شري گرو گرنتھ صاحب

صفحو - 1418


ਨਾਨਕ ਕੀ ਪ੍ਰਭ ਬੇਨਤੀ ਹਰਿ ਭਾਵੈ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਇ ॥੪੧॥
naanak kee prabh benatee har bhaavai bakhas milaae |41|

نانڪ هن دعا کي پيش ڪري ٿو: اي خداوند خدا، مهرباني ڪري مون کي معاف ڪر، ۽ مون کي پنهنجي پاڻ سان متحد ڪر. ||41||

ਮਨ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ਨ ਸੁਝਈ ਨਾ ਸੁਝੈ ਦਰਬਾਰੁ ॥
man aavan jaan na sujhee naa sujhai darabaar |

فاني وجود وري جنم جي اچڻ ۽ وڃڻ کي نه ٿو سمجهي. هو رب جي درٻار کي نٿو ڏسي.

ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਪਲੇਟਿਆ ਅੰਤਰਿ ਅਗਿਆਨੁ ਗੁਬਾਰੁ ॥
maaeaa mohi palettiaa antar agiaan gubaar |

هو جذباتي وابستگي ۽ مايا ۾ جڪڙيل آهي، ۽ سندس وجود ۾ جهالت جي اوندهه آهي.

ਤਬ ਨਰੁ ਸੁਤਾ ਜਾਗਿਆ ਸਿਰਿ ਡੰਡੁ ਲਗਾ ਬਹੁ ਭਾਰੁ ॥
tab nar sutaa jaagiaa sir ddandd lagaa bahu bhaar |

سمهڻ وارو ماڻهو تڏهن ئي جاڳندو آهي، جڏهن هن جي مٿي تي ڳري ڪلپ لڳندي آهي.

ਗੁਰਮੁਖਾਂ ਕਰਾਂ ਉਪਰਿ ਹਰਿ ਚੇਤਿਆ ਸੇ ਪਾਇਨਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥
guramukhaan karaan upar har chetiaa se paaein mokh duaar |

گرومخ رب تي رھندا آھن؛ اهي نجات جو دروازو ڳوليندا آهن.

ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਓਹਿ ਉਧਰੇ ਸਭ ਕੁਟੰਬ ਤਰੇ ਪਰਵਾਰ ॥੪੨॥
naanak aap ohi udhare sabh kuttanb tare paravaar |42|

اي نانڪ، اهي پاڻ بچائي ويا آهن، ۽ انهن جي سڀني مائٽن کي پڻ پار ڪيو ويو آهي. ||42||

ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਸੋ ਮੁਆ ਜਾਪੈ ॥
sabad marai so muaa jaapai |

جيڪو به ڪلامِ مقدس ۾ مري ٿو سو سچ پچ مري ويو آهي.

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਹਰਿ ਰਸਿ ਧ੍ਰਾਪੈ ॥
guraparasaadee har ras dhraapai |

گرو جي فضل سان، انسان رب جي عظيم ذات سان مطمئن آهي.

ਹਰਿ ਦਰਗਹਿ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਿਞਾਪੈ ॥
har darageh gur sabad siyaapai |

گرو جي ڪلام جي ذريعي، هو رب جي درٻار ۾ سڃاتل آهي.

ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਮੁਆ ਹੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
bin sabadai muaa hai sabh koe |

شبد کان سواءِ، هرڪو مري ويو آهي.

ਮਨਮੁਖੁ ਮੁਆ ਅਪੁਨਾ ਜਨਮੁ ਖੋਇ ॥
manamukh muaa apunaa janam khoe |

خود ارادي وارو انسان مري ٿو. هن جي زندگي برباد آهي.

ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਹਿ ਅੰਤਿ ਦੁਖੁ ਰੋਇ ॥
har naam na cheteh ant dukh roe |

جيڪي رب جو نالو نه ٿا ياد ڪن، سي آخر درد ۾ روئندا.

ਨਾਨਕ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਇ ॥੪੩॥
naanak karataa kare su hoe |43|

اي نانڪ، جيڪو به خالق رب ڪري ٿو سو پورو ٿئي ٿو. ||43||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਢੇ ਕਦੇ ਨਾਹੀ ਜਿਨੑਾ ਅੰਤਰਿ ਸੁਰਤਿ ਗਿਆਨੁ ॥
guramukh budte kade naahee jinaa antar surat giaan |

گرومخ ڪڏهن به پوڙها نه ٿيندا آهن. انهن جي اندر ۾ وجداني سمجهه ۽ روحاني حڪمت آهي.

