گرو مُخ ڏسندو آهي ۽ ڳالهائيندو آهي نالو، رب جو نالو؛ نالو ڳائڻ سان، هن کي سڪون ملي ٿو.
اي نانڪ، گرو مُخ جي روحاني دانائي چمڪي ٿي؛ جهالت جي ڪاري اونداهي دور ٿي ويندي آهي. ||2||
ٽيون مهل:
گندا، بيوقوف، خود غرض انسان مري ويندا آهن.
گرومخ بي عيب ۽ خالص آهن؛ اهي رب کي پنهنجي دلين ۾ رکيل آهن.
نانڪ کي دعا آهي، ٻڌ، اي تقدير جا ڀائرو!
سچي گرو جي خدمت ڪريو، ۽ توهان جي انا جي گندگي ختم ٿي ويندي.
اندر ۾، شڪ جي درد جو درد انهن کي متاثر ڪري ٿو؛ انهن جا مٿا مسلسل دنياوي الجھنن طرفان حملو ڪندا آهن.
دوئي جي عشق ۾ سمايل، اُهي ڪڏهن نه جاڳندا. اهي مايا جي محبت سان جڙيل آهن.
اهي نالو ياد نه ڪندا آهن، ۽ اهي لفظ جي ڪلام تي غور نه ڪندا آهن؛ هي آهي خود ارادي وارن جو نظريو.
اهي رب جي نالي سان پيار نٿا ڪن، ۽ اهي پنهنجي زندگي بيڪار وڃائي ڇڏيندا آهن. اي نانڪ، موت جو رسول انهن تي حملو ڪري، انهن کي خوار ڪري ٿو. ||3||
پورو:
اُهو ئي سچو بادشاهه آهي، جنهن کي رب سچي عقيدت سان نوازي ٿو.
ماڻهو ساڻس بيعت ڪن ٿا؛ ٻيو ڪو به دڪان هن واپار جو ذخيرو نٿو ڪري، ۽ نه ئي هن واپار ۾ واپار ڪندو آهي.
اهو عاجز عقيدت جيڪو پنهنجو منهن گرو ڏانهن ڦيرائي ٿو ۽ سورج مُخ بڻجي ٿو، رب جي دولت حاصل ڪري ٿو. بي وفا بي مُخ، جيڪو گروءَ کان منهن موڙي ٿو، رڳو خاڪ گڏ ڪري ٿو.
رب جا ٻانها رب جي نالي ۾ سوداگر آهن. موت جو رسول، ٽيڪس ڪليڪٽر، انهن جي ويجهو به نه ٿو اچي.
ٻانهي نانڪ رب جي نالي جي دولت ڀري ڇڏي آهي، جيڪو هميشه لاءِ آزاد ۽ بي پرواهه آهي. ||7||
سالڪ، ٽيون مهل:
هن عمر ۾، عقيدت رب جي دولت ڪمائي ٿو. باقي سموري دنيا شڪ ۾ ڦاٿل آهي.
گروءَ جي مهربانيءَ سان، رب جو نالو، سندس ذهن ۾ اچي ٿو. رات ۽ ڏينهن، هو نالي تي غور ڪندو آهي.
ڪرپشن جي وچ ۾، هو لاتعلق رهي ٿو؛ لفظ جي ذريعي، هو پنهنجي انا کي ساڙي ٿو.
هو پار ڪري ٿو، ۽ پنهنجي مائٽن کي به بچائي ٿو. مبارڪ آهي اها ماءُ جنهن هن کي جنم ڏنو.
سڪون ۽ سڪون هن جي ذهن کي هميشه لاءِ ڀريندو آهي، ۽ هو سچي پالڻهار لاءِ پيار ڀريندو آهي.
برهما، وشنو ۽ شيو ٽنهي صفتن ۾ ڀٽڪندا رهن ٿا، جڏهن ته سندن انا ۽ خواهش وڌي ٿي.
پنڊت، مذهبي عالم ۽ خاموش بابا پڙهي ۽ بحث مباحثو ڪن. انهن جو شعور دوئي جي محبت تي مرکوز آهي.
يوگي، گهمندڙ ياتري ۽ سنياسي گمراهه ٿي ويا آهن. گرو کان سواء، اهي حقيقت جي جوهر نه ڳوليندا آهن.
بدقسمت خود غرض انسان هميشه شڪ ۾ ڦاٿل آهن. اهي پنهنجي زندگي بيڪار ضايع ڪن ٿا.
اي نانڪ، جيڪي نام سان ڀريل آهن، متوازن ۽ متوازي آهن؛ انهن کي معاف ڪري، رب انهن کي پاڻ سان ملائي ٿو. ||1||
ٽيون مهل:
اي نانڪ، ان جي ساراهه ڪر، جيڪو هر شيء تي قابو رکي ٿو.
هن کي ياد ڪريو، اي انسانو، هن کان سواء ٻيو ڪو به ناهي.
ھو انھن جي اندر ۾ رھندو آھي جيڪي گرو مُخ آھن. هميشه ۽ هميشه لاء، اهي امن ۾ آهن. ||2||
پورو:
جيڪي گرو مُخ نه ٿا ٿين ۽ رب جي نالي جي دولت ڪمائين ٿا، اُهي هن دور ۾ ديوار آهن.
سڄيءَ دنيا ۾ ڀاڪر پائي ڀڄن ٿا، پر ڪير به سندن منهن تي ٿڪ به نه ٿو وجهي.
اهي ٻين جي باري ۾ گپ شپ ڪندا آهن، ۽ پنهنجو ڪريڊٽ وڃائي ڇڏيندا آهن، ۽ پاڻ کي پڻ ظاهر ڪن ٿا.
اها دولت، جنهن لاءِ هو ٻين تي بدمعاشي ڪن ٿا، سو سندن هٿ ۾ نه ٿو اچي، چاهي ڪيڏانهن وڃي.