هن جو جسم سونهن ٿي وڃي ٿو، رب جي بي مثال نور سان.
هو ٽنهي جهانن ۾ خدائي حسن کي ڏسي ٿو.
سچ جي اها اڻ کٽ دولت هاڻي منهنجي گود ۾ آهي. ||4||
پنجن عنصرن، ٽن عالمن، نون خطن ۽ چئن طرفن ۾، رب پکڙيل آهي.
هو زمين ۽ آسمان کي سهارو ڏئي ٿو، پنهنجي عظيم طاقت کي استعمال ڪندي.
هو ٻاهر نڪرندڙ ذهن کي چوڌاري ڦري ٿو. ||5||
بيوقوف کي اهو احساس نه آهي ته هو پنهنجي اکين سان ڇا ڏسي ٿو.
هو پنهنجي زبان سان نه چکندو آهي ۽ نه سمجهندو آهي ته ڇا چئجي.
زهر جي نشي ۾ هو دنيا سان بحث ڪري ٿو. ||6||
ترقي يافته سماج ۾، هڪ کي بلند ڪيو ويندو آهي.
هو نيڪيءَ جي پٺيان ڊوڙي ٿو ۽ پنهنجا گناهه ڌوئي ٿو.
گروءَ جي خدمت ڪرڻ کان سواءِ آسماني مقام حاصل نه ٿيندو آهي. ||7||
نالو، رب جو نالو، هيرو، زيور، ياقوت.
ذهن جو موتي اندروني دولت آهي.
اي نانڪ، رب اسان کي آزمائي ٿو، ۽ اسان کي پنهنجي فضل جي نظر سان برڪت ڪري ٿو. ||8||5||
آسا، پهرين مهل:
گرومخ روحاني حڪمت، مراقبت ۽ ذهن جي اطمينان حاصل ڪري ٿو.
گرومخ کي رب جي موجودگيءَ جو احساس ٿئي ٿو.
گرومک لفظ جي لفظ سان ڳنڍيل آهي، جيئن سندس نشان. ||1||
اهڙي آهي رب جي غور فڪر جي پياري عبادت.
گرو مُخ سچي نالي کي سڃاڻي ٿو، انا جو ناس ڪندڙ. ||1||روڪ||
ڏينهن رات، هو بيحد پاڪ رهي ٿو، ۽ عاليشان جاءِ ۾ رهي ٿو.
هو ٽنهي جهانن جي حڪمت حاصل ڪري ٿو.
سچي گرو جي ذريعي، رب جي حڪم جو احساس ٿئي ٿو. ||2||
هو حقيقي خوشي حاصل ڪري ٿو، ۽ هن کي ڪو به درد نه آهي.
هُن کي عميق حڪمت ۽ اعليٰ ترين جوهر حاصل آهي.
هو پنجن بڇڙن جذبن تي غالب اچي ٿو، ۽ سڀني انسانن کان وڌيڪ خوش ٿئي ٿو. ||3||
توهان جي خدائي نور سڀني ۾ شامل آهي. هرڪو توهان جو آهي.
توهان پاڻ ۾ شامل ٿيو ۽ ٻيهر الڳ ٿيو.
جيڪو به خالق ڪري ٿو سو پورو ٿئي ٿو. ||4||
هو ڊاهي ٿو، ۽ هو ٺاهي ٿو؛ هن جي حڪم سان، هو اسان کي پاڻ ۾ ضم ڪري ٿو.
جيڪو سندس مرضي مطابق ٿئي سو ٿئي ٿو.
گروءَ کان سواءِ، ڪامل رب نه ٿو ملي. ||5||
ننڍپڻ ۽ وڏي ڄمار ۾، هو سمجهي نه ٿو.
جوانيءَ جي اوسر ۾، غرور ۾ غرق ٿي ويو.
نالي کان سواءِ، بيوقوف کي ڇا ٿو ملي؟ ||6||
هو انهيءَ کي نه ٿو ڄاڻي جنهن کيس رزق ۽ دولت ڏني آهي.
شڪ ۾ ڦاٿل، هو بعد ۾ پشيمان ٿيو ۽ توبه ڪيائين.
موت جو ڦڙو ان چريو جي ڳچيءَ ۾ آهي. ||7||
مون دنيا کي غرق ٿيندي ڏٺو، ۽ مان ڊڄي ڀڄي ويس.
ڪيڏا خوش نصيب آھن اُھي جن کي سچي گروءَ بچائي ورتو آھي.
اي نانڪ، اهي گرو جي پيرن سان ڳنڍيل آهن. ||8||6||
آسا، پهرين مهل:
اهي مذهبي گيت ڳائين ٿا، پر سندن شعور بڇڙو آهي.
اھي گيت ڳائيندا آھن، ۽ پاڻ کي خدا سڏيندا آھن،
پر نالي کان سواءِ، سندن ذهن ڪوڙا ۽ بڇڙا آهن. ||1||
تون ڪاڏي ٿو وڄين؟ اي عقل، پنهنجي گهر ۾ رهي.
گرومخ رب جي نالي سان راضي آهن؛ ڳولڻ سان، اهي آساني سان رب کي ڳوليندا آهن. ||1||روڪ||
جنسي خواهش، ڪاوڙ ۽ جذباتي منسلڪ دماغ ۽ جسم کي ڀريندا آهن؛
لالچ ۽ غرور ئي درد کي جنم ڏئي ٿو.
رب جي نالي کان سواءِ ذهن کي ڪيئن سڪون ملندو؟ ||2||
جيڪو پنهنجي اندر کي صاف ڪري ٿو، سو سچي رب کي سڃاڻي ٿو.
گرومخ پنهنجي اندر جي حالت کي ڄاڻي ٿو.
شبد جي سچي ڪلام کان سواءِ، رب جي حضوري جو احساس نه ٿو ٿئي. ||3||
جيڪو پنهنجي روپ کي بي ترتيب رب ۾ ضم ڪري ٿو،
سچي پالڻھار ۾ رھي ٿو، طاقتور، طاقت کان ٻاھر.
اهڙو ماڻهو وري جنم جي پيٽ ۾ داخل نه ٿيندو آهي. ||4||
اُتي وڃ، جتي توکي ملي، رب جو نالو.