اصل رب هر جڳهه تي آهي، بي مثال ۽ سڀ ڪجهه ڄاڻندڙ.
هو انصاف جو انتظام ڪري ٿو، ۽ گرو جي روحاني حڪمت ۾ جذب ٿي ٿو.
هو جنسي خواهشن ۽ ڪاوڙ کي انهن جي ڳچيءَ مان پڪڙي ٿو ۽ انهن کي ماري ٿو. هو حرص ۽ لالچ کي ختم ڪري ٿو. ||6||
سچي جاءِ ۾، بي صورت رب رهي ٿو.
جيڪو پنھنجي نفس کي سمجھي ٿو، سو اُن جي ڪلام ۾ غور ڪري ٿو.
هو پنهنجي موجودگيءَ جي سچي حويلي جي اندر اندر رهڻ لاءِ اچي ٿو، ۽ هن جو اچڻ ۽ وڃڻ ختم ٿي ويو آهي. ||7||
هن جو دماغ نه ڊهي ٿو، ۽ هو خواهشن جي هوائن سان نه ڦاٽي ٿو.
اهڙو يوگي شبد جي اڻڄاتل آواز کي وائبرٽ ڪري ٿو.
خدا پاڻ پنچ شبد جو خالص موسيقي وڄائي ٿو، پنجن بنيادي آوازن کي ٻڌڻ لاءِ. ||8||
خدا جي خوف ۾، لاتعلقيءَ ۾، انسان پنهنجي رب ۾ ضم ٿي وڃي ٿو.
انا پرستيءَ کي ڇڏي، هو اڻڄاتل آواز جي وهڪري سان جڙيل آهي.
روشنيءَ جي عطر سان، بي مثال رب سڃو ويندو آهي. بيشمار رب بادشاهه هر هنڌ پکڙيل آهي. ||9||
خدا ابدي ۽ ابدي آهي؛ هو درد ۽ خوف کي ناس ڪندڙ آهي.
هو بيماريءَ جو علاج ڪري ٿو، ۽ موت جي ڦڙي کي ڪٽي ٿو.
اي نانڪ، خداوند خدا خوف جي ناس ڪندڙ آهي. گروءَ سان ملڻ سان، پالڻهار خدا ملي ٿو. ||10||
جيڪو ڄاڻي ٿو رب پاڪ موت کي چيڀاٽي ٿو.
جيڪو ڪرم کي سمجھي ٿو، سو لفظ جي معرفت حاصل ڪري ٿو.
هو پاڻ ڄاڻي ٿو، ۽ هو پاڻ ڄاڻي ٿو. هيءَ سڄي دنيا سندس راند آهي. ||11||
پاڻ ئي بئنڪر آهي، ۽ پاڻ ئي سوداگر آهي.
معائنو ڪندڙ پاڻ اندازو لڳائي ٿو.
هو پاڻ پنهنجي ٽچ اسٽون تي آزمائي ٿو، ۽ هو پاڻ ئي قدر جو اندازو لڳائي ٿو. ||12||
خدا پاڻ، مهربان رب، پنهنجو فضل عطا ڪري ٿو.
باغي هر هڪ دل ۾ پکڙيل ۽ پکڙيل آهي.
خالص، بنيادي، الڳ رب سڀني جي اندر رهي ٿو. گرو، رب اوتار، اسان کي رب خدا سان ملڻ جي هدايت ڪري ٿو. ||13||
خدا حڪمت وارو ۽ ڄاڻندڙ آهي؛ اھو ماڻھن کي انھن جي غرور کان پاڪ ڪري ٿو.
دوئي کي ختم ڪندي، هڪ رب پاڻ کي ظاهر ڪري ٿو.
اهڙي ذات اُميد جي وچ ۾ بي نياز رهي، اُن بي مثال رب جي ساراهه ڳائي، جنهن جو ڪوبه نسب ناهي. ||14||
انا کي ختم ڪري، هن کي شبد جو سڪون ملي ٿو.
اھو اڪيلو روحاني طور تي عقلمند آھي، جيڪو پنھنجي نفس تي غور ڪري ٿو.
اي نانڪ، رب جي ساراهه ڳائڻ سان، حقيقي نفعو حاصل ٿيندو آهي. ست سنگت، سچي جماعت ۾، سچ جو ميوو حاصل ٿيندو آهي. ||15||2||19||
مارو، پھريون مھل:
سچ ڳالهايو، ۽ سچ جي گهر ۾ رهو.
جيئرو ئي مئل رهو، ۽ خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ڪري وڃو.
گرو آهي ٻيڙي، ٻيڙو، سوار پنهنجي ذهن ۾ رب تي غور ڪندي، توهان کي ٻئي طرف پار ڪيو ويندو. ||1||
خود غرضي، خود غرضي ۽ لالچ کي ختم ڪرڻ،
نون دروازن مان آزاد ٿي ڏهين دروازن ۾ جاءِ ملي ٿي.
بلند ۽ بلند، تمام پري ۽ لامحدود، هن پاڻ کي پيدا ڪيو. ||2||
گرو جي تعليم حاصل ڪرڻ، ۽ پيار سان رب سان ڳنڍيل آهي، هڪ پار ڪري ٿو.
رب پاڪ جي ساراهه ڳائي، موت کان ڇو ڊڄي؟
جتي به ڏسان ٿو، اتي فقط تون ئي ڏسان ٿو. مان ڪنهن ٻئي جو نه ڳائيندو آهيان. ||3||
سچو آهي رب جو نالو، ۽ سچو آهي سندس حرم.
سچو آهي گروءَ جي ڪلام جو، ان کي پڪڙڻ سان، هڪ پار ٿي وڃي ٿو.
اڻ ٻڌايل ڳالهائڻ سان، انسان لامحدود رب کي ڏسي ٿو، ۽ پوء، هن کي ٻيهر جنم جي پيٽ ۾ داخل ٿيڻ جي ضرورت ناهي. ||4||
سچائيءَ کان سواءِ، ڪنهن کي به خلوص يا سڪون نٿو ملي.
گروءَ کان سواءِ ڪو به آزاد نه آهي. ٻيهر جنم ۾ اچڻ ۽ وڃڻ جاري آهي.
مول منتر ۽ امرت جو سرچشمو رب جو نالو ڳائڻ، نانڪ چوي ٿو، مون کي پورو رب مليو آهي. ||5||