اي منهنجا مالڪ ۽ مالڪ مون تي رحم ڪر ته مان انهن کي ڪڏهن به پنهنجي ذهن مان نه ڇڏيان. ||1||روڪ||
حضور جي پيرن جي مٽيءَ کي منهن ۽ پيشانيءَ تي لڳائي، جنسي خواهشن ۽ ڪاوڙ جي زهر کي ساڙي ڇڏيان ٿو.
مان پاڻ کي سڀني کان گھٽ سمجهان ٿو. هن طريقي سان، مان پنهنجي ذهن ۾ امن قائم ڪريان ٿو. ||1||
مان لازوال رب ۽ مالڪ جي شان ۾ گيت ڳايان ٿو، ۽ مان پنهنجن سڀني گناهن کي مٽائي ڇڏيان ٿو.
مون کي نام جي خزاني جو تحفو مليو آهي، اي نانڪ؛ مان ان کي ويجهو ڪريان ٿو، ۽ ان کي پنهنجي دل ۾ محفوظ ڪريان ٿو. ||2||19||
ڏينهن-گانڌاري، پنجين مهل:
پيارا خدا، مون کي تنهنجي درشن جي برڪت وارو نظارو ڏسڻ جي آرزو آهي.
مان هن خوبصورت مراقبي کي ڏينهن رات پيار ڪريان ٿو. تون مون کي منهنجي جان کان وڌيڪ پياري آهين، پنهنجي جان کان به وڌيڪ پياري آهين. ||1||روڪ||
مون شاسترن، ويدن ۽ پراڻن جو اڀياس ڪيو آهي.
حليم جو محافظ، زندگي جي سانس جو پالڻھار، اي ڪامل، اسان کي خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ڪري. ||1||
شروعات کان وٺي، ۽ سڄي عمر، عاجز عقيدتمند توهان جا خادم رهيا آهن؛ فساد جي دنيا ۾، تون آهين انهن جو سهارو.
نانڪ اهڙن عاجز انسانن جي پيرن جي مٽيءَ کي گهري ٿو. مٿاهون رب سڀني کي ڏيڻ وارو آهي. ||2||20||
ڏينهن-گانڌاري، پنجين مهل:
تنهنجو عاجز ٻانهو، اي رب، تنهنجي عظمت سان مست آهي.
جنهن کي تنهنجي محبت جي امرت جو خزانو ملي ٿو، سو ان کي نه ڇڏي ڪنهن ٻئي هنڌ وڃي. ||1||روڪ||
ويٺي، هو رب جو نالو، هار، هار؛ ورجائي ٿو. سمهڻ مهل هو رب جو نالو ورجائي ٿو، هار، هار؛ هو رب جي نالي جي امرت کي پنهنجي خوراڪ طور کائي ٿو.
حضور ﷺ جي پيرن جي مٽيءَ ۾ غسل ڪرڻ، اٺيتاليھ مقدس زيارتن تي غسل ڪرڻ جي برابر آھي. ||1||
رب جي عاجز ٻانهي جو جنم ڪيترو نه ڪارائتو آهي. خالق سندس پيءُ آهي.
اي نانڪ، جيڪو مڪمل رب خدا کي سڃاڻي ٿو، سڀني کي پاڻ سان وٺي ٿو، ۽ سڀني کي بچائي ٿو. ||2||21||
ڏينهن-گانڌاري، پنجين مهل:
اي ماءُ، گرو کان سواءِ، روحاني دانائي حاصل نه ٿيندي آهي.
اُهي گھمڻ ڦرن ٿا، روئن ٿا ۽ رڙيون ڪن ٿا، پر رب العالمين کين نه ٿو ملي. ||1||روڪ||
جسم جذباتي وابستگي، بيماري ۽ ڏک سان جڙيل آهي، ۽ ان ڪري ان کي بيشمار ٻيهر جنم ڏنو ويو آهي.
ساد سنگت، حضور جي صحبت کان سواءِ کيس آرام جي جاءِ نٿي ملي. ڪنهن وٽ وڃي روئڻ گهرجي؟ ||1||
جڏهن منھنجو پالڻھار ۽ پالڻھار پنھنجي رحمت ڏيکاري ٿو، اسان پيار سان پنھنجي شعور کي پاڪ جي پيرن تي مرکوز ڪندا آھيون.
اي نانڪ، سڀ کان وڌيڪ خوفناڪ اذيتون هڪ لمحي ۾ دور ٿي ويون آهن، ۽ اسين رب جي برڪت واري نظر ۾ ملن ٿا. ||2||22||
ڏينهن-گانڌاري، پنجين مهل:
رب ۽ مالڪ پاڻ رحمدل ٿي ويو آهي.
مون کي آزاد ڪيو ويو آهي، ۽ مان نعمت جو مجسمو بڻجي چڪو آهيان. مان رب جو ٻار آهيان - هن مون کي بچايو آهي. ||روڪ||
پنھنجن ھٿن سان گڏ دٻائي، مان پنھنجي نماز پڙھان ٿو. منهنجي ذهن ۾، مان عظيم رب خدا جو غور ڪندو آهيان.
مون کي پنهنجو هٿ ڏئي، عظيم رب منهنجي سڀني گناهن کي ختم ڪري ڇڏيو آهي. ||1||
مڙس ۽ زال گڏجي خوشيءَ ۾ شريڪ ٿيندا آهن، رب جي فتح جو جشن ملهائيندا آهن.
نانڪ چوي ٿو، مان قربان آهيان رب جي عاجز ٻانهن تي، جيڪو سڀني کي آزاد ڪري ٿو. ||2||23||