ننڍي ڪنوار هاڻي مون سان گڏ آهي، ۽ وڏيءَ هڪ ٻئي مڙس کي کنيو آهي. ||2||2||32||
آسا:
منهنجي ڌيءَ کي پهريون ڀيرو ڌنيا سڏيو ويندو هو، جيڪا دولت واري عورت هئي.
پر ھاڻي ھن کي رام جننيا سڏيو وڃي ٿو، رب جي ٻانھي. ||1||
هنن مٿو ڍڪيل بزرگن منهنجو گهر اجاڙي ڇڏيو آهي.
هنن منهنجي پٽ کي رب جي نالي جو آواز ڏيڻ شروع ڪيو آهي. ||1||روڪ||
ڪبير چوي ٿو، اي ماءُ ٻڌ:
هنن مٿو ڍڪيل بزرگن منهنجي سماجي حيثيت کي ختم ڪري ڇڏيو آهي. ||2||3||33||
آسا:
رهو، رهو، اي ڌيءَ - پنهنجي منهن کي پردي سان نه ڍڪي.
آخر ۾، اهو توهان کي اڌ شيل به نه آڻيندو. ||1||روڪ||
جيڪو توکان اڳي سندس منهن تي پردو ڪندو هو.
پنهنجي منهن کي پردو ڪرڻ ۾ ئي فضيلت آهي
ته ٿورن ڏينهن لاءِ ماڻهو چوندا ته ”ڪهڙي سهڻي ڪنوار آئي آهي“. ||2||
تنهنجو پردو تڏهن ئي سچو هوندو
توهان ڇڏي ڏيو، ناچ ڪريو ۽ رب جي پاڪائي ساراهه ڳايو. ||3||
ڪبير چوي ٿو، روح جي ڪنوار جي فتح ٿيندي،
فقط ان صورت ۾ جڏهن هوءَ پنهنجي زندگي رب جي ساراهه ڳائيندي گذاري. ||4||1||34||
آسا:
مان ان کان وڌيڪ پسند ڪندس ته هڪ آري سان ٽڪرائجي وڃان، ان کان سواءِ ته تون مون ڏانهن پٺي ڏئين.
مون کي ويجهو ڪريو، ۽ منهنجي دعا ٻڌي. ||1||
مان توکان قربان آهيان - مهرباني ڪري منهن موڙي، اي محبوب رب.
تو مون ڏانهن منهن ڇو ڪيو؟ تو مون کي ڇو ماريو آهي؟ ||1||روڪ||
جيتوڻيڪ تون منهنجي جسم کي ٽڪرا ٽڪرا ڪري ڇڏين، ته مان پنهنجا عضوا توکان پري نه ڪندس.
جيتوڻيڪ منهنجو جسم گرجي وڃي، مان توسان محبت جا بند نه ٽوڙيندس. ||2||
تنهنجي ۽ منهنجي وچ ۾، ٻيو ڪو به ڪونهي.
تون ئي مڙس آهين، ۽ مان روح جي زال آهيان. ||3||
ڪبير فرمائي ٿو، اي ماڻهون ٻڌو:
هاڻي، مون کي توهان تي ڪو به ڀروسو نه رکندو آھي. ||4||2||35||
آسا:
ڪو به خدا جو راز نه ٿو ڄاڻي، برهماني ويڪر.
هن سڄيءَ دنيا جو ڪپڙو اونڌو ڪيو آهي. ||1||روڪ||
جڏهن توهان ويد ۽ پراڻن کي ٻڌندا آهيو،
توکي خبر پوندي ته سڄي دنيا سندس اڻيل ڪپڙي جو فقط هڪ ننڍڙو ٽڪرو آهي. ||1||
هن زمين ۽ آسمان کي پنهنجو ڍنگ بڻايو آهي.
ان تي، هو سج ۽ چنڊ جي ٻن بابن کي هلائي ٿو. ||2||
پنھنجن پيرن کي گڏ ڪري، مون ھڪڙي ڪم کي پورو ڪيو آھي - منھنجو دماغ ان ويور سان راضي آھي.
مون کي پنهنجو گهر سمجهه ۾ آيو آهي، ۽ پنهنجي دل ۾ رب کي سڃاڻي ورتو آهي. ||3||
ڪبير چوي ٿو، جڏهن منهنجي جسم جو ورڪشاپ ٽٽندو آهي،
ويڪر منهنجي ڌاڳي کي پنهنجي ڌاڳي سان ملائي ڇڏيندو. ||4||3||36||
آسا:
دل ۾ گندگي سان، جيڪڏهن ڪو ماڻهو زيارت جي مقدس هنڌن تي غسل ڪري، تڏهن به جنت ۾ نه ويندو.
ٻين کي خوش ڪرڻ جي ڪوشش ڪرڻ سان ڪجھ به حاصل نه ٿيندو آهي - رب کي بيوقوف نٿو ڪري سگهجي. ||1||
هڪ خدائي رب جي عبادت ڪريو.
سچي صفائي غسل گرو جي خدمت آهي. ||1||روڪ||
جيڪڏهن پاڻي ۾ غسل ڪرڻ سان ڇوٽڪارو ملي سگهي ٿو ته پوءِ ڏيڏر جو ڇا ٿيندو، جيڪو هميشه پاڻيءَ ۾ غسل ڪندو آهي؟
جيئن ڏيڏر آهي، تيئن اهو فاني آهي. هو ٻيهر جنم ورتو آهي، بار بار. ||2||
بنارس ۾ جيڪڏهن سخت دل گنهگار مري وڃي ته هو جهنم کان بچي نه سگهندو.
۽ جيتوڻيڪ رب جو سينٽ هارمبا جي لعنت ٿيل زمين ۾ مري ويو، تڏهن به، هو پنهنجي سڀني خاندان کي بچائيندو آهي. ||3||
جتي نه ڏينهن آهي، نه رات، ۽ نه ويد ۽ نه شاستر، اتي بي صورت رب رهي ٿو.
ڪبير فرمائي ٿو، اي دنيا جا چريو ماڻهو، هن تي غور ڪريو. ||4||4||37||