ਸਦਾ ਸਦਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਰਵਹਿ ਅੰਤਰਿ ਸਹਜ ਧਿਆਨੁ ॥
sadaa sadaa har gun raveh antar sahaj dhiaan |

اهي رب جي ساراهه ڳائيندا آهن، هميشه ۽ هميشه؛ اندر اندر، اهي وجدان سان رب تي غور ڪن ٿا.

ਓਇ ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਬਿਬੇਕ ਰਹਹਿ ਦੁਖਿ ਸੁਖਿ ਏਕ ਸਮਾਨਿ ॥
oe sadaa anand bibek raheh dukh sukh ek samaan |

اھي ھميشہ رھندا آھن رب جي نعمتن واري ڄاڻ ۾؛ اهي درد ۽ خوشين کي هڪ ئي نظر اچن ٿا.

ਤਿਨਾ ਨਦਰੀ ਇਕੋ ਆਇਆ ਸਭੁ ਆਤਮ ਰਾਮੁ ਪਛਾਨੁ ॥੪੪॥
tinaa nadaree iko aaeaa sabh aatam raam pachhaan |44|

اهي سڀني ۾ هڪ رب کي ڏسن ٿا، ۽ رب کي محسوس ڪن ٿا، سڀني جي اعلي روح. ||44||

ਮਨਮੁਖੁ ਬਾਲਕੁ ਬਿਰਧਿ ਸਮਾਨਿ ਹੈ ਜਿਨੑਾ ਅੰਤਰਿ ਹਰਿ ਸੁਰਤਿ ਨਾਹੀ ॥
manamukh baalak biradh samaan hai jinaa antar har surat naahee |

پاڻ سڳورا ماڻھو بيوقوف ٻارن وانگر آھن. اهي رب کي پنهنجن خيالن ۾ نٿا رکن.

ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਕਰਮ ਕਮਾਵਦੇ ਸਭ ਧਰਮ ਰਾਇ ਕੈ ਜਾਂਹੀ ॥
vich haumai karam kamaavade sabh dharam raae kai jaanhee |

اھي پنھنجا سڀ ڪم ھمت ۾ ڪن ٿا، ۽ انھن کي ضرور جواب ڏيڻو پوندو ڌرم جي صحيح جج کي.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਛੇ ਨਿਰਮਲੇ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਇ ॥
guramukh hachhe niramale gur kai sabad subhaae |

گرومخ سٺا ۽ بيحد خالص آهن. اهي گرو جي ڪلام سان سينگاريل ۽ بلند آهن.

ਓਨਾ ਮੈਲੁ ਪਤੰਗੁ ਨ ਲਗਈ ਜਿ ਚਲਨਿ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਇ ॥
onaa mail patang na lagee ji chalan satigur bhaae |

انهن تي گندگي جو هڪ ننڍڙو ٽڪر به نه لڳندو آهي. اهي سچي گرو جي مرضي مطابق هلن ٿا.

ਮਨਮੁਖ ਜੂਠਿ ਨ ਉਤਰੈ ਜੇ ਸਉ ਧੋਵਣ ਪਾਇ ॥
manamukh jootth na utarai je sau dhovan paae |

انسانن جي گندگي سوين ڀيرا ڌوئي به نه ڌوئي.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੇਲਿਅਨੁ ਗੁਰ ਕੈ ਅੰਕਿ ਸਮਾਇ ॥੪੫॥
naanak guramukh melian gur kai ank samaae |45|

اي نانڪ، گرومخ رب سان گڏ آهن؛ اهي گرو جي وجود ۾ ملن ٿا. ||45||

ਬੁਰਾ ਕਰੇ ਸੁ ਕੇਹਾ ਸਿਝੈ ॥
buraa kare su kehaa sijhai |

ڪو ماڻهو ڪيئن خراب ڪم ڪري سگهي ٿو، ۽ اڃا تائين پاڻ سان گڏ رهي ٿو؟

ਆਪਣੈ ਰੋਹਿ ਆਪੇ ਹੀ ਦਝੈ ॥
aapanai rohi aape hee dajhai |

پنهنجي ڪاوڙ سان، هو صرف پاڻ کي ساڙي ٿو.

