گونڊ، پنجين مهل:
مان سنتن تي قربان آهيان.
سنتن سان صحبت ڪري، مان رب جي شان جا گيت ڳايان ٿو.
اوليائن جي ڪرم سان، سڀ گناهه پري ٿي ويندا آهن.
وڏي خوش نصيبي سان، ڪنهن کي اوليائن جي جاءِ ملي ٿي. ||1||
رب تي غور ڪرڻ، توهان جي رستي ۾ ڪا به رڪاوٽ نه ايندي.
گرو جي فضل سان، خدا تي غور ڪريو. ||1||روڪ||
جڏهن رب پاڪ رحم ڪري ٿو،
هو مون کي پاڪ جي پيرن جي مٽي بڻائي ٿو.
جنسي خواهش ۽ ڪاوڙ هن جي جسم کي ڇڏي،
۽ رب، زيور، سندس ذهن ۾ اچي ٿو. ||2||
ثمردار ۽ منظور ٿيل هڪ جي زندگي آهي
جيڪو ڄاڻي ٿو عظيم رب خدا کي ويجهو آهي.
جيڪو خدا جي پياري عقيدتمند عبادت، ۽ سندس حمد جي ڪرتن جو پابند آهي،
بيشمار اوتارن جي ننڊ مان جاڳندو آهي. ||3||
رب جا لوٽس پير سندس عاجز ٻانهن جو سهارو آهن.
رب العالمين جي حمد ٻڌائڻ ئي اصل واپار آهي.
مهرباني ڪري پنهنجي عاجز ٻانهي جي اميدن کي پورو ڪريو.
نانڪ عاجز جي پيرن جي مٽيءَ ۾ امن ڳولي ٿو. ||4||20||22||6||28||
راگ گوند، اشٽپديه، پنجين مهل، ٻيو بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
عاجزي سان ڪمال خدائي گرو کي سجدو ڪيو.
ثمردار آهي سندس تصوير، ۽ ثمردار آهي سندس خدمت.
هو باطني ڄاڻندڙ، دلين کي ڳوليندڙ، مقدر جو معمار آهي.
هو روزانو چوويهه ڪلاڪ، رب جي نالي جي محبت ۾ مشغول رهي ٿو. ||1||
گرو ڪائنات جو پالڻھار آھي، گرو دنيا جو پالڻھار آھي.
هو پنهنجي ٻانهن جو بچاءُ ڪندڙ فضل آهي. ||1||روڪ||
هو بادشاهن، شهنشاهه ۽ اميرن کي راضي ڪري ٿو.
هو انا پرست ولن کي تباهه ڪري ٿو.
هو بدڪارن جي وات ۾ بيماري وجهي ٿو.
سڀ ماڻهو سندس فتح جو جشن ملهائي رهيا آهن. ||2||
بزرگن جي ذهنن کي وڏي خوشي ڀري ٿي.
سنت خدائي گرو، خداوند خدا تي غور ڪن ٿا.
سندس ساٿين جا منهن نوراني ۽ روشن ٿي ويا.
بدمعاش سڀ آرام جا ماڳ وڃائي ويهندا آهن. ||3||
هر ساهه سان، رب جا عاجز ٻانهن سندس ساراهه ڪندا آهن.
عظيم رب خدا ۽ گرو بي پرواهه آهن.
سڀ خوف ختم ٿي ويا آهن، سندس حرم ۾.
سڀني بدمعاشن کي ٽوڙي، رب انهن کي زمين تي ڇڪي ٿو. ||4||
رب جي عاجز ٻانهن کي ڪير به بدنام نه ڪري.
جيڪو ائين ڪندو، سو بدبخت ٿيندو.
روزانو چوويهه ڪلاڪ، رب جو عاجز ٻانهو ان جي ئي توجهه ڪندو آهي.
موت جو رسول به هن جي ويجهو نه ٿو اچي. ||5||
رب جي عاجز ٻانهي کي ڪوبه انتقام ناهي. گستاخي ڪندڙ خود غرض آهي.
رب جو عاجز ٻانهو نيڪيءَ جي خواهش رکي ٿو، جڏهن ته بدمعاشي برائي تي رهي ٿي.
گرو جو سک سچو گرو تي غور ڪري ٿو.
رب جا عاجز بندا بچيا ويندا آهن، جڏهن ته بدمعاش جهنم ۾ ويندا آهن. ||6||
ٻڌو اي منهنجا پيارا دوست ۽ ساٿيو:
اهي لفظ رب جي درٻار ۾ سچا هوندا.
جيئن پوکيندؤ، تيئن پوکيندؤ.
مغرور، مغرور ماڻهوءَ کي ضرور اُڇلايو ويندو. ||7||
اي سچا گرو، تون ئي آهين بي سهارن جو.
رحم ڪر، ۽ پنهنجي عاجز ٻانهي کي بچائي.
چوي ٿو نانڪ، مان قربان آهيان گرو تي.
هن کي ياد ڪرڻ سان منهنجي عزت بچي وئي. ||8||1||29||