اهڙيءَ طرح نامي ديوي کي رب جي درشن جي برڪت وارو نظارو حاصل ڪرڻ آيو. ||4||3||
مان چريو آهيان - رب منهنجو مڙس آهي.
مان هن لاءِ پاڻ کي سينگاريو ۽ سينگاريو. ||1||
مون کي چڱيءَ طرح ٻوڙيو، مون کي چڱيءَ طرح ٻوڙيو، مون کي چڱيءَ طرح ٻوڙيو، اي انسانو.
منهنجو جسم ۽ دماغ منهنجي محبوب رب سان گڏ آهن. ||1||روڪ||
ڪنهن سان به بحث يا بحث مباحثو نه ڪريو.
پنهنجي زبان سان، رب جي عظيم ذات جو مزو وٺو. ||2||
هاڻي، مون کي پنهنجي روح ۾ ڄاڻايو آهي، ته اهڙو بندوبست ڪيو ويو آهي.
مان ڍول جي ڌپ سان پنهنجي رب سان ملندس. ||3||
ڪو به منهنجي تعريف ڪري سگهي ٿو يا بدمعاش.
Naam Dayv رب سان ملاقات ڪئي آهي. ||4||4||
ڪڏهن ڪڏهن، ماڻهو کير، کنڊ ۽ گهي جي قدر نه ڪندا آهن.
ڪڏهن ڪڏهن کين در در کان مانيءَ لاءِ بهک ڪرڻي پوندي آهي.
ڪڏهن ڪڏهن، انهن کي ڀاڄي مان اناج ڪڍڻو پوندو. ||1||
جيئن رب اسان کي رکي ٿو، تيئن اسين رهون ٿا، اي تقدير جا ڀائرو.
رب جي شان کي به بيان نٿو ڪري سگهجي. ||1||روڪ||
ڪڏهن ڪڏهن، ماڻهو گهوڙن تي سواري ڪندا آهن.
ڪڏهن ڪڏهن، انهن جي پيرن لاء بوٽ به نه هوندا آهن. ||2||
ڪڏهن ڪڏهن، ماڻهو آرام سان بسترن تي سفيد چادر سان سمهندا آهن.
ڪڏھن ڪڏھن انھن وٽ زمين تي وھڻ لاءِ ٻوٽو به نه ھوندو آھي. ||3||
Naam Dayv دعا ڪري ٿو، صرف نالو، رب جو نالو، اسان کي بچائي سگهي ٿو.
جيڪو گروءَ سان ملي ٿو، ان کي پار ڪري ٻئي پاسي وٺي وڃي ٿو. ||4||5||
کلندي ۽ راند ڪندي، مان تنهنجي مندر ۾ آيو، اي رب.
جڏهن نام ديوي عبادت ڪري رهيو هو، هن کي پڪڙيو ويو ۽ ٻاهر ڪڍيو ويو. ||1||
مان هڪ گهٽ سماجي طبقي مان آهيان، اي رب؛
مان فيبرڪ رنگين جي خاندان ۾ ڇو پيدا ٿيس؟ ||1||روڪ||
مون پنهنجو ڪمبل کنيو ۽ واپس هليو ويس،
مندر جي پويان ويهڻ لاء. ||2||
جيئن نالو ديوي رب جي شاندار حمد جو ذڪر ڪيو،
مندر جو رخ موڙي رب جي عاجز ديويءَ جي سامهون ٿيو. ||3||6||
ڀائرو، نام ديوي جي، ٻيو بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
جيئن بکايل ماڻهوءَ کي کاڌو پسند آهي،
۽ اُڃايل ماڻھوءَ کي پاڻيءَ جو جنون آھي،
۽ جيئن بيوقوف پنهنجي خاندان سان ڳنڍيل آهي
- بس ائين ئي، رب نالو ديوي کي ڏاڍو پيارو آهي. ||1||
Naam Dayv رب سان پيار ۾ آهي.
هو فطري ۽ شعوري طور تي دنيا کان لاتعلق ٿي ويو آهي. ||1||روڪ||
ان عورت وانگر، جيڪا ڪنهن ٻئي مرد سان پيار ۾ پوي ٿي،
۽ لالچي انسان جيڪو صرف دولت سان پيار ڪري ٿو،
۽ جنس پرست مرد جيڪو عورتن ۽ جنس سان پيار ڪري ٿو،
بس ائين ئي، نام ديوي رب سان پيار ۾ آهي. ||2||
پر اهو اڪيلو حقيقي پيار آهي، جنهن کي رب پاڻ الهام ڏئي ٿو.
گروءَ جي مهربانيءَ سان، دوئيءَ جو خاتمو ٿئي ٿو.
اهڙو پيار ڪڏهن به نه ٽٽندو آهي. ان جي ذريعي، انسان رب ۾ ضم ٿي وڃي ٿو.
Naam Dayv پنهنجي شعور کي سچي نالي تي مرکوز ڪيو آهي. ||3||
جيئن ٻار ۽ ان جي ماء جي وچ ۾ پيار،
تنهنڪري منهنجو ذهن رب سان ڀريل آهي.
دعا نامي ديوي، مان رب سان پيار ۾ آهيان.
ڪائنات جو رب منهنجي شعور ۾ رهي ٿو. ||4||1||7||
انڌا بيوقوف پنهنجي گهر جي زال کي ڇڏي،