ਮਨਮੁਖਿ ਕਮਲਾ ਰਗੜੈ ਲੁਝੈ ॥
manamukh kamalaa ragarrai lujhai |

خود غرض انسان پاڻ کي پريشانين ۽ ضدي جدوجهد سان چريو ڪري ڇڏيندو آهي.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਤਿਸੁ ਸਭ ਕਿਛੁ ਸੁਝੈ ॥
guramukh hoe tis sabh kichh sujhai |

پر جيڪي گرو مُک ٿين ٿا، سي سڀ ڪجھ سمجھن ٿا.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨ ਸਿਉ ਲੁਝੈ ॥੪੬॥
naanak guramukh man siau lujhai |46|

اي نانڪ، گرومک پنهنجي ذهن سان جدوجهد ڪري ٿو. ||46||

ਜਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਨ ਸੇਵਿਓ ਸਬਦਿ ਨ ਕੀਤੋ ਵੀਚਾਰੁ ॥
jinaa satigur purakh na sevio sabad na keeto veechaar |

جيڪي سچا گرو، پريم ذات جي خدمت نٿا ڪن، ۽ لفظ جي ڪلام تي غور نه ڪن

ਓਇ ਮਾਣਸ ਜੂਨਿ ਨ ਆਖੀਅਨਿ ਪਸੂ ਢੋਰ ਗਾਵਾਰ ॥
oe maanas joon na aakheean pasoo dtor gaavaar |

- انهن کي انسان نه سڏيو؛ اهي صرف جانور ۽ بيوقوف جانور آهن.

ਓਨਾ ਅੰਤਰਿ ਗਿਆਨੁ ਨ ਧਿਆਨੁ ਹੈ ਹਰਿ ਸਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਪਿਆਰੁ ॥
onaa antar giaan na dhiaan hai har sau preet na piaar |

انهن جي اندر ۾ ڪا به روحاني حڪمت يا مراقبت نه آهي. اهي رب سان پيار ۾ نه آهن.

ਮਨਮੁਖ ਮੁਏ ਵਿਕਾਰ ਮਹਿ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਵਾਰੋ ਵਾਰ ॥
manamukh mue vikaar meh mar jameh vaaro vaar |

پاڻ سڳورا ماڻهو برائي ۽ فساد ۾ مري ويندا آهن. اهي مرندا آهن ۽ ٻيهر پيدا ٿيندا آهن، بار بار.

ਜੀਵਦਿਆ ਨੋ ਮਿਲੈ ਸੁ ਜੀਵਦੇ ਹਰਿ ਜਗਜੀਵਨ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
jeevadiaa no milai su jeevade har jagajeevan ur dhaar |

اُهي اڪيلا رهن ٿا، جيڪي جيئرن سان ملن ٿا. رب، زندگي جي پالڻھار کي، پنھنجي دل ۾ داخل ڪريو.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਹਣੇ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥੪੭॥
naanak guramukh sohane tith sachai darabaar |47|

اي نانڪ، ان سچي رب جي درٻار ۾ گرومخ خوبصورت نظر اچن ٿا. ||47||

ਹਰਿ ਮੰਦਰੁ ਹਰਿ ਸਾਜਿਆ ਹਰਿ ਵਸੈ ਜਿਸੁ ਨਾਲਿ ॥
har mandar har saajiaa har vasai jis naal |

رب هريمندر ٺاهي، رب جو مندر؛ رب ان ۾ رهي ٿو.

ਗੁਰਮਤੀ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਪਰਜਾਲਿ ॥
guramatee har paaeaa maaeaa moh parajaal |

گرو جي تعليمات تي عمل ڪندي، مون کي رب مليو آهي. مايا سان منهنجي جذباتي وابستگي ختم ٿي وئي آهي.

ਹਰਿ ਮੰਦਰਿ ਵਸਤੁ ਅਨੇਕ ਹੈ ਨਵ ਨਿਧਿ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ॥
har mandar vasat anek hai nav nidh naam samaal |

هريمندر، رب جي مندر ۾ بيشمار شيون آهن. نالي تي غور ڪريو، ۽ نو خزانا توهان جا هوندا.

