ٻاجھاري پالڻھار کان ناس ٿي، خواريءَ ۾ گھمندي ڦرن ٿا، ۽ سندن سڄو لشڪر ناپاڪ آھي.
رب اڪيلو ماري ٿو ۽ زندگي کي بحال ڪري ٿو. ٻيو ڪو به هن کان ڪنهن کي بچائي نٿو سگهي.
اهي بغير خيرات ڏيڻ يا ڪنهن به صفائي غسل ڪرڻ کان سواء وڃن ٿا. سندن مٿو مٽيءَ سان ڍڪجي وڃي ٿو.
اهو زيور پاڻيءَ مان تڏهن نڪرندو هو، جڏهن سون جو جبل ان کي ڇهڻ لاءِ استعمال ٿيندو هو.
ديوتائن اٺيتاليهه مقدس زيارتون قائم ڪيون، جتي تہوار ملهايا وڃن ٿا ۽ گيت ڳايا وڃن ٿا.
غسل ڪرڻ کان پوءِ، مسلمان پنھنجي نماز پڙھندا آھن، ۽ غسل ڪرڻ کان پوءِ، ھندو پنھنجون عبادتون ڪندا آھن. عقلمند هميشه صاف غسل وٺندا آهن.
مرڻ وقت ۽ ڄمڻ وقت، جڏهن انهن جي مٿي تي پاڻي ڀريو ويندو آهي، اهي پاڪ ٿي ويندا آهن.
اي نانڪ، مٿو ڍڪيل شيطان آهن. اهي اهي لفظ ٻڌي راضي نه ٿيا.
جڏهن برسات پوي ٿي، اتي خوشي آهي. پاڻي سڄي زندگي جي ڪنجي آهي.
جڏهن مينهن پوي ٿو ته اناج اڀري ٿو، ڪمند ۽ ڪپهه، جيڪو سڀني لاءِ لباس مهيا ڪري ٿو.
جڏهن مينهن پوي ٿو، ڳئون کي هميشه چرڻ لاءِ گھاس هوندو آهي، ۽ گهر واريون عورتون کير کي مکڻ ۾ وجهي سگهن ٿيون.
ان گهي سان، مقدس دعوتون ۽ عبادت جون خدمتون سرانجام ڏنيون وڃن ٿيون. اهي سڀئي ڪوششون برڪت واريون آهن.
گرو سمنڊ آهي، ۽ سندس سڀ تعليمات درياهه آهن. ان جي اندر غسل ڪرڻ سان، عظمت حاصل ٿئي ٿي.
اي نانڪ، جيڪڏهن منڊي وارا نه غسل ڪن، ته انهن جي مٿي تي ست مٿل راھ آهن. ||1||
ٻيو مهل:
ٿڌڙي باهه کي ڇا ڪري سگهي ٿي؟ رات ڪيئن سج کي متاثر ڪري سگهي ٿي؟
اونداهي ڇا ڪري سگهي ٿي چنڊ کي؟ سماجي حيثيت هوا ۽ پاڻي کي ڇا ڪري سگهي ٿي؟
زمين جون ذاتي ملڪيتون ڇا آهن، جن مان سڀ شيون پيدا ٿين ٿيون؟
اي نانڪ، اڪيلو اهو ئي معزز آهي، جنهن جي عزت رب محفوظ ڪري ٿو. ||2||
پورو:
اي منھنجا سچا ۽ عجيب پالڻھار تنھنجو ئي آھي، جو مان ھميشہ ڳائيندو رھان.
سچي عدالت تنهنجي آهي. ٻيا سڀ اچڻ ۽ وڃڻ جي تابع آهن.
سچي نالي جو تحفو گهرڻ وارا تو جهڙا آهن.
تنهنجو حڪم سچو آهي. اسان تنهنجي ڪلام سان سينگاريل آهيون.
ايمان ۽ اعتماد جي ذريعي، اسان توهان کان روحاني حڪمت ۽ مراقبت حاصل ڪندا آهيون.
تنهنجي فضل سان، عزت جو جھنڊو ملي ٿو. اهو نه کڻي سگهجي ٿو ۽ نه وڃائي سگهجي ٿو.
تون ئي سچو ڏيندڙ آهين. توهان مسلسل ڏيو. توھان جا تحفا وڌندا رھندا.
نانڪ ان تحفي جي طلب ڪري ٿو جيڪو توهان کي خوش ڪري ٿو. ||26||
سالڪ، ٻيو محل:
جن گرو جي تعليم کي قبول ڪيو آهي، ۽ جن کي رستو مليو آهي، اهي سچي رب جي ساراهه ۾ مشغول رهن ٿا.
جن کي خدائي گرو نانڪ پنهنجو گرو سمجهندو آهي، انهن کي ڪهڙيون تعليمات ڏني ويندي؟ ||1||
پهرين مهل:
اسان رب کي تڏهن ئي سمجهون ٿا جڏهن هو پاڻ اسان کي هن کي سمجهڻ جي حوصلا افزائي ڪري ٿو.
اهو ئي سڀ ڪجهه ڄاڻي ٿو، جنهن کي رب پاڻ علم ڏئي ٿو.
ماڻهو ڳالهائي سگهي ٿو ۽ واعظ ڏئي سگهي ٿو، پر اڃا به مايا جي خواهش آهي.
رب پنهنجي حڪم سان سڄي مخلوق کي پيدا ڪيو آهي.
هو پاڻ سڀني جي باطن کي ڄاڻي ٿو.
اي نانڪ، هن پاڻ ڪلام ڪيو.
جنهن کي هي تحفو ملي ٿو تنهن کان شڪ دور ٿي وڃي ٿو. ||2||
پورو:
مان هڪ منسٽر هو، ڪم کان ٻاهر، جڏهن رب مون کي پنهنجي خدمت ۾ ورتو.
ڏينهن رات سندس ساراهه ڳائڻ لاءِ، هن مون کي پنهنجو حڪم ڏنو، شروع کان ئي.
منهنجي پالڻهار ۽ مالڪ مون کي، هن جي سرپرست، پنهنجي حضور جي سچي حويلي ڏانهن سڏيو آهي.
هن مون کي پنهنجي سچي حمد ۽ شان جو لباس پهريو آهي.
سچي اسم جي امرت منهنجي خوراڪ بڻجي وئي آهي.
جيڪي گرو جي تعليمات تي عمل ڪن ٿا، جيڪي هن کاڌو کائيندا آهن ۽ مطمئن آهن، امن ڳوليندا آهن.
هن جي منسٽر هن جي شان کي پکڙيل آهي، ڳائي ٿو ۽ هن جي ڪلام کي وائبرٽ ڪري ٿو.
اي نانڪ، سچي رب جي ساراهه ڪندي، مون کي سندس ڪمال حاصل ڪيو آهي. ||27||سود||