جن کي دوئي سان پيار آهي، سي توکي وساري ويٺا آهن.
جاهل، خود غرض انسانن کي وري جنم ڏنو وڃي ٿو. ||2||
جيڪي هڪ رب کي راضي ڪرڻ وارا آهن انهن کي مقرر ڪيو ويو آهي
هن جي خدمت ڪرڻ ۽ هن کي پنهنجي ذهن ۾ داخل ڪيو.
گرو جي تعليمات ذريعي، اهي رب جي نالي ۾ جذب ٿيندا آهن. ||3||
جن وٽ فضيلت کي پنهنجو خزانو آهي، اهي روحاني حڪمت تي غور ڪن ٿا.
جن وٽ فضيلت کي پنهنجو خزانو آهي، اُهي انا پرستيءَ کي هيٺ ڪن ٿا.
نانڪ انهن لاءِ قربان آهي، جيڪي رب جي نالي سان مشابهت رکن ٿا. ||4||7||27||
گوري گوارايري، ٽيون مهل:
توهان ناقابل بيان آهيو؛ مان توهان کي ڪيئن بيان ڪري سگهان ٿو؟
جيڪي پنهنجي ذهن کي گروي جي ڪلام جي ذريعي تابع ڪن ٿا، اهي تو ۾ سمايل آهن.
تنهنجون خوبيون بيشمار آهن. ان جي قيمت جو اندازو نٿو لڳائي سگهجي. ||1||
سندس ڪلام سندس آهي. هن ۾، اهو ڦهليل آهي.
توھان جي ڳالھ ٻولھ نه ٿي سگھي. گرو جي ڪلام جي ذريعي، اهو ڳايو ويندو آهي. ||1||روڪ||
جتي سچو گرو آهي - اتي آهي ست سنگت، سچي جماعت.
جتي سچو گرو آهي - اتي، رب جي شان جي ساراهه وجدان سان ڳائي ويندي آهي.
جتي سچو گرو آهي - اتي انا سڙي ويندي آهي، ڪلام جي ذريعي. ||2||
گرومخ هن جي خدمت ڪن ٿا؛ انهن کي هن جي حضور جي حويلي ۾ جڳهه ملي ٿي.
گرومخ نام کي ذهن ۾ داخل ڪن ٿا.
گرومخ رب جي پوڄا ڪن ٿا، ۽ نام ۾ جذب ٿين ٿا. ||3||
ڏيڻ وارو پاڻ ڏئي ٿو تحفو،
جيئن اسان سچي گرو لاءِ محبت جو اظهار ڪريون ٿا.
نانڪ انهن کي ملهائي ٿو، جيڪي رب جي نالي سان مشابهت رکن ٿا. ||4||8||28||
گوري گوارايري، ٽيون مهل:
سڀ روپ ۽ رنگ هڪ رب کان ايندا آهن.
هوا، پاڻي ۽ باهه سڀ گڏ رکيل آهن.
خداوند خدا ڪيترن ئي ۽ مختلف رنگن کي ڏسي ٿو. ||1||
هڪڙو رب عجيب ۽ حيرت انگيز آهي! اھو ھڪڙو، ھڪڙو ۽ اڪيلو آھي.
ڪيڏو گهٽ آهي اُهو گرومُخ جيڪو رب جو ذڪر ڪري. ||1||روڪ||
خدا قدرتي طور تي سڀني هنڌن تي پکڙيل آهي.
ڪڏهن هو لڪايو ويندو آهي، ۽ ڪڏهن هو ظاهر ڪيو ويندو آهي؛ اهڙيءَ طرح خدا پنهنجي تخليق جي دنيا ٺاهي آهي.
هو پاڻ اسان کي ننڊ مان جاڳائي ٿو. ||2||
سندس قدر ڪو نه ٿو ڪري سگهي،
جيتوڻيڪ هرڪو ڪوشش ڪئي آهي، بار بار، هن کي بيان ڪرڻ لاء.
جيڪي گرو جي ڪلام ۾ ملن ٿا، سي رب کي سمجهن ٿا. ||3||
اهي لفظ مسلسل ٻڌندا آهن؛ هن کي ڏسي، اهي هن ۾ ملن ٿا.
اهي گرو جي خدمت ڪري شاندار عظمت حاصل ڪن ٿا.
اي نانڪ، جيڪي نالي سان مشابهت رکن ٿا، سي رب جي نالي ۾ جذب ٿين ٿا. ||4||9||29||
گوري گوارايري، ٽيون مهل:
پاڻ سڳورا مايا جي محبت ۽ وابستگي ۾ سمايل آهن.
گرومخ جاڳندا آهن، روحاني حڪمت ۽ خدا جي جلال تي غور ڪندا آهن.
اُهي عاجز انسان جيڪي نام سان پيار ڪن ٿا، سي جاڳندا ۽ باخبر آهن. ||1||
جيڪو هن عقلمنديءَ سان جاڳي ٿو سو نه ٿو سمهي.
ڪيڏا نه ٿورڙا آهن اهي عاجز انسان جيڪي هن کي ڪامل گرو جي معرفت سمجهن ٿا. ||1||روڪ||
بيوقوف بلاڪ هيڊ ڪڏهن به نه سمجهي سگهندو.
هُو بُڪ بڪ ڪندو رهي ٿو، پر هو مايا ۾ مگن آهي.
انڌو ۽ جاهل، هو ڪڏهن به نه سڌرندو. ||2||
هن عمر ۾، نجات صرف رب جي نالي سان اچي ٿي.
ڪيڏا ناياب آھن جيڪي گرو جي ڪلام تي غور ڪن.
اھي پاڻ کي بچائيندا آھن، ۽ پنھنجي سڀني خاندانن ۽ ابن ڏاڏن کي پڻ بچائيندا آھن. ||3||