ਧਨੁ ਭਗਵੰਤੀ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਲਧਾ ਹਰਿ ਭਾਲਿ ॥
dhan bhagavantee naanakaa jinaa guramukh ladhaa har bhaal |

برڪت آهي اُها خوش روح دلہن، اي نانڪ، جيڪا گرو مُخ جي حيثيت ۾، رب کي ڳولي ٿي ۽ ڳولهي ٿي.

ਵਡਭਾਗੀ ਗੜ ਮੰਦਰੁ ਖੋਜਿਆ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਪਾਇਆ ਨਾਲਿ ॥੪੮॥
vaddabhaagee garr mandar khojiaa har hiradai paaeaa naal |48|

وڏي خوش نصيبي سان، انسان جسم جي قلعي جي مندر کي ڳولي ٿو، ۽ دل ۾ رب کي ڳولي ٿو. ||48||

ਮਨਮੁਖ ਦਹ ਦਿਸਿ ਫਿਰਿ ਰਹੇ ਅਤਿ ਤਿਸਨਾ ਲੋਭ ਵਿਕਾਰ ॥
manamukh dah dis fir rahe at tisanaa lobh vikaar |

خود غرض انسان ڏهن طرفن ۾ گم ٿي ويا آهن، جن جي اڳواڻي شديد خواهش، لالچ ۽ فساد آهي.


اشاريه (1 - 1430)
جپ صفحو: 1 - 8
سو در صفحو: 8 - 10
سو پرکھ صفحو: 10 - 12
سوهلا صفحو: 12 - 13
سري راگ صفحو: 14 - 93
راگ ماجھ صفحو: 94 - 150
راگ گوري صفحو: 151 - 346
راگ آسا صفحو: 347 - 488
راگ گوجری صفحو: 489 - 526
راگ دیوگندھاری صفحو: 527 - 536
راگ بھیگاڑہ صفحو: 537 - 556
راگ وڈھنص صفحو: 557 - 594
راگ سورٹھ صفحو: 595 - 659
راگ دھنہسری صفحو: 660 - 695
راگ جیتسری صفحو: 696 - 710
راگ ٹوڈی صفحو: 711 - 718
راگ بیراڑی صفحو: 719 - 720
راگ تِلنگ صفحو: 721 - 727
راگ سوہی صفحو: 728 - 794
راگ بلاول صفحو: 795 - 858
راگ گوند صفحو: 859 - 875
راگ رامکلی صفحو: 876 - 974
راگ نت نارائن صفحو: 975 - 983
راگ مالی گورا صفحو: 984 - 988
راگ مارو صفحو: 989 - 1106
راگ تکھاری صفحو: 1107 - 1117
راگ کیدارا صفحو: 1118 - 1124
راگ بھیراؤ صفحو: 1125 - 1167
راگ بسنت صفحو: 1168 - 1196
راگ سارنگ صفحو: 1197 - 1253
راگ ملار صفحو: 1254 - 1293
راگ کانڑا صفحو: 1294 - 1318
راگ کلین صفحو: 1319 - 1326
راگ پربھاتی صفحو: 1327 - 1351
راگ جے جاونتی صفحو: 1352 - 1359
سلوک سہسکرتی صفحو: 1353 - 1360
گاتھا مہلا ۵ صفحو: 1360 - 1361
فُنے مہلا ۵ صفحو: 1361 - 1363
چوبولے مہلا ۵ صفحو: 1363 - 1364
سلوک بھگت کبیرا جی صفحو: 1364 - 1377
سلوک سیخ فرید کے صفحو: 1377 - 1385
سوئے سری مکھباک مہلا ۵ صفحو: 1385 - 1389
سوئے مہلے پہلے کے صفحو: 1389 - 1390
سوئے مہلے دوسرے کے صفحو: 1391 - 1392
سوئے مہلے تیجے کے صفحو: 1392 - 1396
سوئے مہلے چوتھے کے صفحو: 1396 - 1406
سوئے مہلے پنجویں کے صفحو: 1406 - 1409
سلوک وارا تے ودھیک صفحو: 1410 - 1426
سلوک مہلا ۹ صفحو: 1426 - 1429
منداوڑنی مہلا ۵ صفحو: 1429 - 1429
راگمالا صفحو: 1430 - 1430