هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
راگ گوري، نائين مهل:
مقدس ساڌو: پنهنجي دماغ جي غرور کي ڇڏي ڏيو.
جنسي خواهش، ڪاوڙ ۽ برائي ماڻهن جي صحبت - انهن کان ڀڄڻ، ڏينهن ۽ رات. ||1||روڪ||
جيڪو ڄاڻي ٿو ته درد ۽ خوشي ٻئي هڪجهڙا آهن، ۽ عزت ۽ بي عزتي به،
جيڪو خوشي ۽ غم کان لاتعلق رهي ٿو، اهو دنيا ۾ اصل جوهر کي سمجهي ٿو. ||1||
حمد ۽ ملامت ٻنهي کي ڇڏي ڏيو؛ ان جي بدران نروانا جي حالت ڳوليو.
اي ٻانهو نانڪ، هيءَ اهڙي مشڪل راند آهي. صرف چند گرومخ ان کي سمجهندا آهن! ||2||1||
گوري، نائين مهل:
پاڪ سادوس: رب تخليق ڪيو.
ھڪڙو ماڻھو گذاري ٿو، ۽ ٻيو سوچي ٿو ته ھو ھميشہ جيئرو رھندو - اھو سمجھ کان ٻاھر آھي! ||1||روڪ||
فاني مخلوق جنسي خواهش، ڪاوڙ ۽ جذباتي وابستگي جي طاقت ۾ رکيل آهن؛ انهن رب کي وساري ڇڏيو آهي، لافاني شڪل.
جسم ڪوڙو آهي، پر اهي ان کي سچ سمجهن ٿا. اهو رات ۾ هڪ خواب وانگر آهي. ||1||
جيڪو ڪجھ ڏٺو ويندو، سو سڀ ڪڪر جي پاڇي وانگر گذري ويندو.
اي نوڪر نانڪ، جيڪو ڄاڻي ٿو دنيا کي غير حقيقي، رب جي حرم ۾ رهي ٿو. ||2||2||
گوري، نائين مهل:
رب جي ساراهه فاني مخلوق جي ذهن ۾ نه ايندي آهي.
ڏينهن رات مايا ۾ مشغول رهن ٿا. مون کي ٻڌاءِ ته اهي خدا جا گيت ڪيئن ڳائيندا؟ ||1||روڪ||
اهڙيءَ طرح هو پاڻ کي اولاد، دوستن، مايا ۽ مالڪيءَ سان جڙيل آهن.
هرڻ جي فريب وانگر، هيءَ دنيا ڪوڙي آهي. ۽ اڃا تائين، ان کي ڏسي، اهي ان جي پٺيان لڳندا آهن. ||1||
اسان جو رب ۽ مالڪ خوشين ۽ آزاديءَ جو ذريعو آهي. ۽ اڃان تائين، بيوقوف کيس وساري ٿو.
اي ٻانهو نانڪ، ڪروڙين ماڻهن ۾ ڪو به گهٽ آهي، جيڪو رب جي مراقبي کي حاصل ڪري. ||2||3||
گوري، نائين مهل:
پاڪ سادو: هي ذهن روڪي نٿو سگهجي.
منجهيل خواهشون ان سان گڏ رهنديون آهن، ان ڪري اهو ثابت قدم رهي نه ٿو سگهي. ||1||روڪ||
دل غضب ۽ تشدد سان ڀريل آهي، جنهن ڪري سڀ احساس وساري ڇڏيا آهن.
روحاني حڪمت جو زيور هر ڪنهن کان کسي ويو آهي. ڪجھ به ان کي برداشت نٿو ڪري سگهي. ||1||
يوگين سڀ ڪجھ آزمايا ۽ ناڪام ٿيا. نيڪ ماڻهو خدا جي تسبيح جا گيت ڳائي بيزار ٿي ويا آهن.
اي ٻانهو نانڪ، جڏهن رب مهربان ٿئي ٿو، تڏهن هر ڪوشش ڪامياب ٿي وڃي ٿي. ||2||4||
گوري، نائين مهل:
پاڪ سادوس: ڪائنات جي رب جي شاندار حمد ڳايو.
توکي هن انساني زندگيءَ جو انمول زيور ملي ويو آهي. توهان ان کي بيڪار ڇو ٿا برباد ڪيو؟ ||1||روڪ||
هو گنهگارن کي پاڪ ڪرڻ وارو، غريبن جو دوست آهي. اچو، ۽ رب جي حرم ۾ داخل ٿيو.
کيس ياد ڪرڻ سان هاٿي جو خوف دور ٿي ويو. پوءِ توهان هن کي ڇو وساريو؟ ||1||
پنهنجي مغرور فخر ۽ مايا سان پنهنجي جذباتي وابستگي کي ڇڏي ڏيو؛ پنهنجي شعور کي رب جي مراقبي تي مرکوز ڪريو.
نانڪ جو چوڻ آهي ته، اهو رستو آهي آزاديءَ جو. گرو مُخ بنو، ۽ حاصل ڪريو. ||2||5||
گوري، نائين مهل:
اي ماءُ، جيڪر ڪو منهنجي سڌريل ذهن کي هدايت ڪري.