڪيو ويو آهي؟ اهي ڪنهن به وقت کان ٻاهر نڪرندا آهن.
ھڪڙو سچو پالڻھار دائمي ۽ غير فاني آھي. جيڪو گرو مُخ سمجھي ٿو، سو به ابدي ٿي پوي ٿو. ||6||
سالڪ، ٽيون مهل:
هڪڙو رب سڀني جو مڙس آهي. مڙس کان سواءِ ڪوبه ڪونهي.
اي نانڪ، اهي خالص روح جون دلہن آهن، جيڪي سچي گرو ۾ ملن ٿيون. ||1||
ٽيون مهل:
ذهن خواهشن جي ڪيترين ئي لهرن سان ٽمٽار آهي. رب جي درٻار ۾ ڪيئن آزاد ٿئي؟
رب جي سچي محبت ۾ جذب ٿي وڃو، ۽ رب جي لامحدود محبت جي گہرے رنگ سان ڀريل.
اي نانڪ، گروءَ جي مهربانيءَ سان، انسان آزاد ٿئي ٿو، جيڪڏهن شعور سچي رب سان جڙيل آهي. ||2||
پورو:
رب جو نالو قيمتي آهي. ان جي قيمت جو اندازو ڪيئن لڳائي سگهجي ٿو؟