اي نانڪ، لامحدود رب جي خدمت ڪريو؛ هن جي چادر جي هيم کي پڪڙيو، ۽ هو توهان کي بچائيندو. ||19||
سالڪ، پنجون مهل:
دنياوي ڪم بيڪار آهن، جيڪڏهن هڪ رب ذهن ۾ نه اچي.
اي نانڪ، جن پنهنجي مالڪ کي وساري ڇڏيو تن جا لاش ڦاٽي پوندا. ||1||
پنجين مهل:
روح کي خالق رب طرفان فرشتي ۾ تبديل ڪيو ويو آهي.
خدا سڀني سکن کي آزاد ڪيو ۽ انهن جا معاملا حل ڪيا.
هن بدمعاشن کي پڪڙي زمين تي اڇلائي ڇڏيو آهي ۽ انهن کي پنهنجي عدالت ۾ ڪوڙو قرار ڏنو آهي.
نانڪ جو خدا عظيم ۽ عظيم آهي؛ هو پاڻ ٺاهي ٿو ۽ سينگاري ٿو. ||2||
پورو:
خدا لامحدود آهي؛ هن جي ڪا حد ناهي؛ اھو ئي آھي جيڪو سڀ ڪجھ ڪري ٿو.
رب ۽ مالڪ پنهنجي ذات جو سهارو آهي.
پنهنجو هٿ ڏئي، هو پالي ٿو ۽ پالي ٿو؛ هو پورو ڪندڙ ۽ پورو ڪندڙ آهي.
هو پاڻ رحم ڪندڙ ۽ بخشيندڙ آهي. سچو نالو ٻُڌڻ سان، نجات ملي ٿي.
جيڪو توهان کي خوش ڪري ٿو - اهو اڪيلو سٺو آهي. غلام نانڪ توهان جي پناهه ڳولي ٿو. ||20||
سالڪ، پنجون مهل:
جيڪو خدا سان واسطو رکي ٿو ان کي بک نه آهي.
اي نانڪ، هرڪو جيڪو پنهنجي پيرن تي ڪري ٿو بچايو وڃي ٿو. ||1||
پنجين مهل:
جيڪڏهن سوالي هر روز رب جي نالي لاءِ دعا گهري ته هن جو رب ۽ مالڪ هن جي درخواست قبول ڪندو.
اي نانڪ، عظيم رب آهي سڀ کان وڌيڪ سخي ميزبان؛ هن کي ڪنهن به شيءِ جي گهٽتائي نه آهي. ||2||
پورو:
ذهن کي رب العالمين سان ضم ڪرڻ ئي اصل کاڌو ۽ لباس آهي.
رب جي نالي سان محبت ڪرڻ، گھوڙا ۽ هاٿي رکڻ آهي.
رب کي ثابت قدمي سان غور ڪرڻ، ملڪيت جي بادشاهن تي حڪومت ڪرڻ ۽ هر قسم جي خوشين مان لطف اندوز ٿيڻ آهي.
منسٽر خدا جي در تي دعا گهري ٿو - هو اهو دروازو ڪڏهن به نه ڇڏيندو.
نانڪ هن جي ذهن ۽ جسم ۾ اها آرزو آهي - هو مسلسل خدا جي خواهشمند آهي. ||21||1|| سوڍ ڪيچائي ||
راگ گوري، عقيدتمندن جو ڪلام:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچ جو نالو آهي. تخليقي شخصيت. گرو جي مهرباني:
گوري گواريري، ڪبير جي چوڏهين چوڏهين:
مون کي باهه لڳي هئي، پر هاڻي مون کي رب جي نالي جو پاڻي مليو آهي.
رب جي نالي جي هن پاڻي منهنجي جلندڙ جسم کي ٿڌو ڪري ڇڏيو آهي. ||1||روڪ||
انهن جي ذهنن کي مات ڏيڻ لاء، ڪي جهنگن ۾ ويندا آهن.
پر اھو پاڻي خداوند خدا کان سواءِ نٿو ملي. ||1||
ان باهه ملائڪن ۽ فاني مخلوقن کي ساڙي ڇڏيو،
پر رب جي نالي جو پاڻي سندس عاجز ٻانهن کي جلڻ کان بچائي ٿو. ||2||
خوفناڪ عالمي سمنڊ ۾، امن جو سمنڊ آهي.
مان ان ۾ پيئندو رهيس، پر اهو پاڻي ڪڏهن به ختم نه ٿيندو آهي. ||3||
ڪبير جو چوڻ آهي ته، رب جو غور ۽ فڪر ڪريو، جيئن مينهن پکي پاڻي کي ياد ڪري ٿو.
رب جي نالي جي پاڻيءَ منهنجي اڃ کي ٻوڙي ڇڏيو آهي. ||4||1||
گوري، ڪبير جي:
اي منهنجا مالڪ، تنهنجي نالي جي پاڻيءَ لاءِ منهنجي اڃ نه ٿيندي.
انهيءَ پاڻيءَ ۾ منهنجي اُڃ جي باهه اڃا به وڌيڪ جلي ٿي. ||1||روڪ||
تون پاڻيءَ جو سمنڊ آهين، ۽ مان ان پاڻيءَ ۾ فقط هڪ مڇي آهيان.
اُن پاڻيءَ ۾، مان رهيس. ان پاڻي کان سواءِ، مان برباد ٿي ويندس. ||1||
تون پنجري آهين، ۽ مان تنهنجو طوطا آهيان.
پوءِ موت جي ٻلي مون کي ڇا ڪري سگهي ٿي؟ ||2||
تون وڻ آهين، ۽ مان پکي آهيان.
مان ڏاڍو بدقسمت آهيان- مان تنهنجي درشن جي برڪت وارو نظارو نه ٿو ڏسي سگهان! ||3||