نوڪر پرهلاد آيو ۽ رب جي پيرن ۾ ڪري پيو. ||11||
سچو گرو اندر ۾ نالي جو خزانو لڳايو.
طاقت، ملڪيت ۽ سڀ مايا ڪوڙي آهي.
پر پوءِ به لالچي ماڻهو انهن سان جڪڙيل آهن.
رب جي نالي کان سواءِ، انسان سندس درٻار ۾ سزا ڀوڳي ٿو. ||12||
نانڪ چوي ٿو، سڀڪو ڪم ڪري ٿو جيئن رب انهن کي عمل ڪري ٿو.
اهي اڪيلو منظور ۽ قبول ٿيل آهن، جيڪي پنهنجي شعور کي رب تي مرکوز ڪن ٿا.
هن پنهنجي بندن کي پنهنجو ڪيو آهي.
خالق پنهنجي روپ ۾ ظاهر ٿيو آهي. ||13||1||2||
ڀائرو، ٽيون مهل:
گروءَ جي خدمت ڪري، مون کي حاصل ٿئي ٿو امرت وارو ميوو؛ منهنجي انا ۽ خواهش کي ختم ڪيو ويو آهي.
رب جو نالو منهنجي دل ۽ دماغ ۾ رهندو آهي، ۽ منهنجي ذهن جون خواهشون خاموش ٿي وينديون آهن. ||1||
اي منهنجا مالڪ، منهنجا محبوب، مون کي پنهنجي رحمت سان برڪت ڪر.
رات ڏينهن، تنهنجو عاجز ٻانهن تنهنجي ساراهه لاءِ دعا گهري ٿو. گرو جي ڪلام جي ذريعي، هن کي بچايو ويو آهي. ||1||روڪ||
موت جو رسول عاجز سنتن کي به ڇُهي نٿو سگهي. اهو انهن کي تڪليف يا تڪليف جو هڪ ذرو به سبب نه ٿو ڏئي.
جيڪي تنهنجي حرمت ۾ داخل ٿين ٿا، اي رب، پاڻ کي بچائين ٿا، ۽ پنهنجن سڀني ابن ڏاڏن کي به بچائين ٿا. ||2||
تون پاڻ ئي پنهنجي بندن جي عزت بچائين ٿو. هي تنهنجي شان آهي، اي رب.
توهان انهن کي گناهن ۽ بيشمار اوتارن جي دردن کان پاڪ ڪيو. توهان انهن سان پيار ڪريو ٿا بغير ڪنهن دوئي جي. ||3||
مان بيوقوف ۽ جاهل آهيان، ۽ ڪجهه به نه ٿو سمجهان. تون پاڻ ئي مون کي سمجهه ۾ آڻين.
تون جيڪي وڻيس سو ڪر؛ ٻيو ڪجهه به نه ٿو ڪري سگهجي. ||4||
دنيا ٺاهي، توهان سڀني کي انهن جي ڪمن سان ڳنڍيو آهي - ايستائين جو بڇڙا ڪم جيڪي ماڻهو ڪن ٿا.
جوا ۾ هي قيمتي انساني جان وڃائي ويهندا آهن ۽ خدا جي ڪلام کي نٿا سمجهن. ||5||
پاڻ سڳورا مري ويندا آهن، ڪجهه به نه سمجهندا آهن. اهي برائي ذهنيت ۽ جهالت جي اونداهين ۾ پکڙيل آهن.
اهي خوفناڪ عالمي سمنڊ پار نٿا ڪن. گروءَ کان سواءِ، ٻڏي مري ويندا آهن. ||6||
سچا آهن اهي عاجز انسان جيڪي سچي شيدائيءَ سان ڀريل آهن. خداوند خدا انهن کي پاڻ سان گڏ ڪري ٿو.
گرو جي ڪلام جي ذريعي، اهي لفظ سمجھندا آهن. اهي محبت سان سچي رب ڏانهن ڌيان ڏيندا آهن. ||7||
تون پاڻ پاڪ ۽ پاڪ آهين، ۽ خالص تنهنجا عاجز خادم آهن، جيڪي گرو جي ڪلام تي غور ڪن ٿا.
نانڪ هميشه لاءِ انهن لاءِ قربان آهي، جيڪي پنهنجي دلين ۾ رب جي نالي کي وڪوڙيندا آهن. ||8||2||3||
ڀائرو، پنجين مهل، اشٽپديا، ٻيو بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
اُهو ئي وڏو بادشاهه آهي، جيڪو پنهنجي دل ۾ رب جو نالو رکي ٿو.
جيڪو پنهنجي دل ۾ اسم کي رکي ٿو، ان جا ڪم پوري طرح پوري ٿين ٿا.
جيڪو نالو پنهنجي دل ۾ رکي ٿو، ان کي ڪروڙين خزانا ملن ٿا.
نالو کان سواء، زندگي بيڪار آهي. ||1||
مان ان شخص جي ساراهه ڪريان ٿو، جنهن وٽ رب جي دولت جو سرمايو آهي.
هو ڏاڍو خوش نصيب آهي، جنهن جي پيشانيءَ تي گروءَ پنهنجو هٿ رکيو آهي. ||1||روڪ||
جيڪو دل ۾ نالو رکي ٿو، ان جي پاسي ڪروڙين فوجون آهن.
جيڪو پنهنجي دل ۾ اسم کي رکي ٿو، اهو امن ۽ آرام حاصل ڪري ٿو.