نانڪ هن دعا کي پيش ڪري ٿو: اي خداوند خدا، مهرباني ڪري مون کي معاف ڪر، ۽ مون کي پنهنجي پاڻ سان متحد ڪر. ||41||
فاني وجود وري جنم جي اچڻ ۽ وڃڻ کي نه ٿو سمجهي. هو رب جي درٻار کي نٿو ڏسي.
هو جذباتي وابستگي ۽ مايا ۾ جڪڙيل آهي، ۽ سندس وجود ۾ جهالت جي اوندهه آهي.
سمهڻ وارو ماڻهو تڏهن ئي جاڳندو آهي، جڏهن هن جي مٿي تي ڳري ڪلپ لڳندي آهي.
گرومخ رب تي رھندا آھن؛ اهي نجات جو دروازو ڳوليندا آهن.
اي نانڪ، اهي پاڻ بچائي ويا آهن، ۽ انهن جي سڀني مائٽن کي پڻ پار ڪيو ويو آهي. ||42||
جيڪو به ڪلامِ مقدس ۾ مري ٿو سو سچ پچ مري ويو آهي.
گرو جي فضل سان، انسان رب جي عظيم ذات سان مطمئن آهي.
گرو جي ڪلام جي ذريعي، هو رب جي درٻار ۾ سڃاتل آهي.
شبد کان سواءِ، هرڪو مري ويو آهي.
خود ارادي وارو انسان مري ٿو. هن جي زندگي برباد آهي.
جيڪي رب جو نالو نه ٿا ياد ڪن، سي آخر درد ۾ روئندا.
اي نانڪ، جيڪو به خالق رب ڪري ٿو سو پورو ٿئي ٿو. ||43||
گرومخ ڪڏهن به پوڙها نه ٿيندا آهن. انهن جي اندر ۾ وجداني سمجهه ۽ روحاني حڪمت آهي.
اهي رب جي ساراهه ڳائيندا آهن، هميشه ۽ هميشه؛ اندر اندر، اهي وجدان سان رب تي غور ڪن ٿا.
اھي ھميشہ رھندا آھن رب جي نعمتن واري ڄاڻ ۾؛ اهي درد ۽ خوشين کي هڪ ئي نظر اچن ٿا.
اهي سڀني ۾ هڪ رب کي ڏسن ٿا، ۽ رب کي محسوس ڪن ٿا، سڀني جي اعلي روح. ||44||
پاڻ سڳورا ماڻھو بيوقوف ٻارن وانگر آھن. اهي رب کي پنهنجن خيالن ۾ نٿا رکن.
اھي پنھنجا سڀ ڪم ھمت ۾ ڪن ٿا، ۽ انھن کي ضرور جواب ڏيڻو پوندو ڌرم جي صحيح جج کي.
گرومخ سٺا ۽ بيحد خالص آهن. اهي گرو جي ڪلام سان سينگاريل ۽ بلند آهن.
انهن تي گندگي جو هڪ ننڍڙو ٽڪر به نه لڳندو آهي. اهي سچي گرو جي مرضي مطابق هلن ٿا.
انسانن جي گندگي سوين ڀيرا ڌوئي به نه ڌوئي.
اي نانڪ، گرومخ رب سان گڏ آهن؛ اهي گرو جي وجود ۾ ملن ٿا. ||45||
ڪو ماڻهو ڪيئن خراب ڪم ڪري سگهي ٿو، ۽ اڃا تائين پاڻ سان گڏ رهي ٿو؟
پنهنجي ڪاوڙ سان، هو صرف پاڻ کي ساڙي ٿو.
خود غرض انسان پاڻ کي پريشانين ۽ ضدي جدوجهد سان چريو ڪري ڇڏيندو آهي.
پر جيڪي گرو مُک ٿين ٿا، سي سڀ ڪجھ سمجھن ٿا.
اي نانڪ، گرومک پنهنجي ذهن سان جدوجهد ڪري ٿو. ||46||
جيڪي سچا گرو، پريم ذات جي خدمت نٿا ڪن، ۽ لفظ جي ڪلام تي غور نه ڪن
- انهن کي انسان نه سڏيو؛ اهي صرف جانور ۽ بيوقوف جانور آهن.
انهن جي اندر ۾ ڪا به روحاني حڪمت يا مراقبت نه آهي. اهي رب سان پيار ۾ نه آهن.
پاڻ سڳورا ماڻهو برائي ۽ فساد ۾ مري ويندا آهن. اهي مرندا آهن ۽ ٻيهر پيدا ٿيندا آهن، بار بار.
اُهي اڪيلا رهن ٿا، جيڪي جيئرن سان ملن ٿا. رب، زندگي جي پالڻھار کي، پنھنجي دل ۾ داخل ڪريو.
اي نانڪ، ان سچي رب جي درٻار ۾ گرومخ خوبصورت نظر اچن ٿا. ||47||
رب هريمندر ٺاهي، رب جو مندر؛ رب ان ۾ رهي ٿو.
گرو جي تعليمات تي عمل ڪندي، مون کي رب مليو آهي. مايا سان منهنجي جذباتي وابستگي ختم ٿي وئي آهي.
هريمندر، رب جي مندر ۾ بيشمار شيون آهن. نالي تي غور ڪريو، ۽ نو خزانا توهان جا هوندا.
برڪت آهي اُها خوش روح دلہن، اي نانڪ، جيڪا گرو مُخ جي حيثيت ۾، رب کي ڳولي ٿي ۽ ڳولهي ٿي.
وڏي خوش نصيبي سان، انسان جسم جي قلعي جي مندر کي ڳولي ٿو، ۽ دل ۾ رب کي ڳولي ٿو. ||48||
خود غرض انسان ڏهن طرفن ۾ گم ٿي ويا آهن، جن جي اڳواڻي شديد خواهش، لالچ ۽ فساد آهي.