سوهي، پنجين مهل:
هر ڪو رب جي درشن جي برڪت وارو نظارو چاهي ٿو.
ڪامل تقدير سان، حاصل ٿئي ٿو. ||روڪ||
سهڻي رب کي ڇڏي، اهي ڪيئن سمهندا؟
وڏي دلڪش مايا کين گناهه جي راهه تي آڻي ڇڏيو آهي. ||1||
هن قصاب کين محبوب رب کان جدا ڪري ڇڏيو آهي.
هي بي رحم غريبن تي ڪو به رحم نه ٿو ڪري. ||2||
بيشمار زندگيون گذري ويون، بي مقصد ڀڄندي.
خوفناڪ، غدار مايا انهن کي پنهنجي گهر ۾ رهڻ به نه ڏيندي آهي. ||3||
ڏينهن رات انهن کي پنهنجي عمل جو بدلو ملي ٿو.
ڪنهن ٻئي کي الزام نه ڏيو؛ توهان جا پنهنجا عمل توهان کي گمراهه ڪن ٿا. ||4||
ٻڌ، اي دوست، اي سنت، اي تقدير جا عاجز ڀائر:
رب جي پيرن جي حرم ۾، نانڪ کي نجات ملي آهي. ||5||34||40||
راگ سوچي، پنجين مهل، چوٿون بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
ڪچي جھوپڙي به شاندار ۽ خوبصورت آهي، جيڪڏهن ان ۾ رب جي حمد ڳائي وڃي.
اهي محلات جتي رب کي وساريو وڃي، بيڪار آهن. ||1||روڪ||
غربت به نعمت آهي، ساد سنگت، پاڪ جي صحبت ۾ جيڪڏهن خدا ياد اچي.
هيءَ دنياوي شان به ساڙي سگهي ٿي. اهو صرف انسانن کي مايا ۾ ڦاسائي ٿو. ||1||
ٿي سگهي ٿو ته ڪنهن کي اَنَ پيڻا پون، ۽ ٿلهو چادر پائڻو پوي، پر پوءِ به، انسان کي سڪون ۽ سڪون ملي سگهي ٿو.
جيتوڻيڪ سلطنتون ڪنهن به ڪم جي نه آهن، جيڪڏهن اهي مطمئن نه هجن. ||2||
ڪو به ماڻهو ننگا گھمندي ٿو، پر جيڪڏهن هو هڪ رب سان پيار ڪري ٿو، ان کي عزت ۽ احترام ملي ٿو.
ريشمي ۽ ستين ڪپڙا بيڪار آهن، جيڪڏهن اهي لالچ ۾ رهن. ||3||
سڀ ڪجهه تنهنجي هٿ ۾ آهي، خدا. تون پاڻ آهين ڪرڻ وارو، سببن جو.
هر ساهه سان، مان توکي ياد ڪندو رهيس. مهرباني ڪري نانڪ کي هن تحفي سان نوازيو. ||4||1||41||
سوهي، پنجين مهل:
رب جو سائين منهنجي جان ۽ مال آهي. مان هن جو پاڻي کڻندڙ آهيان.
هو مون کي پنهنجن سڀني ڀائرن، دوستن ۽ ٻارن کان وڌيڪ پيارو آهي. ||1||روڪ||
مان پنهنجا وار پنن ۾ ٺاهي، ان کي سينٽ جي مٿان لهي ٿو.
مان پنهنجو مٿو هيٺ ڪريان ٿو، سندس پيرن کي ڇهڻ لاءِ، ۽ سندس مٽيءَ کي منهن تي لڳڻ لاءِ. ||1||
مان پنهنجي دعا مٺي لفظن سان پيش ڪريان ٿو، مخلص عاجزي سان.
انا پرستيءَ کي ڇڏي، مان سندس حرم ۾ داخل ٿيس. مون کي رب مليو آهي، نيڪيءَ جو خزانو. ||2||
مان رب جي عاجز خادم جي برڪت وارو نظارو بار بار ڏسان ٿو.
مان پنهنجي دماغ ۾ هن جي شاندار لفظن کي ساراهيو ۽ گڏ ڪريان ٿو. بار بار، مان هن کي سجدو ڪريان ٿو. ||3||
منهنجي ذهن ۾، مان رب جي عاجز ٻانهن جي سوسائٽي لاءِ خواهش، اميد ۽ دعا گهران ٿو.
اي خدا، نانڪ تي رحم ڪر، ۽ هن کي پنهنجي ٻانهن جي پيرن ڏانهن وٺي. ||4||2||42||
سوهي، پنجين مهل:
هوء دنيا ۽ شمسي نظام کي پکڙيل آهي؛ مان هن جي چنگل ۾ پئجي ويو آهيان.
اي منهنجا مالڪ، مهرباني ڪري منهنجي هن فاسد روح کي بچايو؛ مهرباني ڪري مون کي پنهنجي نالي سان برڪت ڪر. ||1||روڪ||
هوءَ ڪنهن کي به سڪون نه ڏني آهي، پر تڏهن به، مان هن جي پٺيان لڳندو آهيان.
هوءَ سڀني کي وساري ڇڏيندي آهي، پر پوءِ به، مان هن کي بار بار چوان ٿو. ||1||
مون تي رحم ڪر، اي رحم جي پالڻھار؛ مهرباني ڪري مون کي توهان جي شاندار ساراهه ڳائڻ ڏيو، اي رب.
هي نانڪ جي دعا آهي، اي رب، ته هو ساد سنگت، پاڪ جي صحبت ۾ شامل ۽ ضم ٿئي. ||2||3||43||